(4) ‛To pokolenie nie przeminie’

28. Kiedy według wypowiedzi Jezusa nadejdzie zapowiedziana zagłada świata?

²⁸ „O dniu owym i godzinie”, powiedział Jezus, „nikt nie wie, ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko Ojciec” (Mateusza 24:36). Podał jednak pomocną wskazówkę dotyczącą tego czasu, mówiąc: „To pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się to wszystko wydarzy” (Mateusza 24:34). Tak więc wszystkie szczegóły złożonego „znaku”, jak również „wielki ucisk”, muszą się wydarzyć za życia jednego pokolenia — pokolenia roku 1914. To znaczy, że niektórzy ludzie będący naocznymi świadkami tego, co się działo w roku 1914, gdy się rozpoczęło „zakończenie systemu rzeczy”, będą jeszcze żyć przy końcu tego okresu, gdy wybuchnie „wielki ucisk”. Ludzie pamiętający wydarzenia z roku 1914 są w dość podeszłym wieku. Większość z nich już nie żyje. Tymczasem Jezus zapewnił, że „to pokolenie żadną miarą nie przeminie”, zanim nie nadejdzie zagłada obecnego złego systemu rzeczy (Mateusza 24:21).

29. Jak przez dopuszczenie do tego, że od roku 1914 do naszych czasów wytworzyła się tak groźna sytuacja, Bóg ułatwia ludziom powzięcie właściwej decyzji?

²⁹ Jakże cierpliwy jest Bóg, że tak długo daje sposobność do okazania skruchy! (2 Piotra 3:9). Po raz pierwszy w dziejach jeden problem po drugim przybiera zastraszające rozmiary — wojna, skażenie naturalnego środowiska, przeludnienie i wiele innych. Każdy z osobna może doprowadzić do całkowitej ruiny. Pozwalając na takie nagromadzenie się dowodów, Bóg ułatwia ludziom dojście do wniosku, że nie mają rozwiązania. Jednocześnie dzięki głoszeniu „dobrej nowiny o królestwie” szczere osoby mogą zrozumieć, że Królestwo Boże jest jedyną nadzieją na prawdziwy pokój i bezpieczeństwo. W ten sposób Bóg daje im czas na opowiedzenie się w wielkiej kwestii spornej po Jego stronie.

(5) Ostatni sygnał

30. Na jaki ostatni sygnał bliskości zagłady świata wyraźnie wskazuje Biblia?

³⁰ Ma nastąpić jeszcze jedno wydarzenie, które będzie nieomylnym sygnałem bliskości zagłady świata. Apostoł Paweł napisał o tym: „Dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy. Skoro tylko będą mówić: ‛Pokój i bezpieczeństwo!’ — wtedy od razu spadnie na nich nagła zagłada (...) i żadnym sposobem nie ujdą” (1 Tesaloniczan 5:2, 3; Łukasza 21:34, 35).

31, 32. (a) Czy ogłoszenie przez przywódców politycznych „pokoju i bezpieczeństwa” będzie zgodne ze stanem faktycznym? (b) Dlaczego każdemu, kto dałby się tym zwieść, grozi niebezpieczeństwo?

³¹ Wielcy tego świata wiedzą, że wojna atomowa spowodowałaby całkowitą zagładę. Wiele uwagi i pieniędzy pochłaniają poważne problemy związane z zanieczyszczaniem naturalnego środowiska, eksplozją demograficzną oraz różnymi trudnościami w polityce wewnętrznej. Dążą więc do odprężenia w napiętych stosunkach międzynarodowych. Oznaką tego jest ogłoszenie przez Organizację Narodów Zjednoczonych roku 1986 za „Międzynarodowy rok pokoju i bezpieczeństwa”. Niewątpliwie jest to krok w kierunku spełnienia się wyżej przytoczonych słów Pawła. Oczywiście ich negocjacje i zawarte porozumienia nie wywołają istotnych zmian w usposobieniu ludzi, żeby zaczęli miłować się wzajemnie. Nie położą tamy przestępczości ani nie usuną chorób i śmierci. Mimo to proroctwo zapowiada nadejście takiej chwili, kiedy narody oświadczą, że osiągnęły pewien stopień „pokoju i bezpieczeństwa”. Gdy do tego dojdzie, wtedy ‛od razu spadnie nagła zagłada’ na zwodzicieli ludzkości, jak również na wszystkich, którzy im ufają.

³² Będą jednak tacy, którzy ocaleją. Czy ty znajdziesz się wśród nich?

Rozdział 8

Kto ocaleje?

1. (a) Od czego będzie zależeć ocalenie do życia w utworzonym przez Boga pokojowym, nowym systemie? (b) Jak w 7 rozdziale Księgi Objawienia opisano tych, którzy ocaleją i będą żyć w ziemskim raju?

PRZEŻYCIE nadciągającej zagłady świata nie będzie sprawą przypadku, jak się to zazwyczaj dzieje podczas wojen prowadzonych przez ludzi. Nie będzie uzależnione od miejsca zamieszkania ani od szybkiej ucieczki do schronu przeciwlotniczego lub do jakiegoś bunkra, gdy zawyje syrena. Ocalenie będzie zależeć od miłosierdzia Bożego, jak również od wyboru dokonanego jeszcze przed rozpoczęciem się „wielkiego ucisku”. Jak dokonać wyboru umożliwiającego znalezienie się wśród tych, którzy będą żyć na ziemi w utworzonym przez Boga i zapewniającym pokojowe istnienie, rajskim nowym systemie? (Objawienie 7:9, 10, 14, 15).

2. Kto dyktuje warunki ocalenia i gdzie można je znaleźć?

² Biblia nie tylko przepowiada, że niektórzy przeżyją nadchodzącą zagładę świata, lecz także pozwala się zorientować, jacy to będą ludzie. Ponieważ ocalenie umożliwia Bóg, więc jest rzeczą zrozumiałą, że to On dyktuje warunki.

3. Dlaczego źli muszą być odcięci, żeby mogły zapanować pokój i bezpieczeństwo?

³ Bóg mądrze i sprawiedliwie dba o to, żeby ocaleli tylko ci, którzy będą działać na korzyść, a nie na szkodę Jego nowego systemu. Gdyby pozostawił przy życiu niesprawiedliwych, nie byłoby pokoju ani bezpieczeństwa dla sprawiedliwych. Byłyby zagrożone ich miejsca zamieszkania jak również osobiste bezpieczeństwo. W Biblii natomiast obiecano: „Złoczyńcy będą odcięci, ale pokładający nadzieję w Jehowie — ci posiądą ziemię”. Tylko dzięki temu, że Bóg zastosuje powyższą zasadę, podaną w Psalmie 37:9-11, ocaleni „zachwycać się będą dostatkiem pokoju”. Pewne wyobrażenie o tym, jak Bóg tego dokona, dają wydarzenia z dawnych czasów, kiedy ludzka niegodziwość zmusiła Go do sprowadzenia zagłady.

Dawne przykłady ocalenia

4-6. (a) Skąd wiadomo, że zburzenie Jeruzalem w roku 70 n.e. jest faktem historycznym? (b) Dlaczego doszło do tej zagłady? (c) Dzięki czemu uczniowie Jezusa Chrystusa zdołali uniknąć nieszczęścia?

⁴ W Rzymie do dziś stoi łuk triumfalny z I wieku naszej ery, zwany Łukiem Tytusa. Przedstawiono na nim ludzi niosących przedmioty zabrane ze świątyni jeruzalemskiej po zburzeniu tego miasta w roku 70 n.e. Zburzenie to jest faktem historycznym. Równie historyczny jest fakt, że kilkadziesiąt lat wcześniej Jezus Chrystus przepowiedział to zburzenie i wskazał, jak można uniknąć zagłady.

⁵ Naród żydowski odwrócił się od Boga, aby pójść za ludźmi i religijnymi tradycjami ludzkimi (Mateusza 15:3-9). Żydzi pokładali ufność we władcach politycznych, a nie w obiecanym Królestwie Bożym (Jana 19:15). Doszło do tego, że odrzucili, a nawet zwalczali prawdę głoszoną przez Syna Bożego i apostołów. Jezus ostrzegał przed skutkami takiego postępowania (Mateusza 23:37, 38; 24:1, 2).

⁶ Stało się dokładnie tak, jak przepowiedział. W roku 66 n.e. Żydzi zbuntowali się przeciw Rzymowi. Po pierwszym ataku na Jeruzalem wojska rzymskie nieoczekiwanie się wycofały. Dla wierzących w Jezusa był to sygnał i zarazem sposobność do usłuchania jego nakazu: Uciekajcie — wyjdźcie z potępionego miasta i całej prowincji Judei bez względu na to, co byście tam musieli pozostawić! Właśnie tak postąpili prawdziwi uczniowie Jezusa. W roku 70 n.e. Rzymianie powrócili i po oblężeniu Jeruzalem zburzyli je. Według relacji naocznego świadka, historyka żydowskiego Józefa Flawiusza, 1 100 000 osób zginęło w tym mieście z głodu, od chorób, wskutek wojny domowej albo od miecza rzymskiego. Natomiast chrześcijanie, którzy poczynili odpowiednie kroki, uniknęli nieszczęścia (Łukasza 19:28, 41-44; 21:20-24; Mateusza 24:15-18).

7. Co trzeba było zrobić, żeby ocaleć, gdy Babilończycy podbili naród izraelski?

⁷ Podobna sytuacja powstała blisko 700 lat wcześniej, gdy Bóg dopuścił, żeby armie babilońskie pod dowództwem króla Nabuchodonozora (II) podbiły naród izraelski. Również ta zagłada jest faktem historycznym. Zanim do tego doszło, Bóg przez szereg lat za pośrednictwem swoich proroków ostrzegał odstępczy naród, że takie postępowanie prowadzi do nieszczęścia. Nawoływał ich: „Zawróćcie, zawróćcie ze swoich złych dróg, bo po cóż mielibyście umrzeć?” (Ezechiela 33:11). Większość odniosła się do tego ostrzeżenia z niedowierzaniem. Nawet gdy Jeruzalem było już oblężone przez wojska babilońskie, Izraelici wciąż jeszcze mieli nadzieję, że miasto uniknie zagłady. Niestety, stało się tak, jak było przepowiedziane. Bóg zadbał jednak o to, żeby ocaleli ci, którzy swoim posłuszeństwem dowiedli wiary w Niego (Jeremiasza 39:15-18; Sofoniasza 2:2, 3).

8-10. (a) Dlaczego za czasów Noego Jehowa sprowadził na świat zagładę? (b) Dlaczego Noe i jego rodzina pozostali przy życiu?

⁸ Z jeszcze wcześniejszego okresu dziejów ludzkości pochodzi najstarszy przedstawiony przez Boga wzorzec ocalenia. Nie chodziło przy tym o wytracenie jednego narodu, tylko o zagładę całego świata, co również jest faktem historycznym. Mamy na myśli powszechny potop, który nastąpił w latach 2370/2369 p.n.e. za czasów Noego. O stosunkach panujących przed tą zagładą, Biblia mówi: „Tak więc Jehowa widział, że na ziemi pełno było zła człowieczego i że każda myśl człowieczego serca wciąż tylko skłaniała się ku złu. A ziemia stała się ruiną w oczach prawdziwego Boga i została napełniona przemocą” (Rodzaju 6:5, 11).

⁹ Nasilenie niegodziwości i gwałtu zmusiło Boga do działania. Tylko Noe i jego rodzina okazywali wiarę i posłuszeństwo. Kierując się miłosierdziem wobec nich, jak również mając na uwadze zachowanie na ziemi prawa i sprawiedliwości, Bóg „nie powstrzymał się od ukarania dawnego świata (...) ludzi bezbożnych”. W rezultacie „świat ówczesny uległ zagładzie, będąc zatopiony wodą” (2 Piotra 2:5; 3:5-7).

¹⁰ Jednakże Noe z rodziną ocaleli. Dlaczego? Po pierwsze, nie popierali niesprawiedliwości „świata ludzi bezbożnych”. Nie pozwolili, by sprawy powszednie — jedzenie, picie i zawieranie małżeństw — tak ich pochłonęły, iż staliby się niewrażliwi na wolę Boga czy też głusi na Jego ostrzeżenia. ‛Noe chodził z Bogiem’ w sprawiedliwości. To nie znaczy, że zarówno on sam, jak i jego rodzina jedynie powstrzymywali się od krzywdzenia drugich. Podejmowali pozytywne kroki, aby postępować właściwie. Naprawdę wierzyli słowom Boga i dowiedli tego, budując podobną do skrzyni, ogromną trzykondygnacyjną i ponad 130 m długą arkę. Jednocześnie Noe działał dla dobra innych jako „głosiciel sprawiedliwości”, to znaczy mówił im o zamierzeniu Bożym i bronił drogi sprawiedliwości (Rodzaju 6:9, 13-16; Mateusza 24:37-39; Hebrajczyków 11:7).

11. Co trzeba zrobić — uwzględniając te ostrzegawcze przykłady — żeby ocaleć podczas nadchodzącej zagłady świata?

¹¹ Tych osiem osób przeżyło potop dzięki wierze i uczynkom wiary. Jezus i jego apostołowie wskazywali na tę zagładę świata jako na proroczy obraz wydarzeń czekających ludzi w obecnym „czasie końca”, więc oczywiście i my, tak jak Noe z rodziną, musimy się odciąć od świata, który zmierza ku zagładzie. My także musimy żyć zgodnie z wolą Boga. Nie możemy kierować się własnym widzimisię, a potem liczyć na ocalenie. Słowo Boże powiada: „Istnieje droga, która jest przed człowiekiem prosta, ale jej końcem są potem drogi śmierci” (Przysłów 16:25). Nie zapewni też ocalenia stwarzanie pozorów sprawiedliwości, gdyż Jehowa Bóg widzi, co jest w sercu człowieka (Przysłów 24:12; Łukasza 16:15).