JUSTUS

(z łac.: „sprawiedliwy; prawy”).

1. Przydomek Józefa zwanego Barsabbasem. Był obok Macieja jednym z kandydatów na apostoła w miejsce Judasza Iskariota. Los padł na Macieja. Wprawdzie Justus nie został wybrany, ale już samo to, że rozważano jego kandydaturę, dowodzi, iż był dojrzałym uczniem Jezusa Chrystusa (Dz 1:23-26).

2. Wierzący mieszkaniec Koryntu, znany jako Tycjusz Justus; miał dom przy synagodze. Z powodu sprzeciwu Żydów Paweł „przeniósł się” do niego, tzn. w jego domu kontynuował swą działalność kaznodziejską. Mieszkał natomiast dalej u Akwilasa i Pryscylli (Dz 18:1-7).

3. Żyd, zwany też Jezusem, współpracownik apostoła Pawła. Należał do tych, którzy wspierali Pawła w czasie jego pierwszego uwięzienia w Rzymie i którzy przesłali pozdrowienia Kolosanom (Kol 4:10, 11).