NAGANA, ZGROMIENIE

Hebrajski czasownik gaʽár, tłumaczony na „ganić” albo „gromić”, kryje w sobie myśl o ostrym wyrażeniu niezadowolenia lub o skarceniu słowem bądź czynem (Rdz 37:10; Rut 2:16). Inny czasownik przekładany na „ganić” znaczy przede wszystkim „upokorzyć” (Hi 11:3). Z kolei hebrajski rzeczownik oddawany przez „zgromienie” lub „nagana” dosłownie znaczy „upomnienie” (2Kl 19:3; Oz 5:9). Greckie epitimáo („ganić; gromić”) oznacza także „stanowczo przykazywać”, „surowo nakazywać”, „strofować” (Mt 12:16; Łk 18:39; 2Tm 4:2).

„Gromienie” nie ogranicza się do ludzi, nieraz bowiem odnosi się do „powstrzymania czegoś” lub „położenia czemuś kresu”. Kiedy Jehowa gromi zasiane nasienie, to nie dopuszcza do udanych zbiorów (Mal 2:3). Zgromienie owada „pożerającego” plony oznacza położenie kresu powodowanym przez niego szkodom (Mal 3:11). Psalmista błagał Najwyższego o powstrzymanie niszczycielskiej działalności wrogów ludu Bożego przedstawionych jako zwierzęta: „Zgrom dzikiego zwierza z trzcin, zgromadzenie byków” (Ps 68:30). Jezus Chrystus zgromił wiatr i gorączkę (Mk 4:39; Łk 4:39).

Niekiedy „zgromienie” kojarzy się z czymś budzącym grozę. Na przykład słowa „zgromieni twoim obliczem” zdają się nawiązywać do surowego wyrazu twarzy (Ps 80:16).

Skutki zgromienia mogą uwypuklać ogromną potęgę Jehowy. Znamiennym przykładem jest rozdzielenie wód Morza Czerwonego (Ps 106:9).

Słuszna i niesłuszna nagana. Nagana nie zawsze jest słuszna. Jakub zgromił swego syna Józefa za opowiedzenie snu, który wydawał się naruszać naturalne stosunki między dzieckiem a rodzicami (Rdz 37:10). Kiedy Jezus Chrystus wspomniał uczniom, że czekają go cierpienia i gwałtowna śmierć, Piotr „począł go ganić, mówiąc: ‚Zlituj się nad sobą, Panie; los ten wcale cię nie spotka’” (Mt 16:22). Ponieważ Piotr był w błędzie, Jezus słusznie zganił go w ostrych słowach: „Zejdź mi z oczu, Szatanie, gdyż nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku” (Mk 8:33).

Jaki przynosi pożytek. Chociaż nagana z ust kogoś mądrego nieraz boli, to jak mówi natchniona rada, „lepiej słuchać nagany mądrego, niż być mężem, który słucha pieśni głupców” (Kzn 7:5). Dzięki naganie mędrca można skorygować postępowanie, pod warunkiem, że przyjmie się ją z właściwym nastawieniem i zrobi z niej dobry użytek. Zwykła nagana oddziałuje na człowieka rozsądnego mocniej niż na głupca kara stu uderzeń (Prz 17:10). Nagana w formie wykluczenia ze zboru może skłonić winowajcę do opamiętania się, o czym najwyraźniej świadczy przykład pewnego kazirodcy z Koryntu (1Ko 5:1-5; 2Ko 2:6, 7).