Pytania czytelników

■ Ilu było sędziów takich jak Samson i Gedeon?

Jeżeli chcemy policzyć sędziów, to uzyskana liczba będzie zależeć od tego, jak potraktujemy niektórych Izraelitów. Można jednak śmiało powiedzieć, że w czasach od Jozuego do Samuela pełniło służbę w roli sędziów 12 mężczyzn.

Za życia Mojżesza i Jozuego niektórzy starsi w zgromadzeniu ludu byli sędziami w tym sensie, że zostali wybrani do prowadzenia przesłuchań i orzekania w sprawach o charakterze prawnym (Wyjścia 18:21, 22; Joz. 8:33; 23:2). Izrael po śmierci Jozuego odpadł od prawdziwego wielbienia i zaczęły go uciskać inne ludy. W Księdze Sędziów 2:16 czytamy: „Wtedy to Jahwe powoływał sędziów, którzy ratowali ich z rąk grabieżców” (Biblia poznańska). Najpierw wzbudził Jehowa jako sędziego lub „wybawcę” męża imieniem Otniel (Sędz. 3:9, Bp). Następnymi byli kolejno: Ehud, Szamgar, Barak, Gedeon, Tola, Jair, Jefte, Ibsan, Elon, Abdon i Samson.

Oprócz tych dwunastu Biblia w związku z sędziowaniem wspomina o Deborze, Helim i Samuelu (Sędz. 4:4; 1 Sam. 4:16-18; 7:15, 16). Jednakże Deborę nazywano przede wszystkim prorokinią, a działalność jej łączy się z sędzią Barakiem; i właśnie on wyróżnił się wtedy w wyzwalaniu ludu z ucisku. Podobnie Heli był zasadniczo kapłanem, a nie „wybawcą”, który by prowadził Izraela ku wolności przez walkę (Nehem. 9:27). Chociaż więc Debora i Heli pełnili w Izraelu funkcje sądownicze, nie ma podstaw, żeby zaliczać ich do grona 12 mężów, którzy najwyraźniej byli specjalnie powołanymi sędziami. W Dziejach Apostolskich 13:20 (Bp) powiedziano, że Bóg dawał „sędziów aż do proroka Samuela”. Słowa te ograniczają tak zwany okres sędziów i pokazują, dlaczego również Samuel i jego synowie zazwyczaj nie są zaliczani do tej grupy (1 Sam. 8:1).

■ Jak rozumieć słowa z Księgi 2 Samuela 18:8, gdzie napisano: „Las w tym dniu pochłonął więcej wojska niż miecz”? (Biblia Tysiąclecia, wyd. II).

Absalom, przystojny syn króla Dawida, przywłaszczył sobie tron i zmusił ojca do ucieczki z Jeruzalem. Potem w lesie Efraima (prawdopodobnie na wschód od Jordanu) rozegrała się bitwa między wojskami Absaloma a oddziałami, które pozostały lojalne Dawidowi, królowi namaszczonemu przez Jehowę. W sprawozdaniu z Księgi 2 Samuela 18:6, 7 czytamy, że w zaciekłej walce wojownicy Dawida uśmiercili 20 000 buntowników. W następnym wersecie dodano: „A las w tym dniu pochłonął więcej wojska niż miecz” (BT).

Zdaniem niektórych żołnierzy zbuntowanej armii padli pastwą dzikich zwierząt leśnych (1 Sam. 17:36; 2 Król. 2:24). Niekoniecznie jednak wchodzi tu w grę dosłowne pożarcie przez zwierzęta, podobnie jak tych, którzy polegli w boju, „miecz” nie pochłonął w sensie literalnym. Ponieważ „walka przeniosła się na całą okolicę”, bardziej prawdopodobne jest wyjaśnienie, że żołnierze Absaloma uciekając w panice przez kamienisty las, powpadali w doły i niewidoczne jary, gdzie zaplątali się w gęste zarośla. Co ciekawe, nieco dalej czytamy, że sam Absalom stał się ofiarą lasu. Zapewne z powodu bujnych włosów zaczepił głową o potężne drzewo i był zupełnie bezbronny, gdy go zaatakował Joab ze swymi ludźmi. Ciało Absaloma „wrzucono do głębokiego dołu w lesie”, po czym „narzucono na niego wielki stos kamieni” (2 Sam. 18:9-17, BT).