WYBAWCA

Ktoś, kto chroni bądź ratuje od niebezpieczeństwa lub zagłady. Największym Wybawcą, jedynym Źródłem ocalenia, jest Jehowa (Iz 43:11; 45:21). Raz po raz okazywał się Wybawcą i Wyzwolicielem Izraelitów (Ps 106:8, 10, 21; Iz 43:3; 45:15; Jer 14:8). Ratował nie tylko cały naród, ale też wierne jednostki (2Sm 22:1-3). Często zapewniał wyzwolenie przez wyznaczonych ludzi (Neh 9:27). Takimi szczególnymi wybawcami byli sędziowie, których Bóg wzbudzał i wspierał, by wyzwalali naród izraelski spod obcego jarzma (Sdz 2:16; 3:9, 15). Sędzia pomagał Izraelitom właściwie postępować, dzięki czemu zaznawali ulgi od wrogów (Sdz 2:18). Kiedy na ziemi przebywał Jezus, Jehowa był mu Wybawcą — wspierał go i umacniał, by w ciężkich próbach pozostał lojalny (Ps 28:8; Heb 5:7).

Jehowa jest nie tylko Wybawcą, lecz także Wykupicielem (Iz 49:26; 60:16). W przeszłości wykupił z niewoli swój lud, Izraela. Aby wyzwolić chrześcijan z niewoli grzechu, wykupił ich poprzez swego Syna, Jezusa Chrystusa (1Jn 4:14), za którego pośrednictwem zapewnia wybawienie i którego w związku z tym wywyższył jako „Naczelnego Pełnomocnika i Wybawcę” (Dz 5:31). Dlatego Jezusa Chrystusa słusznie można nazywać „naszym Wybawcą”, mimo iż udostępnia wybawienie jako pełnomocnik Jehowy (Tyt 1:4; 2Pt 1:11). Imię Jezus, które Synowi Bożemu nadano na polecenie anioła, znaczy „Jehowa jest wybawieniem”, gdyż w myśl słów niebiańskiego posłańca miał on ‛wybawić swój lud od ich grzechów’ (Mt 1:21; Łk 1:31). Imię to kieruje uwagę na Jehowę jako Źródło wybawienia dostępnego poprzez Jezusa. Dlatego też w kontekście wybawienia mówi się zarówno o Ojcu, jak i o Synu (Tyt 2:11-13; 3:4-6).

Jehowa za pośrednictwem Jezusa Chrystusa umożliwia wybawienie „ludziom wszelkiego pokroju” (1Tm 4:10). Wyzwala ich z grzechu i śmierci (Rz 8:2), z Babilonu Wielkiego (Obj 18:2, 4), z tego świata rządzonego przez Szatana (Jn 17:16; Kol 1:13), a także ratuje ich od zagłady i wiecznej śmierci (Obj 7:14-17; 21:3, 4). W Objawieniu 7:9, 10 ukazano, jak „wielka rzesza” przypisuje swe wybawienie Bogu i Barankowi.

Podstawą wybawienia jest ofiara okupu, a Chrystus Jezus jako Król i wieczysty Arcykapłan ma prawo i moc „całkowicie wybawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga” (Heb 7:23-25; Obj 19:16). Jest „wybawcą tego ciała” — zboru swych namaszczonych duchem naśladowców — oraz wszystkich, którzy w niego wierzą (Ef 5:23; Jn 3:16, 17; 1Jn 4:14).