BAR-JEZUS

(„syn Jezusa”).

Żyd z I w. n.e.; mieszkał w Pafos na Cyprze i był „czarnoksiężnikiem, fałszywym prorokiem” (Dz 13:6). W związku z wykonywanym zajęciem nosił przydomek lub tytuł „Elimas”, co znaczyło właśnie „czarnoksiężnik” (zob. ELIMAS).

Bar-Jezus najprawdopodobniej pełnił funkcję nadwornego maga i doradcy Sergiusza Pawła, rzymskiego prokonsula w Pafos — a zatem miał duże wpływy. Jako „kapłan” wróżbiarstwa, oczywiście był wrogiem chrystianizmu. W obawie przed utratą lukratywnego stanowiska zaciekle atakował działającego tam Pawła i Barnabasa. Kiedy Sergiusz Paweł „usilnie zabiegał o to, by usłyszeć słowo Boże”, Elimas „zaczął się im sprzeciwiać, usiłując odwrócić prokonsula od wiary” (Dz 13:7, 8).

Paweł spojrzał wtedy w oczy temu szatańskiemu wróżbicie i „napełniony duchem świętym”, rzekł: „O, pełen wszelkiego oszustwa i wszelkiej nikczemności, synu Diabła, nieprzyjacielu wszystkiego, co prawe — czy nie przestaniesz wypaczać słusznych dróg Jehowy? Oto więc jest nad tobą ręka Jehowy i oślepniesz, i przez pewien czas nie będziesz widział światła słonecznego”. Bar-Jezusa natychmiast dotknęła ślepota. Na widok tego cudu — pierwszego odnotowanego cudu Pawła — prokonsul od razu „uwierzył, niezmiernie zdumiony nauką Jehowy” (Dz 13:9-12).