Głoszenie w czasach trudnych
1 Apostoł Paweł powiedział: „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jako Jehowie, a nie ludziom, bo wiecie, że przecież od Jehowy otrzymacie należną nagrodę.” Cechą, która wyróżnia szczerze oddanych sług Jehowy, na pewno nie jest oziębła postawa wobec dzieła głoszenia o Królestwie i pozyskiwania uczniów. Przeciwnie, prawdziwych chrześcijan cechuje zapał i gorliwość w tej pracy, którą Bóg zorganizował w celu dania świadectwa, tym bardziej, że jest pilna potrzeba wykonania dzieła Bożego w tym krótkim czasie, jaki nas dzieli od chwili, kiedy niegodziwy system rzeczy i wszystkich jego zwolenników dosięgnie ostateczny koniec. — Kol. 3:23, 24, NW.
2 W związku z obwieszczaniem dobrej nowiny o Królestwie Bożym świadkowie Jehowy otrzymali zlecenie: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów.” Wiedzą też, że ewangelia o Królestwie musi być ogłoszona przed wykonaniem wyroku Bożego. Dlatego starają się ją obwieszczać wszelkimi sposobami, a przede wszystkim przez opracowywanie całego terenu od drzwi do drzwi. W licznych krajach świata ich działalność napotyka na trudności. Są jednak zdecydowani wykonać zlecone im dzieło bez względu na okoliczności — bez względu na zakazy, prześladowania czy też obojętność lub wrogość ze strony ludzi. — Mat. 28:19, NW.
3 Pierwsi chrześcijanie głosili, mimo że groziło im za to uwięzienie. Apostołowie byli wielokrotnie aresztowani i stawiani przed Sanhedrynem. Podczas jednego z takich przesłuchań arcykapłan oświadczył: „Nakazaliśmy wam surowo, abyście w tym imieniu nie uczyli, a oto napełniliście nauką waszą Jeruzalem (...) Piotr zaś i apostołowie odparli i rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dzieje 5:28, 29, NP). W miarę jak dobra nowina się rozprzestrzeniała i nabierała rozgłosu, wzmagał się też opór ze strony władców. W Dziejach Apostolskich 8:1 (NP) czytamy, że „rozpoczęło się wielkie prześladowanie zboru w Jerozolimie”, wskutek czego uczniowie „rozproszyli się po okręgach wiejskich Judei i Samarii”, gdzie „szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę” (werset 4). Apostoł Jan w swym opisie wizji dni ostatnich oraz położenia ludu Bożego powiedział: „Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani (...) Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.” — Apok. 2:10.
4 W czasach nowożytnych podejmowano liczne próby zdławienia i zniweczenia działalności świadków Jehowy. Jednym z władców, którzy bezskutecznie próbowali tego dokonać, był Adolf Hitler. Dnia 28 sierpnia 1936 roku — jak donosi Rocznik świadków Jehowy na rok 1974 — podjęto w Niemczech szeroko zakrojoną akcję przeciw świadkom Jehowy. Tropiono ich dzień i noc, a zwłaszcza nocą. Gestapo zmobilizowało i wykorzystało wszystkie siły, środki i informacje, jakie do owej pory zdobyło, by wytępić świadków Jehowy w Niemczech nazistowskich. O zasięgu tej akcji może świadczyć fakt, że wziął w niej udział cały aparat policyjny i że na ten czas pozostawiono w spokoju przestępców kryminalnych. Aresztowano wiele braci i sióstr. Wyrwano z ich szeregów wielu braci odpowiedzialnych za dzieło w Niemczech. Gestapo triumfowało, ale ten triumf był krótkotrwały.
5 Na wieść o okrutnym prześladowaniu braci w Niemczech uchwalono na zgromadzeniu w Lucernie rezolucję protestacyjną. Jakieś dwa do trzech tysięcy egzemplarzy tej rezolucji wysłano do Hitlera i członków rządu niemieckiego. Wysłano ją też papieżowi do Watykanu. Na 12 grudnia 1936 r. bracia w Niemczech zaplanowali błyskawiczną kampanię rozpowszechniania tej rezolucji protestacyjnej. W kampanii wzięło udział 3450 braci i sióstr. Każdy otrzymał po dwadzieścia do czterdziestu egzemplarzy rezolucji i miał je jak najszybciej rozpowszechnić przez wkładanie do skrzynek na listy lub wsuwanie pod drzwi. W całych Niemczech akcja ta trwała od godziny 17 do 19. Jej działanie na przeciwników było przygnębiające! Był to druzgocący cios dla rządu i Gestapo. Już po godzinie policja SA i SS były na nogach i patrolowały ulice, aby wyłapać śmiałków. Schwytano zaledwie garstkę, w całym kraju chyba nie więcej jak 12 osób. Ludzie byli zdumieni, że po czterech latach terroru i zaciekłego prześladowania oraz po niedawnej masowej akcji przeciw świadkom Jehowy byli oni w stanie przeprowadzić kampanię zakrojoną na tak szeroką skalę! Nasi bracia w Niemczech przeżyli wiele trudnych chwil, oglądali jednak na własne oczy całkowitą zagładę tego, który chciał ich wytępić, a obecnie liczba świadków Jehowy w samej RFN i Berlinie Zachodnim wynosi około 100 000.
6 Przejawiajmy zatem podobną gotowość do trwania w zleconym nam dziele bez względu na warunki, bez względu na to, co by nam przyniosła przyszłość. Ciągle umacniajmy swoją wiarę i zdecydowanie, żebyśmy mogli wytrwać do końca i otrzymać wieniec życia.