Kiedy odzyskują nadzieję i miłość

RODZICE, nauczyciele i inne osoby mające do czynienia z dorastającą młodzieżą zdają sobie sprawę, że ani ona, ani nikt inny nie może zmienić świata. Działają w nim siły, których niczym potężnych fal nie da się powstrzymać. Niemniej wszyscy możemy sporo zdziałać, by młodzi ludzie byli szczęśliwsi, zdrowsi i lepiej przystosowani do życia.

Ponieważ lepiej zapobiegać niż leczyć, rodzice powinni poważnie się zastanowić, jak ich styl życia i hierarchia wartości wpływają na postępowanie i nastawienie dzieci. Najlepszym środkiem zapobiegającym samodestrukcyjnym zachowaniom jest miłość i troska w domu. Młodzi rozpaczliwie potrzebują kogoś, kto by ich słuchał. Jeżeli nie robią tego rodzice, znajdzie się ktoś inny, mniej odpowiedni.

Co to oznacza dla dzisiejszych rodziców? Muszą znajdować dla dzieci czas, którego one potrzebują — zwłaszcza jeśli są małe. Wielu rodzicom nie przychodzi to łatwo. Niekiedy nie mogą związać końca z końcem, w związku z czym oboje podejmują pracę. Ale ci, którzy chętnie zdobywają się na poświęcenia, aby spędzać z dziećmi więcej czasu, często zostają nagrodzeni — ich córki i synowie wiodą potem szczęśliwe życie. Niemniej, jak zauważono wcześniej, czasami mimo najszczerszych wysiłków rodziców dzieci przysparzają poważnych kłopotów.

Przyjaciele i inni dorośli mogą pomóc

Biorąc pod uwagę wojny, gwałty i znęcanie się nad dziećmi, dorośli szczerze pragnący je chronić muszą się zdobywać na szczególne wysiłki. Młody człowiek mający za sobą dramatyczne przeżycia może nie reagować zbyt przychylnie na próby udzielenia mu pomocy. Niewykluczone, że będzie to kosztować mnóstwo czasu i sił. Oczywiście poniżanie albo odtrącanie dziecka nie świadczyłoby o mądrości ani o miłości. Czy stać nas na to, by sięgnąć głębiej, do pokładów naszych uczuć i wydobyć stamtąd życzliwość i miłość potrzebną młodym osobom, u których mogłyby się pojawić myśli samobójcze?

Nie tylko rodzice, ale także rodzeństwo i przyjaciele powinni być wyczuleni na wszelkie sygnały mogące wskazywać, że młody człowiek ma zachwianą równowagę emocjonalną. (Patrz ramka „Potrzebna specjalistyczna pomoc” na stronie 8). Kiedy coś takiego dostrzeżesz, bądź chętnym słuchaczem. Jeśli to możliwe, zapewnij młodego rozmówcę o swej szczerej przyjaźni i taktownymi pytaniami zachęć do otwarcia się przed tobą. W takich trudnych sytuacjach zaufani przyjaciele i krewni mogą pomagać rodzicom, choć rzecz jasna nie powinni przejmować ich roli. Skłonności samobójcze młodych ludzi są często rozpaczliwym wołaniem o uwagę — uwagę rodziców.

Jeden z najwspanialszych darów, jaki może otrzymać młodzież, to nadzieja na szczęśliwą przyszłość. Jeśli jest oparta na solidnych podstawach, stanowi bodziec do życia. Wiele młodych osób uświadomiło sobie prawdziwość biblijnych obietnic, według których już wkrótce nastanie lepszy świat.

Uratowani od samobójstwa

Młoda kobieta z Japonii, która nieraz myślała o samobójstwie, mówi dzisiaj: „Jakże często chciałam obrać taką drogę! We wczesnym dzieciństwie wykorzystał mnie seksualnie ktoś, komu ufałam. (...) Straciłam już rachubę, ile razy w przeszłości zapisałam sobie: ‚Chcę umrzeć’. Potem zostałam Świadkiem Jehowy i obecnie pełnię służbę pełnoczasową, ale tamta myśl niekiedy jeszcze powraca. (...) Jehowa pozwala mi żyć i wciąż zdaje się łagodnie mówić: ‚Nie umieraj’”.

Piętnastoletnia Rosjanka opowiada: „Kiedy miałam osiem lat, doszłam do wniosku, że nikomu nie jestem potrzebna. Rodzice nie mieli czasu na rozmowy ze mną, więc próbowałam rozwiązać swoje problemy sama. Zamknęłam się w sobie. Ciągle kłóciłam się z rodziną. W końcu przyszła mi do głowy myśl o samobójstwie. Bardzo się ucieszyłam, gdy spotkałam Świadków Jehowy!”

Australijka Cathy, teraz trzydziestokilkuletnia kobieta, jest autorką pokrzepiającej wypowiedzi, która świadczy, że można się otrząsnąć z rozpaczy i nabrać otuchy: „Nieustannie myślałam o rozmaitych metodach odebrania sobie życia i w końcu próbowałam popełnić samobójstwo. Chciałam uciec od tego świata, pełnego krzywd, gniewu i pustki. Depresja utrudniała mi wydostanie się z ‚sieci’, w której byłam uwięziona. Jedynym rozwiązaniem wydawało mi się wtedy samobójstwo.

„Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o tym, że ziemia stanie się rajem, w którym wszyscy będą prowadzić spokojne i szczęśliwe życie, gorąco do tego zatęskniłam. Ale uznałam to za zwykłą bajkę. Niemniej stopniowo zaczynałam rozumieć, jak Bóg patrzy na życie i jak cenny jest w Jego oczach każdy z nas. Nabrałam pewności, że nadzieja na przyszłość jest realna. Wreszcie znalazłam wyjście z tej ‚sieci’. Ale wydostawanie się z niej było trudnym zadaniem. Niekiedy wpadałam w przygnębienie i czułam się straszliwie zagubiona. Jednakże dzięki temu, że Jehowa Bóg stał się dla mnie kimś najważniejszym, bardzo się do Niego zbliżyłam i poczułam się bezpiecznie. Dziękuję Mu za wszystko, co dla mnie uczynił”.

Żaden młody człowiek już więcej nie umrze!

Dzięki studiowaniu Biblii młoda osoba może sobie uświadomić, że ma przed sobą widoki na lepsze życie, które chrześcijański apostoł Paweł nazwał „rzeczywistym życiem”. Młodzieńcowi imieniem Tymoteusz poradził: „Nakazuj tym, którzy są bogaci (...) żeby nie opierali nadziei na niepewnym bogactwie, lecz na Bogu, który obficie dostarcza nam wszystkiego dla naszego pożytku; żeby pracowali nad tym, co dobre, byli bogaci w szlachetne uczynki, (...) niezawodnie zaskarbiając sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia” (1 Tymoteusza 6:17-19).

Rada Pawła oznacza, że musimy interesować się innymi ludźmi i pomagać im, wskazując niezawodną nadzieję na przyszłość. „Rzeczywiste życie” to życie, które Jehowa obiecał w swym nowym świecie, gdzie będą „nowe niebiosa i nowa ziemia” (2 Piotra 3:13).

Wiele młodych osób myślących kiedyś o samobójstwie zrozumiało, że narkomania czy rozwiązłość to nic innego jak długa i kręta droga do śmierci, do której można dojść na skróty przez zamach na własne życie. Uświadomili sobie, iż ten świat, z wojnami, nienawiścią, skłonnością do wykorzystywania drugich i brakiem miłości, niedługo przeminie. Przekonali się, że obecnego systemu nie da się uratować. Z całego serca wierzą, że jedyną realną nadzieją jest Królestwo Boże, dzięki któremu nastanie nowy świat, a w nim nie tylko młodzi, ale wszyscy posłuszni ludzie nigdy nie będą musieli umierać — i nigdy już nie będą pragnąć śmierci (Objawienie 21:1-4).

[Ramka na stronie 8]

Potrzebna specjalistyczna pomoc

Jak informuje The American Medical Association Encyclopedia of Medicine, „przeszło 90 procent samobójstw jest skutkiem choroby psychicznej”. Wymieniono głęboką depresję (około 15 procent), schizofrenię (około 10 procent), uzależnienie od alkoholu (około 7 procent), osobowość antyspołeczną (około 5 procent) oraz różne formy nerwicy (poniżej 5 procent). Wspomniana encyklopedia radzi: „Wszystkie próby samobójcze należy traktować poważnie. Od 20 do 30 procent osób usiłujących odebrać sobie życie powtarza tę próbę w ciągu roku”. Doktor Jan Fawcett pisze: „Ponad 50 procent samobójstw [w USA] popełniają ludzie, którzy nie utrzymują żadnego kontaktu ze specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego”. A inne źródło podaje: „Najważniejsze, by dana osoba jak najszybciej zgłosiła się do psychiatry, który pomoże jej przezwyciężyć kryjącą się za tym depresję”.