OTNIEL

Pierwszy wymieniony z imienia sędzia Izraela po Jozuem. Otniel był „synem Kenaza, młodszego brata Kaleba” (Sdz 1:13; 3:9; Joz 15:17). Konstrukcja gramatyczna tekstu hebrajskiego dopuszcza, że młodszym bratem Kaleba był albo Otniel, albo Kenaz. Jednakże z innych fragmentów wynika, że Otniela należy uważać za bratanka Kaleba, czyli za syna Kenaza, który był bratem Kaleba, i tak z reguły oddają to polskie przekłady (por. Bg, BT, BWP). Ponadto Kaleb był „synem Jefunnego”, a nie Kenaza, jak Otniel (Lb 32:12; 1Kn 4:15).

Otniel poślubił Achsę, córkę Kaleba, ponieważ zdobył kananejską twierdzę Debir, a Kaleb obiecał Achsę temu, kto zdobędzie to miasto (Joz 15:16-19; Sdz 1:11-15). Otniel miał syna imieniem Chatat i dał początek trwałemu rodowi w plemieniu Judy. Wiele lat później przedstawiciel tego rodu został wybrany na dowódcę jednego z oddziałów sług króla Dawida, liczących po 24 000 mężczyzn (1Kn 4:13; 27:1, 15).

Po raz pierwszy obcy królowie uciskali nieposłusznych Izraelitów przez osiem lat. Gdy ci „zaczęli wołać do Jehowy o pomoc”, On dał im wybawcę w osobie Otniela. Dzięki oddziaływaniu ducha Jehowy Otniel pokonał Kuszan-Riszataima, „króla Syrii”, i został wodzem i sędzią swych braci (Sdz 3:8-11).