Dręczeni przez fobie

„Fobie często są przedmiotem żartów. Ale tak naprawdę nie ma w nich nic śmiesznego” (Jerilyn Ross, dyrektor ośrodka leczenia zaburzeń lękowych).

FOBIA to silny, nieuzasadniony lęk przed jakimś przedmiotem, zdarzeniem lub uczuciem. Definicja nie oddaje jednak w pełni przerażenia i samotności towarzyszących fobiom. Raeann Dumont, która od przeszło 20 lat zajmuje się ich leczeniem, mówi: „Ludzie cierpiący na fobie nieraz unikają tak wielu sytuacji, że w końcu przestają wychodzić z domu, żyją w ciągłym strachu albo szukają ucieczki w alkoholu, czym tylko przysparzają sobie dodatkowych kłopotów”.

Fobie zalicza się do zaburzeń lękowych.a Podobno występują one na różnych etapach życia u 12 procent dorosłych Amerykanów. Niejeden całymi latami cierpi w samotności. „Niestety”, jak informuje Amerykańskie Stowarzyszenie Walki z Zaburzeniami Lękowymi, „około trzech czwartych osób dotkniętych fobią nie korzysta z żadnej pomocy. Jedni zwracają się o nią niechętnie, ponieważ wstydzą się swego zachowania. Drudzy nie rozumieją, co im dolega, lub nie wiedzą, gdzie się udać, a niektórzy boją się samego leczenia”.

Specjaliści rozróżniają setki fobii, które zwykle dzielą na trzy grupy. Fobie proste objawiają się lękiem na przykład przed insektami czy innymi zwierzętami albo przed podróżowaniem samolotem bądź przebywaniem w zamkniętym pomieszczeniu. Agorafobia na ogół występuje w połączeniu z napadami paniki. Chory obawia się ataku do tego stopnia, że unika wszystkich miejsc i sytuacji, w których wcześniej go przeżył. Fobie społeczne mają postać lęku przed skompromitowaniem się wobec drugich, chociażby w czasie publicznego przemawiania.

Przyjrzyjmy się jednej z wymienionych grup, a mianowicie fobii społecznej. W czasopiśmie The Washingtonian podano: „Fobie proste, takie jak strach przed wężami czy lataniem samolotem — nawet wszystkie razem wzięte — nie przyczyniają ludziom tylu utrapień, co fobia społeczna”. Czy to prawda? A jeśli tak, to dlaczego? Zaraz się dowiemy.

[Przypis]