1 Samuela
26 Po jakimś czasie mieszkańcy Zif+ przyszli do Saula do Gibei+ i poinformowali go: „Dawid ukrywa się na wzgórzu Chachila, naprzeciwko Jeszimonu*”+. 2 Saul wyruszył więc z 3000 doborowych żołnierzy izraelskich na pustkowie Zif, żeby szukać tam Dawida+. 3 Rozłożył się obozem przy drodze na wzgórzu Chachila, leżącym naprzeciw Jeszimonu. Dawid, który w tamtym czasie przebywał na pustkowiu, dowiedział się, że Saul przybył go tu szukać. 4 Wysłał więc zwiadowców, żeby to potwierdzić. 5 Potem udał się na miejsce, w którym Saul obozował, i zobaczył, gdzie śpi Saul oraz dowódca jego wojska, Abner+, syn Nera. Saul spał pośrodku obozu, a żołnierze obozowali wokół niego. 6 Wtedy Dawid zapytał Hetytę+ Achimelecha i Abiszaja+, syna Cerui+, brata Joaba: „Kto pójdzie ze mną do obozu Saula?”. „Ja pójdę z tobą” — odrzekł Abiszaj. 7 I Dawid z Abiszajem zakradli się w nocy do obozu, i odnaleźli śpiącego Saula. Przy głowie Saula była wbita w ziemię jego włócznia, a Abner i żołnierze leżeli dookoła niego.
8 Wówczas Abiszaj rzekł do Dawida: „Bóg wydał dzisiaj twojego wroga w twoje ręce+. Pozwól więc, proszę, że przygwożdżę go włócznią do ziemi — wystarczy mi tylko jedno pchnięcie”. 9 Dawid jednak powiedział do Abiszaja: „Nie rób mu krzywdy, bo kto może podnieść rękę na pomazańca Jehowy+ i pozostać niewinny?”+. 10 Powiedział jeszcze: „Jako żyje Jehowa — sam Jehowa zada mu cios+ albo pewnego dnia umrze+ śmiercią naturalną, albo zginie w bitwie+. 11 Z punktu widzenia Jehowy byłoby to bardzo złe, gdybym podniósł rękę na pomazańca Jehowy!+ Dlatego, proszę, weź włócznię, która jest przy jego głowie, oraz dzban na wodę i odejdźmy”. 12 Dawid zabrał więc włócznię oraz dzban na wodę, które były przy głowie Saula, i odeszli. Nikt niczego nie zauważył+ i nikt się nie obudził — wszyscy spali, bo Jehowa zesłał na nich głęboki sen. 13 Potem Dawid przeszedł na drugą stronę wąwozu i stanął na wierzchołku góry, w sporej odległości od obozu Saula.
14 Dawid zawołał do żołnierzy i do Abnera+, syna Nera: „Odezwij się, Abnerze!”. Abner zapytał: „Kim jesteś, że niepokoisz króla?”. 15 Dawid powiedział do Abnera: „Czy nie jesteś dzielnym wojownikiem? Czy w Izraelu jest ktoś, kto ci dorównuje? Dlaczego więc nie pilnowałeś króla, swojego pana? Jeden z żołnierzy zakradł się, żeby go zabić+. 16 Zaniedbałeś swoje obowiązki. Przysięgam na Jehowę, żywego Boga*, że zasługujesz na śmierć, bo nie pilnowałeś swojego pana, pomazańca Jehowy+. Rozejrzyj się wokół siebie! Gdzie jest włócznia króla i dzban na wodę+, które były przy jego głowie?”.
17 Wtedy Saul rozpoznał głos Dawida i rzekł: „Czy to ty, mój synu Dawidzie?”+. Dawid odrzekł: „Tak, to ja, mój panie, królu”. 18 I dodał: „Dlaczego mój pan ściga swojego sługę?+ Co takiego zrobiłem? W czym zawiniłem?+ 19 Proszę, mój panie, królu, wysłuchaj swojego sługi. Jeżeli to Jehowa pobudził cię, żebyś wystąpił przeciwko mnie, to niech przyjmie* ode mnie ofiarę zbożową*. Ale jeśli to ludzie pobudzili cię do tego+, to niech Jehowa ich ukarze, ponieważ wypędzili mnie dzisiaj i nie pozwolili mi przebywać wśród ludu* Jehowy+. To tak, jakby mówili: ‚Idź służyć innym bogom!’. 20 Nie pozwól więc, żeby moja krew została wylana na ziemię gdzieś z dala od Jehowy. Król Izraela ściga jedną pchłę+, jakby gonił kuropatwę po górach”.
21 Saul odrzekł: „Zgrzeszyłem+. Wróć, mój synu Dawidzie. Więcej nie wyrządzę ci krzywdy, bo dzisiaj pokazałeś, że moje życie* jest dla ciebie cenne+. Postąpiłem głupio, popełniłem straszny błąd”. 22 Dawid powiedział: „Tutaj jest twoja włócznia, królu. Niech jeden z twoich ludzi przyjdzie i ją zabierze. 23 Jehowa odpłaci każdemu za jego prawość+ i wierność. Dzisiaj Jehowa wydał cię w moje ręce, ale ja nie chciałem podnieść ręki na pomazańca Jehowy+. 24 Tak jak twoje życie* było dzisiaj cenne dla mnie, tak niech moje życie* będzie cenne w oczach Jehowy i niech On mnie wybawi od wszystkich moich cierpień”+. 25 Saul odpowiedział Dawidowi: „Bądź błogosławiony, mój synu Dawidzie. Na pewno dokonasz wielkich rzeczy i we wszystkim będzie ci się wiodło”+. Wtedy Dawid poszedł swoją drogą, a Saul wrócił do siebie+.