Czy Dawid słusznie zakładał, że Bóg zwraca na niego uwagę? Czy Bóg zwraca uwagę na ciebie? Wielu osobom trudno uwierzyć, że wszechmocny Stwórca się nimi interesuje. Dlaczego?

Jednym z powodów jest to, że Bóg ogromnie przewyższa zwykłych ludzi. Z Jego wzniosłej pozycji całe narody „są jak kropla z wiadra i są uważane za warstewkę pyłu na szalach” (Izajasza 40:15). Pewien pisarz o poglądach ateistycznych posunął się nawet do wniosku, że „wiara w boską istotę, która osobiście i bezzwłocznie poświęca uwagę temu, co robisz, jest szczytem zarozumialstwa”.

Z drugiej strony niektórzy sądzą, że nie są godni zainteresowania ze strony Boga z powodu tego, jak postępują. Na przykład Jim, mężczyzna w średnim wieku, opowiada: „Wciąż modliłem się o spokój i panowanie nad sobą, ale prędzej czy później gniew powracał. W końcu uznałem, że jestem tak niegodziwy, że Bóg nie może mi pomagać”.

Czyżby więc Bóg był zbyt daleko, żeby nas dostrzegać? Jaki naprawdę ma stosunek do niedoskonałych stworzeń? Gdyby sam nam tego nie wyjawił, żaden człowiek nie mógłby wypowiadać się w tej sprawie. Otrzymaliśmy jednak od Boga natchnione orędzie — Biblię. Księga ta nie przedstawia Go jako odległej Istoty, która nie zważa na poszczególne jednostki. „Właściwie”, jak czytamy tam, „nie jest on daleko od nikogo z nas” (Dzieje 17:27). Z następnych czterech artykułów dowiemy się, co Bóg Jehowa mówi na temat swego zainteresowania pojedynczymi ludźmi oraz jak uzewnętrznia je wobec osób takich jak ty.

DLACZEGO NIEKTÓRZY W TO WĄTPIĄ: Według niedawnych badań w samej naszej galaktyce znajduje się co najmniej 100 miliardów planet. Biorąc pod uwagę bezmiar wszechświata, wielu się zastanawia: „Dlaczego wszechmocny Stwórca miałby się przyglądać temu, co zwykli ludzie robią na jakiejś maleńkiej planecie?”.

CZEGO UCZY SŁOWO BOŻE: Bóg nie ograniczył się do tego, żeby po prostu dać nam Biblię, a potem zostawić nas własnemu losowi. Otwarcie zapewnia: „Udzielę ci rad, mając oko zwrócone na ciebie” (Psalm 32:8).

Rozważmy, co przydarzyło się Hagar, Egipcjance żyjącej 2000 lat p.n.e. Pogardzała ona swą panią, Saraj. Ta z kolei ją upokarzała, więc Hagar uciekła na pustkowie. Czy Bóg przestał się interesować Hagar, ponieważ popełniła błąd? W relacji biblijnej czytamy: „Znalazł ją anioł Jehowy”. Anioł ten pocieszył ją słowami: „Jehowa (...) usłyszał twoją udrękę”. Wtedy ona nazwała Jehowę „Bogiem widzenia” (Rodzaju 16:4-13).

„Bóg widzenia” przygląda się również tobie. Zilustrujmy to przykładem: Kochająca matka poświęca szczególną uwagę swym małym dzieciom — im dziecko jest młodsze, tym więcej takiej rodzicielskiej uwagi potrzebuje. Podobnie Bóg czuwa nad nami zwłaszcza wtedy, gdy wydaje się, że niewiele znaczymy i jesteśmy bezradni. Jehowa zapewnia: „Mieszkam na wysokości i na miejscu świętym, a także ze zdruzgotanym i uniżonym w duchu, by ożywić ducha maluczkich i ożywić serce zdruzgotanych” (Izajasza 57:15).

Mimo to możesz się zastanawiać: „Jak Bóg mnie postrzega? Czy ocenia mnie powierzchownie, czy raczej wnika głębiej i rozumie, jaki naprawdę jestem?”.

DLACZEGO NIEKTÓRZY W TO WĄTPIĄ: Wielu uważa, że Bóg widzi w ludziach wyłącznie grzeszników — osoby nieczyste i niewarte Jego uwagi. Kendrę, która cierpiała na depresję, dręczyło poczucie winy, ponieważ nie potrafiła idealnie sprostać Bożym wymaganiom. Jaki był rezultat? Kendra powiedziała: „Przestałam się modlić”.

CZEGO UCZY SŁOWO BOŻE: Jehowa nie skupia się na naszych niedociągnięciach — widzi, jakie jest nasze wnętrze. W Biblii napisano: „On dobrze wie, jak jesteśmy ukształtowani, pamiętając, żeśmy prochem”. Co istotne, nie postępuje z nami „według naszych grzechów”, lecz kiedy okazujemy skruchę, miłosiernie nam przebacza (Psalm 103:10, 14).

Pomyślmy o Dawidzie, izraelskim królu wspomnianym w pierwszym artykule tej serii. W modlitwie do Boga powiedział on: „Oczy twoje widziały nawet mój zarodek, a w twej księdze były zapisane wszystkie jego cząstki (...). Przebadaj mnie na wskroś, Boże, i poznaj moje serce” (Psalm 139:16, 23). Dawid żywił przekonanie, że chociaż nie uniknął grzechów — czasem bardzo poważnych — Jehowa dostrzegał jego skruchę.

Jehowa Bóg rozumie cię lepiej niż ktokolwiek inny. W Biblii czytamy: „Człowiek widzi to, co się jawi oczom, lecz Jehowa widzi, jakie jest serce” (1 Samuela 16:7). Bóg wie, co cię pobudza do określonego postępowania — jaki wpływ mają na to geny, wychowanie, środowisko oraz indywidualne cechy. Widzi i ceni osobę, jaką starasz się być, nawet jeśli popełniasz błędy.

A zatem Bóg ma zdolność wnikania w to, jacy jesteśmy wewnątrz. Jak ją wykorzystuje, by nas pocieszać?

DLACZEGO NIEKTÓRZY W TO WĄTPIĄ: Nawet jeśli ludzie rozpaczliwie potrzebują pocieszenia, część z nich uważa, że proszenie Boga o pomoc w rozwiązaniu problemów byłoby samolubne. Kobieta o imieniu Raquel wyznaje: „Kiedy pomyślę o milionach ludzi na świecie oraz wielkich kłopotach, z jakimi się borykają, to moje własne troski wydają się tak błahe, że waham się prosić Boga o wsparcie”.

CZEGO UCZY SŁOWO BOŻE: Aby pomóc ludziom i ich pocieszyć, Bóg już podjął nadzwyczajne działania. Na razie wszyscy zmagamy się z odziedziczonym grzechem — mimo starań nie potrafimy sprostać doskonałym wymaganiom Boga. On jednak „nas umiłował i posłał swego Syna [Jezusa Chrystusa] jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1 Jana 4:10). Dzięki ofiarnej śmierci Jezusa możemy zyskać przebaczenie grzechów, czyste sumienie oraz nadzieję na życie wieczne w pokojowym nowym świeciea. Ale czy ofiara ta obejmuje rodzaj ludzki jako całość, czy raczej jest przejawem tego, że Bóg interesuje się tobą osobiście?

Pomyślmy o apostole Pawle. Ofiara Chrystusa tak bardzo go poruszyła, że napisał: „Żyję dzięki wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie” (Galatów 2:20). To prawda, że Jezus umarł, zanim Paweł został chrześcijaninem. Ale apostoł traktował tę ofiarę jako osobisty dar od Boga.

Ofiarna śmierć Jezusa jest darem od Boga przeznaczonym również dla ciebie. Dowodzi, jak bardzo Bóg cię ceni. Dzięki niej możesz zyskać „wiecznotrwałe pocieszenie oraz dobrą nadzieję” i w ten sposób ‛utwierdzić się we wszelkim dobrym uczynku i słowie’ (2 Tesaloniczan 2:16, 17).

Ale Jezus oddał za nas życie prawie 2000 lat temu. Jak więc możesz się przekonać, że obecnie Bóg wyciąga do ciebie rękę?

DLACZEGO NIEKTÓRZY W TO WĄTPIĄ: Wielu wierzących ludzi odnosi wrażenie, że Bóg jest od nich daleko. Christina z Irlandii, która dawniej każdego tygodnia uczęszczała do kościoła, mówi: „Uważałam, że Bóg po prostu wszystko stworzył. Ale wcale Go nie znałam. Nigdy nie czułam, żeby był mi bliski”.

CZEGO UCZY SŁOWO BOŻE: Kiedy czujemy się zagubieni, Jehowa wcale nie spisuje nas na straty. Bożą troskę o każdego z nas Jezus zilustrował pewnym przykładem: „Jeśli jakiś człowiek ma sto owiec i jedna z nich się zabłąka, czy nie pozostawi na górach dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie wyruszy na poszukiwanie tej jednej, która się zabłąkała?”. Czego się z tego uczymy? Jezus zapewnił dalej: „Tak samo nie jest życzeniem mego Ojca w niebie, aby zginął jeden z tych małych” (Mateusza 18:12-14).

Bóg ceni każdego „z tych małych”. Jak więc ‛poszukuje tej jednej owcy, która się zabłąkała’? Zgodnie z wersetem przytoczonym na wstępie Jehowa pociąga ludzi ku sobie.

Rozważmy, jak Bóg wykazywał inicjatywę, by pociągać ku sobie szczere osoby. W I wieku n.e. skierował chrześcijańskiego ucznia Filipa do etiopskiego urzędnika jadącego rydwanem, żeby objaśnił mu biblijne proroctwo, które ów dostojnik właśnie czytał (Dzieje 8:26-39). Kiedy indziej Bóg posłał Piotra do domu rzymskiego oficera Korneliusza, który wcześniej modlił się do Stwórcy i usilnie pragnął oddawać Mu cześć (Dzieje 10:1-48). Z kolei Paweł i jego towarzysze za sprawą Boga udali się nad rzekę w pobliżu Filippi. Tam spotkali Lidię, „czcicielkę Boga”, a „Jehowa szeroko otworzył jej serce, aby zwracała uwagę” (Dzieje 16:9-15).

W każdym z powyższych zdarzeń Jehowa zadbał o to, żeby osoby pragnące Go znaleźć miały taką sposobność. Kto dzisiaj dociera do ludzi w ich domach lub w miejscach publicznych, by dzielić się z nimi orędziem biblijnym? Wielu odpowiedziałoby, że czynią to Świadkowie Jehowy. Zastanów się: „Czy nie jest tak, że właśnie za ich pośrednictwem Bóg wyciąga do mnie rękę?”. Wykazuje On inicjatywę i jest gotowy pomóc ci pozytywnie na nią zareagować. Zachęcamy cię, żebyś modlił się w tej sprawiea.