JAKIEJ odpowiedzi udzieliłbyś na to pytanie? Niektórzy uważają, że dobrze znają Boga — tak jak serdecznego przyjaciela. Dla innych jest On kimś w rodzaju dalekiego krewnego. Nie wątpią, że istnieje, ale niewiele o Nim wiedzą. Jeśli wierzysz w Boga, jak byś odpowiedział na następujące pytania?

1. Czy Bóg jest rzeczywistą osobą?

2. Czy Bóg ma imię?

3. Czy Jezus jest Bogiem Wszechmocnym?

4. Czy Bóg się mną interesuje?

5. Czy Bóg akceptuje wszystkie religie?

Jeżeli popytasz innych, przypuszczalnie będziesz zaskoczony, jak bardzo różnią się ich odpowiedzi. Nic dziwnego, że o Bogu powstało tyle mitów i błędnych wyobrażeń.

Dlaczego znalezienie odpowiedzi jest ważne

W rozmowie z pewną religijną kobietą Jezus Chrystus podkreślił, jak ważne jest poznanie prawdy o Bogu. Jego rozmówczyni była przekonana, że ma do czynienia z prorokiem. Ale zastanowiło ją to, że on wielbi Boga inaczej niż ona. Gdy podzieliła się swymi rozterkami, Jezus powiedział otwarcie: „Wy czcicie to, czego nie znacie” (Jana 4:19-22). Najwyraźniej więc uważał, że nie wszyscy pobożni ludzie naprawdę znają Boga.

Czy Jezus sugerował, że Boga w gruncie rzeczy nie da się poznać? Nie, gdyż zaraz oświadczył: „Prawdziwi czciciele będą czcić Ojca duchem i prawdą, bo właśnie takich szuka Ojciec, aby go czcili” (Jana 4:23). Czy zaliczasz się do tych, którzy oddają Bogu cześć „duchem i prawdą”?

Uzyskanie jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie jest sprawą niezwykłej wagi. Dlaczego? O potrzebie zdobycia dokładnej wiedzy Jezus powiedział w modlitwie: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3). Tak więc poznanie prawdy o Bogu ma bezpośredni związek z twoimi widokami na przyszłe życie!

A zatem czy można znaleźć prawdę o Bogu? Oczywiście! Ale jak? Jezus oświadczył: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 14:6). Oznajmił też: „Nikt nie wie, kim jest Ojciec, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce go objawić” (Łukasza 10:22).

Widać więc, że kluczem do poznania Boga są nauki Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Jezus zresztą obiecał: „Jeżeli trwacie przy mojej nauce, jesteście naprawdę moimi uczniami. I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (Jana 8:31, 32, Biblia poznańska).

Jak wobec tego Jezus odpowiedziałby na pięć pytań zadanych na wstępie?

[Ilustracja na stronie 4]

Czy dobrze znasz Boga, którego czcisz?

Najczęstsze odpowiedzi:

◼ „On jest wszędzie i we wszystkim. Bóg jest wszechobecny”.

◼ „Bóg to nieuchwytna inteligencja, abstrakcyjna siła”.

Co mówił Jezus?

◼ „W domu mego Ojca jest wiele pomieszczeń” (Jana 14:2). Jezus wyjawił, że Bóg ma symboliczny dom, czyli miejsce, w którym przebywa.

◼ „Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na ten świat. I opuszczam świat, a idę do Ojca” (Jana 16:28). Jezus wierzył, że Bóg jest realną Osobą żyjącą w określonym miejscu.

JEZUS nigdy nie przedstawiał Boga jako abstrakcyjną siłę. Przeciwnie, rozmawiał z Nim i modlił się do Niego. Często nazywał Go swym Ojcem, co wskazywało na łączącą ich bliską więź (Jana 8:19, 38, 54).

To prawda, że „żaden człowiek nigdy nie widział Boga” i że „Bóg jest Duchem” (Jana 1:18; 4:24). Ale to nie znaczy, że nie ma On żadnego ciała. W Biblii czytamy: „Jeżeli jest ciało fizyczne, to jest też duchowe” (1 Koryntian 15:44). Czy więc Bóg ma duchowe ciało?

Owszem. Kiedy Jezus powstał z martwych, „wszedł (...) do samego nieba, żeby się teraz na naszą rzecz ukazywać przed osobą Boga” (Hebrajczyków 9:24). Można z tego wyciągnąć dwa ważne wnioski. Po pierwsze, Bóg przebywa w konkretnym miejscu. I po drugie, jest Osobą, a nie jakąś nieuchwytną, wszechobecną siłą.

W takim razie jak to możliwe, że działanie Boga można odczuć wszędzie? Otóż do każdego zakątka wszechświata może On skierować swego świętego ducha, swoją czynną siłę. Jak ojciec wyciąga rękę, żeby pocieszyć dziecko lub mu pomóc, tak Bóg posługuje się duchem świętym, by spełnić swoją wolę (Psalm 104:30; 139:7).

Skoro Bóg jest Osobą, to ma też osobowość, upodobania i uczucia. Z Biblii dowiadujemy się, że kocha swój lud, cieszy się swymi dziełami, nienawidzi bałwochwalstwa i boleje z powodu zła (Rodzaju 6:6; Powtórzonego Prawa 16:22; 1 Królów 10:9; Psalm 104:31). W Liście 1 do Tymoteusza 1:11 został nazwany „szczęśliwym Bogiem”. Nic dziwnego, że zgodnie ze słowami Jezusa możemy nauczyć się miłować Go całym sercem! (Marka 12:30)a.

[Przypis]

[Napis na stronie 5]

Podobnie jak ojciec wyciąga rękę, żeby dodać otuchy czy pomóc dziecku, tak Bóg posługuje się duchem świętym, by spełnić swoją wolę

Najczęstsze odpowiedzi:

▪ „Bóg to Bóg”.

▪ „Bóg nie ma imienia”.

Co mówił Jezus?

▪ „Macie więc modlić się w ten sposób: ‚Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię’” (Mateusza 6:9). Jezus wiedział, że Bóg ma imię.

▪ „Dałem im poznać twoje imię i dam je poznać, żeby miłość, którą mnie umiłowałeś, była w nich, a ja w jedności z nimi” (Jana 17:26). Jezus mówił innym o imieniu Bożym.

▪ „Na pewno nie będziecie mnie widzieć, aż powiecie: ‚Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy!’” (Łukasza 13:35; Psalm 118:26). Jezus używał imienia Bożego.

SAM Bóg wyjawia nam swoje imię. Na kartach Biblii oznajmił: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię” (Izajasza 42:8)a. „Jehowa” to znana od stuleci w języku polskim forma hebrajskiego imienia, które Bóg sam sobie nadał. Może informacja ta cię zaskoczy, ale to jedyne w swoim rodzaju hebrajskie imię występuje w starożytnych manuskryptach biblijnych tysiące razy. Pojawia się w nich znacznie częściej niż jakiekolwiek inne imię.

Zapytani: „Jak Bóg ma na imię?”, niektórzy mówią: „Pan”. Ale to tak, jak gdyby na pytanie: „Kto wygrał wybory?” odpowiedzieć: „Kandydat”. Żadna z tych odpowiedzi niczego nie wyjaśnia, bo słowa „pan” i „kandydat” nie są imionami.

Dlaczego Bóg wyjawił swoje imię? Ponieważ pragnie, byśmy Go lepiej znali. Na przykład ktoś może być zależnie od okoliczności nazywany panem, szefem, tatą czy dziadkiem. Określenia te sporo mówią o danym człowieku. Ale gdy słyszymy jego imię, przypominamy sobie wszystko, co o nim wiemy. Podobnie takie tytuły, jak Pan, Wszechmocny, Ojciec i Stwórca kierują uwagę na różne aspekty działalności Boga. Ale dopiero Jego imię, Jehowa, przywodzi na pamięć wszystko, co o Nim wiadomo. Czy można zatem znać Boga, nie znając Jego imienia?

Powinniśmy nie tylko znać to imię, ale również się nim posługiwać. Dlaczego? Ponieważ Biblia uczy: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Rzymian 10:13; Joela 2:32).

[Przypis]

[Napis na stronie 6]

Określenia pan, szef, tata czy dziadek sporo mówią o danym człowieku. Ale jego imię przywodzi na myśl wszystko, co o nim wiadomo

Najczęstsze odpowiedzi:

▪ „Tak, Jezus to Bóg Wszechmocny”.

▪ „Jezus to Bóg objawiony w ciele”.

Co mówił Jezus?

▪ „Gdybyście mnie miłowali, radowalibyście się, że idę do Ojca, gdyż Ojciec jest większy niż ja” (Jana 14:28). Jezus przyznał, że nie jest równy Ojcu.

▪ „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20:17). Jezus nie uważał się za Boga, lecz przedstawił Go jako odrębną Istotę.

▪ „Nie mówiłem sam z siebie, ale to Ojciec, który mnie posłał, dał mi przykazanie dotyczące wszystkiego, co mam powiedzieć i co mówić” (Jana 12:49). Nauki Jezusa nie pochodziły od niego, lecz od jego Ojca.

JEZUS mówił o sobie jako o Synu Bożym, a nie jako o Bogu Wszechmocnym. Gdyby był Bogiem, to do kogo się modlił, będąc na ziemi? (Mateusza 14:23; 26:26-29). Przecież nie udawał, że się do kogoś zwraca!

Kiedy dwóch uczniów poprosiło go o zaszczytne stanowiska w jego Królestwie, odparł: „Zasiadanie po mej prawicy i po mej lewicy nie moją jest rzeczą, abym mógł je dać, lecz należy ono do tych, dla których zostało przygotowane przez mojego Ojca” (Mateusza 20:23). Czy Jezus okłamał uczniów, mówiąc, że nie jest upoważniony do spełnienia ich prośby? Skądże! Po prostu z pokorą przyznał, że takie decyzje ma prawo podejmować jedynie Bóg. Kiedy indziej wyjaśnił, że o pewnych sprawach nie wie ani on, ani aniołowie — zna je wyłącznie jego Ojciec (Marka 13:32).

Czy Jezus był podporządkowany Bogu tylko wtedy, gdy był człowiekiem i żył na ziemi? Wcale nie. Nawet po śmierci i zmartwychwstaniu przedstawiono go w Biblii jako osobę poddaną Bogu. Na przykład apostoł Paweł przypomniał, że ‛Chrystus podlega Bogu’ (1 Koryntian 11:3, Współczesny przekład). W Piśmie Świętym czytamy też, że gdy w przyszłości „Syn zapanuje nad wszystkim, odda swą władzę temu, od którego ją otrzymał, a wtedy Bóg wypełni sobą wszystko” (1 Koryntian 15:28, Wp).

A zatem Jezus nie jest Bogiem Wszechmocnym. Właśnie dlatego nazywał Ojca swoim Bogiem (Objawienie 3:2, 12; 2 Koryntian 1:3, 4)a.

[Przypis]

[Napis na stronie 7]

Jezus wyjaśnił, że o pewnych sprawach nie wie ani on, ani aniołowie — zna je wyłącznie jego Ojciec

Najczęstsze odpowiedzi:

▪ „Bóg jest zbyt wzniosły, żeby miał się zajmować moimi problemami”.

▪ „Nie sądzę, żeby się mną przejmował”.

Co mówił Jezus?

▪ „Czyż nie sprzedaje się pięciu wróbli za dwie monety małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie jest zapomniany przed Bogiem. Lecz nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się; jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Łukasza 12:6, 7). Zdaniem Jezusa Bóg bez wątpienia się nami interesuje.

▪ „Nigdy więc nie zamartwiajcie się i nie mówcie: ‚Co będziemy jeść?’ albo: ‚Co będziemy pić?’, albo: ‚Co na siebie włożymy?’ Bo o wszystko to skwapliwie zabiegają narody. Przecież wasz Ojciec niebiański wie, że wszystkich tych rzeczy potrzebujecie” (Mateusza 6:31, 32). Jezus był pewny, że Bóg zna nasze potrzeby.

PISMO ŚWIĘTE mówi jednoznacznie, że Bóg się o nas troszczy (Psalm 55:22; 1 Piotra 5:7). Ale jeśli tak jest, to dlaczego zaznajemy dziś tylu cierpień? Skoro Bóg jest wszechmocny i przepełniony miłością, to czemu ich jakoś nie usunie?

Odpowiedź ma związek z pewnym mało znanym faktem: Otóż władcą teraźniejszego złego świata jest Szatan Diabeł. Kiedy kusił Jezusa, zaproponował mu wszystkie królestwa ziemi i rzekł: „Dam ci całą tę władzę oraz ich chwałę, gdyż została mi przekazana i daję ją, komu chcę” (Łukasza 4:5-7).

Kto uczynił Szatana władcą tego świata? W gruncie rzeczy wybrali go nasi prarodzice, Adam i Ewa, gdy dali mu posłuch i odwrócili się od Boga. Od tamtej pory Jehowa Bóg cierpliwie czeka, by upłynął czas potrzebny na wykazanie nieudolności tych rządów. Nie podporządkowuje sobie ludzi siłą, lecz poczynił niezbędne kroki umożliwiające im powrót do Niego (Rzymian 5:10).

Ponieważ Bóg się o nas troszczy, zadbał o to, byśmy zostali wyzwoleni spod władzy Szatana. W niedalekiej przyszłości Jezus ‛unicestwi tego, który ma środki do powodowania śmierci, to jest Diabła’ (Hebrajczyków 2:14). W ten sposób ‛zniweczy jego dzieła’ (1 Jana 3:8).

Ziemia znowu stanie się rajem. Bóg ‛otrze z oczu ludzi wszelką łzę i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminie’ (Objawienie 21:4, 5)a.

[Przypis]

[Napis na stronie 8]

Ziemia znowu stanie się rajem

Najczęstsze odpowiedzi:

▪ „Wszystkie religie prowadzą do Boga”.

▪ „Nieważne, w co się wierzy, jeśli tylko wierzy się szczerze”.

Co mówił Jezus?

▪ „Wchodźcie przez ciasną bramę; gdyż szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady i wielu jest tych, którzy nią wchodzą, natomiast ciasna jest brama i wąska droga prowadząca do życia i niewielu jest tych, którzy ją znajdują” (Mateusza 7:13, 14). Jezus nie uważał, że wszystkie drogi prowadzą do Boga.

▪ „Wielu mi powie w owym dniu: ‚Panie, Panie, czyśmy w twoim imieniu nie prorokowali i w twoim imieniu nie wypędzali demonów, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł?’ Ale ja wtedy im wyznam: Nigdy was nie znałem! Odstąpcie ode mnie, czyniciele bezprawia” (Mateusza 7:22, 23). Jezus nie darzy uznaniem wszystkich, którzy podają się za jego naśladowców.

WIELU religijnych ludzi jest niezwykle przywiązanych do swych wierzeń i tradycji. Ale co wtedy, gdy te nauki są niezgodne ze Słowem Bożym, Biblią? Jezus ostrzegł przed podążaniem za tradycjami wymyślonymi przez człowieka — współczesnym mu przywódcom religijnym oświadczył: „Przez waszą tradycję unieważniliście słowo Boga”. Następnie przytoczył wypowiedź samego Jehowy: „Lud ten okazuje mi szacunek swoimi wargami, ale ich serce jest ode mnie bardzo oddalone. Lecz na próżno mnie czczą, gdyż jako nauk uczą nakazów ludzkich” (Mateusza 15:1-9; Izajasza 29:13).

Liczą się nie tylko wierzenia, lecz także postępowanie. O niektórych osobach uważających się za bogobojne Biblia mówi: „Publicznie oznajmiają, iż znają Boga, lecz swymi uczynkami się go zapierają” (Tytusa 1:16). Co więcej, na temat ludzi żyjących w naszych czasach czytamy: „Rozkosze ukochają więcej niż Boga. Zachowując pozory pobożności wyprą się tego, co stanowi jej siłę. Od tych ludzi trzymaj się z dala” (2 Tymoteusza 3:4, 5, Kowalski).

Szczerość jest niezbędna, ale nie wystarczy. Dlaczego? Ponieważ ktoś mimo szczerości może tkwić w błędzie. Dlatego tak ważne jest dokładne poznanie Boga (Rzymian 10:2, 3). Dzięki zdobyciu wiedzy o Nim i zharmonizowaniu swego życia z Biblią zjednamy sobie Jego uznanie (Mateusza 7:21). A zatem właściwa religia obejmuje właściwe pobudki, właściwe wierzenia i właściwe postępowanie. To ostatnie zaś oznacza wykonywanie woli Bożej dzień po dniu! (1 Jana 2:17).

Jeżeli chciałbyś dowiedzieć się, czego jeszcze Biblia uczy o Bogu, skontaktuj się ze Świadkami Jehowy i poproś o bezpłatne domowe studium Biblii.

[Napis na stronie 9]

Właściwa religia obejmuje właściwe pobudki, właściwe wierzenia i właściwe postępowanie