25. Jak Jan opisuje wynik ataku buntowników na „obóz świętych” i co to będzie oznaczać dla Szatana?

²⁵ Czy Szatanowi powiodą się te ostatnie wysiłki? Na pewno nie — podobnie jak nie uda się atak, który Gog z Magog ma za naszych czasów przypuścić na Izrael duchowy (Ezechiela 38:18-23). Jan sugestywnie opisuje koniec buntowników: „Ale z nieba zstąpił ogień i ich pożarł. A Diabeł, który ich wprowadzał w błąd, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie już się znaleźli zarówno bestia, jak i fałszywy prorok” (Objawienie 20:9b-10a). Szatana, pradawnego Węża, czeka tym razem coś gorszego niż otchłań — zostanie faktycznie wymazany z listy żyjących, starty na proch, unicestwiony jakby w ogniu.

26. Dlaczego „jezioro ognia i siarki” nie może być literalnym miejscem męki?

²⁶ Wspomnieliśmy już, że „jezioro ognia i siarki” nie może być literalnym miejscem męki (Objawienie 19:20). Gdyby Szatan miał tam po wieczne czasy znosić straszliwe katusze, to Jehowa musiałby pozostawić go przy życiu, a przecież życie jest darem, nie karą. Grzech karany jest śmiercią, a według Biblii umarli nie czują bólu (Rzymian 6:23; Kaznodziei 9:5, 10). Ponadto nieco dalej czytamy, że do tego samego jeziora ognia i siarki trafia nawet śmierć i Hades. Z całą pewnością ani śmierć, ani Hades nie może odczuwać bólu (Objawienie 20:14).

27. Jak los Sodomy i Gomory pomaga zrozumieć, czym jest jezioro ognia i siarki?

²⁷ Wszystko to potwierdza słuszność poglądu, że jezioro ognia i siarki jest symbolem. Ponadto wzmianka o ogniu i siarce przywodzi na myśl los starożytnej Sodomy i Gomory, które Bóg zniszczył za skandaliczną niegodziwość. Gdy nadszedł czas, „Jahwe spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Jahwe z nieba” (Rodzaju 19:24, BT). To, co je spotkało, nazwano „karą ognia wiecznego” (Judy 7). Te dwa miasta nie cierpią jednak wiecznych mąk. Przeciwnie, wraz ze swymi zdeprawowanymi mieszkańcami zostały obrócone wniwecz, unicestwione na zawsze. Dzisiaj nie istnieją i nikt nie potrafi dokładnie wskazać, gdzie leżały.

28. Co oznacza jezioro ognia i siarki oraz czym się różni od śmierci, Hadesu i otchłani?

²⁸ Powyższe wyjaśnienia harmonizują ze słowami samej Biblii: „To oznacza drugą śmierć: jezioro ognia” (Objawienie 20:14). Niewątpliwie jezioro to jest tożsame z Gehenną, o której mówił Jezus, a więc stanowi miejsce nieodwracalnej zagłady niegodziwych, nie zaś miejsce wiecznych męczarni (Mateusza 10:28). Oznacza całkowite, doszczętne unicestwienie, bez widoków na zmartwychwstanie. Chociaż bowiem czytamy o kluczach śmierci, Hadesu i otchłani, nie znajdziemy jednak żadnej wzmianki o kluczu otwierającym jezioro ognia i siarki (Objawienie 1:18; 20:1). Nigdy nie uwolni ono tych, których w nim uwięziono (porównaj Marka 9:43-47).

Wieczne katusze dniem i nocą

29, 30. Co Jan mówi o Diable, bestii oraz fałszywym proroku i jak to rozumieć?

²⁹ Mówiąc o Diable, bestii i fałszywym proroku, Jan oznajmia: „Będą dręczeni katuszami dzień i noc na wieki wieków” (Objawienie 20:10b). Co to może znaczyć? Jak już wspomniano, nielogiczne byłoby twierdzenie, iż symbole, takie jak bestia i fałszywy prorok czy śmierć i Hades, mogą zaznawać literalnych męczarni. Nie ma więc powodu, aby przypuszczać, że Szatan będzie cierpieć przez całe wieki. Po prostu zostanie unicestwiony.

³⁰ Greckie słowo ba·sa·niʹzo, przetłumaczone tu na ‛dręczyć katuszami’, znaczy przede wszystkim „trzeć [metal] o kamień probierczy”. Dopiero w dalszej kolejności podano znaczenie „badać na torturach” (Słownik grecko-polski pod redakcją Z. Abramowiczówny). W świetle kontekstu użycie tego greckiego wyrazu dowodzi, że los Szatana będzie po wszystkie czasy kamieniem probierczym w kwestii słuszności i prawowitości panowania Jehowy. Owa kwestia sporna co do zwierzchnictwa zostanie rozstrzygnięta raz na zawsze. Już żadne wyzwanie rzucone suwerennemu panowaniu Jehowy nie będzie musiało być poddawane długotrwałej próbie w celu wykazania jego fałszywości (porównaj Psalm 92:2, 16).

31. Jak dwa greckie wyrazy pokrewne słowu oddanemu przez ‛dręczyć katuszami’ pomagają zrozumieć, jaką karę poniesie Szatan?

³¹ Poza tym pokrewne słowo ba·sa·ni·stesʹ („oprawca, kat”) jest używane w Biblii w znaczeniu „dozorca więzienny” (Mateusza 18:34, Kingdom Interlinear Translation). Wobec tego Szatan będzie uwięziony w jeziorze ognia na zawsze — nigdy go nie opuści. Dodajmy jeszcze, że w greckiej Septuagincie, dobrze znanej Janowi, występuje inne pokrewne słowo, baʹsa·nos, łączone z upokorzeniem prowadzącym do śmierci (Ezechiela 32:24, 30). Pomaga to zrozumieć, iż karą wymierzoną Szatanowi jest upokarzająca, wiecznotrwała śmierć w jeziorze ognia i siarki. Razem z nim przepadną jego dzieła (1 Jana 3:8).

32. Jaka kara spotka demony i skąd o tym wiemy?

³² Również w tym wersecie nie ma wzmianki o demonach. Czy po upływie tysiąca lat zostaną wypuszczone z Szatanem, a potem wespół z nim poniosą karę wieczystej śmierci? Dowody przemawiają za słusznością takiego wniosku. W przypowieści o owcach i kozłach Jezus oświadczył, że kozły odejdą „w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom” (Mateusza 25:41, BT). Wyrażenie „ogień wieczny” zapewne odnosi się do jeziora ognia i siarki, do którego ma być wtrącony Szatan. Aniołowie Diabła zostali wraz z nim wyrzuceni z nieba. Nie ulega wątpliwości, że na początku Tysiącletniego Panowania razem znajdą się w otchłani. A zatem razem ulegną też zagładzie w jeziorze ognia i siarki (Mateusza 8:29).

33. Jaki ostatni szczegół z Księgi Rodzaju 3:15 spełni się w tym czasie i na co teraz kieruje uwagę Jana duch Jehowy?

³³ W ten sposób spełni się ostatni szczegół proroctwa z Księgi Rodzaju 3:15. Po wrzuceniu do jeziora ognia Szatan stanie się martwy jak wąż, któremu zmiażdżono głowę żelaznym obcasem. Zniknie na zawsze, a z nim jego demony. W dalszej części Księgi Objawienia nie ma już o nich żadnej wzmianki. Po proroczym opisie ich unicestwienia duch Jehowy kieruje uwagę na sprawy, które niezmiernie interesują osoby żywiące nadzieję ziemską: Co dadzą ludzkości niebiańskie rządy „Króla królów” i tych, „którzy są z nim powołani i wybrani, i wierni”? (Objawienie 17:14). Odpowiadając na to pytanie, Jan jeszcze raz przenosi nas na początek Tysiącletniego Panowania.

1. (a) Co utraciła ludzkość, gdy Adam i Ewa zgrzeszyli? (b) Jakie zamierzenie Boże się nie zmieniło i skąd o tym wiemy?

LUDZIE zostali stworzeni do życia wiecznego. Gdyby Adam i Ewa przestrzegali przykazań Bożych, nigdy by nie umarli (1 Mojżeszowa 1:28; 2:8, 16, 17; Kaznodziei 3:10, 11). Niestety, grzech przyprawił o utratę doskonałości i życia zarówno ich oboje, jak i całe ich potomstwo, toteż nad ludzkością zaczął panować bezlitosny wróg — śmierć (Rzymian 5:12, 14; 1 Koryntian 15:26). Mimo to Bóg nie zmienił swego zamierzenia, w myśl którego doskonali ludzie mają żyć wiecznie na rajskiej ziemi. Powodowany ogromną miłością do rodzaju ludzkiego, posłał na ziemię swojego jednorodzonego Syna, Jezusa, który oddał swe doskonałe człowiecze życie na okup za „wielu” potomków Adama (Mateusza 20:28; Jana 3:16). Jezus może teraz skorzystać z prawomocnej wartości swej ofiary, by przywrócić wierzącym ludziom możliwość rozkoszowania się doskonałym życiem w ziemskim raju (1 Piotra 3:18; 1 Jana 2:2). Ludzkość ma naprawdę wspaniałe powody do tego, żeby ‛weselić się i radować’! (Izajasza 25:8, 9).

2. O czym donosi Jan w Objawieniu 20:11 i co oznacza „wielki biały tron”?

² Z chwilą uwięzienia Szatana w otchłani rozpoczyna się chwalebne Tysiącletnie Panowanie Jezusa. W tym właśnie „dniu” Bóg „będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił” (Dzieje 17:31; 2 Piotra 3:8). Jan oznajmia: „I ujrzałem wielki biały tron i zasiadającego na nim. Sprzed niego uciekły ziemia i niebo i już nie znaleziono dla nich miejsca” (Objawienie 20:11). Co przedstawia ten „wielki biały tron”? Nic innego, jak tylko tron sędziowski „Boga, sędziego wszystkich” (Hebrajczyków 12:23). Przystępuje On do sądzenia ludzkości, żeby orzec, kto skorzysta z Jezusowej ofiary okupu (Marka 10:45).

3. (a) Na co wskazuje fakt, że tron Boży jest „wielki” oraz „biały”? (b) Kto w Dniu Sądu będzie się zajmował sądzeniem i na jakiej podstawie będą wydawane orzeczenia?

³ Tron Boży jest „wielki”, co podkreśla majestat Jehowy jako Pana Wszechwładnego, a także „biały”, co kieruje uwagę na Jego nieskazitelną sprawiedliwość. Jest On najwyższym Sędzią ludzkości (Psalm 19:8-12; Izajasza 33:22; 51:5, 8). Jednakże sądzenie powierzył Jezusowi Chrystusowi: „Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi” (Jana 5:22). Z Jezusem współdziała grono 144 000, któremu ‛dano władzę sądzenia przez tysiąc lat’ (Objawienie 20:4). Niemniej o losie poszczególnych ludzi rozstrzygać będą w Dniu Sądu normy prawne ustalone przez Jehowę.

4. Co to znaczy, że „uciekły ziemia i niebo”?

⁴ A w jakim sensie „uciekły ziemia i niebo”? Chodzi o to samo niebo, które się odsunęło jak zwój po otworzeniu szóstej pieczęci, czyli o człowiecze rządy „zachowane (...) dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi” (Objawienie 6:14; 2 Piotra 3:7). Ziemia wyobraża zorganizowany system rzeczy podległy tym rządom (Objawienie 8:7). Niebo i ziemia uciekną w chwili zagłady bestii, królów ziemi i ich wojsk oraz tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddają cześć jej wizerunkowi (Objawienie 19:19-21). Po wykonaniu wyroku na szatańskim systemie, czyli ziemi i niebie, Wielki Sędzia ogłasza inny Dzień Sądu.