wielbieniem Boga, i że w razie czego prędko porzucisz Jehowę. Szatan wysunął taki zarzut pod adresem sługi Bożego, Joba [Ijoba]. Tymczasem Job, mimo że został pozbawiony rodziny i przyjaciół oraz stracił wszystkie swoje dobra, potrafił oprzeć się tej formie nacisku. Dowiódł tym samym, iż zarzut Szatana jest bezpodstawny. Za wierne przetrwanie ucisku Jehowa „błogosławił ostatnim czasom Joba więcej aniżeli pierwszym”. Czy zareagujesz na nacisk ze strony materialnej podobnie jak Job? Jeżeli tak, to możesz się spodziewać podobnej nagrody. — Joba, rozdziały 1, 2; 42:12, Kruszyński.

ZERWANIE Z NIEMORALNOŚCIĄ

Dzisiejsza tak zwana „nowa moralność” stanowi jeszcze jedną formę nacisku na ludzi pragnących dostosować swój tryb życia do nauk Biblii. Na przykład w niektórych krajach szeroko przyjęty jest zwyczaj, że dwoje ludzi współżyje ze sobą, a także wydaje na świat dzieci, chociaż nie ma między nimi mowy o legalnym zawarciu związku małżeńskiego.

Kiedy tacy ludzie godzą się na studiowanie Biblii ze świadkami Jehowy, wówczas dowiadują się, że współżycie w takim związku opartym jedynie na obopólnej zgodzie Bóg uważa za rozpustę. A Jego Słowo radzi: „Uciekajcie od rozpusty” (1 Kor. 6:18, NW). Ludzie pokorni na całym globie ziemskim posłusznie stosują się do tego nakazu i doznają obfitych błogosławieństw.

Kiedy prawda biblijna poruszyła serce pewnej mieszkanki Surinamu, postanowiła opuścić swego nieślubnego partnera, z którym zamieszkiwała od pięciu lat i któremu nawet urodziła kilkoro dzieci. Człowiek ten wpadł w furię, pobił ją, a także groził, że ją zabije, jeśli go porzuci. Mimo to odeszła od niego. A z jakim skutkiem? Sama tak mówi: „Muszę wyznać, że radość, którą obecnie przeżywam z dziećmi, wielokrotnie przewyższa trudności, jakie musieliśmy pokonać”.

Zachowanie wierności wobec Jehowy w warunkach rozmaitych form nacisku jest rzeczywiście jedynym rozsądnym wyjściem. Świadczy o miłości do Boga i bliźniego, demaskuje kłamstwa Szatana, zapewnia ochronę i błogosławieństwo Jehowy, a nawet może skłonić najbliższych do poważnego zainteresowania się prawdą. Jak w obliczu tego wszystkiego zachowasz się wobec nacisku?

Czy data obchodzenia Paschy ma znaczenie dla chrześcijan?

JEZUS CHRYSTUS, założyciel chrystianizmu, wprowadził uroczystość na pamiątkę swej śmierci (Wieczerzę Pańską) w dniu, w którym Żydzi co roku obchodzili Paschę. Stąd rozsądny jest wniosek, że i Wieczerza Pańska miała być dorocznym świętem. A w takim razie data obchodzenia Paschy powinna określać, kiedy przypada Pamiątka śmierci Jezusa. Dlatego też chrześcijanie gruntownie starają się stwierdzić, w którym dniu właściwie wypadała Pascha. Okoliczność ta ma dla nich niemałe znaczenie, ponieważ obowiązuje ich nakaz świętowania Pamiątki śmierci Jezusa. — Łuk. 22:19.

Według kalendarza żydowskiego doroczne obchody Paschy przypadały w miesiącu Nisan. W sprawie baranka lub koziołka, które miały być spożyte podczas wieczerzy paschalnej, Jehowa Bóg rozkazał: „Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije je cała zebrana społeczność Izraela między dwoma wieczorami”. — Wyjścia 12:6, BT, wyd. I.

Co znaczy określenie „dwa wieczory”? Czy ma ono jakiś wpływ na wyznaczanie daty dorocznej Paschy?

Tradycja żydowska na ogół utrzymuje, że „między dwoma wieczorami” to czas od południa (gdy słońce zaczyna się zniżać) aż do zachodu. A ponieważ Izraelici liczyli doby od zachodu do zachodu słońca, więc wynikałoby stąd, że ofiarę paschalną zabijano przed zachodem słońca, kończącym dzień 14 Nisan, a rozpoczynającym 15 Nisan. Gdyby to rozumowanie było poprawne, wtedy samą wieczerzę paschalną Izraelici musieliby spożyć w Egipcie w dniu 15 Nisan i dopiero wówczas opuścić ten kraj.

Jednakże wyłożony tu pogląd tradycji żydowskiej na „dwa wieczory” nie harmonizuje ze sprawozdaniem biblijnym z Księgi Wyjścia 12:17, 18, gdzie czytamy: „Przestrzegać będziecie Święta Przaśników, gdyż w tym dniu wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego dnia jako ustanowionego na zawsze we wszystkich waszych pokoleniach. Czternastego dnia miesiąca pierwszego [Nisan, inaczej Abib] od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony.”

Gdyby zwierzę przeznaczone na ofiarę paschalną zostało zabite tak, jak utrzymuje tradycja żydowska, a mianowicie w ostatniej ćwierci czternastego dnia, który kończył się zachodem słońca, to Izraelici nie mogliby opuścić Egiptu „w tym dniu”. Wydarzeniem, które umożliwiło im wyruszenie z Egiptu, była śmierć pierworodnych tego kraju; ponieważ jednak nastąpiła ona o północy, byłoby wtedy już około 6 godzin po zakończeniu dnia 14 Nisan. — Wyjścia 12:29.

W dążeniu do ustalenia, kiedy zwierzę paschalne było ofiarowane, a następnie spożyte, musimy więc oprzeć się na innym źródle niż tradycja żydowska. Zbadajmy samą Biblię, by określić znaczenie wyrażenia „dwa wieczory”. Jeżeli zajrzymy na przykład do Księgi Powtórzonego Prawa 16:6, zauważymy, że okres ten rozpoczynał się znacznie później niż w południe. Udzielono tam Izraelitom następujących pouczeń: „Złożysz ofiarę paschalną wieczorem o zachodzie słońca [skoro tylko zajdzie słońce, NW]”. W takim razie pierwszy z „dwu wieczorów” najwyraźniej wyznaczała chwila, kiedy słońce zachodzi, podczas gdy drugi wieczór odpowiadałby chwili, gdy już zanika odbite światło słońca, ginie ostatnia poświata i zapada zupełna ciemność.

Takie wyjaśnienie sprawy dwóch wieczorów podawał już hiszpański rabin Aben-Ezra (1092-1167 n.e.) i to samo twierdzą Samarytanie oraz Karaimi. Pogląd ten reprezentują również uczeni tej miary, co Michaelis, Rosenmueller, Gesenius, Maurer, Kalisch, Knobel i Keil.

Biorąc pod uwagę świadectwo biblijne jako całość, można bez trudu stwierdzić, że ofiarę paschalną zabijano o zachodzie słońca, gdy rozpoczynał się dzień 14 Nisan, a sama wieczerza była spożywana później tego samego wieczora. Chociaż dzisiejsi Żydzi stosownie do przekazów swej tradycji świętują Paschę w dniu 15 Nisan, to jednak praktyka owa nie znajduje poparcia w Piśmie świętym. Prawidłowa data tej rocznicy przypada na dzień 14 Nisan.

Tak więc Jezus Chrystus musiał spożywać Paschę ze swymi uczniami w dniu 14 Nisan „z nastaniem wieczoru”, a bezpośrednio potem ustanowił Wieczerzę Pańską (Marka 14:17; Mat. 26:20-28). Chrześcijańscy świadkowie Jehowy obchodzą Pamiątkę śmierci Chrystusa w rocznicę tego wydarzenia po zachodzie słońca, to jest w dniu 14 Nisan.

Czym wypełnić czas

MYŚL o znalezieniu się w celi izolacyjnej za odmowę pogwałcenia swego chrześcijańskiego sumienia wcale nie jest przyjemna. Co byś robił, gdybyś się dostał do takiego miejsca?