przeciwnym razie bowiem mija się to z celem, którym jest uwydatnienie głównych myśli (zob. Poradnik s. 22, 23, 37).

⁷ Zebrania dużo zyskują na jakości, gdy popieramy swoje wypowiedzi argumentami biblijnymi (1 Kor. 2:5). Podczas przygotowywania się warto więc zaznaczyć sobie wersety, które chcemy odczytać i objaśnić na zebraniu. Gdybyśmy odczytali na zebraniu werset, z którym wcześniej się nie zapoznaliśmy, trudno by nam było od razu właściwie go zrozumieć i wyjaśnić jego związek z omawianym tematem.

⁸ Zebrania odgrywają istotną rolę w naszym wzroście duchowym i dlatego wszyscy powinniśmy się przyczyniać do podnoszenia ich poziomu przez dobre przygotowywanie się oraz branie żywego udziału. Tak postępując damy dowód doceniania dla tego postanowienia Jehowy, powziętego z myślą o naszej duchowej pomyślności.

Pomaganie nieczynnym

¹ W pewnej przypowieści Jezusa jest mowa o pasterzu, który pozostawił 99 owiec, żeby odszukać jedną zagubioną owcę. Czy pamiętasz, jak według jego wypowiedzi zareagował pasterz po znalezieniu owcy, która się zgubiła? „A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę mówię wam, raduje się z niej więcej niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu, które się nie zabłąkały” (Mat. 18:13). Taka radość zapanowała w wielu zborach, w których nieczynni powrócili do trzody Bożej.

² W ostatnich kilku latach poświęcono więcej uwagi wspieraniu tych, którzy stali się nieczynni. Nadzorcy są obowiązani troszczyć się o całą trzodę (Dzieje 20:28) i dlatego wykazują inicjatywę w odwiedzaniu nieczynnych. Wielu z nich już zareagowało pozytywnie na te życzliwe starania i znowu są aktywnymi głosicielami Królestwa. Czy w waszym zborze są jeszcze tacy, którzy w ostatnich latach stali się nieczynni? Jak można im pomóc?

CO MOŻNA ZROBIĆ

³ Przewodnictwo w koordynowaniu wysiłków, żeby się zatroszczyć o nieczynnych, należy do zadań nadzorcy służby i sekretarza. Ci bracia powinni zaplanować złożenie takim osobom wizyty wstępnej. W niektórych wypadkach nieczynny ceniłby sobie propozycję, żeby ktoś prowadził z nim studium biblijne. Wtedy nadzorca służby mógłby ustalić, kto się tym zajmie. Może to być ktoś, kto z nim już kiedyś studiował albo dobrze go zna i cieszy się jego zaufaniem. Gdyby pomocy potrzebowała cała rodzina, można poprosić o prowadzenie takiego studium kogoś ze starszych albo sług pomocniczych. Nieczynnej siostrze może pomagać doświadczona siostra. Człowiek młody może być chętny skorzystać z pomocy młodego sługi pomocniczego albo zdolnego pioniera. Nadzorca służby zaproponuje, jakie tematy należałoby omówić albo którą publikację przestudiować. Takie studium prowadzi się w celu udzielenia niezbędnej pomocy. Nadzorca służby może poprosić o to każdego, kto będzie w stanie najlepiej wywiązać się z tego zadania.

⁴ Niektórzy starsi są zdania, że podczas wstępnej rozmowy dobrze jest omówić artykuł: „Powróćcie do pasterza waszych dusz”, zamieszczony w Strażnicy 10/CIII. Można zwrócić uwagę na miłosierdzie Jehowy i opowiedzieć coś budującego o tych, którzy do Niego powrócili. Pomocą dla młodych, którzy popadli w stan nieaktywności, może być omówienie artykułu: „Zwróć swe serce z powrotem ku Jehowie” ze Strażnicy 3/CV. Potem należałoby przejść do regularnego studium biblijnego.

⁵ Głosiciele, którym powierzono odpowiedzialne zadanie, a zarazem przywilej prowadzenia takich studiów, powinni się szczerze interesować swymi podopiecznymi. Zaprzyjaźnijcie się z nimi. Podkreślajcie, jak istotne znaczenie ma dla