Prowadźmy owocne studia biblijne

¹ Pomaganie studiującym Biblię w robieniu postępów, by w końcu stali się uczniami Jezusa, wymaga przewidywania i dobrego planowania. Gdy zapoczątkowujemy i prowadzimy studium biblijne, powinniśmy zawsze mieć na uwadze pomaganie zainteresowanemu, by został aktywnym naśladowcą Chrystusa (Mat. 13:23). Ludzi tych trzeba więc uczyć przestrzegania wszystkiego, co nakazał Jezus (Mat. 28:19, 20). Staraj się przekonać zainteresowanego, że do nabycia podstawowej wiedzy ze Słowa Bożego potrzebne jest cotygodniowe studium. Życzliwie wyjaśnij, że nie powinien zwlekać z robieniem postępów, lecz pilnie wprowadzać w czyn wszystko, czego się dowiaduje (Prz. 22:17; Filip. 3:16). A głównie w jakich dziedzinach powinien się zaznaczyć postęp?

² Co jakiś czas głosiciel powinien się zastanowić nad postępami osoby, z którą studiuje Biblię: Czy przygotowuje się do studium i czy odszukuje sobie wcześniej wersety biblijne, na które się powołano, ale nie przytoczono ich dosłownie? (Dzieje 17:11; 1 Tes. 2:13). Czy wypowiada się swoimi słowami i czy widać u niej szczere docenianie prawd biblijnych, które poznaje? (Prz. 2:1-6). Czy nie należałoby zachęcić jej do poświęcania więcej czasu na czytanie Słowa Bożego oraz publikacji Towarzystwa? Czy regularnie otrzymuje na własność Przebudźcie się! i Strażnicę? Czy zrobiła już takie postępy, że rozumie potrzebę korzystania z tekstów dziennych?

³ Czy w mowie, nastawieniu i postępowaniu studiującego widać, że uznaje biblijne mierniki moralności? (1 Kor. 6:9, 10). Czy zmienia się jego osobowość? (Efez. 4:22-24) Czy szczere docenianie prawd biblijnych pobudza go do prowadzenia rozmów z krewnymi, współpracownikami lub sąsiadami na temat tego, czego się dowiedział? (Łuk. 6:45) Czy przyzwyczaja się do regularnego przychodzenia na zebrania, jeśli zdrowie i okoliczności mu na to pozwalają? (Hebr. 10:23-25) Przeanalizowanie postępów, jakie studiujący zrobił w tych dziedzinach, pomoże ustalić, jak dalece ‛przyjmuje on z łagodnością wszczepianie słowa’ (Jak. 1:21).

PRZERWANIE NIEOWOCNYCH STUDIÓW

⁴ Kiedy zainteresowany nie robi wyraźnych postępów mimo pomocy udzielanej mu cierpliwie przez wystarczająco długi okres, to lepiej będzie wykorzystać ten czas na szukanie ludzi, którzy na to zasługują (Mat. 10:11-13). Już sam rozsądek podpowiada, by przeanalizować sytuację i ewentualnie zaniechać takiego studium. W takim wypadku szczerze pochwal zainteresowanego za postępy, które zrobił. Wyjaśnij mu jednak, że trzeba nie tylko poznawać prawdy biblijne, ale też stosować się do nich. Posłuż się przypowieścią Jezusa o siewcy i omówcie wspólnie, co oznacza każda ze wspomnianych czterech gleb, a potem wykaż, że ta przypowieść kładzie nacisk na potrzebę pozytywnego reagowania na orędzie o Królestwie. Może zainteresowany zorientuje się, co go powstrzymuje od stałego robienia postępów. Przy tej okazji możesz się podzielić własnymi spostrzeżeniami na ten temat. Mów życzliwie, otwarcie i jasno (1 Kor. 14:8, 9). Poinformuj go, że studium może być wznowione, jeśli przedsięweźmie niezbędne zmiany, i że będziesz go od czasu do czasu odwiedzał, by go do tego zachęcać (zob. NSK 5/70, s. 9).

⁵ Gdybyś na swoim terenie spotkał osoby, z którymi kiedyś prowadzono studium, postąpisz rozsądnie, gdy się dowiesz, kto i jak długo z nimi studiował i dlaczego studium zostało przerwane. Jeśli wiadomo, kto je prowadził, byłoby dobrze przed wznowieniem studium omówić tę sprawę z danym głosicielem oraz z nadzorcą służby. Możesz nie znać wszystkich faktów. Są osoby, z którymi już studiowało wielu głosicieli i które przez całe lata nie zrobiły praktycznie żadnych postępów. Chcemy poświęcać czas ludziom okazującym szczere zainteresowanie prawdą.

⁶ Kiedy się przerywa lub wznawia z kimś studium, warto z nim omówić pouczający materiał przedstawiony w artykule „Jeszcze czas, by ‛nawrócić się do Jehowy’” ze Strażnicy 14/XCVIII, s. 20-22. Jeśli będziemy się doskonalić w umiejętności prowadzenia owocnych studiów biblijnych, pomożemy jeszcze wielu ludziom w poznaniu i przyjęciu prawdy oraz postępowaniu zgodnie z nią. Dzięki temu nawiążą oni przyjazne stosunki z Jehową Bogiem, a w końcu osiągną życie wieczne (Filip. 4:9; Jana 17:3).

Czy wprowadzasz w czyn to, czego się nauczyłeś?

¹ Jakże radosnym przeżyciem były trzydniowe zgromadzenia okręgowe pod hasłem „Sprawiedliwość Boża”! W każdym dniu program obfitował w zachęty i praktyczne wskazówki, jak w jeszcze większej mierze możemy przejawiać sprawiedliwość Bożą. Czy po powrocie ze zgromadzenia i zajęciu się codziennymi sprawami ‛wprowadzamy w czyn to, czego się nauczyliśmy, cośmy usłyszeli i widzieli’? (Filip. 4:9). Warto sobie przypomnieć kilka ważniejszych myśli z programu kongresowego.

² Czy pamiętasz wykład zatytułowany: „Prowadźmy zrównoważone, proste życie”, wygłoszony w piątek przed południem? Jego myślą przewodnią były słowa Jezusa zanotowane w Mateusza 6:19-33. Czy zastanawiałeś się głębiej nad tym, jak się pozbyć niepotrzebnych brzemion, aby mieć więcej czasu na studiowanie, przygotowywanie się do zebrań i pomaganie drugim? Jakich zmian należałoby dokonać, żebyś mógł prowadzić proste życie, żeby mniej czynników rozpraszało twą uwagę i żebyś mógł się bardziej zaangażować w sprawy duchowe? Gdy szukamy najpierw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, mamy w życiu mniej trosk, a za to więcej radości.

³ W wykładzie „Przyjmuj karcenie, by stać się mądrym” uwydatniono korzyści wynikające z przyjmowania pouczeń, których Jehowa dostarcza za pośrednictwem swego Słowa i swojej organizacji. Jedną z dziedzin, na którą trzeba zwracać szczególną uwagę, jest podnoszenie naszej służby na wyższy poziom i udoskonalanie jej. Czy regularnie posługujemy się zalecanym „Tematem do rozmów” i czy staramy się wciągać ludzi do rozmowy, używając przy tym Biblii? Czy nie poprzestajemy na samym rozpowszechnianiu literatury? Czy stosujemy się do rad i sugestii podawanych na łamach Naszej Służby Królestwa na temat dokonywania odwiedzin i prowadzenia studiów biblijnych? (Prz. 8:33).

⁴ W programie piątkowym było też przemówienie „Bądź czysty pod względem umysłowym i cielesnym”. Sprawiedliwość Boża wymaga, żeby lud Jehowy był czysty duchowo, moralnie i cieleśnie (2 Kor. 7:1). Czy i w tej dziedzinie ‛wprowadzasz w czyn to, czego się nauczyłeś’? W jaki sposób? Czystość duchową zachowamy wtedy, gdy będziemy trzymać się z dala od nieczystych religii tego świata oraz od odstępców wszelkiej maści. Musimy też trzymać w ryzach swój umysł, unikając nieczystych myśli i niestosownych pragnień cielesnych, które mogą doprowadzić do nieczystości umysłowej i moralnej (Hioba 31:1, 9-11). Czy podjąłeś stanowcze kroki, żeby unikać filmów, programów telewizyjnych i publikacji, które mogą wywierać szkodliwy wpływ na ciebie lub twoją rodzinę? W wykładzie tym zaznaczono także, że niektórzy nie dbają o higienę osobistą i o porządek w domu. Gdyby ktoś nie dopisywał pod tym względem, powinien dokonać niezbędnych zmian w swoich przyzwyczajeniach, żeby zadbać o czystość cielesną. Każdy w rodzinie powinien się przyczyniać do utrzymania w domu czystości i porządku. Niemałe znaczenie ma też dbałość o porządny wygląd zewnętrzny i ubiór, który powinien być czysty, schludny i skromny, zwłaszcza gdy reprezentujemy Jehowę w pełnieniu służby. W ten sposób oddajemy cześć naszemu świętemu Bogu (1 Piotra 1:14-16).

⁵ W dalszych wydaniach Naszej Służby Królestwa powrócimy do jeszcze innych przejawów sprawiedliwości Bożej, o których dowiedzieliśmy się na tegorocznych zgromadzeniach. Pomoże nam to stosować się do Jego sprawiedliwych zasad w życiu codziennym i w naszej służbie. Wiele wyznawców chrześcijaństwa lubi słuchać orędzia biblijnego, ale nie postępuje zgodnie z nim, my natomiast z największą przyjemnością i dla własnej korzyści jesteśmy „wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami” (Jak. 1:22-25; Ezech. 33:32).