Bóg troszczy się o tych, którzy trzymają się prawdy

14. Jak Biblia pomaga nam zrozumieć, że w tym świecie można zarobić na utrzymanie bez uciekania się do nieuczciwości?

¹⁴ Twierdzenie, że nie można zarobić na utrzymanie, gdy się postępuje uczciwie, byłoby równoznaczne z założeniem że Bóg nie troszczy się o tych, którzy Go miłują. Kłóci się to z tym, czego słudzy Boży doświadczali w ciągu tysięcy lat (Hebrajczyków 13:5, 6). Psalmista Dawid oświadczył: „Byłem kiedyś młodzieńcem, zestarzałem się też, a jednak nie widziałem nikogo sprawiedliwego tylko sobie zostawionego ani jego potomstwa rozglądającego się za chlebem” (Psalm 37:25). To nie znaczy, że sprawiedliwi nie muszą walczyć z trudnościami ani przechodzić ciężkich chwil. Sam Dawid musiał przez pewien czas żyć jak wyrzutek, miał jednak to, co było konieczne do życia.

15. Co Jezus powiedział o zainteresowaniu Boga naszymi staraniami o zaspokojenie najkonieczniejszych potrzeb życiowych?

¹⁵ Magnesem przyciągającym do prawdziwego wielbienia nie jest zysk materialny. Jezus uczył jednak swoich naśladowców, że mogą prosić Boga, aby pobłogosławił ich starania o chleb „na ten dzień” (Łukasza 11:2, 3). Zdając sobie sprawę, że muszą zaspokoić najkonieczniejsze potrzeby, zapewnił ich: „Ojciec wasz niebiański wie przecież, że tego wszystkiego potrzebujecie”, niemniej zachęcał ich usilnie: „Stale więc szukajcie wpierw królestwa i sprawiedliwości Jego, a wszystkie te drugie rzeczy będą wam dołożone” (Mateusza 6:25-34). Czy wierzysz temu? Jeżeli tak, to nie ulegniesz pokusie do odrzucania sprawiedliwych mierników Bożych jedynie dlatego, że inni to robią. Będziesz natomiast cenić mądrość słów zapisanych w 1 Tymoteusza 6:6-8: „Bez wątpienia przysparza ona wielkich zysków, ta pobożność połączona z poprzestawaniem na swoim. Niczego przecież nie przynieśliśmy na świat i nie potrafimy też nic wynieść. Dlatego mając utrzymanie i okrycie, zadowolimy się tym”.

16. Z jakiego względu zastosowanie się do przytoczonych tu zasad biblijnych może nam zapewnić ochronę?

¹⁶ Na usłuchanie tego napomnienia trzeba się zapatrywać całkiem inaczej niż to jest przyjęte w dzisiejszym świecie. Taki pogląd również trzeba zaliczyć do ‛przeobrażania naszego umysłu’. Poprzestawanie na małym chroni nas przed uznaniem zdobywania pieniędzy i dóbr materialnych za najważniejszy cel w życiu oraz nie pozwala ulec pokusie do wyzyskiwania drugich, aby je posiąść (Przysłów 28:20; Mateusza 6:24; 1 Tymoteusza 6:9, 10). Ludziom, którzy chcą być bogaci, może się zdawać, że majątek stanowi gwarancję bezpieczeństwa i szczęścia. Tymczasem jest tak, jak mówi Biblia: „Kto miłuje tylko srebro, nie nasyci się srebrem, ani ten, kto miłuje zamożność — dochodami” (Kaznodziei 5:10). Kto ma dużo, chce mieć jeszcze więcej. Żeby to zdobyć, ludzie często składają w ofierze swoje zdrowie oraz życie rodzinne. Zamiast mieć poczucie bezpieczeństwa, żyją w ciągłej obawie utraty tego, co posiadają.

17. (a) O czym zapomina człowiek, któremu leży na sercu zdobywanie bogactwa materialnego? (b) Co dowodzi, że przy zarabianiu na życie najlepiej jest stosować się do zasad uczciwości?

¹⁷ Kto się ugania za bogactwem, ten nie chce przyznać, że — jak powiedział Jezus — „choćby ktoś opływał w dostatki, życie jego nie zależy od tego, co posiada” (Łukasza 12:15). Znacznie lepiej jest wierzyć, że Bóg potrafi się zatroszczyć o swych sług. W ponad 200 krajach miliony Świadków Jehowy stanowią żywy dowód, że Bóg się o nich troszczy. Pod najrozmaitszymi formami rządów i w każdym uczciwym zawodzie Świadkowie Jehowy ze wszystkich ras i warstw społecznych potrafią prowadzić szczęśliwe życie i zaspokajać swoje potrzeby. Ich wiara, że Bóg potrafi się o nich zatroszczyć, bywa nagradzana, choćby się zdawało, iż źle wyjdą na swej uczciwości. Cieszą się szacunkiem u bliźnich i często łatwiej niż inni znajdują pracę, gdyż ludzie wolą mieć do czynienia z kimś, komu można zaufać. Ale co ważniejsze, dzięki swej uczciwości ludzie prawi mają czyste sumienie.

18, 19. (a) Dlaczego ci ludzie zmienili swoje życie, żeby się dostosować do mierników Bożych? (b) Jakich ludzi Bóg szuka, żeby ich ocalić i wprowadzić do swego nowego systemu?

¹⁸ Zanim zostali chrześcijańskimi Świadkami Jehowy, w większym lub mniejszym stopniu wzorowali się na tym świecie. Kiedy jednak zaczęli studiować Biblię i poznawać prawdę, zaniechali złych zwyczajów. Teraz starają się ‛w pełni dawać wyraz należytej wierności, aby we wszystkim być ozdobą nauki naszego Wybawiciela, Boga’ (Tytusa 2:10). Nie zawsze łatwo im było kierować się w życiu prawdą i dokonywać w nim zmian. Jednakże umiłowanie prawdy pomogło im dostosować się do niej.

¹⁹ A czy ty podobnie miłujesz prawdę? Jeżeli tak, to należysz do ludzi, których Bóg szuka, żeby ich zachować przy życiu i wprowadzić do swego nowego systemu. Bóg może cię przyjąć pod warunkiem, że będziesz ‛oddawać Mu cześć duchem i prawdą’ (Jana 4:24). To cię wyodrębni spośród otoczenia. Jeśli chcesz się podobać Jehowie, to musisz różnić się od świata jeszcze pod innymi względami. Pod jakimi?

Rozdział 11

Kto chce ocaleć, nie może „należeć do świata”

1, 2. (a) Co Jezus powiedział o stosunku swoich uczniów do świata? (b) Czego to nie oznacza i dlaczego?

CO MIAŁ na myśli Jezus, gdy powiedział, że jego naśladowcy wprawdzie żyją „na świecie”, ale „nie należą do świata”? (Jana 17:11, 14). Powinniśmy to wiedzieć, jeżeli chcemy znaleźć się wśród ludzi, którzy będą żyć w utworzonym przez Boga nowym systemie.

² Zastanówmy się najpierw, czego nie oznacza nakaz, żeby „nie należeć do świata”. Nie oznacza pustelniczego odizolowania się od ludzi w jakiejś jaskini ani zamknięcia się w klasztorze czy innym odosobnionym miejscu. Przeciwnie, ostatniej nocy przed śmiercią Jezus modlił się do Ojca za swoich uczniów: „Nie proszę, żebyś ich zabrał ze świata, ale żebyś czuwał nad nimi z uwagi na tego, który jest zły. Nie należą do świata, jak i ja nie należę do świata” (Jana 17:15, 16).

3, 4. (a) Przy jakich okazjach chrześcijanie są zmuszeni stykać się z ludźmi ze świata? (b) Czego jednak muszą unikać?

³ Uczniowie Jezusa nie mieli się kryć przed ludźmi; zostali „posłani na świat”, żeby głosić prawdę (Jana 17:18). Mieli więc być „światłem świata”, to znaczy mieli pozwalać świecić światłu prawdy, żeby ludzie mogli zobaczyć, jaki korzystny wpływ prawda Boża wywiera na życie człowieka (Mateusza 5:14-16).

⁴ Chrześcijanie stykają się z wieloma ludźmi, gdy pracują na utrzymanie swoje i swej rodziny oraz gdy głoszą dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Jak to wyjaśnia apostoł Paweł, nie oczekuje się od nich, żeby dosłownie ‛wydostali się ze świata’. Nie mogą całkowicie zaniechać „zadawania się” z ludźmi ze świata. Mogą natomiast i muszą trzymać się z dala od opacznego sposobu postępowania większości ludzi (1 Koryntian 5:9-11).

5. Jak w wypadku Noego i jego rodziny została unaoczniona konieczność odłączenia się od świata?

⁵ Sytuacja wygląda podobnie jak za czasów Noego, gdy Jehowa zwrócił uwagę na to, że „wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie” (Rodzaju 6:12, BT). Jednakże Noe i jego rodzina żyli inaczej. Odmawiając udziału w niegodziwych poczynaniach innych ludzi i głosząc sprawiedliwość, Noe „potępił świat”. Wytykał mu niewybaczalne rozmijanie się z wolą Bożą (Hebrajczyków 11:7; 2 Piotra 2:5). Dlatego razem z pozostałymi członkami swojej rodziny ocalał, gdy bezbożna ludzkość zginęła w powszechnym potopie. Żyli „na świecie”, ale ‛nie należeli do świata’ (Rodzaju 6:9-13; 7:1; Mateusza 24:38, 39).

Na czym polega stosowna miłość do ludzi ze świata?

6. Czy słuszne jest okazywanie miłości ludziom ze świata?

⁶ Czy przestając ‛należeć do świata’ stajesz się wrogiem rodzaju ludzkiego? Oznaczałoby to przeciwstawienie się Jehowie Bogu, który — jak powiedział Jego Syn Jezus — „tak bardzo umiłował świat [ludzki], że dał swego Syna jednorodzonego, aby każdy, kto w niego wierzy, nie ginął, lecz posiadł życie wieczne”. A zatem życzliwość Boga i Jego współczucie dla ludzi wszelkiego pokroju powinny być dla nas wzorem (Jana 3:16; Mateusza 5:44-48).

7, 8. (a) Co Biblia mówi o miłowaniu świata? (b) Od jakiego świata musimy trzymać się z dala? (c) Dlaczego trzeba unikać świata i jego pragnień?

⁷ Czyż jednak apostoł Jan nie pisze: „Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca”? Jeżeli Bóg umiłował świat, to dlaczego apostoł tak się wypowiedział? (1 Jana 2:15).

⁸ Z Biblii wynika, że Bóg umiłował świat ludzki, to znaczy po prostu ludzi, niedoskonałe, umierające stworzenia, które rozpaczliwie potrzebują pomocy. Szatan natomiast organizuje większość ludzi do sprzeciwiania się Bogu. Od tego „świata” — oddalonego od Boga i rządzonego przez Szatana społeczeństwa ludzkiego — prawdziwi chrześcijanie muszą trzymać się z dala (Jakuba 1:27). Słowo Boże ostrzega przed miłowaniem złych pragnień i poczynań tego świata: „Nic w tym świecie — ani pragnienie ciała, ani pragnienie oczu, ani popisywanie się swymi środkami do życia — nie pochodzi od Ojca, lecz ze świata. Nadto świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto pełni wolę Boga, pozostanie na zawsze” (1 Jana 2:15-17).

9, 10. (a) Dlaczego można powiedzieć, że te pragnienia ‛pochodzą ze świata’? (b) Jaki wpływ wywierają na ludzkość?

⁹ Owe pragnienia ciała i oczu, jak również chęć wywyższania się ‛pochodzą ze świata’. Powstały już u prarodziców rodzaju ludzkiego i doprowadziły ich do podjęcia próby uniezależnienia się od Boga, żeby się zająć własnymi samolubnymi sprawami. Pod przemożnym wpływem tych samolubnych, świeckich pragnień przekroczyli prawa Boże (Rodzaju 3:1-6, 17).

¹⁰ Rozejrzyj się dokoła. Czyż życie większości ludzi nie schodzi dzisiaj na zaspokajaniu pożądliwości ciała i oczu oraz na „popisywaniu się swymi środkami do życia”? Czyż te sprawy nie kształtują ich nadziei i zainteresowań, wywierając decydujący wpływ na ich postępowanie i wzajemne stosunki? Właśnie dlatego historia ludzkości wydaje się jednym pasmem niezgody i wojen, niemoralności i przestępczości, pogoni za zyskami i uciskiem, dumnych ambicji oraz żądzy sławy i potęgi.

11. Dlaczego więc miłość do świata, którą okazuje Bóg, jest przeciwieństwem miłości potępionej w Jego Słowie?

¹¹ Z tego wynika, że miłość do świata, którą okazuje Bóg, to coś zupełnie innego niż miłowanie światowych złych pragnień i zwyczajów, które On potępia. Miłość Boża do świata ludzkiego otwiera drogę do uwolnienia się od grzesznych pragnień oraz ich fatalnych następstw, do których należy też śmierć. Wyrazem tej miłości było oddanie własnego Syna na ofiarę okupu za ludzkość. O każdym, kto odrzuca tę ofiarę i rozmyślnie trwa w nieposłuszeństwie, Biblia mówi, że „pozostanie nad nim srogi gniew Boży” (Jana 3:16, 36; Rzymian 5:6-8).