CO WYRÓŻNIA BIBLIĘ? Starożytne wyrocznie zazwyczaj wygłaszały przepowiednie, które były wieloznaczne i zawodne. Bardzo podobne są dzisiejsze horoskopy. Z kolei futurologia, która analizuje obecne trendy i na tej podstawie prognozuje przyszłość, rzadko podejmuje próby przewidywania konkretnych zdarzeń z kilkusetletnim wyprzedzeniem. Tymczasem proroctwa biblijne są szczegółowe i zawsze się spełniają, nawet jeśli ‛od dawna oznajmiały to, czego jeszcze nie uczyniono’ (Izajasza 46:10).

PRZYKŁAD: W VI wieku p.n.e. prorok Daniel ujrzał wizję, która zapowiadała błyskawiczny podbój Medo-Persji przez Grecję. Proroctwo to mówiło też, że gdy tylko zwycięski król grecki umocni swą pozycję, ‛zostanie złamany’. Co miało nastąpić potem? Daniel napisał: „Z jego narodu powstaną cztery królestwa, lecz nie z jego mocą” (Daniela 8:5-8, 20-22).

CO MÓWI HISTORIA? Ponad dwa stulecia po czasach Daniela królem Grecji został Aleksander Wielki. W ciągu dziesięciu lat pokonał mocarstwo medo-perskie i rozciągnął panowanie Grecji aż po rzekę Indus (dzisiejszy Pakistan). To pasmo zwycięstw przerwała nagła śmierć 32-letniego władcy. Jego imperium się rozpadło, a przypieczętowała to bitwa w pobliżu Ipsos w Azji Mniejszej. Rozległe tereny podbite przez Aleksandra podzielili między siebie czterej zwycięscy wodzowie. Jednak żaden z nich nie dorównał mu potęgą.

CO O TYM SĄDZISZ? Czy istnieje jakakolwiek inna książka, która by zawierała tak szczegółowe i jednocześnie tak niezawodne proroctwa? Czy Biblia nie jest pod tym względem wyjątkowa?

CO WYRÓŻNIA BIBLIĘ? Starożytne teksty często przedstawiają poglądy, które są nierozsądne, szkodliwe, a w świetle znanych obecnie faktów naukowych — wręcz absurdalne. Autorzy dzisiejszych podręczników muszą wciąż je uaktualniać, tak by ich treść harmonizowała z najnowszymi odkryciami. Tymczasem Biblia mówi, że jej Autorem jest Stwórca i że to, co polecił w niej spisać, „trwa na wieki” (1 Piotra 1:25).

PRZYKŁAD: Prawo Mojżeszowe nakazywało Izraelitom załatwiać naturalne potrzeby „poza obozem” i zakopywać odchody (Powtórzonego Prawa 23:12, 13). Jeśli ktoś dotknął padliny, musiał wyprać szaty, a jeśli miał kontakt z ludzkimi zwłokami, musiał się także wykąpać (Kapłańska 11:27, 28; Liczb 19:14-16). Trędowatych odosabniano, dopóki na podstawie oględzin nie stwierdzono, że nie stanowią już zagrożenia dla innych (Kapłańska 13:1-8).

CO ZALECA WSPÓŁCZESNA MEDYCYNA? Prawidłowe usuwanie nieczystości, mycie rąk i kwarantanna do dziś skutecznie zapobiegają roznoszeniu się chorób. Amerykański Ośrodek Profilaktyki i Zwalczania Chorób (CDC) zaleca, żeby w sytuacji, gdy w pobliżu nie ma sanitariatów czy choćby latryn, „wypróżniać się co najmniej 30 metrów od źródła wody i zakopywać odchody”. Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), w społecznościach, które odpowiednio pozbywają się fekaliów, zachorowalność na biegunkę spada o 36 procent. Dopiero niecałe 200 lat temu lekarze odkryli, że przenoszą na pacjentów infekcje, gdy nie myją rąk po kontakcie ze zwłokami. Według CDC mycie rąk w dalszym ciągu jest „najskuteczniejszym sposobem przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się chorób”. A co z odseparowywaniem trędowatych i innych chorych zakaźnie? Niedawno w czasopiśmie Saudi Medical Journal napisano: „We wczesnych stadiach epidemii izolacja i kwarantanna mogą być jedynym środkiem, który pozwoli powstrzymać szerzenie się choroby zakaźnej”.

CO O TYM SĄDZISZ? Czy spodziewałbyś się, że jakaś starożytna święta księga będzie zgodna z faktami naukowymi? Czy Biblia nie jest pod tym względem wyjątkowa?

CO WYRÓŻNIA BIBLIĘ? Teksty starożytne, nawet gdy pochodzą z tego samego okresu, często sobie zaprzeczają. Książki o podobnej tematyce napisane przez różnych ludzi w różnych miejscach i epokach rzadko prezentują jednolite poglądy. A jak jest z Biblią, zawierającą 66 ksiąg spisanych przez rozmaitych ludzi? Biblia podaje, że w gruncie rzeczy mają one jednego Autora. Tworzą więc spójną całość (2 Tymoteusza 3:16).

PRZYKŁAD: Mojżesz, pasterz żyjący w XVI stuleciu p.n.e., napisał na początku pierwszej księgi biblijnej, że pojawi się „potomstwo”, które wybawi ludzkość. Nieco dalej podał, że będzie ono należeć do linii rodowej Abrahama, Izaaka i Jakuba (Rodzaju 3:15; 22:17, 18; 26:24; 28:14). Jakieś 500 lat później prorok Natan sprecyzował, że potomstwo to będzie pochodzić z królewskiej dynastii Dawida (2 Samuela 7:12). Po upływie ponad 1000 lat apostoł Paweł wyjaśnił, że obiecanym potomstwem jest Jezus wraz z wybranym gronem swych naśladowców (Rzymian 1:1-4; Galatów 3:16, 29). A u schyłku I wieku n.e. w ostatniej księdze biblijnej zanotowano, że członkowie tego potomstwa będą na ziemi dawać świadectwo o Jezusie, zostaną zabrani do nieba i będą panować z Jezusem przez 1000 lat. To zbiorowe potomstwo zgładzi Diabła i wybawi ludzkość (Objawienie 12:17; 20:6-10).

CO TWIERDZĄ BIBLIŚCI? Po wnikliwej analizie 66 ksiąg biblijnych Louis Gaussen napisał, że jest pod przemożnym wrażeniem „imponującej spójności tej księgi, tworzonej piętnaście stuleci przez tak wielu pisarzy, (...) którzy szli według tego samego planu; konsekwentnie — jakby świadomie — zmierzali do wielkiego finału, kreśląc historię odkupienia świata przez Syna Bożego” (Theopneusty, or, The Plenary Inspiration of the Holy Scriptures).

CO O TYM SĄDZISZ? Czy spodziewałbyś się, że księga, którą spisywało około 40 mężczyzn przez półtora tysiąca lat, będzie wewnętrznie spójna? Czy więc Biblia nie jest wyjątkowa?