„Miłość nigdy nie zawodzi” — a ty?

CZYM jest miłość? Cały świat zna przysłowia uwypuklające wartość prawdziwej miłości. Zulusi mawiają: „Miłość nie wybiera źdźbła trawy, na które pada”. Mieszkańcy Filipin uważają, że „miłość jest solą życia”. Zdaniem Libańczyków „nienawiść wyolbrzymia błędy, a miłość je pomniejsza”. Podobną myśl wyraża przysłowie irlandzkie: „Miłość skrywa brzydotę”. Według Walijczyków „miłość jest potężniejsza od siłacza”. Norwedzy powtarzają: „To, co kochamy, zawsze jest piękne”. Anglik mógłby dodać: „Szczypta miłości warta jest tyle, co tona praw”. W Hiszpanii zaś istnieje powiedzenie: „Miłość trwa aż do śmierci”.

Bez wątpienia w każdym zakątku świata bardzo ceni się prawdziwą miłość. Potrafi ona wywierać ogromny wpływ na życie, a pisarz biblijny Paweł tak ją scharakteryzował: „Miłość jest wielkodusznie cierpliwa i życzliwa. Miłość nie jest zazdrosna, nie przechwala się, nie nadyma się, nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie szuka własnych korzyści, nie daje się rozdrażnić. Nie prowadzi rachunku krzywdy. Nie raduje się z nieprawości, ale się współraduje z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, na wszystko ma nadzieję, wszystko przetrzymuje. Miłość nigdy nie zawodzi” (1 Koryntian 13:4-8).

Istotnie, „miłość nigdy nie zawodzi”. Miłość uzdrawia i jednoczy. Nie ogranicza się do składania słownych deklaracji, lecz przejawia się w niesamolubnych czynach. Wypływa z czystych pobudek. Słusznie więc Paweł zauważył: „Gdybym rozdał całe swoje mienie, żeby nakarmić drugich, i gdybym wydał swe ciało, żeby móc się chlubić, a miłości bym nie miał, nie odniósłbym żadnego pożytku”. Zdobywanie się na poświęcenia albo obdarowywanie drugich prezentami tylko po to, by zyskać podziw ludzi, nie ma dla Boga żadnej wartości (1 Koryntian 13:3).

Jezus ujął to tak: „Kiedy więc dajesz dary miłosierdzia, nie dmij przed sobą w trąbę, jak to czynią obłudnicy (...), żeby ludzie ich wychwalali. Zaprawdę wam mówię: W pełni odbierają swą nagrodę. Ale gdy ty dajesz dary miłosierdzia, niech nie wie twa lewica, co czyni twa prawica”. Miłość rzeczywiście się nie przechwala (Mateusza 6:2, 3).

Nieobłudna miłość nie szuka własnych korzyści. Przebywanie w towarzystwie człowieka, który ją przejawia, jest naprawdę przyjemne (Mateusza 11:28-30). Możemy się zastanowić, jakim uczuciem darzymy drugich, biorąc pod uwagę poniższą wypowiedź anonimowego autora: „Prawość bez miłości czyni z nas ludzi surowych, wiara bez miłości — fanatyków, a siła bez miłości — brutali. Obowiązkowość bez miłości budzi w nas zrzędliwość, a zamiłowanie do porządku bez miłości — małostkowość”.

Osoby, które kierują się wyłącznie przepisami, łatwo mogą stać się bezduszne. Każdy z nas będzie naprawdę pokrzepiać innych, jeśli zastosuje się do rady Pawła: „Przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość. Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy. A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności” (Kolosan 3:12-14).

[Ilustracja na stronie 15]

Posłuszni naukom Jezusa, prawdziwi chrześcijanie przejawiają miłość