‛O GŁĘBOKOŚCI MĄDROŚCI BOŻEJ!’

8. Do wzięcia pod uwagę jakich dodatkowych czynników usilnie zachęca nas Paweł?

⁸ W Liście do Rzymian apostoł Paweł pyta: „Czy jest niesprawiedliwość u Boga?” Następnie sam odpowiada, wskazując z naciskiem na miłosierdzie Boże i powołując się na wypowiedź Jehowy do faraona. Przypomina zarazem, że my, ludzie, jesteśmy jakby gliną w rękach garncarza. Czy glina może się uskarżać na to, jaki użytek z niej zrobiono? Paweł dodaje: „Jeżeli więc Bóg, choć zamierza okazać swój gniew i dać poznać swoją moc, bardzo wielkodusznie tolerował naczynia gniewu przysposobione do zniszczenia, żeby mógł okazać bogactwo swej chwały na naczyniach miłosierdzia, które z góry przygotował ku chwale, mianowicie nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, lecz także spośród narodów, to co z tego?” (Rzym. 9:14-24).

9. (a) Kim są „naczynia gniewu przysposobione do zniszczenia”? (b) Dlaczego Jehowa jest bardzo wielkoduszny mimo ich wrogości i jak ostateczny wynik wyjdzie na dobre tym, którzy Go miłują?

⁹ Odkąd Jehowa złożył prorocze oświadczenie zapisane w Księdze Rodzaju 3:15, Szatan i jego nasienie są „naczyniami gniewu przysposobionymi do zniszczenia”. Przez cały ten czas Jehowa okazuje wielkoduszność. Źli kpią z Jego dróg, prześladują Jego sług, a nawet zabili Jego Syna. Jednakże Jehowa okazuje wielką powściągliwość dla trwałego dobra swoich sług. Całe stworzenie może się przekonać, jak katastrofalne skutki pociąga za sobą bunt przeciw Bogu. Jednocześnie śmierć Jezusa otworzyła możliwość wyzwolenia posłusznych ludzi i ‛położenia kresu dziełom Diabła’ (1 Jana 3:8; Hebr. 2:14, 15).

10. Dlaczego Jehowa tolerował złych w ciągu ostatnich 19 wieków?

¹⁰ Już ponad 1900 lat od czasu zmartwychwstania Jezusa Jehowa toleruje „naczynia gniewu”, powstrzymując się od ich zniszczenia. Dlaczego? Ponieważ przygotowywał drugorzędną część nasienia niewiasty — tych, którzy mają współdziałać z Jezusem Chrystusem w jego niebiańskim Królestwie (Gal. 3:29). Jest ich 144 000 i są oni „naczyniami miłosierdzia”, o których mówił apostoł Paweł. Najpierw zostały zaproszone do tej klasy poszczególne osoby spośród Żydów. Następnie zostali dodani obrzezani Samarytanie, a w końcu ludzie z narodów pogańskich. Jehowa bardzo wielkodusznie urzeczywistniał swoje zamierzenie, nie zmuszając nikogo do służenia Mu, darząc natomiast wspaniałymi błogosławieństwami tych, którzy z docenianiem zareagowali na Jego łaskawe postanowienia. Obecnie przygotowywanie tej klasy niebiańskiej jest prawie zakończone.

11. Jaka inna grupa ludzi odnosi teraz pożytek z wielkoduszności Jehowy?

¹¹ A co powiedzieć o tych, którzy mają mieszkać na ziemi? W czasie wyznaczonym przez Boga miliardy ludzi dostąpią zmartwychwstania jako ziemscy poddani Królestwa. Poza tym szczególnie od roku 1935 n.e. wielkoduszność Jehowy umożliwia zgromadzanie ze wszystkich narodów „wielkiej rzeszy”, żeby mogła być zbawiona (Obj. 7:9, 10; Jana 10:16).

12. (a) Czego dowiadujemy się dzięki temu o samym Jehowie? (b) Jak reagujesz na sposób potraktowania tych spraw przez Jehowę?

¹² Czy w tym wszystkim była jakaś niesprawiedliwość? Na pewno nie! Jeżeli Bóg odracza zniszczenie złych, „naczyń gniewu”, aby zgodnie ze swym zamierzeniem okazać zmiłowanie innym, to kto ma prawo na to narzekać? Tymczasem przez obserwację stopniowego odsłaniania się przed nami zamierzenia Jehowy możemy się o Nim dużo dowiedzieć. Podziwiamy różne cechy Jego osobowości, które się ujawniły — Jego sprawiedliwość, miłosierdzie, wielkoduszność, wszechstronność Jego mądrości. Mądrość, którą Jehowa okazał przy rozstrzyganiu kwestii spornej, będzie po wszystkie czasy stanowić dowód, że Jego sposób sprawowania władzy jest najlepszy. Powtarzamy za apostołem Pawłem: „O głębokości Bożych bogactw, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!” (Rzym. 11:33).

MOŻEMY DAWAĆ DOWODY SWEGO ODDANIA

13. (a) Jaka sposobność się przed nami otwiera, gdy musimy znosić cierpienia? (b) Co nam pomaga mądrze na to reagować?

¹³ Z uwagi na to, że Bóg jeszcze nie zniszczył złych i nie doprowadził do przepowiedzianej odnowy ludzkości, trzeba niekiedy znosić cierpienia. Jak na to reagujemy? Czy widzimy w tym sposobność wzięcia udziału w oczyszczaniu z zarzutów imienia Jehowy i w udowadnianiu, że Diabeł jest kłamcą? Może nam w tym wielce pomóc zachowywanie w pamięci następującej rady: „Bądź mądry, synu mój, i rozraduj moje serce, żebym mógł odpowiedzieć temu, który mi urąga” (Prz. 27:11). To Szatan urąga Jehowie. Twierdzi, że gdy ludzie poniosą straty materialne albo doznają utrapień cielesnych, będą winić za to Boga, a nawet Go przeklinać (Hioba 1:9-11; 2:4, 5). Sprawiamy radość sercu Jehowy, gdy zachowywaniem lojalności wobec Boga w obliczu trudności okazujemy, że my tak nie myślimy. Jesteśmy mocno przekonani, że Jehowa żywi tkliwe uczucia do swoich sług i że tak jak w wypadku Hioba w słusznym czasie hojnie nas nagrodzi, jeśli okażemy się wierni (Jak. 5:11; Hioba 42:10-16).

14. Jakie jeszcze korzyści możemy odnieść, gdy w czasie prób polegamy na Jehowie?

¹⁴ Jeżeli w czasie bolesnych prób ufnie polegamy na Jehowie, możemy rozwinąć bezcenne przymioty. Jezus, w następstwie tego, co wycierpiał, „uczył się posłuszeństwa” w sposób nigdy mu przedtem nie znany. My również możemy się czegoś nauczyć — pielęgnowania wielkoduszności, wytrwałości i głębszego doceniania sprawiedliwych dróg Jehowy. Czy będziemy cierpliwie poddawać się temu szkoleniu? (Hebr. 5:8, 9; 12:11; Jak. 1:2-4).

15. Jaki pożytek mogą odnieść drudzy, gdy cierpliwie znosimy trudności?

¹⁵ Inni obserwują nasze postępowanie. Z uwagi na to, co przechodzimy ze względu na umiłowanie sprawiedliwości, niektórzy z czasem pojmą, kto naprawdę należy dzisiaj do „braci” Chrystusa, i dzięki zjednoczeniu się z tymi „braćmi” w oddawaniu czci Bogu również oni mogą sobie zaskarbić błogosławieństwa życia wiecznego (Mat. 25:34-36, 40, 46). Jehowa i Jego Syn chcą im dać taką sposobność. A my? Czy nie szczędzimy trudu, by im to umożliwić?

16. Jak nasz pogląd na takie trudne sytuacje wiąże się ze sprawą jedności?

¹⁶ Jak to dobrze, gdy nawet w trudnych sytuacjach życiowych dopatrujemy się sposobności okazywania Jehowie swego oddania oraz uczestniczenia w spełnianiu Jego woli! Możemy tym dowieść, że faktycznie zmierzamy do jedności z Bogiem i Chrystusem, o którą Jezus modlił się ku pożytkowi wszystkich prawdziwych chrześcijan (Jana 17:20, 21).

Rozdział 8

„Zmaganie się ze złymi siłami duchowymi”

1. Dlaczego działalność złych duchów szczególnie nas interesuje?

LUDZIE usposobieni materialistycznie mogą kpić z twierdzenia, że istnieją złe duchy. Ale nie ma w tym nic śmiesznego. Bez względu na to, czy się w to wierzy, czy nie, działalność demonów odbija się na każdym człowieku. Czciciele Jehowy nie są tu wyjątkiem. Właśnie oni są głównym celem ich ataków. Apostoł Paweł zwraca nam uwagę na ten konflikt, kiedy mówi: „Nie zmagamy się z krwią i ciałem, lecz z rządcami [poza dziedziną ciała i krwi], ze zwierzchnościami, z władcami świata tej ciemności, ze złymi siłami duchowymi w miejscach niebiańskich” (Efez. 6:12). W naszych czasach ten nacisk wzmógł się jak jeszcze nigdy, ponieważ Szatan został wyrzucony z nieba i pała wielkim gniewem, bo wie, że ma niewiele czasu (Obj. 12:12).

2. Jak można odnieść zwycięstwo w zmaganiach z nadludzkimi duchami?

² Jak można odnieść zwycięstwo w walce z nadludzkimi siłami duchowymi? Tylko dzięki całkowitemu poleganiu na Jehowie. Musimy Mu się przysłuchiwać i być posłuszni Jego Słowu. Możemy wtedy uniknąć poniesienia szkód pod względem cielesnym, moralnym, umysłowym i duchowym, których zaznają poddani władzy Szatana (Efez. 6:11; Jak. 4:7).

WŁADCY ŚWIATA W MIEJSCACH NIEBIAŃSKICH

3. Komu i czemu Szatan złośliwie się sprzeciwia?

³ Jehowa plastycznie opisuje sytuację światową, którą widzi ze swego dogodnego punktu obserwacyjnego w niebiosach. Dał apostołowi Janowi widzenie, w którym Szatan został przedstawiony jako „wielki smok barwy ognistej”, gotowy połknąć Mesjańskie Królestwo Boże zaraz po jego narodzinach w niebie w roku 1914 n.e. Gdy mu się to nie udało, wypuścił na widzialnych przedstawicieli tego Królestwa, na drugorzędną część nasienia „niewiasty” Bożej, „powódź” złośliwej opozycji (Obj. 12:3, 4, 13, 17).

4. (a) Na jakie źródło siły rządów ludzkich wskazuje Biblia? (b) Dokąd są teraz zgromadzani władcy polityczni i przez kogo?

⁴ W tym objawieniu danym Janowi zostało też ujawnione źródło siły i władzy rządów ludzkich. Pokazano mu złożoną z różnych fragmentów dziką bestię mającą 7 głów i 10 rogów, sprawującą władzę „nad każdym plemieniem i ludem, i językiem, i narodem”. Zwierzę to nie przedstawia żadnego pojedynczego rządu, tylko globalny system polityczny. Powiadomiono Jana, że „smok [Szatan Diabeł] dał zwierzowi moc swoją i tron swój, i wielką władzę” (Obj. 13:1, 2, 7; por. Łukasza 4:5, 6). Wbrew wszelkim oświadczeniom religijnym składanym przez władców politycznych żaden naród członkowski „zwierza” nie podporządkowuje się zwierzchniej władzy Jehowy i powołanemu przez Niego Królowi, Jezusowi Chrystusowi. Wszystkie walczą w obronie swej suwerenności. Jak na to wskazuje Księga Objawienia, „wypowiedzi inspirowane przez demony” zgromadzają je obecnie „na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” w Har-Magedonie (Obj. 16:13, 14, 16). W rzeczywistości, jak pisze apostoł Paweł, „władcami świata” nie są ludzie, tylko „złe siły duchowe w miejscach niebiańskich” (Efez. 6:12). Wszyscy, którzy chcą się okazać prawdziwymi czcicielami Jehowy, muszą dobrze wiedzieć, co to znaczy.

5. Dlaczego trzeba być ostrożnym, żeby nie dać się wmanewrować w popieranie systemu Szatana?

⁵ Codziennie spotykamy się w życiu z konfliktami rozdzierającymi ród ludzki. Zazwyczaj ludzie zajmują stanowisko — słowem lub czynem — po stronie swego narodu, plemienia, grupy językowej albo warstwy społecznej. Choćby ich klasa społeczna nie była bezpośrednio uwikłana w jakiś konflikt, mogą faworyzować jedną lub drugą stronę. Ale co w gruncie rzeczy popierają bez względu na to, co ich boli, albo za kim lub za czym się opowiadają? Biblia mówi wyraźnie, że „cały świat podlega władzy tego, który jest zły” (1 Jana 5:19). Jak wobec tego można uniknąć zejścia na manowce razem z resztą ludzkości? Tylko przez udzielanie pełnego poparcia Królestwu Bożemu i zachowywanie całkowitej neutralności w konfliktach między różnymi ugrupowaniami w świecie (Jana 17:15, 16).

PRZEBIEGŁE FORTELE ZŁOŚNIKA

6. Czym się posługuje Szatan, żeby odciągać ludzi od prawdziwego wielbienia?

⁶ W każdym okresie dziejów Szatan posługiwał się różnymi formami prześladowania słowem i czynem, żeby odciągnąć ludzi od prawdziwego wielbienia. Ale stosował też bardziej wyszukane środki — chytre i przebiegłe fortele.

7. Jak posługiwanie się religią fałszywą świadczy o przebiegłości Szatana?

⁷ Za pomocą religii fałszywej zręcznie trzyma mnóstwo ludzi w ciemności, każąc im wierzyć, że służą Bogu. Ponieważ nie mają prawdziwej miłości do prawdy, więc mogą ich pociągać mistyczne i wzruszające nabożeństwa religijne albo oszałamiać jakieś niezwykłe czyny (2 Tes. 2:9, 10). Zostaliśmy jednak ostrzeżeni, że nawet spomiędzy uczestników prawdziwego wielbienia „niektórzy odpadną (...), ponieważ zwrócą uwagę na zwodnicze inspirowane wypowiedzi i nauki demonów” (1 Tym. 4:1). Jak to jest możliwe?

8. Jak Szatan zwabia do religii fałszywej nawet takich, którzy już służyli Jehowie?

⁸ Diabeł przebiegle apeluje do ludzkich słabości. Czy dana osoba odczuwa jeszcze bojaźń przed człowiekiem? Jeśli tak, może ją poddać presji krewnych lub sąsiadów, aby wzięła udział w praktykach zakorzenionych w religii fałszywej. A może jest zarozumiała? Wtedy łatwo się obrazi, gdy się jej udzieli rady albo gdy inni nie poprą jej zdania (Prz. 29:25; 15:10; 1 Tym. 6:3, 4). A co się dzieje, gdy do udziału w służbie polowej nie pobudza jej miłość? Zamiast zmienić swój punkt widzenia, aby go dostosować do przykładu Chrystusa, może zacząć sprzyjać ludziom, którzy ‛łechczą jej uszy’ mówiąc, że wystarczy czytać Biblię i prowadzić „przyzwoite życie” (2 Tym. 4:3). Dopóki taka osoba nie oddaje czci Jehowie w sposób podany w Jego Słowie i wytyczony przez Jego organizację, dopóty Szatanowi jest obojętne, czy przystanie do innego ugrupowania religijnego, czy po prostu będzie się trzymać niejako własnej religii.