Metamorfoza — czy można wierzyć temu, co się widzi?
OD NASZEGO KORESPONDENTA W REPUBLICE ŚRODKOWOAFRYKAŃSKIEJ
CZAROWNIK leżał martwy. Jednakże wiele osób pośród tłumu zgromadzonego przed jego domem uważało, że po prostu się przeistoczył. W chwili śmierci widziano, jak przez drzwi jego domu prześlizguje się wielki pyton! Zdaniem niektórych był to zwykły przypadek. Ale inni uznali owo zdarzenie za przekonujący dowód, iż czarownik zmienił się w węża — przeszedł metamorfozę!
W różnych częściach Afryki głęboko zakorzenił się pogląd, że człowiek może przyjąć postać zwierzęcia lub zostać w nie przemieniony. Czarownikowi często bywa przypisywana moc przeobrażania się w lamparta albo pytona. Wielu obawia się też, że potrafi on zamieniać w zwierzęta drugich. Na zachodzie Afryki panuje przekonanie, iż czarownicy potrafią posłać czyjegoś ducha razem z ptakiem bądź innym zwierzęciem, by wyrządzić komuś szkodę. W środkowej Afryce niektórzy boją się zabić słonia lub węża, bo uważają, że może to być ktoś z ich zmarłych krewnych.
Chociaż niejednemu czytelnikowi tego rodzaju poglądy zapewne wydają się dziwaczne, zdaniem wielu mieszkańców Afryki są naoczni świadkowie takich metamorfoz. Twierdzą, że liczne relacje rozsądnych ludzi trudno uznać za zwykły zbieg okoliczności.
Podobne wierzenia spotyka się na całym świecie. W Japonii na przykład niektórzy sądzą, iż człowiek może zostać opętany przez lisy, psy i borsuki. Również w Europie podania ludowe głoszą o mężczyznach zamieniających się nocą w żądne krwi wilkołaki. Gdzie indziej snuje się opowieści o tygrysach, dzikach, krokodylach, a nawet kotach przybierających to ciała ludzkie, to znów zwierzęce.
Co na to Pismo Święte?
Niektórzy twierdzą, że nawet Pismo Święte popiera wiarę w nadprzyrodzoną metamorfozę. Na dowód często przytacza się cztery relacje biblijne. Pierwsza mówi o tym, jak Jezus wypędził demony z dwóch mężczyzn i posłał je w stado świń (Mateusza 8:28-33). Druga dotyczy Księgi Liczb 22:26-35, gdzie opisano, jak do Balaama przemówiła oślica. Trzecia zaś, chyba najbardziej znana, to rozmowa węża z Ewą w ogrodzie Eden (Rodzaju 3:1-5).
Jednakże przeanalizowanie tamtych wydarzeń pozwala nabrać pewności, iż bynajmniej nie są to przykłady metamorfozy. Weźmy pod uwagę relację o świniach opętanych przez demony. Biblia nie mówi, że byli to ludzie przeistoczeni w zwierzęta. W sprawozdaniu czytamy, iż „pasło się liczne stado świń”, w które potem weszły demony (Mateusza 8:30). Nie były to duchy ludzi, lecz duchowi poplecznicy Szatana.
A co powiedzieć o oślicy Balaama i wężu w Edenie? W pierwszym wypadku w Biblii wyraźnie czytamy, że to „Jehowa otworzył usta oślicy”, tak iż przemówiła (Liczb 22:28). Nie była żadnym przeistoczonym człowiekiem. A jeśli chodzi o węża z ogrodu Eden, Biblia wyjawia, iż „pradawnym wężem” jest niegodziwe stworzenie duchowe, Szatan Diabeł (Objawienie 12:9). To on przemówił przez węża i „swą przebiegłością obałamucił Ewę” (2 Koryntian 11:3). A zatem zarówno oślica Balaama, jak i wąż były zwierzętami — zanim zaczęły mówić, w trakcie rozmowy i potem.
Niektórzy powołują się jeszcze na czwarte sprawozdanie — o wyniosłym królu babilońskim Nebukadneccarze (Nabuchodonozorze). W Biblii opisano, jak Bóg go upokorzył. „Jego serce zostało upodobnione do zwierzęcego, i mieszkał z dzikimi osłami. Roślinnością go karmiono tak jak byki, a rosa z niebios zwilżała jego ciało, aż poznał, że Bóg Najwyższy jest Władcą w królestwie ludzkim” (Daniela 5:21). Porażony obłędem Nebukadneccar przez siedem lat wyglądał i zachowywał się niczym zwierzę. W Księdze Daniela 4:33 czytamy, że „włosy urosły mu jak orle pióra, a paznokcie jak ptasie pazury”. Nigdy jednak nie miał prawdziwych piór ani pazurów. Wciąż był człowiekiem!
Wiara w nadprzyrodzone przeistoczenie pozostaje w zupełnej sprzeczności z naukami Biblii. Przede wszystkim z Księgi tej wynika, że człowiek nie ma oddzielnej duszy, która mogłaby zamieszkać w zwierzęciu. On sam jest „duszą żyjącą”! (Rodzaju 2:7). Metamorfoza kłóci się też z naturalnym porządkiem ustanowionym przez Jehowę Boga. Zwierzęta zostały stworzone po to, by się rozmnażały „według ich rodzajów” (Rodzaju 1:24, 25). Bariery genetyczne wprowadzone przez Boga uniemożliwiają przedstawicielom różnych rodzajów, czyli głównych grup, krzyżowanie się ze sobą i wydawanie potomstwa. Jeszcze większa przepaść dzieli zwierzęta od ludzi, gdyż człowiek został stworzony ‛na podobieństwo Boże’ (Rodzaju 1:26) Z całą pewnością Bóg nie działałby wbrew własnym prawom, obdarzając ludzi mocą pozwalającą na przeistaczanie się w nierozumne zwierzęta.
To prawda, że przykłady metamorfozy można spotkać w przyrodzie. Gąsienice przeobrażają się w motyle, a kijanki w żaby. Warto jednak zauważyć, iż nie następuje tu zmiana jednego „rodzaju” w drugi, lecz po prostu przejście do innego stadium rozwoju w obrębie tego samego „rodzaju”. Kiedy dane osobniki osiągają dojrzałość, rozmnażają się „według ich rodzajów”.
Pozory mylą
Co zatem sądzić o relacjach ludzi, którzy twierdzą, że byli świadkami nadprzyrodzonej metamorfozy? Najwidoczniej jest to jeszcze jeden przykład „działania Szatana z wszelkim potężnym dziełem oraz kłamliwymi znakami i proroczymi cudami, i z wszelkim nieprawym zwodzeniem wobec tych, którzy giną” (2 Tesaloniczan 2:9, 10).
Tak jak wszyscy tyrani, demony chcą przekonać ludzi, że mają większą moc, niż to jest w rzeczywistości. Dokonują sugestywnych „znaków”, które nie są niczym innym, jak tylko podstępnym trikiem.
Przypominają oszustów karcianych, często pojawiających się na wielu afrykańskich targowiskach. Szachrajskimi sztuczkami bez skrupułów wyłudzają od gospodyń ich ciężko zarobione pieniądze. Pokazują trzy karty — dwie czerwone i jedną czarną — i mówią, że można podwoić wykładaną sumę, jeśli tylko wskaże się czarną kartę. Początkowo kobieta na ogół nie chce się skusić, dopóki nie zobaczy, jak ktoś inny z łatwością wygrywa. Nie zdaje sobie jednak sprawy, iż rzekomy zwycięzca jest wspólnikiem oszusta. Stawia więc swą stawkę i nie spuszcza oka z czarnej karty, gdy szachraj odwraca wszystkie karty i je tasuje. W końcu ze wstydem i przerażeniem stwierdza, że wskazana przez nią karta jest czerwona. Straciła pieniądze przeznaczone na żywność dla rodziny — padła ofiarą własnej chciwości i przebiegłych krętaczy posługujących się zręcznymi sztuczkami. Przekonała się poniewczasie, że nie zawsze można ufać temu, co się widzi.
Podobnie Szatan i jego demony z upodobaniem próbują wpoić ludziom przekonanie, że człowiek może się przeistoczyć w zwierzę. Szatan jest mistrzem oszustwa. Przecież to on wypowiedział pierwsze kłamstwo, wmawiając Ewie: „Z całą pewnością nie umrzecie. (...) Staniecie się podobni do Boga” (Rodzaju 3:4, 5). Kłamstwo to dało początek rozmaitym naukom, które napełniają ludzi strachem — jak choćby o nieśmiertelności duszy, piekle czy metamorfozie. Mieszkańcy Afryki wydają ogromne sumy na „szczepienia” mające w ich mniemaniu chronić przed przeobrażeniem się w zwierzę. W rzeczywistości stają się niewolnikami „nauki demonów”, co powstrzymuje ich od spełniania woli Bożej (1 Tymoteusza 4:1; Jakuba 4:7).
Rzeczywista przemiana
Być może zawsze wierzyłeś, iż metamorfoza jest możliwa, lub nawet się jej obawiałeś. Posłuchaj więc, co Biblia mówi w Liście do Rzymian 12:2. W oryginalnym tekście użyto tam formy greckiego słowa metamorfòo. Fragment ten brzmi: ‛Przemieniajcie się [metamorfoústhe] przez przeobrażanie swego umysłu’. Jest tu mowa o rzeczywistej metamorfozie — całkowitej zmianie osobowości.
Muszą jej dokonać wszyscy, którzy chcą się podobać Bogu, gdyż Biblia nawołuje: „Zrzućcie starą osobowość razem z jej praktykami i przyodziejcie się w nową osobowość, odnawianą dzięki dokładnemu poznaniu na obraz Tego, który ją stworzył” (Kolosan 3:9, 10).
Dzięki czemu taka przemiana jest możliwa? Istotną rolę odgrywa zdobywanie dokładnej wiedzy z Biblii. Wiedza ta może cię skłonić do odrzucenia wierzeń i poglądów, które dotąd bardzo ceniłeś. Ale Jezus oznajmił: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (Jana 8:32). A zatem możesz się pozbyć fałszywych wyobrażeń o metamorfozie i przestać się jej bać.
[Ilustracja na stronie 15]
To, co „widzą” oczy, nieraz może być łudzące
[Prawa własności do ilustracji, strona 13]
Czarownik: dzięki uprzejmości Africana Museum, Johannesburg