CHORYCI
Lud zamieszkujący w czasach patriarchów góry Seir. W Biblii Choryci zostali nazwani „synami Seira Choryty” (Rdz 36:20, 21, 29, 30). Edomici „wywłaszczyli ich i wyniszczyli sprzed swego oblicza, i zamieszkali na ich miejscu” (Pwt 2:12, 22).
W tekście masoreckim Rodzaju 36:2 dziadek jednej z żon Ezawa jest nazwany „Cibeonem Chiwwitą”. Jednakże z wersetów 20 i 24 wynika, że był on potomkiem Seira Choryty. Określenie „Choryta” może się wywodzić od hebrajskiego słowa chor („dziura”) i oznaczać „mieszkaniec jaskini”. Mogłoby to wskazywać, że Cibeon był Chiwwitą, który mieszkał w jaskini.
W Jozuego 9:7 w greckiej Septuagincie Gibeonici występują jako „Chorraion” (Choryci), a nie Chiwwici, ale jest to najwyraźniej błąd, bo przecież należeli oni do siedmiu narodów kananejskich przeznaczonych na zagładę (a Choryci nie). W tekście masoreckim nazwano ich Chiwwitami (Pwt 7:1, 2; Joz 9:22-27).
Huryci. Wielu współczesnych uczonych utożsamia Chorytów z narodem, który nazywają Hurytami. Opierają się przy tym na pewnych podobieństwach językowych, zwłaszcza w nazwach własnych znajdujących się na tabliczkach, które odnaleziono na znacznym obszarze — od dzisiejszej Turcji po Syrię i Palestynę. Twierdzą, iż Hurytów z czasem zaczęto nazywać Chorytami. Zwróćmy jednak uwagę, co na ten temat napisał E. A. Speiser w dziele The World History of the Jewish People (1964, t. 1, s. 159). Najpierw argumentuje:
„Biblijni Jebusyci również okazali się Hurytami. Byli cudzoziemcami (Sędz. 19:12), co potwierdza jebusyckie imię własne Awarna (II Sam. 24:16, Kethib). Władca panujący w XIV wieku w Jerozolimie, czyli w Jebus, nosił imię zawierające cząstkę Hepa, charakterystyczną dla Hurytów. A zatem zarówno Jebusyci, jak i Chiwwici — dwa z opisanych narodów przedizraelskich — byli jedynie plemionami należącymi do ludu Hurytów, zajmującego rozległe tereny”. Ale potem dodaje:
„Powyższe wnioski trzeba jednak zmodyfikować pod pewnym istotnym względem. Ta konieczna zmiana nie dotyczy pozycji miejscowych Hurytów w początkach dziejów biblijnych, ale rutynowego utożsamiania Hurytów z Chorytami. (...) Nie ma żadnych dowodów archeologicznych na istnienie huryckich osad w Edomie lub Transjordanii. Tak więc wynikałoby stąd, że biblijne określenie Chori — podobnie jak Kusz — musiało być w pewnym okresie używane w dwóch odrębnych, niepowiązanych ze sobą znaczeniach”.
A zatem choć uczeni chcieliby odnieść niewystępującą w Biblii nazwę do narodu zamieszkującego znaczne obszary i obejmującego ich zdaniem Chorytów, Chiwwitów i Jebusytów, to jednak sami przyznają, że np. nie ma dowodów huryckiego osadnictwa w Edomie, gdzie żyli biblijni Choryci. Najwyraźniej więc w Biblii nazwa „Choryci” odnosi się tylko do ludu mieszkającego w Seirze przed Edomitami.