Od naszych Czytelników

Niepokój informacyjny Piszę, by podziękować za serię artykułów pod tytułem „Czy ci się nie udziela niepokój informacyjny?” [8 stycznia 1998]. Uwielbiam czytać, ale dopiero teraz dostrzegłem, że stałem się niespokojny, bo pragnąłem poznać wszystko, co tylko możliwe. Wasze artykuły pomogły mi wyrobić sobie zrównoważony pogląd na tę sprawę.

M. E., Włochy

Chciałbym pogratulować Wam tak wnikliwych artykułów. Byłbym wdzięczny, gdybym otrzymał pozwolenie na przedrukowanie pierwszego z nich w biuletynie naszego stowarzyszenia technik edukacyjnych i środków przekazu. Tak zwana superinfostrada jest przepełniona, natomiast dzięki takim artykułom można otrzymać bezstronne wiadomości i jakoś dawać sobie radę w obecnej dobie informacji.

G. D., Ghana

Udzieliliśmy pozwolenia na przedruk artykułu. (Wyd.)

Bać się Boga? Muszę wyrazić swą radość z powodu ukazania się artykułu „Biblijny punkt widzenia: Czy można się bać Boga miłości?” [8 stycznia 1998]. Właśnie nad tym pytaniem zastanawiałam się już od pewnego czasu. Wiedziałam, że bojaźń wobec Boga oznacza zdrowy lęk przed wywołaniem Jego niezadowolenia. Ale czułam, iż powinnam lepiej zrozumieć tę kwestię. Wówczas przeczytałam ów artykuł. Wreszcie znalazłam bardzo zadowalające wyjaśnienie, czym jest bojaźń Boża!

M. J. T., USA

Koniec niesprawiedliwości Dziękuję za artykuł „Trybunał Europejski czyni zadość sprawiedliwości” [8 stycznia 1998]. Doniesienia o tym, że nasi bracia stają przed sądem za odmowę służby wojskowej, przypomniały mi, jak w naszym kraju wywalczono prawo do głoszenia od drzwi do drzwi w niedziele. Takie wiadomości pozwalają nigdy nie traktować tego przywileju jako coś oczywistego.

S. V., USA

Inkowie Właśnie przeczytałem artykuł „Jak upadło złote imperium Inków” [8 stycznia 1998] i muszę wyrazić głęboką wdzięczność za tak pięknie ilustrowane, wstrząsające sprawozdanie. Wasze wysiłki mające na celu przekazanie potomkom Inków pocieszającego orędzia z pewnością bardzo ich pokrzepią. Bardzo dziękuję Przebudźcie się! za mówienie prawdy.

S. B., Nigeria

Mam dziesięć lat i chciałbym podziękować za ten artykuł. Zrobiło na mnie duże wrażenie, że Inkowie zbudowali aż tyle kilometrów dróg. Podobało mi się też to, w jaki sposób przesyłali wiadomości.

F. C., USA

Dzieci opuszczające dom Jestem wdzięczna za serię artykułów pod tytułem „Kiedy dzieci opuszczają dom” [22 stycznia 1998]. Rozstanie się z moimi kochanymi dziećmi było bolesne i nie nastąpiło szybko. Ale macie rację. Z upływem czasu i dzięki właściwemu zrozumieniu życie w pustym gnieździe staje się łatwiejsze. My, rodzice, możemy wówczas ponownie zacieśniać więzy małżeńskie ze swymi partnerami.

A. E., Kanada

Artykuły te stanowiły odpowiedź na moje modlitwy. Opuszczenie domu przez dzieci może się stać źródłem rozgoryczenia i konfliktów. Ale jeśli zastosujemy te wyśmienite rady, zapanuje pokój i miłość.

P. N., Francja

Miałam wrażenie, iż owa seria została napisana specjalnie dla mnie. Ostatnio wyprowadziłam się z domu, by usługiwać jako głosicielka pełnoczasowa tam, gdzie takie osoby są potrzebne. Artykuły te pomogły mi zrozumieć emocje rodziców i przezwyciężyć poczucie winy za to, że ich opuściłam. Wykorzystam też rady zamieszczone w ramce „Prośba do dorosłych dzieci: Pomóżcie rodzicom się z wami rozstać”. Chociaż jestem daleko, łączy nas bliska więź. Dziękuję za takie artykuły, które ukazują się zawsze we właściwym czasie.

G. U., Włochy