Stwórca umieszcza człowieka w raju

„NA POCZĄTKU Bóg stworzył niebiosa i ziemię” (Rodzaju 1:1). Te słynne pierwsze słowa Biblii w sposób prosty, ale jakże wzniosły przedstawiają Osobę, która w całym Piśmie Świętym odgrywa pierwszoplanową rolę — wszechmocnego Boga, Jehowę. Ze słów tych wynika, że Bóg jest Stwórcą ogromnego wszechświata, w tym również planety, którą zamieszkujemy. Następne wersety wyjaśniają, że podczas długich okresów stwarzania, nazywanych przenośnie „dniami”, Bóg przygotował nasz ziemski dom, powołując do istnienia wszystkie cuda natury.

Ukoronowaniem ziemskiego dzieła stwórczego był człowiek. Uczyniony został na obraz Boga, co oznaczało, że potrafił odzwierciedlać Jego przymioty, takie jak miłość i mądrość. Jehowa ukształtował człowieka z prochu ziemi. Nadał mu imię Adam, a potem umieścił go w raju — ogrodzie Eden. To sam Bóg założył ten ogród i napełnił go pięknymi drzewami owocowymi.

Stwórca wiedział, że mężczyzna będzie potrzebował towarzyszki życia. Wyjął Adamowi jedno żebro i uczynił z niego kobietę, którą dał mu za żonę. Potem otrzymała ona imię Ewa. Na jej widok zachwycony Adam powiedział poetycko: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała”. A Bóg oznajmił: „Mężczyzna opuści ojca i matkę i przylgnie do swej żony, i staną się jednym ciałem” (Rodzaju 2:22-24; 3:20).

Bóg dał Adamowi i Ewie dwa przykazania. Po pierwsze, mieli uprawiać i pielęgnować swój ziemski dom, a także napełnić go swym potomstwem. Po drugie, zabronił im spożywania owoców z jednego spośród licznych drzew znajdujących się w tym rozległym ogrodzie — z „drzewa poznania dobra i zła” (Rodzaju 2:17). Za nieposłuszeństwo groziła im śmierć. Stosując się do tych dwóch przykazań, mężczyzna i kobieta mogli pokazać Bogu, że uznają Go za swojego Władcę. Ich posłuszeństwo świadczyłoby również o miłości i wdzięczności. Nasi prarodzice mieli wiele powodów, by respektować to życzliwe zwierzchnictwo. Jako doskonali ludzie nie mieli w sobie żadnej skazy. Biblia mówi: „Bóg widział wszystko, co uczynił, i oto było to bardzo dobre” (Rodzaju 1:31).

Na podstawie Księgi Rodzaju, rozdziały 1 i 2.