Biblijny punkt widzenia

Fengshui — czy to coś dla chrześcijan?

MIESZKAŃCY Azji wyznaczają lokalizację grobów, projektują i dekorują domy oraz dokonują zakupu i sprzedaży nieruchomości, kierując się pewnymi zasadami. W języku chińskim praktyki te, stanowiące formę geomancji lub wróżbiarstwa, noszą nazwę fengshui. W krajach azjatyckich powszechnie stosuje się je od wieków, ale w ostatnich latach zyskały popularność również na Zachodzie. Niektórzy architekci projektują według zasad fengshui drapacze chmur, biura i budynki mieszkalne. Czasami gospodynie uwzględniają te wskazania, urządzając swoje domy. Systemowi temu poświęcono mnóstwo książek oraz stron internetowych.

Dlaczego fengshui cieszy się coraz większym powodzeniem? W pewnej książce popularyzującej ten nurt powiedziano, że przyczynia się on do „poprawy jakości życia i zdrowia, zapewnia udane małżeństwo lub związek partnerski, a także bogactwo i spokój umysłu”. Wszystko to brzmi zachęcająco. Ale czym naprawdę jest fengshui i jak się na nie powinni zapatrywać chrześcijanie?

Co to jest?

Chińskie słowa fêng i shui znaczą dosłownie „wiatr” i „woda”. Korzenie omawianego systemu sięgają tysięcy lat wstecz, do czasów, gdy rozwijało się wiele doktryn filozofii Wschodu. Jedną z nich jest wiara w harmonię pomiędzy jin i jang (ciemnością i światłem, gorącem i zimnem, dobrem i złem). Zasadę jin-jang połączono z koncepcją chi (wyraz chi oznacza „powietrze” lub „oddech”). Jin-jang i chi wraz z pięcioma elementami (drewnem, ziemią, wodą, ogniem i metalem) stanowią nieodłączne części składowe systemu fengshui. Jego entuzjaści wierzą, że przez każdy teren przepływają silne strumienie energii. Należy wskazać miejsca, gdzie energia chi ziemi i nieba osiąga stan równowagi. W tym celu odpowiednio przekształca się dany teren lub wnętrze budynku. Zapewnienie takiej harmonii ma przynieść powodzenie osobom, które tam pracują albo mieszkają.

Mistrzowie fengshui zazwyczaj posługują się kompasem geomantycznym.a Jest to niewielki kompas magnetyczny umieszczony pośrodku diagramu astrologicznego. Na jego tarczy znajdują się pierścienie podzielone liniami oraz informacje dotyczące konstelacji, pór roku i cyklów słonecznych. Podczas analizowania terenu lub budynku bierze się pod uwagę szereg wskazań kompasu. Mistrz fengshui obserwuje, w których miejscach wskazówka kompasu przecina się z zewnętrznymi liniami i pierścieniami, a następnie ustala, co trzeba zrobić, żeby „uzdrowić” daną przestrzeń.

Aby doprowadzić miejsce do stanu równowagi, uwzględnia się topografię, usytuowanie cieków, kanalizacji, a niekiedy także okien i drzwi w domu. Na przykład pewna sprzedawczyni w Kanadzie zawiesiła lustro na tylnych drzwiach, żeby „poprawić” układ wszystkich drzwi w swoim sklepie. Parający się geomancją mogą proponować przestawienie roślin lub mebli, zmianę obrazu, zawieszenie dzwonków albo umieszczenie gdzieś akwarium. Wszystko to ma zapewnić harmonię w budynku lub mieszkaniu.

Pogląd chrześcijański

Co ciekawe, większość bibliotek umieszcza książki na temat fengshui wśród wydawnictw dotyczących astrologii i przepowiadania przyszłości. Pewien słownik definiuje geomancję jako wróżenie na podstawie cyfr, linii lub cech geograficznych. Dlatego fengshui i inne praktyki geomantyczne powszechnie uznawane są za rodzaj wróżbiarstwa. Obejmują przepowiadanie przyszłości i różne formy spirytyzmu, które nie są dla ludzkości niczym nowym.

Gdy Izraelici opuścili Egipt i w XV wieku p.n.e. weszli do ziemi Kanaan, zetknęli się tam z najrozmaitszymi odmianami wróżbiarstwa. W Księdze Powtórzonego Prawa 18:14 Mojżesz zapisał słowa Boga: „Narody, które wywłaszczasz, słuchały uprawiających magię i wróżbiarzy; lecz tobie Jehowa, twój Bóg, nie dał niczego takiego”. Różnorodne formy wróżbiarstwa popularne w Egipcie i Kanaanie sięgały korzeniami starożytnego Babilonu. Kiedy Jehowa pomieszał język mieszkańców tego miasta, ludzie ci rozproszyli się, zabierając ze sobą tamtejsze praktyki wróżbiarskie i spirytystyczne (Rodzaju 11:1-9).

Jehowa Bóg wielokrotnie surowo ostrzegał Izraelitów, by nie przejęli wróżbiarskich praktyk innych narodów: „Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, kto (...) wróży, kto uprawia magię, ani nikt, kto wypatruje znaków wróżebnych. (...) Bo każdy, kto to czyni, jest obrzydliwością dla Jehowy i z powodu tych obrzydliwości Jehowa, twój Bóg, wypędza ich przed tobą” (Powtórzonego Prawa 18:9-12; Kapłańska 19:26, 31). Wróżbici mieli być bezwarunkowo uśmierceni (Wyjścia 22:18; Kapłańska 20:27).

Dlaczego wróżbiarstwo zostało tak ostro potępione? W Dziejach Apostolskich 16:16-19 wspomniano o kobiecie, która miała „demona wróżbiarstwa”. A zatem takie praktyki są nierozerwalnie związane z demonizmem. Zajmowanie się jakąkolwiek ich formą mogłoby oznaczać nawiązywanie kontaktu z Szatanem i demonami! A to prowadziłoby do ruiny duchowej (2 Koryntian 4:4).

Niektóre popularne style aranżacji wnętrz lub przestrzeni — bądź to pochodzące ze Wschodu, bądź też należące do kultury Zachodu — mogą tkwić korzeniami w fałszywych praktykach religijnych, takich jak fengshui. Niejeden taki styl całkowicie zatracił swe znaczenie religijne. Mimo to odwoływanie się do zasad fengshui w celu przepowiadania przyszłości albo zapewnienia sobie powodzenia czy dobrego zdrowia byłoby jawnym łamaniem prawa Bożego. Równałoby się naruszaniu jasno sprecyzowanego w Biblii nakazu, aby nie dotykać tego, co „nieczyste” (2 Koryntian 6:14-18).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 23]

Kompas geomantyczny

[Prawa własności]

Strony 2 i 23: Hong Kong Tourism Board