RIMMON

(„granatowiec”).

1. Beniaminita z Beerot, leżącego na pn. od Gibei, ojciec Baany i Rechaba, morderców Isz-Boszeta, syna Saula (2Sm 4:2, 5-7, 9).

2. Miasto plemienia Symeona, otoczone przez terytorium Judy (Joz 19:1, 2, 7; „Remmon”, Bg). Wymieniono je po Ainie, a w Nehemiasza 11:29 zapewne oba te miasta nazwano wspólnie En-Rimmon. Z Zachariasza 14:10 wynika, że Rimmon znajdowało się na południu. Tę starożytną miejscowość utożsamia się z ruinami Chirbat Umm ar-Ramamin (Chorbat Remalia), leżącymi ok. 15 km na pn. od Beer-Szeby.

3. Lewickie miasto-enklawa rodziny Merariego, na wsch. granicy terytorium Zebulona (Joz 19:10, 13); w Jozuego 21:35 najwyraźniej występuje jako Dimna, a w 1 Kronik 6:77 jako Rimmono. Łączy się je z miejscowością Rummana (Rimmon), położoną ok. 10 km na pn. od Nazaretu.

4. Skaliste wzniesienie, gdzie schroniło się 600 Beniaminitów ocalałych z bitwy pod Gibeą, podczas której cały Izrael walczył z ich plemieniem, aby pomścić gwałt i morderstwo popełnione na nałożnicy pewnego Lewity (Sdz 20:45-47). Przebywali tam aż do nadejścia posłańców, którzy ofiarowali im pokój (Sdz 21:13). Na miejscu tej dawnej twierdzy znajduje się dziś mała wioska Ramun, leżąca ok. 6 km na wsch. od Betel i 18 km na pn. pn. wsch. od Jerozolimy. Wznosi się tam stożkowata skała wapienna z licznymi jaskiniami, chroniona z trzech stron przez wąwozy.

5. Bóg syryjski. Kiedy wódz armii syryjskiej Naaman został uleczony z trądu, uznał Jehowę za prawdziwego Boga, lecz prosił o przebaczenie tego, że musi towarzyszyć w świątyni Rimmona władcy Syrii i razem z nim pokłonić się przed wizerunkiem bożka, ponieważ król wspiera się na jego ręce (2Kl 5:15-18).

Rimmon jest zazwyczaj utożsamiany z Rammanem (imię to znaczy: „ryczący; grzmiący”), bogiem czczonym w Asyrii i Babilonii. Jego kult mógł zostać przyniesiony ze wsch. przez jakieś plemiona, które potem osiedliły się w okolicach Damaszku. Część uczonych jest zdania, iż Rimmon (Ramman) to tylko tytuł boga burz Hadada (Adada). Za utożsamieniem Rimmona z Hadadem przemawiałaby okoliczność, że królowie syryjscy nosili imiona Tabrimmon i Ben-Hadad, które mogły nawiązywać do imienia lub tytułu ich naczelnego boga (1Kl 15:18).

Czczony w Syrii Rimmon miał niewątpliwie dużo wspólnego z Rammanem. Ten ostatni był dla Asyryjczyków przede wszystkim bogiem burzy i grzmotów. Uznawano go wprawdzie za dawcę deszczu, a co za tym idzie także wody dla studni i pól uprawnych, ale silniej kojarzono z niszczycielskimi skutkami opadów i wyładowań atmosferycznych. Na pomnikach asyryjskich często przedstawiano Rammana jako boga wojny. Tak samo było w Babilonii, gdzie wraz z bogiem księżyca Sinem i bogiem słońca Szamaszem tworzył jedną z licznych triad.