Jeremiasza

36 W czwartym roku panowania judzkiego króla Jehojakima+, syna Jozjasza, Jehowa tak przemówił do Jeremiasza: 2 „Weź zwój* i zapisz w nim wszystkie słowa, które wypowiedziałem do ciebie przeciw Izraelowi i Judzie+ oraz wszystkim narodom+ — odkąd po raz pierwszy przemówiłem do ciebie za dni Jozjasza aż po dziś dzień+. 3 Może mieszkańcy Judy, gdy usłyszą o całym tym nieszczęściu, które zamierzam na nich sprowadzić, zawrócą ze swoich złych dróg, tak iż będę mógł przebaczyć ich przewinienie i grzech”+.

4 Wtedy Jeremiasz zawołał Barucha+, syna Neriasza, i podyktował mu wszystkie słowa, które usłyszał od Jehowy, a Baruch zapisał je w zwoju*+. 5 Potem Jeremiasz nakazał Baruchowi: „Ponieważ zabroniono mi wchodzić do domu Jehowy, 6 więc ty tam wejdź i ze zwoju na głos odczytaj słowa Jehowy, które ci podyktowałem. Odczytaj je ludowi w domu Jehowy w dzień postu. W ten sposób przeczytasz je wszystkim mieszkańcom Judy, którzy przychodzą ze swoich miast. 7 Może ich prośba o łaskę dotrze do Jehowy i każdy z nich zawróci ze swoich złych dróg, bo Jehowa zapowiedział, że wyleje na ten lud wielki gniew i złość”.

8 I Baruch, syn Neriasza, zrobił wszystko, co mu nakazał prorok Jeremiasz. W domu Jehowy odczytał na głos ze zwoju* słowa Jehowy+.

9 W piątym roku panowania judzkiego króla Jehojakima+, syna Jozjasza, w miesiącu dziewiątym, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i wszyscy ludzie, którzy przybyli do niej z judzkich miast, ogłosili post przed Jehową+. 10 Wtedy Baruch przeczytał na głos ze zwoju* całemu ludowi słowa Jeremiasza w domu Jehowy, w sali* Gemariasza+, syna przepisywacza* Szafana+, na górnym dziedzińcu, przy nowej bramie domu Jehowy+.

11 Kiedy Michajasz, syn Gemariasza, syna Szafana, usłyszał wszystkie słowa Jehowy zapisane w tym zwoju*, 12 poszedł do domu* króla, do komnaty sekretarza. Siedzieli tam wszyscy książęta*: sekretarz Eliszama+, Delajasz, syn Szemajasza, Elnatan+, syn Achbora+, Gemariasz, syn Szafana, Sedekiasz, syn Chananiasza, oraz wszyscy inni książęta. 13 Michajasz przekazał im wszystkie słowa, które usłyszał, gdy Baruch czytał ludowi na głos ze zwoju*.

14 Wtedy wszyscy książęta posłali Jehudiego, syna Netaniasza, syna Szelemiasza, syna Kusziego, do Barucha z taką wiadomością: „Przyjdź i przynieś zwój, z którego czytałeś ludowi”. Baruch, syn Neriasza, wziął więc zwój i przyszedł do nich. 15 A oni powiedzieli do niego: „Zechciej usiąść i przeczytaj nam go na głos”. Baruch więc im go przeczytał.

16 Gdy tylko usłyszeli wszystkie te słowa, spojrzeli przestraszeni jeden na drugiego i rzekli do Barucha: „Wszystkie te słowa musimy przekazać królowi”. 17 I zapytali Barucha: „Powiedz nam, prosimy, jak napisałeś wszystkie te słowa. Czy to Jeremiasz ci je podyktował?”. 18 Baruch im odpowiedział: „Tak, on mi podyktował wszystkie te słowa, a ja zapisałem je atramentem w tym zwoju*”. 19 Wtedy książęta powiedzieli do Barucha: „Idźcie, ukryjcie się — ty i Jeremiasz — i nikomu nie mówcie, gdzie jesteście”+.

20 Potem zostawili zwój na przechowanie w komnacie sekretarza Eliszamy i weszli do króla, który był na dziedzińcu, i przekazali mu wszystko, co usłyszeli.

21 Król posłał więc Jehudiego+, żeby zabrał ten zwój, i on wziął go z komnaty sekretarza Eliszamy. Jehudi zaczął czytać ten zwój w obecności króla i wszystkich książąt stojących przy królu. 22 Było to w miesiącu dziewiątym*. Król siedział w domu zimowym, przy koszu, w którym płonęły rozżarzone węgle. 23 Gdy tylko Jehudi przeczytał trzy lub cztery kolumny zwoju, król odcinał je nożem sekretarskim i wrzucał w ogień płonący w koszu, dopóki nie spalił całego zwoju. 24 Ani król, ani żaden z jego sług, którzy słyszeli wszystkie te słowa, nie odczuli strachu. Nie rozdarli też swoich szat. 25 I chociaż Elnatan+, Delajasz+ i Gemariasz+ błagali króla, żeby nie palił zwoju, on ich nie posłuchał. 26 Ponadto król nakazał Jerachmeelowi, synowi królewskiemu, Serajaszowi, synowi Azriela, i Szelemiaszowi, synowi Abdeela, schwytać sekretarza Barucha i proroka Jeremiasza, ale Jehowa ich ukrywał+.

27 A gdy król spalił zwój ze słowami, które Jeremiasz podyktował Baruchowi, Jehowa znowu przemówił do Jeremiasza+: 28 „Weź inny zwój i napisz w nim wszystkie słowa, które były w pierwszym zwoju, spalonym przez judzkiego króla Jehojakima+. 29 A judzkiemu królowi Jehojakimowi powiedz: ‚Tak mówi Jehowa: „Spaliłeś ten zwój i powiedziałeś: ‚Dlaczego napisałeś w nim, że król Babilonu na pewno przyjdzie i zniszczy ten kraj, i usunie z niego ludzi i zwierzęta?’+. 30 Dlatego tak mówi Jehowa przeciw judzkiemu królowi Jehojakimowi: ‚Nie będzie miał nikogo, kto by zasiadł na tronie Dawida+, a jego zwłoki będą leżeć w upale za dnia i na mrozie nocą+. 31 Pociągnę do odpowiedzialności jego oraz jego potomków i sług za ich przewinienia i sprowadzę na nich, a także na mieszkańców Jerozolimy i Judy całe to nieszczęście, które im zapowiedziałem+. Oni jednak nie słuchali’”’”+.

32 Jeremiasz wziął więc drugi zwój i dał go sekretarzowi Baruchowi, synowi Neriasza+, a on spisał w nim wszystkie słowa podyktowane przez Jeremiasza, które były w zwoju* spalonym przez judzkiego króla Jehojakima+. I dodano dużo więcej słów podobnych do tamtych.