Zarys treści 2 Listu do Koryntian
A. WSTĘP (1:1-11)
B. PAWEŁ ZAPEWNIA CHRZEŚCIJAN W KORYNCIE O SWOJEJ MIŁOŚCI DO NICH I OPISUJE SWOJĄ SŁUŻBĘ (1:12 do 7:16)
1. Paweł zmienia plany w sprawie podróży (1:12-24)
Opisuje swoje nastawienie wobec Koryntian (1:12-14)
Broni się przed zarzutem, że nie dotrzymuje obietnic (1:15-24)
2. Troska Pawła o duchową pomyślność chrześcijan w Koryncie (2:1-13)
Paweł nie chce, żeby Koryntianie się smucili (2:1-4)
Przebaczenie grzesznikowi i przyjęcie go z powrotem do zboru (2:5-11)
Paweł nie spotkał w Troadzie Tytusa, dlatego ‛nie zaznał spokoju ducha’ (2:12, 13)
3. Zaszczytna służba Pawła i jego współpracowników (2:14 do 4:6)
Służba porównana do pochodu tryumfalnego (2:14-17)
Listy polecające (3:1-3)
Bóg wykwalifikował chrześcijan, żeby byli „sługami nowego przymierza” (3:4-6)
Większa chwała służby związanej z nowym przymierzem (3:7-18)
Służba, która ‛oświetla serca wspaniałą wiedzą o Bogu’ (4:1-6)
4. Paweł i jego współpracownicy — „naczynia gliniane” — znoszą wiele trudności (4:7-18)
Niezwykła siła pochodząca od Boga pomaga znosić trudności (4:7-15)
‛Ucisk jest chwilowy, a przynosi chwałę, która jest wieczna’ (4:16-18)
5. Paweł bardzo pragnie otrzymać nagrodę w niebie (5:1-10)
Wyższość ciała niebiańskiego nad ziemskim (5:1-5)
‛Żyjąc w ciele’, chrześcijanie namaszczeni duchem ‛kierują się wiarą, a nie tym, co widzą’ (5:6-10)
6. Służba pojednania (5:11 do 6:2)
Chrześcijan ‛przymusza miłość Chrystusa’ (5:11-15)
Namaszczeni chrześcijanie, żyjący w jedności z Chrystusem, są „nowym stworzeniem” (5:16-19)
Ambasadorowie Chrystusa proszą: „Pojednajcie się z Bogiem” (5:20, 21)
Nie należy tracić z oczu celu niezasłużonej życzliwości Bożej (6:1, 2)
7. Opis służby Pawła (6:3-13)
8. Ostrzeżenie przed nieczystością duchową i bałwochwalstwem (6:14 do 7:1)
„Nie wiążcie się z tymi, którzy nie mają wiary” (6:14-18)
„Oczyśćmy się ze wszystkiego, co zanieczyszcza ciało i ducha” (7:1)
9. Paweł cieszy się z postawy Koryntian (7:2-16)
Paweł jest dumny z braci w Koryncie (7:2-4)
Paweł cieszy się z obecności Tytusa i dobrych wiadomości, które mu przyniósł (7:5-7)
Smutek miły Bogu i skrucha prowadzą do wybawienia (7:8-13a)
Paweł jest zadowolony z dobrych stosunków między Tytusem a Koryntianami (7:13b-16)
C. POMOC DLA BIEDNYCH WSPÓŁWYZNAWCÓW W JUDEI (8:1 do 9:15)
Szczodrość chrześcijan w Macedonii przykładem dla Koryntian (8:1-7)
Paweł zachęca do szczodrości, „żeby nastąpiło wyrównanie” (8:8-15)
Tytus zostaje wysłany do Koryntu, żeby pomóc w zbieraniu datków (8:16-24)
Znaczenie gotowości do pomagania (9:1-5)
Paweł zachęca do szczodrości: „Bóg kocha radosnego dawcę” (9:6-14)
„Nieopisany dar” Boży (9:15)
D. PAWEŁ ODPIERA ZARZUTY FAŁSZYWYCH APOSTOŁÓW (10:1 do 12:21)
1. Paweł staje w obronie swojej służby (10:1-18)
„Broń, którą walczymy, nie jest cielesna”, jej siła pochodzi od Boga (10:1-6)
Paweł odpowiada tym, którzy krytykują jego umiejętności (10:7-12)
Paweł nie szczyci się tym, co zdziałano poza granicami przydzielonego mu terenu (10:13-18)
2. Paweł i „prześwietni apostołowie” (11:1-15)
3. Trudności, jakie znosił Paweł jako apostoł (11:16-33)
4. Wizje, które oglądał Paweł, i ‛cierń w jego ciele’ (12:1-21)
Wizja trzeciego nieba i raju (12:1-7a)
Paweł mówi o ‛cierniu w swoim ciele’ i niezasłużonej życzliwości Boga (12:7b-10)
Paweł nie jest gorszy od „prześwietnych apostołów” (12:11-13)
Troska Pawła o Koryntian (12:14-21)
E. KOŃCOWE SŁOWA PAWŁA DO KORYNTIAN (13:1-14)