W DZIEDZINIE religii widać oszałamiającą różnorodność: niedawno oszacowano, że na świecie istnieje 19 głównych religii i około 10 000 pomniejszych. Ta rozmaitość daje ludziom wyjątkowo dużą swobodę wyboru. Ale czy to istotne, którą religię wyznajemy?

Niektórzy uważają, że różne religie są jak różne drogi prowadzące na szczyt tej samej góry. Według nich nie ma znaczenia, który z tych szlaków wybierzemy, bo przecież wszystkie wiodą do wspólnego celu. Utrzymują oni, że skoro istnieje tylko jeden wszechmocny Bóg, to każda religia w ostatecznym wyniku i tak musi do Niego prowadzić.

Czy wszystkie drogi prowadzą do Boga?

A co na ten temat miał do powiedzenia jeden z najbardziej szanowanych autorytetów religijnych wszech czasów — Jezus Chrystus? Otóż poradził on swoim uczniom: „Wchodźcie przez wąską bramę”. Dlaczego? „Bo szeroka brama i szeroka droga prowadzą na zatracenie i wielu tędy idzie. A jakże ciasna jest brama i jak wąska droga, która prowadzi do życia! I niewielu ją odkrywa!” (Mateusza 7:13, 14, Biblia poznańska).

Czy Jezus rzeczywiście twierdził, że pewne religie wiodą „na zatracenie”? A może uczył, że tylko niewierzący znajdują się na „szerokiej drodze”, natomiast każdy, kto wierzy w Boga, idzie „wąską drogą” wiodącą do życia — obojętnie, którą religię wyznaje?

Zaraz po oświadczeniu, że istnieją tylko dwie drogi, Jezus dodał: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami” (Mateusza 7:15, Biblia Tysiąclecia). Później powiedział: „Nie każdy, kto mówi do mnie: ‚Panie, Panie!’, wejdzie do Królestwa Niebios, a tylko ci, którzy czynią to, czego pragnie mój Ojciec w niebie” (Mateusza 7:21, Komentarz żydowski do Nowego Testamentu). Jeżeli ktoś jest nazywany prorokiem lub uznaje Jezusa za swego Pana, to niewątpliwie uchodzi za człowieka wierzącego, a nie za ateistę. Zatem Jezus wyraźnie ostrzegł, że nie wszystkie religie są dobre oraz że nie każdemu przywódcy religijnemu należy ufać.

Czy znalezienie „wąskiej drogi” jest możliwe?

Skoro nie wszystkie drogi prowadzą do Boga, to jak wśród tysięcy odnaleźć tę „wąską”, wiodącą do życia? Posłużmy się przykładem: Wyobraź sobie, że zgubiłeś się w wielkim mieście. Postanawiasz poprosić o pomoc. Ktoś z przekonaniem radzi, byś udał się w prawo. Ktoś inny twierdzi, że musisz iść w lewo! A kolejny zapytany uważa, że powinieneś obrać taki kierunek, jaki tobie samemu najbardziej odpowiada. W końcu spotykasz człowieka, który ma przy sobie dokładny plan miasta i pokazuje ci na nim, jak dotrzeć do celu. Następnie daje ci go, byś po drodze mógł sprawdzać, czy kierujesz się w dobrą stronę. Zapewne przyznasz, że teraz masz znacznie więcej szans na dotarcie do upragnionego miejsca.

Podobnie jest z odnalezieniem właściwej drogi do Boga: niezbędna jest jakaś wiarygodna „mapa”. Czy istnieje takie źródło duchowych wskazówek? Tak, jest nim Biblia, w której czytamy: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości” (2 Tymoteusza 3:16, Biblia warszawska).

W języku polskim nie brak tłumaczeń Biblii, których można z powodzeniem używać jako religijnej „mapy”. Wiernego przekładu Pisma Świętego dokonali również wydawcy tego czasopisma, Świadkowie Jehowy; chodzi o tak zwany Przekład Nowego Świata. Ale jeśli nie jesteś Świadkiem Jehowy, to być może podczas ustalania, która religia jest prawdziwa, a która fałszywa, wolałbyś korzystać z innego tłumaczenia Biblii. Właśnie dlatego w tej serii artykułów zamieściliśmy cytaty z wielu przekładów biblijnych, uznawanych przez różne wyznania.

Czytając następne artykuły, porównuj swe wierzenia z treścią Biblii. Pamiętaj o podanej przez Jezusa zasadzie, pozwalającej odróżnić religię prawdziwą od fałszywej: „Każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców” (Mateusza 7:17, 18, Bw). Zastanowimy się teraz nad trzema takimi „dobrymi owocami”, po których według Biblii można rozpoznać „dobre drzewo”.

RELIGIA prawdziwa pozytywnie oddziałuje na sposób myślenia i pomaga nam stawać się lepszymi ludźmi. Skłania do wysiłku, by postępować właściwie, i wydobywa z nas to, co najszlachetniejsze. Skąd wiadomo, że rzeczywiście wywiera taki wpływ?

Zastanówmy się nad tym, co w I wieku n.e. apostoł Paweł napisał do chrześcijan, którzy mieszkali w Koryncie — greckim mieście znanym z niemoralności. Swych współwyznawców przestrzegł: „Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani homoseksualiści, ani złodzieje, ani skąpcy, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie będą dziedzicami królestwa Bożego”. Następnie dodał: „I takimi niektórzy byliście. Lecz obmyliście się, lecz dostąpiliście uświęcenia, lecz przyjęliście usprawiedliwienie w imieniu Pana, Jezusa Chrystusa, i w Duchu Boga naszego” (1 Koryntian 6:9-11, Popowski). Zauważmy — pod wpływem religii prawdziwej ludzie, którzy wcześniej prowadzili się niemoralnie, stali się nienagannymi sługami Bożymi!

Ale w Biblii znajdujemy też przestrogę: „Przyjdzie bowiem czas, że odrzucą zdrową naukę. Wybiorą sobie nauczycieli, aby słuchać tego, co miłe dla ucha” (2 Tymoteusza 4:3, Edycja Świętego Pawła).

Jak pod tym względem oceniasz znane ci religie? Czy stoją na straży wzniosłych zasad biblijnych? Czy raczej tak przedstawiają wymagania zawarte w Biblii, by je pozbawić jednoznaczności i mówić ludziom tylko to, „co miłe dla ucha”?

Postawione dalej pytania pomogą ci ustalić, która religia wydaje dobry owoc, warto zatem poświęcić trochę czasu, żeby sobie na nie odpowiedzieć.

TEMAT: Małżeństwo.

CZEGO UCZY BIBLIA: „Niech wszyscy szanują związek małżeński, a mąż i żona niech będą sobie wierni, gdyż rozpustników i tych, co nie dochowują przysięgi małżeńskiej, sam Bóg sądzić będzie” (Hebrajczyków 13:4, Współczesny przekład).

PYTANIE: Czy wyznawcy danej religii stosują się do zasady, że stosunki seksualne są dozwolone tylko w obrębie małżeństwa?

TEMAT: Rozwód.

CZEGO UCZY BIBLIA: Kiedy zapytano Jezusa, czy są jakieś powody, dla których można się rozwieść, on wyjaśnił: „Powiadam wam, że każdy, kto rozwodzi się z żoną z wyjątkiem przypadku rozpusty, a żeni się z inną, cudzołoży” (Mateusza 19:9, Biblia poznańska).

PYTANIE: Czy w danej religii respektuje się tę podaną przez Jezusa zasadę i zezwala na rozwód (ewentualnie także na zawarcie następnego związku małżeńskiego) tylko wtedy, gdy któreś z małżonków dopuściło się niewierności?

TEMAT: Życie płciowe.

CZEGO UCZY BIBLIA: „Uciekajcie przed rozpustą! Każdy inny grzech, który popełnia człowiek, jest poza ciałem, ale kto oddaje się rozpuście, grzeszy przeciw własnemu ciału” (1 Koryntian 6:18, EŚP).

„Ich kobiety bowiem zamieniły współżycie zgodne z naturą na przeciwne naturze. Podobnie mężczyźni porzucili zgodne z naturą współżycie z kobietą i zapałali żądzą jedni ku drugim. Mężczyźni z mężczyznami dopuszczają się haniebnych czynów i dlatego sami na sobie ponoszą karę należną za zboczenie” (Rzymian 1:26, 27, Przekład ekumeniczny).

PYTANIE: Czy dana religia uczy, że niemoralne kontakty seksualne między mężczyzną a kobietą oraz między osobami tej samej płci są grzechem?

TEMAT: Egzekwowanie przestrzegania zasad biblijnych.

CZEGO UCZY BIBLIA: „Teraz jednak wam napisałem, abyście nie utrzymywali kontaktów z kimś, kto jest nazywany bratem, a jest rozpustnikiem, chciwcem, bałwochwalcą, oszczercą, pijakiem lub zdziercą. Z takim nawet nie jedzcie razem” (1 Koryntian 5:11, PE). Co należy zrobić z ludźmi, którzy mienią się chrześcijanami, a w rzeczywistości są zatwardziałymi grzesznikami? „Usuńcie złego spośród was samych” — czytamy w Słowie Bożym (1 Koryntian 5:13, Biblia Tysiąclecia).

PYTANIE: Czy w danej religii wyklucza się ze społeczności tych, którzy zatwardziale łamią zasady biblijne?

„KTO nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością” — czytamy w Biblii (1 Jana 4:8, Biblia Tysiąclecia). A zatem religia prawdziwa powinna pobudzać ludzi do okazywania sobie nawzajem miłości.

Wiele religii zasługuje na uznanie, jeśli chodzi o niesienie pomocy chorym, starym i ubogim. Zachęcają one wiernych do zważania na przestrogę apostoła Jana: „Jeżeli ktoś jest bogaty i widzi, że bliźni cierpi niedostatek, a mimo to zamyka przed nim serce, to jakże może twierdzić, że kocha Boga? Dzieci, nasza miłość to nie puste słowa, ale prawda i czyn” (1 Jana 3:17, 18, Współczesny przekład).

Ale co wtedy, gdy wybucha wojna? Czy nakaz Boży: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”, obowiązuje tylko w czasie pokoju, a traci moc z chwilą, gdy rząd jednego państwa podejmuje działania wojenne przeciw drugiemu? (Mateusza 22:39, Biblia warszawska).

Jezus powiedział: „Po tym wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować” (Jana 13:35, Edycja Świętego Pawła). Odpowiadając na poniższe pytania, zastanów się: czy wyznawcy mojej religii zawsze okazują miłość wszystkim ludziom — nie poprzestając na słowach, lecz zdobywając się na konkretne czyny?

TEMAT: Wojna.

CZEGO UCZY BIBLIA: Swym uczniom Jezus polecił: „A Ja wam mówię: Miłujcie waszych wrogów i módlcie się za tych, którzy was prześladują” (Mateusza 5:44, Przekład ekumeniczny).

Gdy przyszli żołnierze z zamiarem aresztowania Jezusa, apostoł Piotr sięgnął po miecz, żeby bronić swego Mistrza. Ale Jezus nakazał: „Włóż miecz na swoje miejsce, bo wszyscy, którzy chwytają za miecz, od miecza giną!” (Mateusza 26:52, Biblia poznańska).

Apostoł Jan napisał: „Dzięki temu można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: każdy, kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata. Taka bowiem jest wola Boża, którą objawiono nam od początku, abyśmy się wzajemnie miłowali. Nie tak, jak Kain, który pochodził od Złego i zabił swego brata” (1 Jana 3:10-12, BT).

PYTANIE: Czy dana religia popiera uczestniczenie swych wyznawców w działaniach wojennych?

TEMAT: Polityka.

CZEGO UCZY BIBLIA: Widząc, że Jezus potrafi dokonywać cudów, niektórzy oczekiwali, że zaangażuje się w politykę. Jak na to reagował? „Jezus zauważył, że chcą go porwać i obwołać królem, dlatego znów oddalił się samotnie na wzgórze” (Jana 6:15, Wp).

Aresztowany i fałszywie oskarżony o podżeganie do przewrotu, Jezus wyjaśnił: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby było z tego świata, moi słudzy walczyliby o to, żebym nie został wydany Żydom. Ale moje królestwo nie jest stąd” (Jana 18:36, Biblia Warszawsko-Praska).

W modlitwie za swoich uczniów Jezus powiedział do Boga: „Ja przekazałem im Twoją naukę, a świat ich znienawidził, gdyż nie należą do świata, podobnie jak i Ja nie należę do tego świata” (Jana 17:14, EŚP).

PYTANIE: Czy za przykładem Jezusa dana religia unika angażowania się w politykę, nawet gdyby z tej przyczyny niektórzy politycy odnosili się wrogo do jej wyznawców?

TEMAT: Uprzedzenia.

CZEGO UCZY BIBLIA: Kiedy chrześcijanami stali się pierwsi nieobrzezani nie-Żydzi, apostoł Piotr podkreślił: „Bóg nikogo nie faworyzuje, ale kto tylko się Go boi i czyni, co słuszne, jest Mu miły, bez względu na to, z jakiego ludu pochodzi” (Dzieje 10:34, 35, Komentarz żydowski do Nowego Testamentu).

W I wieku Jakub napisał do chrześcijan: „Bracia moi, nie kierujcie się pozorami zewnętrznymi, wierząc w naszego Pana chwały, Jezusa Chrystusa. Jeśli bowiem na wasze zgromadzenie przyjdzie człowiek, noszący złoty pierścień i lśniącą szatę, i przyjdzie też ktoś biedny, w nędznej szacie, a wy spojrzycie na tego, który ma lśniącą szatę, i powiecie: Usiądź tutaj, wygodnie, do biednego zaś powiecie: Ty stań tam, lub: Usiądź przy moich nogach, to czy nie czynicie różnic między sobą i nie stajecie się przewrotnymi sędziami?” (Jakuba 2:1-4, PE).

PYTANIE: Czy dana religia uczy swych wiernych, że dla Boga wszyscy ludzie są równi i że nie wolno nikogo dyskryminować ze względu na przynależność rasową lub stan posiadania?

JEZUS dawał przykład szacunku dla Pisma Świętego, Słowa natchnionego przez Boga. Świadczą o tym argumenty, jakich użył, gdy był kuszony przez Diabła (Mateusza 4:4-11). Co powiedział, kiedy Szatan próbował go nakłonić do przemienienia kamieni w chleb? Odpierając tę pokusę, przytoczył natchnione słowa zanotowane przez Mojżesza w Księdze Powtórzonego Prawa 8:3. A gdy Diabeł zaproponował mu władzę nad wszystkimi królestwami świata w zamian za oddanie mu czci, Jezus zdecydowanie odmówił, powołując się na zasadę z Księgi Powtórzonego Prawa 6:13.

Warto się nad tym zastanowić: Jezus był Synem samego Boga, a jednak podczas nauczania odwoływał się do autorytetu Pisma Świętego. Tradycjom ludzkim nigdy nie przyznał pierwszeństwa przed Słowem Bożym (Jana 7:16-18). Tymczasem wielu współczesnych mu dostojników religijnych wcale nie miało respektu dla świętych Pism. Dlaczego? Pozwolili, by ludzkie zwyczaje usunęły w cień Słowo Boże. Jezus otwarcie im powiedział: „Unieważniliście Słowo Boga ze względu na waszą tradycję. Obłudnicy! Słusznie prorokował o was Izajasz: Lud ten czci Mnie wargami, lecz swoim sercem daleko jest ode Mnie. Daremnie jednak cześć Mi oddają, ucząc zasad, które są wymysłem ludzi” (Mateusza 15:6-9, Przekład ekumeniczny).

Mnóstwo istniejących dziś religii — w tym także niechrześcijańskich — powołuje się na autorytet Biblii. Ale ile wśród nich znasz takich, które naprawdę odrzucają ludzkie tradycje sprzeczne z jednoznacznymi naukami Słowa Bożego? Przeanalizujmy dwa przykłady.

TEMAT: Tytuły religijne.

CZEGO UCZY BIBLIA: Jezus potępił współczesnych mu zwierzchników religijnych za lubowanie się w tytułach i zabieganie o prestiż. Wytknął im, że „lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi”. Swoich uczniów ostrzegł: „Nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie” (Mateusza 23:1-10, Biblia Tysiąclecia).

PYTANIE: Czy przywódcy danej religii lubią zaszczytne tytuły i zabiegają o prestiż, czy też stosują się do polecenia Jezusa, by tego nie robić?

TEMAT: Wielbienie Boga za pomocą wizerunków.

CZEGO UCZY BIBLIA: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz się kłaniał przed nimi i nie będziesz im służył” (Wyjścia 20:4, 5, przekład Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego).

Apostoł Jan zaapelował do chrześcijan: „Strzeżcie się bożków” (1 Jana 5:21, Popowski).

PYTANIE: Czy dana religia stosuje się do wyraźnie sprecyzowanego w Biblii zakazu posługiwania się wizerunkami podczas oddawania czci Bogu?

Możesz znaleźć właściwą drogę

Choć na świecie istnieje dziś tak wiele religii, możesz wśród nich odszukać tę jedną, która prowadzi do życia. „Religijność czysta i bez skazy przed Bogiem” ma dużo cech rozpoznawczych (Jakuba 1:27, PE). W jej zidentyfikowaniu pomogą ci wersety biblijne omówione w tej serii artykułów — można je przyrównać do drogowskazów wiodących do celu.

Pytania zamieszczone w tym i poprzednich artykułach możesz przy najbliższej okazji zadać Świadkom Jehowy. Po wysłuchaniu odpowiedzi warto pójść za dobrym przykładem żyjących w I wieku mieszkańców miasta Berea. Zachęceni tym, czego dowiedzieli się od apostoła Pawła, „codziennie w Piśmie Świętym szukali potwierdzenia tych słów” (Dzieje 17:11, Współczesny przekład). Jeżeli jak Berejczycy szanujesz i starannie analizujesz Słowo Boże, odnajdziesz drogę prowadzącą do życia. Wtedy będziesz mógł dokonać świadomego wyboru, czy chcesz nią iść.