Rozdział 112

Zbliża się ostatnia Pascha Jezusa

WTOREK 11 Nisan chyli się ku wieczorowi. Jezus kończy nauczać apostołów na Górze Oliwnej. Jakże pracowity dzień ma za sobą! Prawdopodobnie wracają już na noc do Betanii, gdy mówi: „Wiecie, że za dwa dni przypada Pascha, a Syn Człowieczy ma być wydany, aby go przybito do pala”.

Następny dzień, środę 12 Nisan, Jezus najwidoczniej spędza z apostołami w jakimś zaciszu. Poprzedniego dnia napiętnował przywódców religijnych i teraz zdaje sobie sprawę, że chcą go zgładzić. Toteż w środę nie pokazuje się publicznie, by następnego wieczora móc bez przeszkód obchodzić z apostołami Paschę.

Tymczasem na dziedzińcu arcykapłana Kajfasza zbierają się naczelni kapłani i starsi ludu. Dotknięci do żywego wczorajszym ostrym wystąpieniem Jezusa naradzają się, jak go podstępem pojmać i uśmiercić. Mówią jednak: „Nie w święto, aby nie doszło do rozruchów wśród ludu”. Boją się, bo lud darzy Jezusa sympatią.

Kiedy przywódcy religijni knują podły zamach na życie Jezusa, zjawia się niespodziewany gość. Ku ich zdumieniu jest nim jeden z apostołów Jezusa, Judasz Iskariot, któremu Szatan zaszczepił nikczemny pomysł zdradzenia Mistrza. Z jakimż zadowoleniem wysłuchują pytania: „Co mi zechcecie dać, żebym wam go wydał?” Skwapliwie zgadzają się zapłacić mu 30 sztuk srebra — cenę przewidzianą w przymierzu Prawa Mojżeszowego za niewolnika. Od tej chwili Judasz szuka sposobności do wydania im Jezusa za plecami ludu.

W środę po zachodzie słońca rozpoczyna się 13 Nisan. Jezus przybył z Jerycha w piątek, jest to więc szósta i zarazem ostatnia noc, jaką spędza w Betanii. Nazajutrz, w czwartek, trzeba będzie poczynić ostatnie przygotowania do Paschy, która się zacznie po zachodzie słońca. Właśnie wtedy trzeba zabić baranka paschalnego i upiec go w całości. Ale gdzie będą obchodzić to święto i kto się zajmie przygotowaniami?

Jezus jeszcze nie ujawnił tych szczegółów, być może dlatego, żeby Judasz nie powiadomił naczelnych kapłanów, którzy mogliby go pojmać podczas obchodzenia Paschy. Teraz jednak, najprawdopodobniej w czwartek wczesnym popołudniem, wysyła z Betanii Piotra i Jana z poleceniem: „Idźcie i przygotujcie nam do zjedzenia Paschę”.

„Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?” — pytają.

„Gdy wejdziecie do miasta”, wyjaśnia Jezus, „spotka was człowiek niosący gliniane naczynie z wodą. Idźcie za nim aż do domu, do którego będzie wchodził. A do pana domu powiecie: ‛Nauczyciel mówi do ciebie: „Gdzie jest pokój gościnny, w którym mogę z uczniami zjeść Paschę?”’ I ten człowiek pokaże wam dużą, urządzoną salę na piętrze. Tam ją przygotujcie”.

Właścicielem domu jest niewątpliwie jeden z jego uczniów, który być może liczy się z tym, że Jezus zwróci się do niego o udostępnienie sali na tę szczególną okazję. W każdym razie Piotr i Jan po przybyciu do Jeruzalem zastają wszystko tak, jak zapowiedział Jezus. Zajmują się więc przygotowaniem baranka i wszystkiego innego dla 13 osób obchodzących Paschę — dla Jezusa i 12 apostołów. Mateusza 26:1-5, 14-19; Marka 14:1, 2, 10-16; Łukasza 22:1-13; Wyjścia 21:32.

▪ Co Jezus najwidoczniej robi w środę i dlaczego?

▪ Jakie spotkanie odbywa się w domu arcykapłana i po co Judasz idzie do przywódców religijnych?

▪ Kogo i w jakim celu Jezus posyła w czwartek do Jeruzalem?

▪ Jak to, co zastają wysłani uczniowie, jeszcze raz poświadcza cudowne możliwości Jezusa?

Rozdział 113

Lekcja pokory podczas ostatniej Paschy

PIOTR i Jan są już w Jeruzalem, gdzie zgodnie z poleceniem Jezusa przygotowują Paschę. On sam przybywa tu późnym popołudniem, zapewne z 10 pozostałymi apostołami. Słońce kryje się za horyzontem, gdy schodzą z Góry Oliwnej. Jezus po raz ostatni przed śmiercią ogląda stąd miasto za dnia.

Wkrótce potem wchodzą do miasta i udają się do domu, w którym będą święcić Paschę. Schody prowadzą ich do obszernej sali na piętrze, gdzie wszystko jest gotowe, by mogli w ścisłym gronie obchodzić tę uroczystość. Jezus wyczekiwał tej chwili, mówi bowiem: „Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał”.

W czasie wieczerzy paschalnej tradycyjnie pije się cztery kielichy wina. Najprawdopodobniej przy trzecim Jezus odmawia podziękowanie i zachęca: „Weźcie go i podzielcie między siebie; albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże”.

Już w trakcie posiłku Jezus wstaje, zdejmuje wierzchnie szaty, bierze ręcznik i nalewa wody do misy. Zazwyczaj gospodarz dopilnowuje, by gościom umyto nogi. Tu jednak nie ma gospodarza, więc sam Jezus wykonuje tę posługę. Co prawda wszyscy apostołowie mieli po temu sposobność, ale najwidoczniej ciągle trochę rywalizują ze sobą i żaden się na to nie zdobył. Wstyd im teraz, gdy Jezus zaczyna myć im nogi.

Kiedy podchodzi do Piotra, ten protestuje: „Nie, nigdy nie umyjesz mi nóg”.

„Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał więzi ze mną” — mówi Jezus.

„Panie”, oświadcza Piotr, „myj nie tylko nogi, ale i ręce, i głowę”.

„Temu, kto się wykąpał”, odpowiada Jezus, „wystarczy umyć nogi, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Mówi tak, bo wie, że Judasz Iskariot zamierza go wydać.

Umywszy nogi wszystkim dwunastu apostołom (łącznie ze zdrajcą Judaszem), Jezus wkłada szaty, wraca do stołu i pyta: „Czy wiecie, co uczyniłem? Wy nazywacie mnie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo jestem nim. Jeżeli więc ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście umywać sobie nogi nawzajem. Dałem wam przykład, abyście tak czynili, jak ja uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Sługa nie jest większy od pana ani posłaniec nie jest większy od tego, który go posyła. Czy wy to rozumiecie? A jeśli tak będziecie czynić, szczęśliwi będziecie”.

Cóż za wspaniała lekcja! Apostołowie nie powinni się ubiegać o pierwszeństwo ani myśleć, że są bardzo ważni i drudzy mają im zawsze usługiwać. Muszą iść za przykładem ustanowionym przez Jezusa. Nie chodzi tu o jakieś obrzędowe umywanie nóg, lecz o gotowość do usługiwania innym bez czynienia wyjątków, choćby taka praca wydawała się nieprzyjemna lub upokarzająca. Mateusza 26:20, 21; Marka 14:17, 18; Łukasza 22:14-18, BT; 7:44; Jana 13:1-17, Wolniewicz.

▪ Dlaczego dla Jezusa idącego na święto Paschy do Jeruzalem widok miasta jest czymś szczególnym?

▪ Najprawdopodobniej który kielich Jezus podaje apostołom po wypowiedzeniu błogosławieństwa?

▪ Jaką posługę zazwyczaj wyświadczano gościom w okresie pobytu Jezusa na ziemi i dlaczego nie spełniono jej, gdy wraz z apostołami obchodził Paschę?

▪ Dlaczego Jezus usługuje apostołom i myje im nogi?