Katastrofa komety!

W LIPCU 1994 roku doszło do zderzenia około 20 fragmentów komety Shoemaker-Levy 9 z planetą Jowisz, co przez tydzień przykuwało uwagę astronomów z całego świata. Obserwatorzy komet byli zachwyceni, gdyż jak to określił jeden z astronomów, ta katastrofa okazała się „kosmicznym dramatem stulecia”. A dlaczego można powiedzieć, że przeszła ona wszelkie oczekiwania?

Po pierwsze, fragmenty komety, poruszające się z prędkością około 200 000 kilometrów na godzinę, spowodowały tak ogromne wybuchy, jakie zapowiadano tylko w najśmielszych prognozach. Podczas wnikania w atmosferę Jowisza wywoływały kilkusekundowe rozbłyski. Następnie niezwykle rozżarzone gazy wystrzeliwały w górę w postaci ogromnych, ognistych kul, przy czym w czasie największych wybuchów temperatura takiej kuli przewyższała początkowo temperaturę na powierzchni Słońca! W ciągu następnych 10—20 minut te olbrzymie pióropusze gazów osiągały wysokość ponad 3000 kilometrów.

Po drugie, chociaż początkowo sądzono, że warunki obserwacji tego zjawiska będą bardzo niekorzystne, okazały się prawie idealne. Ponieważ uderzenie nastąpiło po nocnej stronie Jowisza, więc znacznie łatwiej było dostrzec te jasne rozbłyski i pióropusze. Nierzadko dawało się zauważyć wierzchołek pióropusza wznoszący się poza brzeg tarczy Jowisza, a dzięki obrotowi planety wokół osi po 10 minutach od kolizji jej miejsce stawało się bezpośrednio widoczne z Ziemi. Po następnych 10 minutach miejsce to wynurzało się z cienia na światło słoneczne. Do tego momentu pióropusz zdążył już opaść i utworzyć ogromne, ciemne plamy. Pojawienie się tych plam, z których największa miała długość przeszło dwa razy większą od średnicy Ziemi, nie zostało przewidziane przez astronomów, tymczasem było to najlepiej widoczne zjawisko.

Sonda Galileo ukazała na zdjęciach bezpośredni obraz zderzenia. Kosmiczny Teleskop Hubble’a, krążący po orbicie okołoziemskiej, obserwował katastrofę w świetle widzialnym i w ultrafiolecie. W innych obserwatoriach skutki wybuchów śledzono na różnych długościach fal, tak dobranych, by uzyskać cenne informacje. Na przykład na biegunie południowym, gdzie o tej porze roku Słońce w ogóle nie wschodzi, bez przerwy mógł prowadzić obserwacje pracujący w podczerwieni teleskop SPIREX.

Astronomowie obserwowali niezwykłe i bardzo rzadkie zjawisko. A kiedy rozegra się następne kometarne widowisko? Najjaśniejszą kometą w tym stuleciu może się okazać kometa Hale-Bopp, która jest już dostrzegalna gołym okiem. Do naszej planety zbliży się ona na odległość 198 milionów kilometrów. Obserwatorzy komet z półkuli północnej będą mogli ją podziwiać w kwietniu 1997 roku. Wszystko to nam przypomina, że żyjemy w dynamicznym, zmieniającym się świecie, który stworzył Jehowa, „Ojciec świateł niebiańskich” (Jakuba 1:17; Psalm 115:16).

[Ilustracja na stronie 21]

Ciemne plamy wskazują miejsca, gdzie fragmenty komety zderzyły się z Jowiszem

[Prawa własności]

Hubble Space Telescope Comet Team oraz NASA