Czy mógłbyś zostać pionierem pomocniczym?

¹ Jezus zachęcał swych naśladowców do wysilania się w służbie i zapewnił ich, że dzięki temu zaznają szczęścia i wielu błogosławieństw (Mat. 10:8b; Dzieje 20:35). W kwietniu ubiegłego roku blisko 3800 osób w naszym kraju doświadczyło na sobie radości, jaką daje zwiększony udział w głoszeniu, pełniąc pomocniczą służbę pionierską. Również w tym roku wielu dozna licznych dobrodziejstw, gdy podejmie tę służbę w marcu i (lub) kwietniu. Czy i ty mógłbyś znaleźć się wśród nich? (Ps. 34:9).

² Oceń swoje możliwości: Po rozważeniu poniższych przykładów zastanów się: Czy widzę siebie w którejś z tych sytuacji? Jakich zmian musiałbym dokonać, żeby zostać pionierem pomocniczym?

³ Pewna siostra podjęła tę służbę, choć ma pięcioro dzieci i pracuje zawodowo. Jak została nagrodzona? Mąż wraz z dziećmi bardzo jej pomagał, a pod wpływem dobrego przykładu żony został w następnym miesiącu nie ochrzczonym głosicielem.

⁴ W innym zborze wszyscy starsi i słudzy pomocniczy zgłosili się w jednym miesiącu do pomocniczej służby pionierskiej. Większość pracowała zawodowo, toteż poświęcali na służbę głównie soboty i niedziele. Ich wspaniałe przewodnictwo w głoszeniu wpłynęło korzystnie na cały zbór. Na 77 głosicieli aż 73 pełniło w owym miesiącu służbę pionierską.

⁵ Piętnastoletnia uczennica, która była pionierką w czasie ferii, powiedziała: „Widzę, że naprawdę zrobiłam postępy, zwłaszcza w pracy od drzwi do drzwi. Potrafiłam nawiązać z ludźmi znacznie więcej rozmów niż dawniej”.

⁶ Wyśmienitą sposobność popierania spraw Królestwa ma wielu głosicieli, którzy są rencistami lub emerytami. Pewna 84-letnia siostra napisała po śmierci męża: „Moje dzieci dorosły i pozakładały rodziny, i choć mnie nie zaniedbywały, ich wizyty nie tłumiły we mnie uczucia smutku i osamotnienia. Kiedyś jeden ze starszych zboru podsunął mi myśl, żebym spróbowała zostać pionierką pomocniczą. Z początku się wahałam, ale w końcu zdobyłam się na ten krok. Jakże jestem szczęśliwa! Odnoszę wrażenie, że Jehowa pozwolił mi dożyć tak sędziwego wieku, abym mogła jeszcze zakosztować tej służby. Pełnię ją po dziś dzień”.

⁷ Brat trudniący się sprzedażą nieruchomości dokonał takich zmian w rozkładzie zajęć zawodowych, by zostać pionierem. Podobnie postąpili jeszcze inni, dzięki czemu mogli poszerzyć zakres swej służby.

⁸ Zaplanuj teraz: Czy mógłbyś już teraz podjąć kroki, by w marcu i kwietniu być pionierem pomocniczym? Do osiągnięcia tego celu niezbędne jest dokładne planowanie. Potwierdzają to przeżycia tych, którzy podjęli tę służbę mimo obowiązków rodzinnych, pracy zawodowej na pełny etat i innych powinności. Porozmawiaj z pionierami i skorzystaj z ich doświadczeń. A przede wszystkim proś o pomoc Jehowę (Izaj. 40:29-31; Jak. 1:5).

⁹ Głosiciele, którzy pełnią pomocniczą służbę pionierską, bez wątpienia zaznają wiele radości. Jeśli jeszcze nie jesteś pionierem, to czy nie mógłbyś w najbliższym czasie podjąć tej zaszczytnej służby? Gdy dołożysz starań, by zwiększyć swój udział w głoszeniu, Jehowa z pewnością wyleje na ciebie obfite błogosławieństwa (Malach. 3:10).

Pamiętajmy o dokonywaniu odwiedzin ponownych

¹ Jako słudzy dobrej nowiny, otrzymaliśmy polecenie pozyskiwania uczniów (Mat. 28:19, 20). Ważną częścią tej działalności jest dokonywanie odwiedzin ponownych. Zdajemy sobie sprawę, że chodzi o życie ludzi, dlatego chcemy dokładać wszelkich starań, by rozbudzać okazane przez nich zainteresowanie.

² Każdy, kto otrzyma od nas jakąś publikację, powinien w naszych oczach zasługiwać na odwiedziny. Dokonania takiej wizyty nie należy jednak uzależniać od wcześniejszego wręczenia literatury. Wiele ludzi nie chce jej czytać, a mimo to chętnie rozmawia na tematy biblijne. Gdy więc zauważymy u kogoś oznaki zainteresowania, postarajmy się go odwiedzić i udzielić mu pomocy duchowej.

³ Odwiedzanie tych, którzy przyjęli literaturę. Dokonujemy znacznie mniej odwiedzin ponownych niż rozpowszechniamy publikacji, jest więc nad czym popracować. Jeden pionier wręczył książkę rozmówcy, u którego nie zauważył większego zainteresowania. Pewnego popołudnia, gdy już dokonał wszystkich zaplanowanych odwiedzin, przyszło mu na myśl, żeby odwiedzić tego człowieka. W rezultacie zapoczątkował studium biblijne.

⁴ Inny brat dał dwa czasopisma mężczyźnie, ale na tym poprzestał, bo dostrzegł u niego niewielkie zainteresowanie. W kilka dni później człowiek ów napisał do miejscowego zboru z prośbą o chrzest. Gdy pewną misjonarkę zapytano, co sprawiło, że pomogła 74 osobom zostać głosicielami, odpowiedziała: „Często pracowałam z czasopismami i wytrwale odwiedzałam ludzi, którzy je przyjęli, dopóki nie zapoczątkowałam z nimi studium biblijnego”.

⁵ Niekiedy w czasie pierwszej rozmowy ktoś przyjmie tylko traktat. Warto odwiedzić takie osoby i na jego podstawie pokazać im, na czym polega studium biblijne. Podczas współpracy z głosicielką nadzorca obwodu zaproponował traktat pewnej kobiecie. Rozmowa trwała bardzo krótko, mimo to brat zachęcił współpracowniczkę, by jeszcze porozmawiała z ową kobietą. Głosicielka dokonała odwiedzin i od razu zapoczątkowała studium.

⁶ Gdy widać oznaki zainteresowania. Jeśli w trakcie pierwszej rozmowy ktoś nie przyjmie literatury, wcale nie musi to świadczyć o braku zainteresowania. Tak było z młodym małżeństwem, które napotkał pewien głosiciel. Podczas odwiedzin ponownych dowiedział się, że oboje mają naszą literaturę i że nawet było z nimi prowadzone studium biblijne. Chętnie przystali na to, by je wznowić. W innym wypadku pionierka dostrzegła niewielkie zainteresowanie u kobiety, która nie chciała przyjmować czasopism, wobec czego przestała je proponować, a posłużyła się jedną z broszur. Kobieta wyraziła zgodę na wspólne omówienie kilku akapitów. Po paru następnych wizytach pionierka zaczęła prowadzić z nią studium biblijne, i to dwa razy w tygodniu.

⁷ Każdy, kto się oddał Jehowie, powinien poczuwać się do obowiązku pozyskiwania uczniów. Jeżeli będziemy regularnie dokonywać odwiedzin u osób okazujących zainteresowanie, przyniesie to obfite błogosławieństwo nam samym oraz ‛tym, którzy się nam przysłuchują’ (1 Tym. 4:16, NW).