Rozdział 127

W piątek pogrzeb, w niedzielę pusty grobowiec

JEST późne piątkowe popołudnie, a po zachodzie słońca rozpocznie się sabat, 15 Nisan. Na palu bezwładnie wisi martwe ciało Jezusa, ale obok dwaj złoczyńcy jeszcze żyją. Popołudnie to nazywane jest Przygotowaniem, gdyż ludzie przygotowują wtedy posiłki i wykonują inne pilne prace, z którymi nie można zaczekać do końca sabatu.

Sabat mający wkrótce nastać nie jest zwykłym świętem (siódmym dniem tygodnia), lecz podwójnym, „wielkim” sabatem, dlatego że tym razem 15 Nisan, od którego zaczyna się siedmiodniowe Święto Przaśników (i który zawsze jest sabatem, niezależnie od tego, jaki to dzień tygodnia), przypada akurat w cotygodniowy sabat.

Prawo Boże orzeka, iż zwłok wiszących na palu nie wolno zostawić na noc. Toteż Żydzi proszą Piłata o przyśpieszenie śmierci skazanych i połamanie im nóg. Żołnierze łamią więc golenie dwom rabusiom. Ponieważ Jezus wygląda na martwego, jego nogi pozostają nietknięte. Tak spełnia się fragment Pism: „Kości Jego nie będą łamane”.

Chcąc jednak rozproszyć wszelkie wątpliwości co do tego, czy Jezus naprawdę umarł, jeden z żołnierzy przebija mu bok włócznią. Grot przeszywa okolice serca i z wnętrza natychmiast wypływa krew i woda. Jak wyjaśnia naoczny świadek, apostoł Jan, w ten sposób spełnia się inny werset: „Będą patrzeć na Tego, którego przebodli”.

Na miejscu egzekucji jest Józef z Arymatei, poważany członek Sanhedrynu. Odmówił on poparcia niesprawiedliwych poczynań tego trybunału wobec Jezusa. W rzeczywistości jest jego uczniem, chociaż wcześniej bał się to ujawnić. Ale obecnie zdobywa się na odwagę i idzie prosić Piłata o ciało Jezusa. Piłat przywołuje dowódcę żołnierzy, a gdy ten potwierdza, że Jezus nie żyje, pozwala zabrać zwłoki.

W ramach przygotowań do pogrzebu Józef bierze ciało i owija je w czyste, cienkie płótno lniane. Pomaga mu inny członek Sanhedrynu, Nikodem, który w obawie przed utratą stanowiska także nie wyznał wiary w Jezusa. Teraz jednak przynosi rulon zawierający jakieś sto funtów rzymskich (33 kilogramy) mirry i drogocennej żywicy aloesowej. Jak nakazuje żydowski zwyczaj, owijają ciało Jezusa w bandaże z tymi wonnościami.

Następnie zmarły zostaje złożony w należącym do Józefa nowym grobowcu pamięci, wykutym w skale w pobliskim ogrodzie. Przed wejście przytoczono duży kamień. Przygotowania odbywają się w pośpiechu, żeby zdążyć z pogrzebem przed nastaniem sabatu. Dlatego Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba Mniejszego, zapewne pomagające w tej pracy, szybko wracają do domu, by się postarać o więcej wonności i pachnących olejków. Po sabacie zamierzają znów namaścić ciało Jezusa, żeby na dłużej powstrzymać rozkład.

Nazajutrz, w sobotę (czyli w sabat) faryzeusze i naczelni kapłani idą do Piłata i mówią: „Panie, przypomnieliśmy sobie, że ów oszust powiedział jeszcze za życia: ‛Po trzech dniach powstanę’. Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby przypadkiem nie przyszli jego uczniowie, nie wykradli Go i nie powiedzieli ludowi: ‛Powstał z martwych’. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze”.

„Macie straż” — odpowiada Piłat. „Idźcie, zabezpieczcie grób, jak umiecie”. Odchodzą więc i tak czynią — pieczętują kamień i zostawiają na straży rzymskich żołnierzy.

W niedzielę o świcie Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, jak również Salome, Joanna i inne kobiety idą z wonnościami do grobu, by namaścić ciało Jezusa. Po drodze rozmawiają ze sobą: „Kto nam odtoczy kamień od wejścia do grobowca pamięci?” Ale na miejscu okazuje się, że nastąpiło trzęsienie ziemi i że anioł Jehowy odsunął kamień. Strażników nie ma, a grobowiec jest pusty! Mateusza 27:57 do 28:2, BT; Marka 15:42 do 16:4; Łukasza 23:50 do 24:3, 10; Jana 19:14, 31 do 20:1, BT; 12:42; Kapłańska 23:5-7; Powtórzonego Prawa 21:22, 23; Psalm 34:20; Zachariasza 12:10.

▪ Dlaczego piątek nosi nazwę Przygotowania i czym jest „wielki” sabat?

▪ Jakie wersety biblijne dotyczące ciała Jezusa się spełniają?

▪ Co muszą zrobić w związku z pogrzebem Józef i Nikodem i jaki jest ich stosunek do Jezusa?

▪ Jaką prośbę przedstawiają Piłatowi kapłani i jak brzmi jego odpowiedź?

▪ Co się dzieje w niedzielę o świcie?

Rozdział 128

Jezus żyje!

KIEDY kobiety stwierdzają, że grobowiec Jezusa jest pusty, Maria Magdalena biegnie powiadomić o tym Piotra i Jana. Pozostałe najwidoczniej nie odchodzą od grobu. Wkrótce potem pojawia się anioł i zaprasza je do środka.

Kobiety widzą tu drugiego anioła; jeden z nich oznajmia: „Nie bójcie się, gdyż wiem, że szukacie Jezusa, którego przybito do pala. Nie ma go tutaj, bo tak jak mówił, został wskrzeszony. Chodźcie, obejrzyjcie miejsce, gdzie leżał. Idźcie szybko i powiedzcie jego uczniom, że jest wskrzeszony z martwych”. Odbiegają nieco przestraszone, lecz rozradowane.

W tym czasie Maria odnajduje Piotra i Jana i powiadamia ich: „Wzięli Pana z grobu i nie wiemy, gdzie go położyli”. Obaj apostołowie natychmiast tam biegną. Jan, jako młodszy, jest szybszy i pierwszy dociera do grobowca. Kobiety już odeszły, w pobliżu nie ma więc nikogo. Jan pochyla się, zagląda do grobu i dostrzega bandaże, ale zostaje na zewnątrz.

Piotr, przybywszy na miejsce, bez wahania wchodzi do środka. Widzi leżące opaski oraz zwiniętą osobno chustę, którą okryto głowę Jezusa. Teraz również Jan wchodzi do grobowca i zaczyna wierzyć słowom Marii. Jednak żaden z nich nie pojmuje, że Jezus został wskrzeszony, mimo iż nieraz im to zapowiadał. Zaintrygowani idą do domu, natomiast Maria, która wróciła do grobowca, zostaje.

Tymczasem pozostałe kobiety zgodnie z poleceniem aniołów śpieszą przekazać uczniom wiadomość o zmartwychwstaniu Jezusa. Biegnąc co sił, spotykają Jezusa, który mówi: „Witajcie!” Padają mu do stóp i składają pokłon. Wtedy Jezus poleca: „Nic się nie bójcie! Idźcie, zawiadomcie moich braci, żeby poszli do Galilei, a tam mnie zobaczą”.

Wcześniej, gdy nastąpiło trzęsienie ziemi i zjawili się aniołowie, żołnierze pilnujący grobu osłupieli i stali się jak nieżywi. Oprzytomniawszy, bezzwłocznie udali się do miasta, by opowiedzieć naczelnym kapłanom, co się wydarzyło. Ci odbyli naradę ze „starszymi” żydowskimi i postanowili dla zatuszowania sprawy przekupić żołnierzy. Pouczyli ich: „Mówcie: ‛Uczniowie jego przyszli w nocy i wykradli go, gdyśmy spali’”.

Za zaśnięcie na posterunku żołnierze rzymscy mogliby być ukarani śmiercią, toteż kapłani przyrzekli: „Jeśli to [wiadomość, że zasnęliście] dojdzie do uszu namiestnika, przekonamy go i uwolnimy was z kłopotu”. Łapówka była na tyle wysoka, że żołnierze postąpili zgodnie z ich wskazówkami. W rezultacie wśród Żydów rozeszła się fałszywa pogłoska o wykradzeniu ciała Jezusa.

Maria Magdalena pozostaje przy grobie pogrążona w smutku. Gdzie też jest Jezus? Nachyla się, by zajrzeć do grobowca, i dostrzega, że znowu zjawili się dwaj aniołowie w bieli! Siedzą tam, gdzie leżało ciało Jezusa — jeden w miejcu głowy, drugi w miejscu nóg. „Niewiasto! Czemu płaczesz?” — pytają.

„Wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli” — odpowiada Maria. Potem odwraca się i widzi kogoś, kto ponawia pytanie: „Niewiasto! Czemu płaczesz?”, po czym dodaje: „Kogo szukasz?”

Sądząc, że to człowiek pielęgnujący ogród, w którym znajduje się grobowiec, Maria prosi: „Panie! Jeśli ty go wziąłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja go wezmę”.

„Mario!” — słyszy w odpowiedzi. Po charakterystycznym sposobie mówienia Maria od razu rozpoznaje Jezusa. „Rabbuni!” (to znaczy „Nauczycielu!”) — wykrzykuje i chwyta go, nie posiadając się z radości. Ale Jezus mówi: „Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego”.

Maria biegnie na miejsce spotkania apostołów i uczniów. Jej opowiadanie potwierdza wcześniejszą relację innych kobiet o spotkaniu zmartwychwstałego Jezusa. Jednakże zebrani nie uwierzyli im i najwyraźniej nie wierzą też Marii. Mateusza 28:3-15; Marka 16:5-8; Łukasza 24:4-12; Jana 20:2-18, Bw.

▪ Co robi Maria Magdalena stwierdziwszy, że grobowiec jest pusty, i co przeżywają inne kobiety?

▪ Jak Piotr i Jan zachowują się na widok pustego grobu?

▪ Kogo spotykają po drodze kobiety, które śpieszą donieść uczniom o wskrzeszeniu Jezusa?

▪ Co się stało ze strażnikami i jak na ich relację zareagowali kapłani?

▪ Co się dzieje, gdy Maria Magdalena zostaje sama przy grobowcu, i jak uczniowie przyjmują wiadomości przyniesione przez kobiety?