Maria, matka Jezusa, potrzebowała sił. Miała zajść w ciążę, chociaż nie była jeszcze mężatką. Stanęła przed niezwykle odpowiedzialnym zadaniem. Brakowało jej doświadczenia w wychowywaniu dzieci, a miała zatroszczyć się o chłopca, który zostanie Mesjaszem. A ponieważ nigdy nie współżyła z mężczyzną, to jak miała wyjaśnić całą tę sytuację swojemu narzeczonemu Józefowi? (Łuk. 1:26-33). Jak Maria nabrała sił? Szukała pomocy u innych. Na przykład poprosiła Gabriela, żeby podał jej więcej szczegółów (Łuk. 1:34). Krótko potem wybrała się w podróż w „górskie okolice” Judy, żeby odwiedzić swoją krewną Elżbietę. Elżbieta ją pochwaliła i pod wpływem ducha Bożego wypowiedziała zachęcające proroctwo na temat jej nienarodzonego syna (Łuk. 1:39-45). Maria powiedziała, że Jehowa „swoim ramieniem dokonał potężnych dzieł” (Łuk. 1:46-51). Zapewnił jej wsparcie poprzez Gabriela i Elżbietę. w23.10 43:10-12

Ograniczona liczba uczniów Chrystusa została namaszczona duchem świętym i cieszy się szczególną więzią z Jehową. Tych 144 000 osób będzie usługiwać w niebie z Jezusem jako kapłani (Obj. 14:1). Miejsce Święte w przybytku wyobraża ich stan jako zrodzonych z ducha synów Bożych, którzy przebywają na ziemi (Rzym. 8:15-17). Miejsce Najświętsze wyobraża niebo, w którym mieszka Jehowa. „Zasłona” oddzielająca Miejsce Święte od Najświętszego symbolizuje fizyczne ciało Jezusa. Stanowiło ono barierę, która musiała zostać usunięta, żeby mógł on wstąpić do nieba i usługiwać jako wielki Arcykapłan w duchowej świątyni. Poświęcając swoje fizyczne ciało na ofiarę za ludzkość, Jezus otworzył przed wszystkimi namaszczonymi chrześcijanami możliwość życia w niebie. Żeby otrzymać tę nagrodę, oni również będą musieli zrezygnować ze swoich fizycznych ciał (Hebr. 10:19, 20; 1 Kor. 15:50). w23.10 45:13

Gedeon odpowiedział łagodnie na zarzuty Efraimitów (Sędz. 8:1-3). Nie wpadł w gniew. Okazał pokorę — wysłuchał tego, co mieli do powiedzenia, i taktownie rozładował napiętą sytuację. Mądrzy starsi tak jak Gedeon uważnie słuchają innych i łagodnie reagują na krytykę (Jak. 3:13). W ten sposób przyczyniają się do pokoju w zborze. Kiedy Gedeon był chwalony za zwycięstwo nad Midianitami, skierował uwagę na Jehowę (Sędz. 8:22, 23). Jak zamianowani bracia mogą go naśladować? Wszelkie zasługi za swoje osiągnięcia powinni przypisywać Jehowie (1 Kor. 4:6, 7). Na przykład jeśli starszy jest chwalony za umiejętność nauczania, może wskazywać na źródło pouczeń, Słowo Boże, albo na szkolenie zapewniane przez organizację Jehowy. Od czasu do czasu starsi mogą się zastanowić, czy niepotrzebnie nie zwracają uwagi na siebie. w23.06 25:7-8