BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy
BIBLIOTEKA INTERNETOWA
Strażnicy
polski
  • BIBLIA
  • PUBLIKACJE
  • ZEBRANIA
  • g97 22.6 s. 24
  • Jaka przyszłość czeka albatrosa?

Brak nagrań wideo wybranego fragmentu tekstu.

Niestety, nie udało się uruchomić tego pliku wideo.

  • Jaka przyszłość czeka albatrosa?
  • Przebudźcie się! — 1997
  • Podobne artykuły
  • „Największa żywa maszyna latająca na Ziemi”
    Przebudźcie się! — 2010
  • Powrót wielkiego białego ptaka
    Przebudźcie się! — 1998
  • „Energooszczędny” lot albatrosa wędrownego
    Przebudźcie się! — 2013
  • Monitorowanie życia zwierząt
    Przebudźcie się! — 2002
Zobacz więcej
Przebudźcie się! — 1997
g97 22.6 s. 24

Jaka przyszłość czeka albatrosa?

Od naszego korespondenta w Wielkiej Brytanii

Jaka przyszłość czeka albatrosa, największego na świecie ptaka morskiego? „Raczej niepomyślna” — informuje londyński dziennik The Times. Co roku giną dziesiątki tysięcy tych ptaków. Według australijskich uczonych liczba ta sięga aż 44 000. Jak sądzą niektórzy specjaliści, albatros wędrowny o imponującej, przeszło trzymetrowej rozpiętości skrzydeł wkrótce będzie należał do gatunków wymarłych.

Kiedy już albatros nauczy się latać, przez siedem lat nieprzerwanie wędruje nad oceanem — przemierza tysiące kilometrów, szybując w przestworzach nawet podczas snu. Możliwe, że zanim wróci w rodzinne strony, by wydać na świat potomstwo, kilkakrotnie okrąża ziemię.

Albatros co drugi rok wychowuje jedno pisklę. Jednakże w ciągu ostatnich 20 lat na Georgii Południowej na Atlantyku i na Wyspach Crozeta na Oceanie Indyjskim populacja albatrosa wędrownego zmniejszyła się prawie o połowę. Dlaczego? Zdaniem niektórych jest to skutek połowów taklami.

Takle — długie sznury zaopatrzone w setki haczyków — służą do połowów tuńczyka. Spuszcza się je do wody przez rufę kutra rybackiego. Na każdym haczyku znajduje się głowonóg — ulubione pożywienie albatrosa. Zdarza się, że gdy ptak podlatuje i chwyta zdobycz, połyka przy tym także haczyk. Uczepiony ciężkiego sznura, tonie.

W ramach ochrony albatrosa udało się nakłonić część poławiaczy tuńczyka do zastawiania takli w nocy, kiedy ptak ten nie poluje. Rybacy próbują też spuszczać je od spodu kutrów, ponieważ wtedy albatrosy nie widzą przynęty. Inni obciążają sznury, które dzięki temu szybciej zanurzają się w wodzie, albo umieszczają na nich coś, co ma odstraszać ptaki.

Jednakże dalej na południe, na otwartym Atlantyku, nikt nie kontroluje technik połowów. Jak twierdzi nowozelandzka ornitolog Sandy Bartle, badająca życie ptaków morskich, rybacy na tych wodach „nie robią nic, by uniknąć zabijania albatrosów”. Tym majestatycznym ptakom grozi wyginięcie, co stanowi kolejny dowód ludzkiej nonszalancji i obojętności.

    Publikacje w języku polskim (1960-2026)
    Wyloguj
    Zaloguj
    • polski
    • Udostępnij
    • Ustawienia
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Warunki użytkowania
    • Polityka prywatności
    • Ustawienia prywatności
    • JW.ORG
    • Zaloguj
    Udostępnij