Pokrzepiani na zebraniach

1. Na ciemnych bezdrożach zbłąkany ten świat

nie zważa, co mówi dziś Bóg.

I nikt nie dostrzeże, którędy ma iść,

gdy sam nie chce znać Jego dróg.

Bóg daje nam światło i krzepi nas wciąż,

zgromadza, gdy zebrań jest czas.

Do czynów szlachetnych pobudza swój lud,

miłości rozpala w nas żar.

Jesteśmy tu razem, nakazał to Bóg,

‛tym bardziej, gdy zbliża się dzień’.

Jehowa nas uczy, jak wiernie Go czcić,

z radością wypełniać, co rzekł.

2. Jehowa najlepiej wie, czego nam brak;

słuchajmy, gdy głos Jego brzmi.

Gdy zebrań jest pora, wykupmy swój czas,

okażmy się mądrzy w złe dni.

Lojalni pasterze dopomóc nam chcą,

by wiarę płomienną miał zbór.

I każdy przyjaciół prawdziwych tu ma,

co niosą pociechę w czas prób.

Przed nami jest wieczność, Bóg przyrzekł to sam,

On w raj przeobrazi nasz glob.

Dziś lud swój zgromadza i uczy, jak żyć,

by zawsze już darzyć Go czcią.