nowymi, którzy będą na niej obecni. Może z niektórymi uda się zapoczątkować studium biblijne. Wszystkich nowych należałoby zachęcić do regularnego zgromadzania się z ludem Jehowy.

SŁUŻBA PIONIERSKA

⁴ Co roku okazuje się, że marzec i kwiecień to miesiące bardzo dogodne do pełnienia pomocniczej służby pionierskiej. W marcu ubiegłego roku pionierami pomocniczymi było 5 procent głosicieli. Jeżeli dokonasz w swoim rozkładzie zajęć odpowiednich zmian, to może i tobie uda się wziąć udział w tej pracy razem z innymi członkami zboru. Co tydzień powinno się informować zbór, ile osób pełni pomocniczą służbę pionierską. Zachęci to innych do pójścia w ich ślady. Niewątpliwie służbę tę podejmie wielu starszych i sług pomocniczych oraz członków ich rodzin, dając w ten sposób dobry przykład.

NOWY „TEMAT DO ROZMÓW”

⁵ Od marca będziemy się posługiwać nowym „Tematem do rozmów”: „Niezawodna obietnica pokoju na ziemi!”. Temat ten można wprowadzić na przykład tak: „Większość ludzi żyje w ciągłym strachu przed wybuchem wojny nuklearnej. Tymczasem w Biblii jest napisane, że Bóg zamierza położyć kres wszelkim wojnom (Odczytaj Psalm 46:9, 10)”. Po odczytaniu i krótkim omówieniu tego wersetu warto pokazać rozmówcy ilustrację na stronach 156, 157 książki Żyć wiecznie, dającą pewne wyobrażenie o warunkach, jakie zapanują na ziemi, gdy ta obietnica zostanie urzeczywistniona. Potem można przejść do omówienia wersetu z Psalmu 72:7, przytoczonego u góry strony 156. Dobrze jest przy tym zaznaczyć, że Bóg nie tylko uśmierzy wojny, ale też ustanowi prawdziwy i trwały pokój.

⁶ Jeżeli w czasie przedstawiania nowego „Tematu do rozmów” umiejętnie posłużymy się książką Żyć wiecznie, możemy obudzić zainteresowanie rozmówcy tym podręcznikiem biblijnym i w ten sposób torować drogę do zapoczątkowania domowego studium biblijnego.

⁷ Jak widać, w marcu i kwietniu otwiera się sposobność, żeby być ‛bardzo zajętym dziełem pańskim’. Starajmy się uczestniczyć w tej działalności razem z całą rodziną, mając w pamięci tekst roczny na rok 1987: „Ale ja i mój dom będziemy służyć Jehowie” (Joz. 24:15). Bierzmy wszyscy udział w wypełnianiu zleconej nam pracy rozgłaszania Królestwa Bożego, którego władza spoczywa w rękach Jezusa Chrystusa — niezawodnej nadziei na prawdziwy pokój i bezpieczeństwo.

Pomocnicza służba pionierska [2] — praca, która przynosi wiele pożytku

¹ Do wspaniałych wyników osiągniętych w ubiegłym roku sprawozdawczym na ogólnoświatowym „polu” przyczyniła się w znacznym stopniu blisko 400-tysięczna armia pionierów. To zdumiewające, że mimo nasilających się trudności i coraz wyższych kosztów utrzymania liczba pionierów w ostatnich latach rośnie kilkakrotnie szybciej niż liczba ogółu głosicieli Królestwa! Nie ulega wątpliwości, że służba pionierska cieszy się szczególnym błogosławieństwem Jehowy z uwagi na rolę, jaką odgrywa w przyspieszaniu działalności zgromadzania ludzi szczerego serca do Jego ziemskiej organizacji. Najbardziej dostępną formą tej służby jest pomocnicza służba pionierska.

WIELE POŻYTKU

² Gorliwa aktywność pionierów pomocniczych wspaniale ożywia pracę głoszenia o Królestwie. W rezultacie dokładniej przeczesuje się tereny i poświęca znacznie więcej czasu na szerzenie dobrej nowiny. Rozpoczęto dużo nowych studiów — w znacznej mierze dokonali tego pionierzy pomocniczy — dzięki czemu więcej osób zainteresowanych prawdą zmierza do tego, żeby się związać z organizacją Bożą.

³ Praca pionierska przynosi również korzyści temu, kto ją wykonuje. Głosiciel, który chociaż przez miesiąc jest pionierem pomocniczym, zaczyna o wiele skuteczniej i swobodniej przedstawiać ludziom orędzie Królestwa. Dużą satysfakcję sprawia mu też współpraca z drugimi oraz obserwowanie, jak rośnie liczba dokonywanych odwiedzin ponownych i prowadzonych studiów. Wielu doznało tyle radości, podejmując w niektórych miesiącach służbę pomocniczą, że podjęli niezbędne kroki, aby zostać pionierami stałymi. Inni przez dłuższy czas pełnią pomocniczą służbę bez przerwy, z miesiąca na miesiąc.

⁴ Wiele pożytku odnosi cały zbór. Pewien starszy donosi, że praca pionierów „jest dla zboru wielką zachętą oraz że wpływa dodatnio na stan duchowy i obecność na zebraniach”. Inny starszy, który też był pionierem pomocniczym, z zadowoleniem oznajmia: „Wielu poszło w nasze ślady (...) podczas gdy inni, choć nie zostali pionierami, znacznie zwiększyli swój udział w służbie”. Gdzie indziej starsi zauważyli, że „każdy umiejętniej posługuje się Biblią i znajduje w tym radość”. Po wizycie w pewnym zborze nadzorca podróżujący napisał, że „w tym tygodniu wszyscy zaznali wiele radości i byli zbudowani, do czego przyczyniło się dziewięciu pionierów pomocniczych”. Wiele podobnych wypowiedzi świadczy o tym, że to postanowienie przysparza zborowi zadowolenia, ugruntowuje go w wierze, a prócz tego pomaga pełnić służbę skuteczniej i z większą gorliwością.

CZY MOŻESZ PODJĄĆ TĘ SŁUŻBĘ?

⁵ Niektórzy być może się ociągają, bo według własnej oceny nie nadają się do tej pracy. Inni są niezdecydowani, a jeszcze inni uważają, że po prostu nie mają na to czasu. Gdy się jednak pomyśli, czego dokonali drudzy i ile radości zaznają, nasuwa się wniosek, że warto się zastanowić nad swoim rozkładem zajęć. Może się okazać, że pełnienie tej służby wcale nie jest zadaniem ponad siły. Wprowadzenie pewnych zmian pozwoliło już niejednemu na podejmowanie jej co jakiś czas.

⁶ Chcąc być pionierem pomocniczym, wystarczy spędzać w służbie Królestwa przeciętnie po dwie godziny dziennie. Niektórzy bracia i siostry pracujący zawodowo zdobywają się na dodatkowy wysiłek i pełnią tę służbę przez jeden lub dwa miesiące w roku. Czynią to na przykład w okresie Pamiątki lub wizyty w zborze nadzorcy podróżującego albo w miesiącach, w których jest więcej dni wolnych od pracy. W osiąganiu celów pioniera pomocniczego często pomagają im członkowie rodziny, zastępując ich w różnych pracach domowych i innych codziennych zajęciach.

⁷ Stale prośmy Jehowę w modlitwie, żeby nam pomógł we wszystkich naszych przedsięwzięciach. Potrzeba nam sił duchowych, a On chętnie udziela ich tym, którzy ochoczo stawiają się do Jego dyspozycji (Izaj. 40:29-31). Prośmy Go o mądrość, żebyśmy potrafili mówić i postępować właściwie, oraz o pomoc Jego ducha (Jak. 1:5; Łuk. 11:13).

⁸ Co roku tysiące głosicieli, którzy nie mogą być pionierami stałymi, zasilają na jeden lub kilka miesięcy szeregi pionierów pomocniczych. Przynosi to wiele pożytku nie tylko im samym, ale też zborom, w których pracują, oraz ludziom, którzy dzięki ich pracy mają szansę usłyszeć dobrą nowinę o Królestwie. Niechaj więc każdy z nas rozważy z modlitwą, czy mógłby w najbliższym czasie zostać choćby na jeden miesiąc pionierem pomocniczym. Bądźmy takiego nastawienia, jak pewien brat, który zapytany, dlaczego podejmuje dodatkowy wysiłek związany z pracą pioniera pomocniczego, odrzekł: „W ten sposób niejako mówię: ‛Dziękuję Ci, Jehowo, za wszystko, co dla mnie czynisz’”.

Program zborowego studium książki

na podstawie podręcznika Zjednoczeni w oddawaniu czci jedynemu prawdziwemu Bogu:

Po 8 marca: s. 44 do 50

Po 15 marca: s. 51 do 58 (par. 11)

Po 22 marca: s. 58 (par. 12) do 64 (par. 7)

Po 29 marca: s. 65 (par. 8) do 73