SZUFLA, ŁOPATKA

Narzędzie o długim trzonku służące do przerzucania lub zgarniania. W przybytku za pomocą miedzianych łopatek usuwano popiół z ołtarza całopalnego (Wj 27:1-3; 38:3; Lb 4:14). W świątyni Salomona do tego samego celu służyły miedziane łopatki wykonane przez Chirama, rzemieślnika pochodzenia hebrajsko-fenickiego (1Kl 7:13, 14, 40, 45). Znalazły się one potem wśród naczyń świątynnych zrabowanych przez Babilończyków w 607 r. p.n.e. (2Kl 25:8, 14; Jer 52:18).

Szufli, prawdopodobnie drewnianych, używano do odwiewania ziarna (Iz 30:24). Szeroką szuflą zgarniano z klepiska wymłócone ziarno i podrzucano je w górę, a wiatr odwiewał odpadki, m.in. plewy, natomiast ziarno spadało na ziemię. Jan Chrzciciel proroczo opisał, że Mesjasz ma w ręku obrazową szuflę do odwiewania, za pomocą której oddzieli symboliczną „pszenicę” od „plew” (Mt 3:1, 12; zob. ODWIEWANIE).