Karmienie siebie spełnianiem się wypowiedzi Jehowy

„Człowiek ma żyć nie samym tylko chlebem, lecz każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy” (Mat. 4:4).

1. Dlaczego Jehowę można nazywać wielkim Żywicielem? Co jednak powiedział Jezus o potrzebach człowieka?

JEHOWA jest wielkim Żywicielem. Według pierwszego rozdziału Biblii dał się w tym charakterze poznać ludziom już na samym początku (Rodz. 1:29, 30). Znacznie później psalmista Dawid z wdzięcznością powiedział do Jehowy: „Ku Tobie z nadzieją spoglądają oczy wszystkich, a Ty im dajesz należny pokarm we właściwej porze. Otwierasz rękę swą i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje” (Ps. 145:15, 16). Istotnie, Jehowa zapewnia obfitość pożywienia zarówno ludziom, jak i zwierzętom. Zachodzi jednak pewna różnica: Zwierzęta potrzebują jedynie pożywienia fizycznego, gdy tymczasem człowiekowi — jak wskazał Jezus — nie wystarczy taki fizyczny chleb, czyli pokarm. Ma żyć także „każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy” (Mat. 4:4).

2. Co warto wiedzieć na temat znaczenia słów Jezusa z Ewangelii według Mateusza 4:4?

² Słowa te wyrzekł Jezus, gdy dawał odpowiedź Szatanowi, który usiłował go skusić do cudownego przemienienia kamieni w chleb. Diabeł nie upierał się wtedy przy swoim, tylko szybko podsunął inną pokusę. Sądząc po błędnym zastosowaniu Psalmu 91:11, 12, Szatan chyba nawet nie zrozumiał, co Jezus miał na myśli, oddalając pierwsze pokuszenie (Mat. 4:3-7). Ale słudzy Jehowy bardzo się interesują tym, co Jezus wtedy oświadczył. My, którym sprawia radość wnikliwe zagłębianie się w Biblię, żeby z tego odnieść jak największy pożytek duchowy, możemy zapytać: Czy Jezus chciał przez to zaznaczyć, że człowiek, chcąc mieć wypełnione życie, musi po prostu studiować „każdą wypowiedź pochodzącą z ust Jehowy” i jak najlepiej utrwalić ją w pamięci? Czy może chodziło mu o coś innego?

WYPOWIEDZI JEHOWY

3, 4. Jakie podwójne znaczenie ma słowo greckie i hebrajskie, tłumaczone na „wypowiedź”? Przedstaw to na przykładach.

³ Odpierając nacierającego Szatana, Jezus powołał się na Księgę Powtórzonego Prawa 8:3 według przekładu Septuaginta, greckiej wersji tego tekstu napisanego pierwotnie po hebrajsku. Grecki odpowiednik wyrazu „wypowiedź”, (rema) ma dwojakie znaczenie. Niekiedy tłumaczy się go na „słowo”, „wyrażenie” lub właśnie „wypowiedź”. Ale podobnie jak jego równoważnik hebrajski (dawar) może też znaczyć „rzecz”.

⁴ W Ewangelii według Łukasza 1:37 czytamy: „U Boga żadne oświadczenie [rema] nie będzie czymś niemożliwym”. Natomiast w Łukasza 2:15 powiedziano: „Pasterze zaczęli między sobą mówić: ‛Koniecznie chodźmy prosto do Betlejem i zobaczmy tę rzecz [rema], jaka się tam zdarzyła, o której Jehowa nas powiadomił’”. Zatem ten grecki wyraz, zwłaszcza gdy go użyto w związku z Jehową, może znaczyć „słowo”, „oświadczenie” lub „wypowiedź” Boga. Może jednak oznaczać również „rzecz”, odnosząc się bądź do opisanego wydarzenia, bądź też działania, a więc do skutku tego, co powiedziano, do spełnionego słowa.a

5. Jak należy rozumieć Ewangelię według Łukasza 1:37?

⁵ Jeżeli popatrzeć pod tym kątem, słowa z Ewangelii według Łukasza 1:37 nie znaczą, że Bóg po prostu może powiedzieć cokolwiek. Tak może postąpić człowiek, nawet gdyby spełnienie się jego wypowiedzi było zgoła nieprawdopodobne lub gdyby nie było w niej sensu. Co się jednak tyczy oświadczeń Jehowy, z tekstu Łukasza 1:37 wynika jasno, że żadne Jego słowo ani stwierdzenie nie pozostanie niespełnione. Dlatego zapowiedź anioła, dana Marii, musiała się urzeczywistnić. Treść zawarta w hebrajskim i greckim wyrazie oznaczającym „słowo”, „wypowiedź”, „wyrażenie” albo „oświadczenie” Jehowy została pięknie uwydatniona w Księdze Izajasza. Bóg wyjaśnia tam: „Jak deszcz i śnieg spada z nieba i już tam nie wraca, a raczej zrasza ziemię i czyni ją urodzajną, tak iż porasta roślinnością i daje siewcy ziarno, a jedzącym chleb, tak jest z moim słowem [po hebrajsku: dawar; po grecku: rema], które wychodzi z moich ust: Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem” (Izaj. 55:10, 11, Biblia warszawska).

„NIE SAMYM TYLKO CHLEBEM”

6, 7. Jakie podłoże historyczne i geograficzne mają słowa z Księgi Powtórzonego Prawa 8:2, 3?

⁶ Ale wróćmy do sedna sprawy. Co miał na myśli Jezus, gdy przytoczył Księgę Powtórzonego Prawa 8:3 i powiedział, że „człowiek ma żyć nie samym tylko chlebem, lecz każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy”? (Mat. 4:4). Czy chciał dać do zrozumienia, że człowiek pobożny będzie żył tylko z wypowiedzi, słów bądź oświadczeń? Czy miałoby wystarczyć nabicie głowy wiedzą o takich Boskich wypowiedziach? Przeanalizujmy historyczny kontekst słów, które Jezus zaczerpnął z Księgi Powtórzonego Prawa (5 Mojżeszowej).

⁷ W podręczniku do studiów biblijnych Całe Pismo jest natchnione przez Boga i użyteczne wyjaśniono na stronie 40: „Księga 5 Mojżeszowa zawiera dynamiczne poselstwo przeznaczone dla ludu Jehowy. Po 40-letniej wędrówce przez pustynię synowie Izraela stanęli u progu Ziemi Obiecanej”. Rzecz działa się w roku 1473 p.n.e. A gdzie? Na równinach Moabu. Wtedy to Mojżesz w swoim drugim przemówieniu do zgromadzonych Izraelitów oświadczył: „I będziesz pamiętać całą drogę, którą Jehowa, twój Bóg, kazał ci chodzić przez te czterdzieści lat po pustyni, aby cię upokorzyć, aby cię wystawić na próbę i przez to poznać, co jest w twym sercu: czy byś zachowywał Jego przykazania, czy nie. Upokarzał cię więc i pozwalał ci głodować oraz karmił cię manną, której ani ty nie znałeś, ani nie znali twoi ojcowie; chciał dać ci poznać, że nie samym chlebem żyje człowiek, ale żyje każdą wypowiedzią ust Jehowy” (Powt. Pr. 8:2, 3).

8. W jakich sytuacjach znajdowali się wtedy Izraelici? Dlaczego Jehowa do tego dopuszczał?

⁸ Spróbujmy sobie to wyobrazić! Kilka milionów Izraelitów — starzy i młodzi, mężczyźni, kobiety i dzieci — wędrują 40 lat „przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody” (Powt. Pr. 8:15, Biblia Tysiąclecia). Potrzebują wody do picia i żywności do jedzenia. Jehowa dopuszcza niekiedy, by zaznali pragnienia i głodu. Dlaczego? Żeby im uprzytomnić, iż „nie samym chlebem żyje człowiek, ale żyje każdą wypowiedzią ust Jehowy”.

9. Jak potrzeby Izraelitów zostały zaspokojone wypowiedziami Jehowy?

⁹ Jaki związek zachodził między potrzebami Izraelitów a słowami czy wypowiedziami pochodzącymi z ust Jehowy? Co faktycznie się wydarzyło wśród Izraelitów jako skutek wypowiedzi Jehowy? Mojżesz napisał: „Nie zniszczyło się na tobie twoje odzienie ani twoja noga nie opuchła przez te czterdzieści lat. (...) On [Jehowa] ci wyprowadził wodę ze skały najtwardszej. On żywił cię na pustyni manną” (Powt. Pr. 8:4, 15, 16, BT). Związek był następujący: Izraelici nie zaznaliby żadnej z tych rzeczy, gdyby Jehowa nie rozkazał, aby tak się stało. W ten sposób Izraelici dosłownie żyli „każdą wypowiedzią [czyli: nakazem] ust Jehowy”.

POKRZEPIENI WYPOWIEDZIAMI JEHOWY

10, 11. Jak jeszcze Izraelici mogli się karmić wypowiedziami Jehowy?

¹⁰ W jakim jeszcze sensie Izraelici mogli żyć wypowiedziami Jehowy, oprócz korzystania z takich dobrodziejstw materialnych, jak zaopatrzenie w żywność, wodę i odzież? Odnosili też pożytek pod względem duchowym. Mojżesz wyjaśnił Izraelitom, że Jehowa dopuścił na nich różne doświadczenia na pustyni, gdyż chciał ich ‛upokorzyć, wystawić na próbę i przez to poznać, co jest w ich sercu: czy będą zachowywać Jego przykazania’. Dodał też: „Dobrze wiesz w swoim sercu, że jak człowiek przywołuje do porządku swego syna, tak ciebie Jehowa, twój Bóg, przywoływał do porządku (...), żeby ci to w późniejszych dniach wyszło na dobre” (Powt. Pr. 8:2, 5, 16).

¹¹ Owszem, gdyby Izraelici należycie skorzystali ze swoich przeżyć na pustyni, nauczyliby się ‛żyć każdą wypowiedzią ust Jehowy’; nie tylko by się zaprawili do posłuszeństwa względem Jego spisanych przykazań, ale autentycznie zaznaliby skutków wypowiedzi Jehowy w swoim życiu narodowym, jak i osobistym. Mieli pod dostatkiem sposobności, by ‛spróbować i zobaczyć, że Jehowa jest dobry’ (Ps. 34:8). Wszystkie te wzbogacające przeżycia związane ze słowami Jehowy — zarówno wypowiedzianymi, jak i spełnionymi — powinny były im dodawać sił duchowych.

12, 13. Jak Jozue zapoznawał się z wypowiedziami Jehowy? Co potem poświadczył?

¹² Jozue, który po Mojżeszu został wodzem Izraela, zapoznawał się z wypowiedziami Jehowy przez napełnianie nimi swego umysłu. Obserwowanie, jak się spełniają, umacniało w nim wiarę. Po śmierci Mojżesza Jehowa powiedział do Jozuego: „Ta księga prawa niech nie schodzi z twych ust; będziesz ją półgłosem czytać dniem i nocą, abyś mógł zadbać o wprowadzenie w czyn wszystkiego, co w niej napisane, gdyż wtedy osiągniesz na swej drodze powodzenie i wtedy będziesz działał mądrze” (Joz. 1:8).

¹³ Jozue wiernie stosował się do słowa Jehowy i na własne oczy oglądał, jak się ono spełniało na ludzie Bożym; toteż pod koniec życia śmiało mógł powiedzieć: „Tak więc Jehowa dał Izraelowi całą krainę, którą przysiągł dać ich praojcom; a oni zaczęli ją brać w posiadanie i zamieszkiwać. Ponadto Jehowa dał im spokój zewsząd, zgodnie z tym wszystkim, co przysiągł ich praojcom, i nie ostał się przed nimi żaden ze wszystkich ich nieprzyjaciół. Każdego nieprzyjaciela Jehowa wydał w ich ręce. Nie zawiodła ani jedna ze wszystkich dobrych obietnic [po hebrajsku: dawar; po grecku: rema], które dał Jehowa domowi Izraela; każda okazała się prawdą” (Joz. 21:43-45). Jozue naprawdę krzepił się i żył nie tylko literalnym chlebem, „lecz każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy” (Mat. 4:4).

KARMIENIE SIĘ WYPOWIEDZIAMI JEHOWY W CZASACH OBECNYCH

14. (a) Jak dzięki głębszemu wniknięciu w Ewangelię według Mateusza 4:4 lepiej rozumiemy myśl Jezusa? (b) Co dodawało otuchy wdzięcznym Izraelitom?

¹⁴ Wniknąwszy trochę głębiej w powyższe słowa, które Jezus przytoczył celem odparcia pokusy diabelskiej, możemy teraz lepiej zrozumieć, co właściwie miał na myśli. Z historycznego i geograficznego tła sprawozdania Mojżeszowego, na które Jezus się powołał, wynika jasno, że wypowiedzi Jehowy, jakimi mają się karmić pobożni mężczyźni i niewiasty, to nie same słowa, choćby wyuczone na pamięć. Tamtym Izraelitom „każda wypowiedź ust Jehowy” kojarzyła się z manną, wodą oraz odzieżą, która się nie zużywała. Tak jest, te wypowiedzi obejmowały zarazem ich spełnienie — cudowne rzeczy, jakich Jehowa dokonywał dla swego ludu. Wdzięczni Izraelici nabierali nowych sił, przeżywając to wszystko, co się działo w ramach spełnienia wypowiedzi Jehowy.

15. Jak możemy się żywić wypowiedziami Jehowy?

¹⁵ Podobnie dzisiaj lud Jehowy nie karmi się samym tylko czytaniem oraz studiowaniem wypowiedzi Jehowy, chociaż i to jest konieczne. Indywidualnie i zbiorowo doświadczamy na sobie, w jak cudowny sposób Jehowa postępuje z nami oraz troszczy się o nas. Im lepiej uświadamiamy sobie sposób obchodzenia się Jehowy z nami, tym skuteczniej takie spełnione wypowiedzi karmią nas, umacniają naszą wiarę, a także usposobienie duchowe.

16. (a) Na czym się skupiały zainteresowania psalmisty? (b) Co my podobnie możemy czynić? W czym będzie to dla nas pomocą?

¹⁶ Jeden z psalmistów napisał: „Będę wspominał metody działania Jah; chcę przecież pamiętać, jak cudownie sobie poczynałeś dawno temu. Na pewno też będę rozmyślał nad całą Twą aktywnością, a zajmować się chcę Twoimi postępkami” (Ps. 77:11, 12). Jeżeli interesujemy się działaniami i poczynaniami Jehowy, całą Jego aktywnością i tym, jak postępuje ze swym ludem, zdając sobie sprawę, że wszystko to jest namacalnym pokłosiem Jego wypowiedzi — te dowody Boskiej opatrzności będą dla nas chlebem duchowym. Będą nas pociągać ku zadzierzgnięciu bliższej, osobistej więzi z Jehową. Będziemy się wzorować na Jezusie, który odrzucił sugestię Diabła, by zamienić kamienie w chleby. Będziemy równie pilnie zważać na to, by rzeczy materialne albo nadmierna troska o potrzeby życiowe nie wciągnęły nas w pułapkę Diabła, odrywając nas od wielbienia Jehowy.

17. W czym Jezus był wspaniałym wzorem?

¹⁷ Jezus oświadczył: „Dla mnie pokarmem jest wykonywanie woli Tego, który mnie posłał, i dokończenie Jego dzieła” (Jana 4:34). Jest on dla nas wspaniałym przykładem, bo pokazał w praktyce, jak „człowiek ma żyć nie samym tylko chlebem, lecz każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy” (Mat. 4:4).

CZEKAJĄC NA DALSZE POUCZENIA

18. Jaka Boska wypowiedź jest teraz w toku spełnienia?

¹⁸ Jehowa zapowiedział za pośrednictwem swojego Syna, że zanim nadejdzie koniec, „ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi” (Mat. 24:14). Owa Boska zapowiedź jest w toku spełnienia, a dzieje się to na skutek ogólnoświatowej działalności kaznodziejskiej Świadków Jehowy. Czy ‛żyjesz’ tą wypowiedzią z ust Jehowy, biorąc pełny udział w dziele głoszenia, i czy przez to doznajesz duchowego pokrzepienia, wiedząc, że wykonujesz wolę Bożą?

19, 20. Jakie dalsze Boskie wypowiedzi już wkrótce rozpętają sensacyjne wydarzenia?

¹⁹ Inne wypowiedzi Jehowy mają w bliskiej przyszłości wyzwolić ciąg sensacyjnych wydarzeń. „Dziesięć rogów” i cały „dziki zwierz” zwrócą się przeciwko „rozpustnicy”, przeciw Babilonowi Wielkiemu. Unicestwienie tego ogólnoświatowego imperium fałszywego kultu przez antyreligijne żywioły działające w łonie Organizacji Narodów Zjednoczonych istotnie będzie niezwykłym aktem, stanowiącym jednak spełnienie wypowiedzi Jehowy (Obj. 17:16, 17).

²⁰ Kolejna godna uwagi Boska wypowiedź zostanie urzeczywistniona, gdy Jehowa w sensie przenośnym wbije „haki” w szczęki Goga, czyli Szatana, by skłonić go wraz z podążającymi za nim „siłami zbrojnymi” do uderzenia na ziemski lud Boży (Ezech. 38:2-4, 8-12). Już następna Jego wypowiedź sprowadzi zagładę na hordy Goga (Ezech. 39:1-6).b Będzie to oznaczać Har-Magedon, „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Obj. 16:14, 16; 19:11-21). Jakże pamiętnym przeżyciem dla wiernego ludu Jehowy będzie oglądanie, jak się urzeczywistnią te Boskie wypowiedzi, i symboliczne usłyszenie w toku owej rzezi jeszcze innej wypowiedzi: „Stójcie spokojnie i oglądajcie, jak Jehowa zapewni wam wybawienie” (2 Kron. 20:17).

21. Jak się potoczą wypadki w wyniku realizacji wypowiedzi Jehowy?

²¹ Wreszcie wprowadzając w czyn następną Boską wypowiedź Chrystus zwiąże Szatana i jego demony oraz wtrąci ich do przepaści „na tysiąc lat” (Obj. 20:1-3). W ciągu tego tysiąclecia będą się mogły spełnić jeszcze inne wypowiedzi Jehowy, na przykład dotyczące zmartwychwstania i „uzdrawiania narodów”, to znaczy posłusznych Bogu mieszkańców ziemi (Obj. 20:11-15; 22:1, 2). W tym okresie tysiącletniego sądu Jehowa najpewniej udzieli dodatkowych wskazówek, nieznanych nam teraz, zostaną bowiem otworzone nowe „zwoje” (Obj. 20:12). Jakże wspaniałym przeżyciem będzie to dla tych, którzy wyjdą cało z „wielkiego ucisku”, i dla tych, którzy z grobów wrócą do życia, gdy będą otrzymywać rady i wytyczne w postaci dalszych pouczeń zawartych w dotąd nie rozwiniętych „zwojach” Jehowy, i z przyjemnością wprowadzą je w czyn!

22. Do czego nas się teraz zachęca?

²² Mając przed sobą tak zachwycające perspektywy, korzystajmy teraz w pełni z możliwości zapoznawania się z wypowiedziami Jehowy i osobistego wnikliwego studiowania Jego Słowa. Bierzmy też udział w dziele głoszenia, a przy tym coraz bardziej umacniajmy w sobie świadomość tego, co Jehowa czyni dla naszego dobra.

[Przypisy]

Czy potrafisz sobie przypomnieć:

▪ W jaki sposób Izraelici uczyli się żyć „każdą wypowiedzią ust Jehowy”?

▪ Jak Izraelici mogli karmić się duchowo wypowiedziami Jehowy?

▪ W jaki sposób my dzisiaj możemy żyć tymi wypowiedziami?

▪ Jakie wypowiedzi Jehowy mają się jeszcze urzeczywistnić?

[Ilustracja na stronie 13]

Jakie znaczenie mają dla ciebie słowa, którymi Jezus odparł pokusę Szatana?

[Ilustracja na stronie 15]

Izraelici żyjący „każdą wypowiedzią ust Jehowy” odnosili z tego bezpośrednie, namacalne korzyści