Zalecenia do szkoły teokratycznej
1 Szkoła teokratyczna na całym świecie cieszy się w zborach ludu Jehowy wielkim docenianiem. Bracia widzą, jak wielki pożytek odnosi z programu tej szkoły każdy z nich i zbór jako całość. Zebranie to zapewnia praktyczne szkolenie w przemawianiu do ludzi w sposób przynoszący chwałę Jehowie. Uczestnicy uczą się zbierać informacje i przedstawiać je w logiczny sposób. Bracia ćwiczą się do wygłaszania wykładów biblijnych, jak również do przeprowadzania poszczególnych punktów w programie zebrań służby. Wszystkim szkoła pomaga w dawaniu na zebraniach trafnych, budujących komentarzy. Ponadto szkoła przygotowuje nas do stawania w obronie prawdziwego wielbienia wobec przedstawicieli prawa. Młodzi uczestnicy ulepszają swoją zdolność mówienia, a wszystkim studiującym jest udzielana pomoc w wyzbywaniu się złych nawyków w mowie. Ze wszystkich tych powodów każdy zbór i każdy ośrodek służby powinien dbać o prowadzenie tego pożytecznego zebrania, od którego w dużym stopniu zależą postępy wszystkich członków zboru w dziele wielbienia Jehowy.
2 Do tych postępów w niemałej mierze może się przyczynić sam prowadzący szkołę w ośrodku służby. Powinien dokładać starań, żeby wszyscy uczestnicy szkoły odnieśli jak najwięcej pożytku z omawianego materiału. Dużo zależy od dobrego przygotowania, bo chcąc trafnie uwypuklić omawiany materiał, trzeba go samemu dobrze rozumieć. Nadzorcą szkoły powinien być starszy albo zdolny sługa pomocniczy. Na wstępie tego zebrania może krótko nadmienić, czego wszyscy będę mogli się nauczyć. Na zakończenie zaś powie im, czego mogą się spodziewać w następnym tygodniu albo może wyliczyć ważniejsze punkty poruszone w danym dniu. Może też zachęcić wszystkich do przeczytania przewidzianych w programie rozdziałów Biblii.
3 Ważnym punktem programu szkoły jest 15-minutowy wykład instrukcyjny. W tym roku ma on być oparty na wyjątkach z artykułów głównych względnie na artykułach dodatkowych Strażnicy oraz na niektórych artykułach ze Służby Królestwa. Jak się zabrać da przygotowania tego przemówienia? Sporo praktycznych sugestii można znaleźć w Poradniku na stronach 40 i 41 pod nagłówkiem: „Opracowanie przemówienia na podstawie opublikowanego artykułu”. Ściśle określony temat przemówienia jest podany w programie szkoły. Poradnik zaleca, żeby najpierw uważnie przeczytać cały przydzielony materiał. Ponieważ każdy artykuł był już omawiany w zborze, więc nie powinno sprawiać trudności wypisanie wszystkich głównych punktów w formie krótkiego szkicu. Z uwagi na to, iż pośród słuchaczy są zarówno bracia, jak i zainteresowani, mówca tak dobierze materiał, żeby był dla wszystkich interesujący i pożyteczny; uwzględni też najważniejsze wersety biblijne, które mają stanowić podstawę jego wywodów. Nie powinien czuć się zmuszony wykorzystać wszystkie myśli poruszone w poszczególnych ustępach. Jeśli czas na to pozwala, może też od siebie wpleść jakiś stosowny przykład lub dodatkowy punkt, który by pomógł słuchaczom należycie ocenić wartość przedstawianego materiału.
4 Jest o wiele lepiej, gdy mówca posługuje się szkicem a nie samą publikacją. W ten sposób daje dobry przykład wszystkim wygłaszającym trzecie przemówienie, oparte na treści książki Prawdziwy pokój. A co należałoby poruszyć we wstępie i w zakończeniu? Nietrudno jest przygotować te części, gdy przemówienie jest oparte na artykule dodatkowym ze Strażnicy albo na artykule ze Służby Królestwa, ponieważ każdy taki temat ma już odpowiedni wstęp oraz stosowne zakończenie. Natomiast wstęp, a w większości wypadków również zakończenie przemówienia opartego tylko na części artykułu głównego Strażnicy mówca musi przygotować samodzielnie, w miarę możności wykorzystując myśli poruszone wcześniej względnie po fragmencie, który jest tematem wykładu instrukcyjnego. Naturalnie wstęp powinien być dostosowany do tematu. Zakończenie przy tematach zaczerpniętych z artykułów głównych Strażnicy mówca może sobie opracować według własnego uznania, biorąc pod uwagę szczególne potrzeby danego grona słuchaczy.
5 A teraz pewna zmiana co do 5-minutowej powtórki ustnej, wprowadzona ostatnio we wszystkich zborach na świecie. Odtąd powtórka będzie się odbywać zaraz po wykładzie instrukcyjnym i będzie ją przeprowadzać ten sam brat, który wygłosił wykład. A więc powtórka nie ma się odbywać dopiero w następnym tygodniu, lecz tego samego wieczora, kiedy jest wygłaszany wykład instrukcyjny. Po opracowaniu tego wykładu mówca przygotowuje sobie zaraz jakieś 8 do 10 pytań, dotyczących głównych myśli, które chce przedstawić w swoim przemówieniu. Gdy wszyscy wysłuchają uważnie jego wywodów, to dużo zapamiętają i będą mogli odpowiedzieć na zadane pytania.
6 Gdy przemówienie wygłasza siostra, posługuje się głównie swoimi notatkami i Biblią, ale może w stosownym miejscu odczytać wyjątki lub cytaty z przydzielonego materiału. Jedną pomocnicę wyznacza jej nadzorca szkoły, może sobie jednak sama dobrać jeszcze więcej osób, na przykład dwoje dzieci. Tłem mogą być sytuacje powstające w domu, w służbie polowej, w zborze lub gdzie indziej; czasami może to być po prostu pouczająca rozmowa między członkami rodziny lub innymi osobami. Siostra mająca przemówienie może rozpocząć rozmowę, aby nadać jej określone tło, albo rozpocznie ją osoba, z którą rozmawia. Główną uwagę należy jednak kierować na sam materiał, a nie na tło.
7 Prowadzący szkołę, nie szczędźcie trudu na przygotowanie się do swego zadania, żeby to zebranie osiągało zamierzony cel, pomagając wszystkim stać się jeszcze lepszymi chwalcami Jehowy!