BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy
BIBLIOTEKA INTERNETOWA
Strażnicy
polski
  • BIBLIA
  • PUBLIKACJE
  • ZEBRANIA
  • g92 8.11 ss. 17-19
  • Co począć, gdy muszę się wstydzić za któreś z rodziców?

Brak nagrań wideo wybranego fragmentu tekstu.

Niestety, nie udało się uruchomić tego pliku wideo.

  • Co począć, gdy muszę się wstydzić za któreś z rodziców?
  • Przebudźcie się! — 1992
  • Śródtytuły
  • Podobne artykuły
  • To nie twoja wina!
  • Pokaż, że jesteś inny
  • Jak sobie radzić z uczuciami
  • Co zrobić, gdy któreś z rodziców nie dopisuje?
    Przebudźcie się! — 1995
  • Co zrobić, gdy któreś z moich rodziców wpadło w alkoholizm lub narkomanię?
    Pytania młodych ludzi — praktyczne odpowiedzi, tom 2
  • Zarozumiały buntownik Korach
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1979
  • Jak żyć w rodzinie podzielonej pod względem religijnym?
    Przebudźcie się! — 1991
Zobacz więcej
Przebudźcie się! — 1992
g92 8.11 ss. 17-19

Młodzi ludzie pytają:

Co począć, gdy muszę się wstydzić za któreś z rodziców?

OJCIEC Jakuba był szanowanym nadzorcą chrześcijańskim w pewnym kraju afrykańskim. Ale opuścił matkę Jakuba, związał się z inną kobietą i został wykluczony ze zboru. Sytuacja jeszcze się pogorszyła, gdy zaczął pić. „W tym stanie przychodził do szkoły i musiałem się go wstydzić przed nauczycielami i kolegami” — opowiada Jakub.a

Również inny chłopiec z Afryki, nazwijmy go Dawid, przeżył usunięcie ze zboru ojca, który okazał się niepoprawnym grzesznikiem. „Nie mogłem w to uwierzyć” — mówi Dawid. „Zawsze był dla mnie wzorem. Najbardziej bałem się tego, że nikt nie będzie chciał się zadawać z rodziną wykluczonego”.

Wstyd, upokorzenie i obawa przed przyszłością nie są niczym niezwykłym, jeżeli jedno z rodziców zaczęło się skandalicznie prowadzić lub nawet dostało się do więzienia i w ten sposób zszargało dobre imię rodziny. Niekiedy możesz czuć to samo, co psalmista, który powiedział: „Co dzień hańba moja jest przede mną, a wstyd okrywa oblicze moje” (Psalm 44:16).

Postępowanie matki lub ojca sprawia nieraz, że jesteś skrępowany i zakłopotany w towarzystwie przyjaciół i znajomych. Część z nich bywa tak samo zażenowana w twojej obecności. Czasem spotykasz okrutnych rówieśników, z lubością docinających ci z powodu kłopotów w rodzinie, lub dorosłych, którzy zupełnie poważnie cię ostrzegają, że niedaleko pada jabłko od jabłoni.

To nie twoja wina!

Znane przysłowie starożytne mówiło: „Ojcowie jedli niedojrzałe grono, a dzieciom zęby cierpną” (Ezechiela 18:2, Biblia poznańska). Również dziś młodym może się wydawać, iż muszą zbierać owoce złego postępowania rodziców. Wykluczenie ojca ze zboru boleśnie zraniło Dawida, toteż zastanawiał się, czy to skarcenie od Boga nie jest wymierzone przeciwko niemu.

Czy tak było? Bóg rzeczywiście ostrzegł Izraelitów, iż „karze winę ojców na synach” (2 Mojżeszowa 20:5). W pewnym okresie na przykład posłał cały naród do niewoli w odległym Babilonie. Chociaż zawinili przede wszystkim dorośli, trudy wygnania niewątpliwie dawały się we znaki również izraelskim dzieciom. Bóg jednak niezmiennie darzył swą łaską młodych Izraelitów, takich jak Daniel i jego towarzysze, którzy dalej wiernie oddawali Mu cześć (Daniela 3:28, 30).

A zatem po zejściu na manowce któregoś z rodziców możesz odczuwać wielki smutek i ból, ale nie musisz się obawiać, że utraciłeś uznanie czy błogosławieństwo Boże. Zwróć uwagę na słowa Jehowy, zanotowane w Ezechiela 18:14, 17 po przytoczonym już przysłowiu o cierpkich gronach: „Oto, jeżeli spłodzi syna, a ten widzi wszystkie grzechy, które popełnia jego ojciec, i chociaż je widzi, nie popełnia ich, (...) ten nie umrze za winę swojego ojca, na pewno będzie żył”.

Zauważ jednak, że chcąc pozostać przy życiu, musisz obrać inną drogę niż ta, którą podąża błądzący ojciec czy matka. „Niech każdy osądza swoje własne dzieło”, zachęca Biblia, „a wówczas tylko sobą samym chlubić się będzie, a nie kimś innym” (Galacjan 6:4, Bp).

Pokaż, że jesteś inny

Zastanówmy się nad życiem młodego króla starożytnej Judy — Jozjasza. Zarówno jego ojciec, jak i dziadek byli jawnymi bałwochwalcami. Mimo to Jozjasz „czynił (...) to, co prawe w oczach Pana” (2 Królewska 21:19, 20; 22:1, 2). Ojciec króla Ezechiasza (Hiskiasza), Achaz, zamknął drzwi świątyni Jehowy i złożył własnych synów w ofierze pogańskiemu bóstwu! (2 Kronik 28:1-3, 24, 25, Biblia gdańska). Tymczasem Ezechiasz okazał się inny niż jego ojciec. Kiedy w wieku 25 lat objął rządy, bezzwłocznie przystąpił do przywracania w Judzie czystego wielbienia (2 Królewska 18:1-5).

Kolejnym przykładem są synowie Koracha. On sam należał do znamienitszych lewitów, a przed wejściem narodu izraelskiego do Ziemi Obiecanej stanął na czele buntu przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. Rebelia szybko wygasła, gdyż Korach ze swymi stronnikami został uśmiercony przez trzęsienie ziemi i przez ogień z nieba. Ale rzecz ciekawa, synowie Koracha ocaleli (4 Mojżeszowa 26:9-11). Wygląda na to, iż nie opowiedzieli się po stronie zbuntowanego ojca. Nie ulega wątpliwości, że wstydzili się jego niegodziwego postępowania. Jehowa jednak błogosławił potomkom Koracha, ponieważ przestrzegali Jego Prawa. Słowa zanotowane przez synów Koracha należą do najpiękniejszych w Biblii (zobacz Psalm 45, 48, 84, 85, 87 i 88).

Podobnie jak Jozjasz, Ezechiasz i synowie Koracha, niejeden młody chrześcijanin dowodzi, że jest inny niż jego krnąbrni rodzice. Pomyśl o kilkunastoletnim chłopcu, którego nazwiemy Maxwell. Jego matka i ojciec byli kiedyś wiernymi Świadkami Jehowy, lecz przekształcili się w odstępców i przeciwników chrystianizmu. Pewnego razu urządzili demonstrację z transparentami przed terenem zgromadzenia, w którym uczestniczył Maxwell. Oto, co mówi: „Było to bardzo krępujące. Zdarzało się, że ktoś, kto nie wiedział, że to moi rodzice, pytał: ‚Widziałeś tych zwariowanych odstępców na zewnątrz?’” Ale Maxwell nie zszedł śladem rodziców na drogę buntu. A dzięki pomocy wiernych członków rodziny i chrześcijańskich kolegów radzi sobie z uczuciem wstydu.

Maxwell oraz Jakub i Dawid (wspomniani wcześniej) rzeczywiście wyszli obronną ręką z rodzinnych kłopotów. Obecnie usługują w jednym z biur oddziałów Towarzystwa Strażnica w Afryce. „Zdaję sobie sprawę, że w przyszłości może przyjdzie mi jeszcze wstydzić się za rodziców”, mówi Maxwell, „ale wiem też, że jeśli będę polegał na Jehowie, On doda mi sił, które pozwolą mi to znieść”.

Jak sobie radzić z uczuciami

Szczególnie potrzebna bywa pomoc w uporaniu się z przygnębiającymi uczuciami wywołanymi żenującym postępowaniem któregoś z rodziców. Piętnastoletnia Charmaine napisała: „Kiedy widzę mamę [pijaną], mam wrażenie, że coś we mnie umiera (...) Wpadam w złość (...) Nie mogę dopuścić, by o kłopotach mamy dowiedzieli się moi przyjaciele, bo mimo wszystko mam swoją ambicję” (Henri Naudé, Alcohol Abuse​—The Incredible Lie!). Tymczasem pewne angielskie przysłowie przypomina, że „smutek z kimś podzielony jest o połowę mniejszy”. Przede wszystkim tarapaty, w jakie popadli tata lub mama, mogły stać się głośne. Dlaczego więc robić z tego wielki sekret? A nawet gdyby rozwaga nakazywała dyskrecję, czy rozsądne byłoby pielęgnowanie wrogich uczuć? Czy nie poczułbyś się lepiej, gdybyś znalazł dojrzałego chrześcijanina, któremu mógłbyś się zwierzyć? Usłyszysz wtedy dobre słowo, słowo zachęty (Przypowieści 12:25; 16:24).

Następnym skutecznym sposobem przezwyciężania negatywnych uczuć jest przypominanie sobie zasad biblijnych. Jakub przyznaje: „To, czego dopuszczał się tata, wzbudzało w moim sercu nienawiść do niego”. Ale nienawiść nie poprawi sytuacji, a ponadto pozostaje w sprzeczności z biblijnym przykazaniem nakazującym czcić ojca i matkę (Efezjan 6:1-3). Nie powinieneś nienawidzić osoby, lecz żywić zdrową nienawiść do jej złych uczynków (porównaj Przypowieści 8:13; Judy 23). Nawet jeśli któreś z rodziców postępuje samowolnie, stosowne jest okazywanie mu posłuszeństwa i szacunku. Twoja nieustająca miłość, wyrażana słowem i czynem, może pobudzić matkę lub ojca do wprowadzenia niezbędnych zmian.

Jakub borykał się też z innym powszechnym problemem — skłonnością do porównywania siebie z rówieśnikami będącymi w lepszej sytuacji. Uświadomił sobie jednak, że to do niczego nie prowadzi. „Zamiast się pogrążać w takich myślach”, mówi, „lepiej skoncentrować się na szukaniu sposobów radzenia sobie w zaistniałych okolicznościach”. Jakub stwierdził, że wielką pomocą jest czytanie literatury biblijnej i rozmyślanie nad życiem wiernych chrześcijan.

Pomocna może się też okazać bliska więź ze zborem chrześcijańskim. Tam znajdziesz duchową rodzinę: ‛braci i siostry, i matki’ (Marka 10:30). Dawid bał się, że członkowie zboru mogą go unikać, ponieważ miał wykluczonego ojca. Ale przekonał się, że jego obawy były całkowicie nieuzasadnione. Wyjaśnia: „Wbrew temu, czego się spodziewałem, w zborze nie musieliśmy czuć się jak wyrzutki. Często odwiedzali nas przyjaciele. Wszystko to uświadomiło mi, że zbór naprawdę się o nas troszczy”.

Nie ulega wątpliwości, iż krnąbrne zachowanie któregoś z rodziców może przysparzać zgryzot i przygnębiać. Ale nie wpadaj w rozpacz. Zastanów się nad wspomnianymi tu przykładami. Zwróć się o pomoc do serdecznych przyjaciół. Nie okazuj rodzicom braku szacunku; pod wpływem twej wierności mogą się w końcu zmienić (porównaj 1 Piotra 3:1, 2). A bez względu na to, jak się sprawy potoczą, pamiętaj, że twoja pozycja w oczach Bożych nie zależy od postępowania rodziców. Zależy od ciebie!

[Przypis]

a Imiona w tym artykule zostały zmienione.

[Ilustracja na stronie 18]

Nie musisz schodzić na tę samą drogę, którą podąża błądzący ojciec czy matka

    Publikacje w języku polskim (1960-2026)
    Wyloguj
    Zaloguj
    • polski
    • Udostępnij
    • Ustawienia
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Warunki użytkowania
    • Polityka prywatności
    • Ustawienia prywatności
    • JW.ORG
    • Zaloguj
    Udostępnij