Strzeżcie się odstępców!
Coś ciekawego z Listu Judy
SŁUDZY Jehowy muszą „mieć wstręt do tego, co niegodziwe”, a „lgnąć do tego, co dobre” (Rzymian 12:9). Pomocne w tym są rady, których pisarz biblijny imieniem Juda udzielił w liście wysłanym prawdopodobnie z Palestyny około 65 roku n.e.
Juda przedstawił się jako „niewolnik Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba”. Chodzi zapewne o dobrze znanego Jakuba, który był przyrodnim bratem Jezusa (Marka 6:3; Dzieje Apostolskie 15:13-21; Galatów 1:19). A zatem Juda też był bratem Jezusa, ale wzmiankę o łączącej go z nim więzi cielesnej mógł uznać za niestosowną, skoro Chrystus przebywał już w niebie jako chwalebna osoba duchowa. List Judy zawiera bardzo bezpośrednie rady, mogące nam pomóc „lgnąć do tego, co dobre”, i strzec się odstępców.
‛Podejmijcie twardy bój’
Wprawdzie Juda zamierzał pisać o zbawieniu, którego się wspólnie trzymają chrześcijanie, ale uznał za niezbędne wezwać czytelników do „podjęcia twardego boju za wiarę” (wersety 1 do 4). Dlaczego? Ponieważ do zboru wkradli się ludzie bezbożni, „obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie wyuzdania”. Błędnie mniemali, że będą mogli łamać prawo Boże i mimo to pozostawać wśród Jego ludu. Nigdy nie ulegnijmy wpływowi takiego niegodziwego rozumowania, natomiast zawsze zabiegajmy o sprawiedliwość, wdzięczni Jehowie za to, że przez krew Jezusa miłosiernie obmył nas z grzechów (1 Koryntian 6:9-11; 1 Jana 1:7).
Ostrzegawcze przykłady
Koniecznie musimy strzec się pewnych postaw, zachowań i ludzi (wersety 5 do 16). Niektórzy Izraelici wybawieni z Egiptu utracili wiarę i dlatego ponieśli śmierć. Pewni aniołowie opuścili swoje właściwe miejsca pobytu, za co zostali zatrzymani „wieczystymi więzami w gęstej ciemności [duchowej] na sąd wielkiego dnia”. Rażąca niemoralność mieszkańców Sodomy i Gomory sprowadziła „przysądzoną im karę ognia wiecznego”. Zawsze więc radujmy Jehowę i nigdy nie schodźmy ze „ścieżki życia” (Psalm 16:11).
W przeciwieństwie do archanioła Michała, który nawet o Diable nie wydał sądu obelżywymi słowami, bezbożnicy ubliżali „chwalebnym” — najprawdopodobniej osobom, którym Bóg i Jezus przyznali pewną chwałę jako namaszczonym starszym. Obyśmy nigdy nie lekceważyli władzy zwierzchniej ustanowionej przez Boga!
Tacy bezbożni ludzie poszli za złym przykładem Kaina, Balaama i Koracha. Stanowili duchowe zagrożenie niczym skały ukryte pod wodą; przypominali obłoki ubogie w wilgoć oraz martwe, wykorzenione drzewa, nie przynoszące żadnego pożytku. Poza tym odstępcy ci szemrali, narzekali i ‛dla swojej korzyści podziwiali osobistości’.
Nie poddawaj się
Następnie Juda radzi, jak się przeciwstawiać złym wpływom (wersety 17 do 25). „W czasach ostatnich” mieli się pojawić szydercy, dlatego prawdziwi chrześcijanie muszą znosić ich samych oraz ich szyderstwa. Aby nie poddać się takim szkodliwym wpływom, powinniśmy umacniać ‛naszą najświętszą wiarę’, modlić się w duchu świętym i utrzymywać siebie w miłości Bożej, zarazem oczekując miłosierdzia Jezusa.
Ludzie bezbożni najwidoczniej występowali w roli fałszywych nauczycieli i wielu osobom zasiali wątpliwości (por. 2 Piotra 2:1-3). A czego potrzeba wątpiącym? Pomocy duchowej, wyrwania z „ognia” wiecznej zagłady! (Mateusza 18:8, 9). Ale pobożni nie muszą się obawiać takiego losu, gdyż Jehowa uchroni ich od „upadku” w grzech i od zagłady czekającej odstępców.
[Ramka na stronie 31]
Podwodne skały: Juda ostrzegał współchrześcijan przed tymi, którzy są ‛skałami ukrytymi pod wodą, gdy z nimi biesiadują na ucztach miłości’ (Judy 12). Udając miłość do braci, tacy odstępcy byli jak postrzępione podwodne skały, mogące spowodować rozbicie się statku albo śmierć pływaka. Ucztami miłości mogły być posiłki, na które zamożni chrześcijanie zapraszali biednych współwyznawców. Jeden z Ojców Kościoła, Chryzostom, (347?-407) oświadczył: „Spotykali się wszyscy na wspólnej biesiadzie: bogaci dostarczali żywności, a razem z nimi ucztowali biedni oraz ci, którzy nic nie posiadali”. Niezależnie od tego, jaki był charakter tych spotkań, rada Judy pomagała wiernym mieć się na baczności przed odstępczymi ‛ukrytymi skałami’, mogącymi doprowadzić do śmierci duchowej. Chociaż chrześcijanom nie nakazano urządzać uczt miłości i nie są one dziś organizowane, słudzy Jehowy w razie potrzeby pomagają sobie wzajemnie pod względem materialnym i tworzą miłą społeczność braterską.