CZYM według ciebie jest wiara? Niektórzy mylą ją z łatwowiernością. Wpływowy amerykański eseista i dziennikarz Henry L. Mencken nazwał kiedyś wiarę „irracjonalnym przeświadczeniem o wydarzeniu się czegoś nieprawdopodobnego”.

Zupełnie inaczej wiarę przedstawia Biblia. W żadnym wypadku nie łączy jej z łatwowiernością czy brakiem racjonalnego myślenia. W Liście do Hebrajczyków 11:1 czytamy: „Wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych”.

Ponieważ w poglądach na temat tego, czym jest wiara, istnieją ogromne rozbieżności, rozważmy następujące kwestie:

• Jak dalece biblijna definicja wiary różni się od obiegowych opinii?

• Dlaczego koniecznie powinniśmy rozwinąć w sobie taką wiarę, o jakiej mówi Biblia?

• Jak umacniać wiarę?

„Tytuł własności” i mocne dowody

W czasie, gdy powstał List do Hebrajczyków, grecki termin oddany jako „nacechowane pewnością oczekiwanie” był w powszechnym użyciu. Często występował w dokumentach handlowych i odnosił się do gwarancji objęcia w posiadanie określonych dóbr. Dlatego autorzy pewnego słownika biblijnego proponują w tym miejscu tłumaczenie: „Wiara jest tytułem własności rzeczy spodziewanych”.

Można powiedzieć, że taki rodzaj wiary żywimy wtedy, gdy kupujemy coś w renomowanej firmie, a potem czekamy na dostarczenie towaru do domu. Wierzymy, że firma wywiąże się z zobowiązań, bo mamy rachunek. W pewnym sensie jest on tytułem własności — gwarancją, iż otrzymamy to, co nabyliśmy. Gdybyśmy go zgubili lub wyrzucili, nie moglibyśmy udowodnić, że dana rzecz jest naszą własnością. Podobnie ci, którzy przejawiają wiarę w to, że Bóg spełni swoje obietnice, mają zagwarantowane otrzymanie tego, czego się spodziewają. Natomiast jeśli ktoś nie żywi takiej wiary — albo ją traci — nie ma podstaw, by skorzystać z tego, co obiecuje Bóg (Jakuba 1:5-8).

Drugie wyrażenie z Listu do Hebrajczyków 11:1, przetłumaczone na „oczywisty przejaw”, miało związek z przedstawieniem dowodów ukazujących sprawę w innym świetle, niżby wynikało z pozorów. Na przykład Słońce pozornie krąży wokół Ziemi — pojawia się na wschodzie, przesuwa po niebie i znika za horyzontem na zachodzie. Ale dowody z zakresu astronomii i matematyki wskazują, że Ziemia nie jest centralnym punktem Układu Słonecznego. Znasz je i uznajesz za prawdziwe, więc wbrew temu, co sugerują ci oczy, wierzysz, że to Ziemia okrąża Słońce. Nie dajesz się zwieść pozorom, lecz uwzględniasz dowody.

Jakie znaczenie ma silna wiara?

A zatem Biblia zachęca, byśmy mieli silną wiarę, opartą na mocnych dowodach, nawet jeśli wymagałoby to od nas zrewidowania dotychczasowych przekonań. Taka wiara jest bezcenna. Apostoł Paweł napisał: „Bez wiary (...) nie można podobać się Bogu, bowiem kto zbliża się do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (Hebrajczyków 11:6, Biblia poznańska).

Umacnianie wiary nie jest łatwe. Pomocą mogą być cztery kroki, które zostaną omówione na następnych stronach.

„Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania” (2 Tymoteusza 3:16).

PRZESZKODY. Wielu twierdzi, że Biblia zawiera co najwyżej ludzkie mądrości. Inni sądzą, że jest nieścisła pod względem historycznym. Jeszcze inni kwestionują jej rady jako niepraktyczne bądź przestarzałe.

CO ZROBIĆ? Podważający wiarygodność lub przydatność Biblii często nie zbadali osobiście, jak jest naprawdę. Po prostu powtarzają to, co od kogoś usłyszeli. Ale Biblia ostrzega: „Niedoświadczony daje wiarę każdemu słowu, lecz roztropny rozważa swe kroki” (Przysłów 14:15).

Zamiast bezkrytycznie akceptować czyjeś poglądy, warto pójść za przykładem chrześcijan, którzy w I wieku n.e. mieszkali w Berei, mieście leżącym na północy dzisiejszej Grecji. Nie zgadzali się łatwowiernie ze wszystkim, co obiło im się o uszy. Przeciwnie, stali się znani z tego, że ‛każdego dnia starannie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają’ (Dzieje 17:11). Rozważmy teraz krótko dwie kwestie pozwalające nabrać przekonania, że Biblia jest Księgą natchnioną przez Boga — że jest Słowem Bożym.

Biblia jest dokładna w kwestiach historycznych. Od lat sceptycy wyrażają wątpliwości co do imion i miejsc wymienionych w tekście biblijnym. Tymczasem dowody już wielokrotnie wykazały, że ich sceptycyzm był nieuzasadniony i że Biblia jest godna zaufania.

Na przykład swego czasu uczeni twierdzili, że asyryjski król Sargon, wymieniony w Księdze Izajasza 20:1, w ogóle nie istniał. Jednak w latach czterdziestych XIX wieku archeolodzy odkryli pałac tego króla. Dzisiaj o Sargonie wiadomo więcej niż o większości władców Asyrii.

Krytycy wątpili też w autentyczność takiej postaci jak Poncjusz Piłat — rzymski namiestnik, który skazał Jezusa na śmierć (Mateusza 27:1, 22-24). Jednakże w roku 1961 koło dawnego izraelskiego miasta Cezarea znaleziono kamienną płytę z inskrypcją zawierającą imię Piłata i jego tytuł.

W tygodniku U.S.News & World Report z 25 października 1999 roku tak wypowiedziano się o ścisłości Pisma Świętego: „Podstawowe fakty historyczne ze Starego i Nowego Testamentu — najistotniejsze kwestie związane z dziejami izraelskich patriarchów, exodusem, panowaniem dynastii Dawidowej oraz życiem Jezusa i realiami jego czasów — zostały w zdumiewający sposób potwierdzone przez nowożytną archeologię”. Chociaż zaufanie do Biblii nie zależy od odkryć archeologicznych, to jednak jej dokładność historyczna poświadcza, że mamy do czynienia z Księgą natchnioną przez Boga.

Rady podane w Biblii są praktyczne dla wszystkich. Na długo przed tym, jak odkryto mikroorganizmy oraz ich rolę w rozprzestrzenianiu się chorób, Biblia zawierała ponadczasowe wskazówki dotyczące dbania o higienę (Kapłańska 11:32-40; Powtórzonego Prawa 23:12, 13). Wiele osób przekonało się również, że rady podane w tej Księdze przyczyniają się do szczęścia w rodzinie, bo uczą właściwie odnosić się do bliskich (Efezjan 5:28 do 6:4). Zasady biblijne pomagają być pilniejszym pracownikiem albo rozsądniejszym pracodawcą (Efezjan 4:28; 6:5-9). Stosowanie ich korzystnie wpływa też na zdrowie emocjonalne (Przysłów 14:30; Efezjan 4:31, 32; Kolosan 3:8-10). Właśnie takiej praktycznej mądrości oczekiwalibyśmy od Stwórcy.

KORZYŚCI. Wskazówki z Pisma Świętego mogą nawet ‛niedoświadczonego uczynić mądrym’ (Psalm 19:7). Poza tym nabranie zaufania do Biblii jako Księgi górującej nad wszystkimi innymi książkami jest niezbędne, jeśli chcemy zrobić następny krok na drodze do umocnienia swej wiary.

Więcej informacji można znaleźć w książce Czego naprawdę uczy Biblia?a, w rozdziale 2: „Biblia — Księga od Boga”.

[Przypis]

„To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga” (Jana 17:3).

PRZESZKODY. Niektórzy nie wierzą w istnienie Boga. Dla innych jest potężną, bezosobową siłą. A ci, którzy uważają Go za rzeczywistą Osobę, wyznają mnóstwo sprzecznych poglądów o Nim samym i o Jego cechach.

CO ZROBIĆ? Jednym ze sposobów nabywania wiedzy o Bogu jest przyglądanie się Jego dziełom. Apostoł Paweł napisał: „Niewidzialne przymioty [Boga] — jego wiekuista moc i Boskość — są wyraźnie widoczne już od stworzenia świata, gdyż dostrzega się je dzięki temu, co zostało uczynione” (Rzymian 1:20). Dzięki wnikliwemu obserwowaniu świata natury można się wiele dowiedzieć o mądrości i mocy Stwórcy (Psalm 104:24; Izajasza 40:26).

Każdy jednak, kto chce bliżej poznać osobowość Boga, musi sięgnąć do Słowa Bożego i osobiście analizować treść tej Księgi. Nie przyjmuj biernie cudzych poglądów. Usłuchaj rady biblijnej: „Już nie dajcie się kształtować na wzór tego systemu rzeczy, ale się przemieniajcie przez przeobrażanie swego umysłu, abyście sami doświadczyli, co jest dobrą i miłą, i doskonałą wolą Bożą” (Rzymian 12:2). Rozważ kilka faktów, o których mówi Biblia.

Bóg ma imię. Imię Boże pierwotnie występowało w Biblii tysiące razy. W wielu przekładach można je znaleźć w formie Jehowa lub Jahwe chociażby w Psalmie 83:19, gdzie czytamy: „Poznają wtedy, że Ty, którego Imię jest Jahwe, Ty jeden jesteś Najwyższy ponad całym światem!” (Biblia poznańska).

Jehowa Bóg żywi uczucia i nie jest Mu obojętne, jak postępujemy. Izraelici wyzwoleni przez Niego z niewoli egipskiej niekiedy lekceważyli Jego mądre rady. Swymi buntowniczymi czynami „zasmucali go”, „sprawiali ból Świętemu Izraela” (Psalm 78:40, 41).

Jehowa troszczy się o każdego z nas indywidualnie. Jezus rzekł do uczniów: „Czy nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: Jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29-31).

Bóg nie faworyzuje żadnej rasy ani narodowości. Apostoł Paweł powiedział Grekom w Atenach, iż Bóg „z jednego człowieka uczynił wszystkie narody ludzkie, żeby zamieszkiwały na całej powierzchni ziemi”. Dodał też, że „nie jest on daleko od nikogo z nas” (Dzieje 17:26, 27). Apostoł Piotr zaś oświadczył: „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35).

KORZYŚCI. Niektórzy „mają gorliwość dla Boga, ale nie według dokładnego poznania” (Rzymian 10:2). Jeśli wnikniesz w to, czego Biblia naprawdę o Nim uczy, nie pozwolisz wprowadzić się w błąd i będziesz mógł nawiązać z Nim bliską więź (Jakuba 4:8).

Więcej informacji można znaleźć w książce Czego naprawdę uczy Biblia?a, w rozdziale 1: „Jaka jest prawda o Bogu?”.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 6]

Jednym ze sposobów nabywania wiedzy o Bogu jest przyglądanie się Jego dziełom

„Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16).

PRZESZKODY. Niektórzy mogą ci wmawiać, że Jezus nigdy nie istniał. Inni nie zaprzeczają jego istnieniu, ale utrzymują, że to zwykły człowiek, który żył i umarł dawno temu.

CO ZROBIĆ? Weź przykład z ucznia imieniem Natanaela. Jego przyjaciel Filip był przeświadczony, że znalazł Mesjasza — „Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu”. Ale Natanael nie uznał, że skoro Filip tak mówi, to musi tak być. Spytał z powątpiewaniem: „Czy z Nazaretu może wyjść coś dobrego?”. Nie wzbraniał się jednak usłuchać Filipa, gdy ten zachęcił go, by poszedł i osobiście sprawdził fakty (Jana 1:43-51). Ty również odniesiesz pożytek z samodzielnego przeanalizowania dowodów dotyczących Jezusa. Co mógłbyś zrobić?

Zbadaj dowody historyczne potwierdzające istnienie Jezusa. O Jezusie Chrystusie jako o autentycznej postaci wspomnieli Flawiusz oraz Tacyt — dwaj cenieni historycy z I stulecia n.e. niebędący chrześcijanami. W relacji o tym, jak w roku 64 Neron oskarżył chrześcijan o podpalenie Rzymu, Tacyt napisał: „Podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Pilatusa” (Dzieła, tłum. S. Hammer, t. I, księga XV, 44).

Dzieła różnych kronikarzy z pierwszych dwóch stuleci zawierają wzmianki o Jezusie i jego naśladowcach, co Encyclopædia Britannica (wydanie z roku 2002) podsumowuje: „Tego rodzaju niezależne doniesienia dowodzą, że w czasach starożytnych nawet przeciwnicy chrystianizmu nigdy nie powątpiewali o historyczności Jezusa. Po raz pierwszy zakwestionowano ją, i to bez dostatecznych podstaw, dopiero pod koniec XVIII wieku, a potem jeszcze w XIX i na początku XX stulecia”. W roku 2002 w artykule redakcyjnym dziennika The Wall Street Journal powiedziano: „Większość uczonych, poza nielicznymi ateistami, już uznaje Jezusa z Nazaretu za postać historyczną”.

Przeanalizuj dowody, że Jezus został wskrzeszony. Kiedy przeciwnicy pojmali Jezusa, jego najbliżsi towarzysze opuścili go i się rozproszyli, a Piotr ze strachu wręcz się go zaparł (Mateusza 26:31, 55, 56, 69-75). Ale potem uczniowie nagle stali się bardzo aktywni. Piotr i Jan odważnie stawili czoła tym samym ludziom, którzy wcześniej doprowadzili do zamordowania Jezusa. Wszyscy uczniowie pałali taką gorliwością, że rozgłosili jego nauki po całym imperium rzymskim i nawet pod groźbą śmierci nie szli na kompromis.

Skąd taka zmiana? Apostoł Paweł wyjaśnił, że Jezus został wskrzeszony i „ukazał się Kefasowi [Piotrowi], potem dwunastu”, a „potem ukazał się jednocześnie ponad pięciuset braciom”. Większość tych osób wciąż żyła, gdy Paweł pisał powyższe słowa (1 Koryntian 15:3-7). Oświadczenie jednego czy dwóch świadków sceptycy mogliby łatwo zakwestionować (Łukasza 24:1-11). Ale jednomyślność pięciuset naocznych świadków dowodziła ponad wszelką wątpliwość, że Jezus rzeczywiście powstał z martwych.

KORZYŚCI. Kto wierzy w Jezusa i okazuje mu posłuszeństwo, może liczyć na przebaczenie grzechów i mieć czyste sumienie (Marka 2:5-12; 1 Tymoteusza 1:19; 1 Piotra 3:16-22). A gdyby umarł, Jezus zgodnie ze swą obietnicą wskrzesi go „w dniu ostatnim” (Jana 6:40).

Więcej informacji można znaleźć w książce Czego naprawdę uczy Biblia?b, w rozdziałach 4 i 5: „Kim jest Jezus Chrystus?” i „Ofiara okupu — najwspanialszy dar Boży”.

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 7]

Weź przykład z Natanaela i zbadaj dowody dotyczące Jezusa

„Małowierny, czemuś zwątpił?” (Mateusza 14:31).

PRZESZKODY. Nawet uczniów Jezusa ogarniały czasem wątpliwości (Mateusza 14:30; Łukasza 24:36-39; Jana 20:24, 25). Biblia przedstawia brak wiary jako „grzech, który nas łatwo omotuje” (Hebrajczyków 12:1). Apostoł Paweł napisał: „Nie wszyscy (...) mają wiarę” (2 Tesaloniczan 3:2). Nie chodzi o to, że niektórzy są niezdolni do jej przejawiania, lecz o to, że nie robią nic w tym kierunku, by ją zbudować. Tymczasem na błogosławieństwo Boże mogą liczyć tylko osoby podejmujące takie wysiłki.

CO ZROBIĆ? Sprecyzuj, co budzi twoje wątpliwości. Na przykład uczeń Tomasz, choć słyszał od współtowarzyszy, że widzieli wskrzeszonego Jezusa, powątpiewał w jego zmartwychwstanie. Potrzebował dodatkowego dowodu. I otrzymał go od Jezusa, tak by mógł mieć silną wiarę (Jana 20:24-29).

Dzisiaj swoje wątpliwości możemy rozpraszać dzięki Biblii, zawierającej niezbędne wyjaśnienia od Jehowy Boga. Wielu na przykład traci wiarę w Boga, bo bezpośrednio lub pośrednio obarcza Go odpowiedzialnością za wojny, przemoc i inne nieszczęścia spadające na ludzi. A co Biblia mówi na ten temat?

Bóg nie odpowiada za poczynania ludzkich rządów. Jezus wspomniał o „władcy świata”, mając na myśli nadludzką istotę, Szatana (Jana 14:30). Ten przeciwnik Boży zaoferował Jezusowi władzę nad wszystkimi królestwami na ziemi w zamian za jednokrotne oddanie mu czci. Oświadczył: „Dam ci całą tę władzę oraz ich chwałę, gdyż została mi przekazana i daję ją, komu chcę”. Jezus nie negował jego władzy. Powiedział: „Jest napisane: ‚Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę’” (Łukasza 4:5-8). To nie Bóg, lecz właśnie Szatan i ludzkie rządy ponoszą odpowiedzialność za cierpienia na świecie (Objawienie 12:9, 12).

Niebawem Jehowa Bóg usunie to, co przysparza ludziom cierpień. Poczynił już wszelkie niezbędne kroki, by nad ludzkością mogło panować Jego Królestwo — rząd, na którego czele stoi Jego Syn, Chrystus Jezus (Mateusza 6:9, 10; 1 Koryntian 15:20-28). Zgodnie z proroctwem biblijnym dobra nowina o tym Królestwie jest teraz rozgłaszana po całej ziemi (Mateusza 24:14). Wkrótce zgładzi ono wszystkich swych przeciwników i usunie przyczyny cierpień (Daniela 2:44; Mateusza 25:31-33, 46; Objawienie 21:3, 4).

KORZYŚCI. Osoby dręczone wątpliwościami przypominają fale miotane tu i tam „każdym wiatrem nauki wskutek oszukaństwa ludzi” (Efezjan 4:14; 2 Piotra 2:1). Natomiast ci, którzy znajdują satysfakcjonujące odpowiedzi na swoje pytania, mogą ‛stać niewzruszenie w wierze’ (1 Koryntian 16:13).

Świadkowie Jehowy, wydawcy tego czasopisma, chcieliby pomóc ci uzyskać wyjaśnienia w kwestiach, które budzą twoje wątpliwości. Zachęcają cię, byś nawiązał z nimi kontakt i osobiście przeanalizował głoszone przez nich nauki. W ten sposób z pewnością wzmocnisz swoją wiarę w Boga.

Więcej informacji można znaleźć w książce Czego naprawdę uczy Biblia?a, w rozdziałach 8 i 11: „Czym jest Królestwo Boże?” i „Dlaczego Bóg dopuszcza cierpienia?”.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 9]

Ci, którzy znajdują satysfakcjonujące odpowiedzi na swoje pytania, budują wiarę na mocnym fundamencie