Czy masz taką wiarę jak Abraham?

„Kiedy (...) przybędzie Syn Człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?” (ŁUKASZA 18:8).

1. Dlaczego w dzisiejszych czasach trudno jest zachować silną wiarę?

W DZISIEJSZYCH czasach niełatwo jest zachować silną wiarę. Świat wywiera ogromny nacisk na chrześcijan, by odwrócić ich uwagę od spraw duchowych (Łukasza 21:34; 1 Jana 2:15, 16). Wojny, klęski żywiołowe, choroby czy głód zmuszają wielu do toczenia prawdziwej walki o byt (Łukasza 21:10, 11). W niejednym kraju świeckie dążenia są tak popularne, że ludzi żyjących zgodnie ze swą wiarą uważa się za nierozsądnych, wręcz za fanatyków. Co więcej, chrześcijanie często są prześladowani za swą wiarę (Mateusza 24:9). Jakże stosowne jest zatem pytanie, które Jezus zadał prawie 2000 lat temu: „Kiedy (...) przybędzie Syn Człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?” (Łukasza 18:8).

2. (a) Dlaczego silna wiara ma dla chrześcijanina zasadnicze znaczenie? (b) Czyj przykład wiary warto rozważyć?

² Tymczasem silna wiara jest niezbędna, jeśli chcemy już dziś osiągnąć powodzenie w życiu, a w przyszłości otrzymać obiecane nam życie wieczne. Cytując słowa wypowiedziane przez Jehowę do Habakuka, apostoł Paweł napisał: „‚Prawy mój będzie żył dzięki wierze’, a ‚jeśli się wycofuje, moja dusza nie ma w nim upodobania’. (...) Bez wiary nie można się mu [Bogu] podobać” (Hebrajczyków 10:38 do 11:6; Habakuka 2:4). Paweł zachęcał Tymoteusza: „Walcz w szlachetnej walce o wiarę, mocno się uchwyć życia wiecznego, do którego zostałeś powołany” (1 Tymoteusza 6:12). Jak zatem zachować niezłomną wiarę? Rozważając to zagadnienie, warto przyjrzeć się człowiekowi, który żył jakieś 4000 lat temu, a którego wiarę wysoko cenią wyznawcy trzech znaczących religii — islamu, judaizmu i chrześcijaństwa. Chodzi o Abrahama. Czym wyjątkowym odznaczała się jego wiara? Czy możemy go dzisiaj naśladować?

Posłuszny Bożym wskazówkom

3, 4. Dlaczego Terach przeniósł się z rodziną z Ur do Charanu?

³ Pierwszą wzmiankę o Abrahamie (noszącym pierwotnie imię Abram) znajdujemy zaraz na początku Biblii. W Księdze Rodzaju 11:26 czytamy: „Terach (...) został ojcem Abrama, Nachora i Harana”. Terach z rodziną mieszkał w Ur Chaldejczyków, bogatym mieście na południu Mezopotamii. Jednakże nie osiedlił się tam na stałe. „Terach wziął Abrama, swego syna, i swego wnuka Lota, syna Harana, i Saraj [Sarę], swą synową, żonę Abrama, swego syna, i oni wyruszyli z nim z Ur Chaldejczyków, by się udać do ziemi Kanaan. Po pewnym czasie przyszli do Charanu i tam zamieszkali” (Rodzaju 11:31). Brat Abrahama Nachor też przeniósł swą rodzinę do Charanu (Rodzaju 24:10, 15; 28:1, 2; 29:4). Ale dlaczego Terach przeprowadził się z kwitnącego Ur do dalekiego Charanu?

⁴ Powód tej niezwykłej przeprowadzki wyjaśnił jakieś 2000 lat po czasach Abrahama wierny Szczepan, gdy przemawiał przed żydowskim Sanhedrynem. Oznajmił: „Bóg chwały ukazał się naszemu praojcu Abrahamowi, gdy ten był w Mezopotamii, zanim osiedlił się w Charanie, i rzekł do niego: ‚Odejdź ze swej ziemi i od swoich krewnych, a wejdź do ziemi, którą ci pokażę’. Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejczyków i osiedlił się w Charanie” (Dzieje 7:2-4). Terach dostosował się do woli Jehowy względem Abrahama i przeniósł się z najbliższą rodziną do Charanu.

5. Gdzie przesiedlił się Abraham po śmierci ojca? Dlaczego?

⁵ Domownicy Teracha osiedlili się w nowym mieście. Kiedy po latach Abraham mówił o ‛swoim kraju’, myślał właśnie o okolicach Charanu, a nie o Ur (Rodzaju 24:4). Mimo to Charan nie miał być dla Abrahama stałym miejscem pobytu. Jak powiedział Szczepan, „po śmierci jego ojca Bóg sprawił, że on się przesiedlił do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie” (Dzieje 7:4). Posłuszny wskazówkom Jehowy, Abraham wraz z Lotem przeprawił się przez Eufrat do Kanaanu.a

6. Jaką obietnicę dał Abrahamowi Jehowa?

⁶ Dlaczego Jehowa skierował Abrahama do Kanaanu? Miało to związek z zamierzeniem, jakie powziął względem tego wiernego mężczyzny. Powiedział mu: „Wyrusz ze swej krainy i od swoich krewnych, i z domu swego ojca do krainy, którą ci pokażę; a uczynię z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił, i twoje imię uczynię wielkim; i okaż się błogosławieństwem. I będę błogosławił tym, którzy błogosławią tobie, a tego, kto ci złorzeczy, przeklnę i poprzez ciebie na pewno będą sobie błogosławić wszystkie rodziny ziemi” (Rodzaju 12:1-3). Abraham miał zostać ojcem wielkiego narodu, któremu Jehowa przyrzekł zapewniać ochronę i umożliwić objęcie w posiadanie Kanaanu. Cóż za cudowna obietnica! Aby jednak odziedziczyć tę ziemię, Abraham musiał dokonać w życiu radykalnych zmian.

7. Na jakie zmiany musiał się zdobyć Abraham, żeby dostąpić spełnienia obietnicy Jehowy?

⁷ Opuszczając Ur, Abraham zostawił bogate miasto oraz prawdopodobnie krewnych ojca, chociaż w czasach patriarchalnych czynniki te stanowiły gwarancję bezpieczeństwa. Gdy wyprowadził się z Charanu, odłączył się od domu ojca, między innymi od rodziny swego brata Nachora, i przeniósł do nie znanego sobie kraju. W Kanaanie nie szukał schronienia za murami miasta. Dlaczego? Wkrótce po tym, jak wszedł do tego kraju, Jehowa mu powiedział: „Obejdź tę ziemię wzdłuż i wszerz, gdyż daję ją tobie” (Rodzaju 13:17). Abraham, mający wówczas 75 lat, wraz z 65-letnią żoną, Sarą, usłuchał tego polecenia. „Dzięki wierze przebywał jako przybysz w ziemi obietnicy jak w cudzej ziemi i mieszkał w namiotach” (Hebrajczyków 11:9; Rodzaju 12:4).

Abrahamowa wiara w naszych czasach

8. Co powinniśmy pielęgnować wzorem Abrahama i innych starożytnych świadków?

⁸ Abraham i jego rodzina zostali zaliczeni do „wielkiego obłoku [przedchrześcijańskich] świadków”, opisanego w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków. Zwracając uwagę na wiarę tych dawnych sług Bożych, Paweł zachęca chrześcijan: „Odłóżmy wszelki ciężar i grzech [brak wiary], który nas łatwo omotuje” (Hebrajczyków 12:1). Brak wiary rzeczywiście może ‛nas łatwo omotać’. Jednakże w czasach Pawła prawdziwi chrześcijanie potrafili pielęgnować silną wiarę, taką jaką miał Abraham oraz inni starożytni słudzy Boży, i podobnie jest obecnie. O sobie i współchrześcijanach Paweł powiedział: „My zaś nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują ku zagładzie, lecz z tych, którzy wierzą ku zachowaniu duszy przy życiu” (Hebrajczyków 10:39).

9, 10. Co dowodzi, że obecnie wiele osób przejawia taką wiarę jak Abraham?

⁹ To prawda, że od czasów Abrahama świat się zmienił. Niemniej służymy temu samemu „Bogu Abrahama”, a On się nie zmienia (Dzieje 3:13; Malachiasza 3:6). I podobnie jak wówczas, Jehowa zasługuje dziś na to, aby Go wielbić (Objawienie 4:11). Wielu całkowicie oddaje się Jehowie i wzorem Abrahama dokonuje w życiu wszelkich niezbędnych zmian, by spełniać wolę Bożą. W ubiegłym roku 316 092 osoby publicznie potwierdziły swe oddanie się Bogu chrztem w wodzie „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego” (Mateusza 28:19).

¹⁰ Aby żyć zgodnie ze swym oddaniem, większość tych nowych chrześcijan nie musiała przenosić się do dalekich, obcych krajów. Jednakże w sensie duchowym wielu przebyło długą drogę. Na przykład Elsie z Mauritiusa była wróżką. Wszyscy się jej bali. Gdy pionierka specjalna rozpoczęła studium biblijne z jej córką, Elsie uzyskała dzięki temu możliwość ‛zawrócenia od ciemności ku światłu’ (Dzieje 26:18). Ze względu na zainteresowanie córki zgodziła się studiować Mój zbiór opowieści biblijnych. Ponieważ potrzebowała nieustannych zachęt, studium odbywało się trzy razy w tygodniu. Paranie się okultyzmem wcale nie przysporzyło jej szczęścia. W dodatku borykała się z wieloma problemami osobistymi. W końcu jednak zdołała pokonać daleką drogę od demonizmu do prawdziwego wielbienia. Kiedy ludzie szukali u niej pomocy, wyjaśniała, że tylko Jehowa może ich uchronić od zła. Obecnie Elsie jest ochrzczonym Świadkiem Jehowy, a 14 jej krewnych i znajomych przyjęło prawdę.

11. Jakich zmian są gotowe dokonać osoby, które oddają się Jehowie?

¹¹ Większość tych, którzy w zeszłym roku oddali się na służbę Bogu, nie musiała dokonać tak radykalnych zmian. Ale wszyscy przeszli ze stanu duchowej śmierci do życia (Efezjan 2:1). Chociaż fizycznie przebywają w tym świecie, nie są już jego częścią (Jana 17:15, 16). Podobnie jak chrześcijanie namaszczeni duchem, których „obywatelstwo jest w niebiosach”, przypominają „przybyszów i tymczasowych osiedleńców” (Filipian 3:20; 1 Piotra 2:11). Kierując się przede wszystkim miłością do Boga oraz miłością bliźniego, dostosowali swe życie do zasad Bożych (Mateusza 22:37-39). Nie dążą do samolubnych, materialistycznych celów ani nie pragną zaspokajać własnych ambicji w tym świecie. Wzrok utkwili w obiecanych ‛nowych niebiosach i nowej ziemi, w których ma mieszkać prawość’ (2 Piotra 3:13; 2 Koryntian 4:18).

12. Jak sprawozdanie z ubiegłorocznej działalności dowodzi, że Jezus podczas swej obecności znalazł „wiarę na ziemi”?

¹² Kiedy Abraham przeniósł się z rodziną do Kanaanu, mógł liczyć jedynie na pomoc i ochronę Jehowy. Tymczasem żaden ze wspomnianych 316 092 nowo ochrzczonych chrześcijan z pewnością nie jest osamotniony. Oczywiście Jehowa wspiera ich i ochrania swym duchem tak jak Abrahama (Przysłów 18:10). Jednakże dodatkowo troszczy się o nich za pośrednictwem prężnego międzynarodowego „narodu”, który jest liczniejszy niż ludność niejednego kraju w dzisiejszym świecie (Izajasza 66:8). W ubiegłym roku członkowie tej społeczności, których szczytowa liczba wyniosła 5 888 650, dali dowód żywej wiary, rozmawiając z bliźnimi o obietnicach Bożych (Marka 13:10). Na pracę tę, zmierzającą do odszukania osób zainteresowanych, poświęcili mnóstwo czasu — 1 186 666 708 godzin. Owocem tej działalności były 4 302 852 studia biblijne prowadzone z ludźmi, którzy pragną wzmacniać swą wiarę. A 698 781 osób należących do tego „narodu” dodatkowo uzewnętrzniło swą gorliwość, biorąc udział w służbie pionierskiej — pełnoczasowo czy też przez jeden lub kilka miesięcy. (Szczegółowe informacje o działalności Świadków Jehowy w ubiegłym roku można znaleźć na stronach od 12 do 15). To wymowne sprawozdanie stanowi wyraźnie twierdzącą odpowiedź na pytanie Jezusa: ‛Kiedy przybędzie Syn Człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?’

Wierny mimo prób

13, 14. Opisz niektóre trudności, z jakimi zmagał się Abraham i jego rodzina w Kanaanie.

¹³ Przebywając w Kanaanie, Abraham z rodziną nie mieli łatwego życia. Przynajmniej raz z powodu dotkliwego głodu musieli się przenieść z Kanaanu do Egiptu. Poza tym zarówno władca Egiptu, jak i władca Geraru (w pobliżu Gazy) próbowali wziąć dla siebie żonę Abrahama, Sarę (Rodzaju 12:10-20; 20:1-18). Potem rodziny Abrahama i Lota się rozdzieliły, gdyż dochodziło do sporów między pasterzami ich stad. Abraham niesamolubnie dał Lotowi pierwszeństwo w wyborze ziemi i ten postanowił zamieszkać w Okręgu Jordanu, który był urodzajny i piękny niczym ogród Eden (Rodzaju 13:5-13).

¹⁴ Później Lot został uwikłany w wojnę między królem odległego Elamu i jego sprzymierzeńcami a królami pięciu miast z niziny Siddim. Obcy królowie pokonali miejscowych i zabrali ze sobą wielkie łupy, a także Lota i jego mienie. Kiedy Abraham usłyszał, co się stało, nieustraszenie ruszył w pogoń za najeźdźcami i odbił z ich rąk Lota z rodziną oraz dobytek miejscowych władców (Rodzaju 14:1-16). Jednakże nie było to najgorsze przeżycie Lota w Kanaanie. Z jakiegoś powodu osiedlił się w Sodomie, mimo iż słynęła z niemoralności (2 Piotra 2:6-8).b Gdy dwaj aniołowie ostrzegli go, że miasto zostanie zniszczone, uciekł z żoną i córkami. Ale żona Lota zlekceważyła szczegółowe wskazówki aniołów, skutkiem czego zamieniła się w słup soli. Lot z córkami musiał przez jakiś czas zadowolić się mieszkaniem w jaskini w pobliżu Coaru (Rodzaju 19:1-30). Wydarzenia te z pewnością bardzo smuciły Abrahama, zwłaszcza że Lot przybył z nim do Kanaanu jako członek jego rodziny.

15. Jakiego negatywnego sposobu myślenia najwyraźniej ustrzegł się Abraham, mimo kłopotów wynikających z koczowniczego życia w obcym kraju?

¹⁵ Czy Abraham kiedykolwiek ubolewał nad tym, że razem z Lotem nie pozostał w bezpiecznym Ur, blisko krewnych ojca, lub też w Charanie ze swym bratem Nachorem? Czy żałował, że nie osiedlił się pod osłoną murów miejskich, zamiast mieszkać w namiotach? A może powątpiewał w słuszność wyrzeczeń związanych z tułaczką w obcej ziemi? Mówiąc o Abrahamie i jego rodzinie, Paweł zauważył: „Gdyby wciąż wspominali to miejsce, z którego wyszli, mieliby sposobność powrócić” (Hebrajczyków 11:15). A jednak nie wrócili. Nie zniechęcając się trudnościami, pozostali tam, gdzie zamierzył Jehowa.

Wytrwałość w naszych czasach

16, 17. (a) Jakie trudności napotyka obecnie wielu chrześcijan? (b) Jakie pozytywne nastawienie przejawiają chrześcijanie? Dzięki czemu?

¹⁶ Obecnie podobną wytrwałość przejawiają prawdziwi chrześcijanie. Chociaż służenie Bogu sprawia im wielką radość, w tych dniach ostatnich nie mają łatwego życia. Co prawda przebywają w raju duchowym, ale borykają się z takimi samymi problemami ekonomicznymi, jak ich sąsiedzi (Izajasza 11:6-9). Wielu padło ofiarą wojen, a niektórzy nie z własnej winy doświadczają skrajnego ubóstwa. Co więcej, doznają przykrości jako niepopularna mniejszość. W niejednym kraju głoszą dobrą nowinę mimo zniechęcającej obojętności. Gdzie indziej są narażeni na podstępne ataki tych, którzy ‛dekretem gotują niedolę’ i „za niegodziwą uznają nawet krew niewinnego” (Psalm 94:20, 21). Wprawdzie nie zawsze odczuwają wrogość otoczenia i są nieraz chwaleni za trzymanie się wysokich mierników, zdają sobie jednak sprawę, że różnią się od kolegów w szkole i pracy — tak jak Abraham, który mieszkał w namiotach, podczas gdy większość okolicznej ludności osiedliła się w miastach. Naprawdę nie jest łatwo żyć pośród świata, a jednocześnie ‛nie być jego częścią’ (Jana 17:14).

¹⁷ Czy więc żałujemy, iż oddaliśmy się Bogu? Może szkoda nam, że nie jesteśmy częścią świata, tak jak wszyscy inni? Albo nie możemy przeboleć wyrzeczeń, jakich wymaga służba dla Jehowy? W żadnym wypadku! Nie oglądamy się z utęsknieniem wstecz, bo rozumiemy, iż wszystko, co poświęciliśmy, nie miało żadnej realnej wartości w porównaniu z obecnymi i przyszłymi błogosławieństwami (Łukasza 9:62; Filipian 3:8). A poza tym, czy ludzie w świecie rzeczywiście są szczęśliwi? Prawdę mówiąc, wielu z nich wciąż szuka odpowiedzi, które my już znamy. Cierpią, ponieważ w przeciwieństwie do nas nie korzystają ze wskazówek podanych przez Boga w Biblii (Psalm 119:105). A niejeden tęskni za tak wspaniałym towarzystwem i braterstwem, jakim my możemy się cieszyć w gronie współchrześcijan (Psalm 133:1; Kolosan 3:14).

18. Jakie rezultaty przynosi z czasem okazywanie przez chrześcijan odwagi na wzór Abrahama?

¹⁸ To prawda, że czasami musimy być odważni jak Abraham, który ruszył w pościg za uprowadzonym Lotem. Ale kiedy się takimi okazujemy, Jehowa nam błogosławi. Na przykład w Irlandii Północnej wskutek walk na tle religijnym głęboko zakorzeniła się nienawiść, toteż zachowanie neutralności wymaga tam odwagi. Jednakże wierni chrześcijanie biorą sobie do serca słowa wypowiedziane przez Jehowę do Jozuego: „Bądź odważny i silny. Nie drżyj ani się nie przerażaj, bo Jehowa, twój Bóg, jest z tobą wszędzie, dokądkolwiek idziesz” (Jozuego 1:9; Psalm 27:14). Przez lata swą nieustraszoną postawą zdobyli sobie szacunek i obecnie mogą swobodnie głosić każdej społeczności mieszkającej w tym kraju.

19. Gdzie chrześcijanie widzą swoje miejsce i czego ufnie wyczekują, trzymając się wskazówek Jehowy?

¹⁹ Nigdy nie wątpmy, że jeżeli będziemy kierować się wskazówkami Jehowy, to każda sytuacja, w jakiej byśmy się znaleźli, w ostatecznym rozrachunku przysporzy Jemu chwały, a nam długotrwałych korzyści. Mimo trudności i ponoszonych ofiar na nic nie zamienilibyśmy służby dla Jehowy, dzięki której możemy cieszyć się przyjaźnią naszych chrześcijańskich braci i z ufnością spoglądać w wieczną przyszłość obiecaną przez Boga.

[Przypisy]

Czy zapamiętałeś?

◻ Dlaczego jest nam potrzebna silna wiara?

◻ Jak Abraham pokazał, że ma silną wiarę?

◻ Jakie zmiany w życiu towarzyszą oddaniu się Bogu?

◻ Dlaczego mimo różnych problemów służymy Bogu z radością?

[Ilustracje na stronie 7]

Abraham był gotów dokonać w życiu wielkich zmian, by dostąpić spełnienia obietnicy

[Ilustracje na stronie 9]

Dowody potwierdzają, że podczas swej obecności Jezus znalazł „wiarę na ziemi”