BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy
BIBLIOTEKA INTERNETOWA
Strażnicy
polski
  • BIBLIA
  • PUBLIKACJE
  • ZEBRANIA
  • it-2 „Przepowiadacz wydarzeń”
  • Przepowiadacz wydarzeń

Brak nagrań wideo wybranego fragmentu tekstu.

Niestety, nie udało się uruchomić tego pliku wideo.

  • Przepowiadacz wydarzeń
  • Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot
  • Podobne artykuły
  • Spirytyzm
    Prowadzenie rozmów na podstawie Pism
  • Objawienia z tamtego świata?
    Przebudźcie się! — 1981
  • Dlaczego potrzeba się wystrzegać kontaktów spirytystycznych
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1981
  • Czy można rozmawiać ze zmarłymi?
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1982
Zobacz więcej
Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot
it-2 „Przepowiadacz wydarzeń”

PRZEPOWIADACZ WYDARZEŃ

Człowiek przypisujący sobie zdolność przewidywania przyszłości. Biblia zalicza do takich osób m.in. kapłanów uprawiających magię, wróżbitów oraz astrologów (zob. SPIRYTYZM; WRÓŻBIARSTWO). Hebrajski wyraz jiddeʽoní, tłumaczony na „ten, kto się trudni przepowiadaniem wydarzeń”, pochodzi od rdzenia jadáʽ („znać; wiedzieć”) i wskazuje na wiedzę niedostępną zwykłym ludziom. Często występuje razem ze słowem ʼow, które znaczy „medium spirytystyczne” (Pwt 18:11). W starożytności pewne osoby posiadły nadprzyrodzone zdolności wskutek kontaktów z demonami — niegodziwymi stworzeniami duchowymi, które sprzeciwiają się Bogu i których władcą jest Szatan Diabeł (Łk 11:14-20). Ludzie ci w różny sposób usiłowali poznać przyszłość: obserwowali gwiazdy (Iz 47:13), badali wątrobę lub inne wnętrzności zwierząt ofiarnych (Eze 21:21), interpretowali znaki wróżebne (2Kl 21:6) i próbowali kontaktować się z tzw. duchami zmarłych (Pwt 18:11).

Wróżbici mieli ogromny wpływ na życie starożytnych Egipcjan i Babilończyków (Iz 19:3). Natomiast prawdziwi słudzy Boży nigdy nie zasięgali informacji u takich osób. Gdy krótko po uwolnieniu z niewoli egipskiej Izraelici otrzymali Prawo Mojżeszowe, wyraźnie zabroniono im radzenia się „tych, którzy trudnią się przepowiadaniem wydarzeń” (Kpł 19:31). Kto ‛uprawiał z nimi nierząd’, miał zostać zgładzony spośród ludu Bożego. A o parających się takimi praktykami Prawo mówiło: „Jeśli chodzi o mężczyznę lub kobietę, w których będzie duch mediumistyczny lub duch przepowiadania, mają bezwarunkowo być uśmierceni” (Kpł 20:6, 27). Gdy niemal 40 lat później Izraelici zamierzali wkroczyć do Ziemi Obiecanej i wypędzić z niej jej mieszkańców, przypomniano im: „Nie wolno ci uczyć się postępowania według obrzydliwości tych narodów. Niech się nie znajdzie u ciebie (...) nikt, kto zasięga rady u medium spirytystycznego, ani trudniący się przepowiadaniem wydarzeń, ani nikt, kto się wypytuje umarłego” (Pwt 18:9-11).

Ponad 350 lat później pierwszy król izraelski, Saul, usunął z kraju wszystkich przepowiadaczy wydarzeń, ale przed śmiercią tak bardzo oddalił się od Jehowy, że chcąc poznać przyszłość, sam udał się do kobiety w En-Dor będącej „mistrzynią jako medium spirytystyczne”. Początkowo kobieta ta bała się mu powróżyć, lecz gdy Saul nalegał, by ‛sprowadziła Samuela’, wywołała jakąś zjawę. Opisała ją jako „starca, okrytego płaszczem bez rękawów”. Saul był przekonany, że to prorok Samuel (1Sm 28:3, 7-19). Mylił się jednak — Samuel już nie żył, a przecież umarli „nie są świadomi niczego” (Kzn 9:5). Samuel za życia na pewno nie chciałby mieć nic wspólnego z mediami spirytystycznymi; również Jehowa i Jego święci aniołowie w żadnym razie by z nimi nie współdziałali. Bóg rzekł swemu ludowi: „Gdyby wam powiedzieli: ‚Zwróćcie się do mediów spirytystycznych albo do mających ducha przepowiadania, którzy kwilą i mówią półgłosem’ — czyż każdy lud nie powinien się zwracać do swego Boga? Czy należy się zwracać do umarłych w sprawie żyjących? Do prawa i do poświadczenia!” Następnie Jehowa oświadczył: „Z całą pewnością będą mówić zgodnie z tą wypowiedzią, w której nie będzie światła jutrzenki” (Iz 8:19, 20).

Jakieś 400 lat po czasach Saula judzki król Manasses „na wielką skalę czynił to, co złe w oczach Jehowy, obrażając go” — m.in. zasięgał rady u przepowiadaczy wydarzeń, którym za jego rządów dobrze się powodziło (2Kl 21:6; 2Kn 33:6). Jego wnuk, prawy król Jozjasz, oczyścił kraj ze wszystkich takich osób (2Kl 23:24).

W Chrześcijańskich Pismach Greckich jedyną wzmiankę o przepowiadaniu przyszłości za sprawą demonów stanowi opis zdarzenia w mieście Filippi, gdzie „pewna służąca (...) miała ducha — demona wróżbiarstwa”, od którego uwolnił ją apostoł Paweł. „Uprawianiem sztuki przepowiadania” przynosiła wcześniej swym panom znaczny zysk. Jej właściciele przysporzyli Pawłowi i Sylasowi wielu kłopotów, gdyż zaprowadzili ich przed urzędników miejskich, a ci nakazali ich wychłostać i wtrącić do więzienia. To również pokazuje, że sztuka przepowiadania przyszłości jest demoniczna i całkowicie sprzeczna z wolą Bożą (Dz 16:12, 16-24).

    Publikacje w języku polskim (1960-2026)
    Wyloguj
    Zaloguj
    • polski
    • Udostępnij
    • Ustawienia
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Warunki użytkowania
    • Polityka prywatności
    • Ustawienia prywatności
    • JW.ORG
    • Zaloguj
    Udostępnij