1 Samuela

18 Gdy Jonatan+ usłyszał rozmowę Dawida z Saulem, pokochał Dawida jak samego siebie* i nawiązała się między nimi bliska przyjaźń*+. 2 Tego dnia Saul zatrzymał Dawida u siebie i nie pozwolił mu już wrócić do domu ojca+. 3 Ponieważ Jonatan kochał Dawida jak samego siebie*+, zawarł z nim przymierze+. 4 Zdjął płaszcz bez rękawów, który miał na sobie, i dał go Dawidowi. Podarował mu też swój strój wojskowy, miecz, łuk i pas. 5 A Dawid zaczął wyruszać na wyprawy wojenne. Wszędzie, gdzie Saul go wysłał, odnosił sukces*+. Dlatego Saul dał mu pod dowództwo żołnierzy+, co podobało się jego sługom i całemu ludowi.

6 Kiedy Dawid i inni wracali po pokonaniu Filistynów, kobiety ze wszystkich miast izraelskich wychodziły na spotkanie królowi Saulowi. Radośnie śpiewały+ i tańczyły, grając na tamburynach+ i lutniach. 7 Świętując, śpiewały tak:

8 Pieśń ta nie spodobała się Saulowi+. Bardzo się rozgniewał i powiedział: „Dawidowi przypisały dziesiątki tysięcy, a mnie tysiące. Jeszcze tylko brakuje, żeby został królem!”+. 9 I od tego czasu Saul patrzył na Dawida podejrzliwie.

10 Następnego dnia Bóg pozwolił, żeby Saulem owładnęły złe myśli*+. I Saul zaczął się dziwnie zachowywać* w swoim domu. Dawid, tak jak wcześniej, grał na lirze*+, a Saul trzymał w ręku włócznię+. 11 W pewnej chwili rzucił nią w Dawida+, myśląc sobie: „Przygwożdżę go do ściany!”. Ale ten dwa razy przed nim uciekł. 12 I Saul obawiał się Dawida, ponieważ Jehowa był z Dawidem+, a jego opuścił+. 13 Dlatego Saul usunął go ze swojego otoczenia i ustanowił dowódcą tysiąca. Dawid prowadził więc wojsko do walki*+. 14 Odnosił sukces*+ we wszystkim, co robił, a Jehowa był z nim+. 15 Saul, widząc niezwykłe dokonania Dawida, zaczął się go bać. 16 Ale wszyscy Izraelici i Judejczycy kochali Dawida, bo dowodził nimi podczas wypraw wojennych.

17 Później Saul zaproponował Dawidowi: „Dam ci za żonę moją najstarszą córkę, Merab+. Musisz jednak dalej dzielnie dla mnie walczyć i prowadzić wojny Jehowy”+. Powiedział tak, bo pomyślał sobie: „Lepiej, żeby nie zginął z mojej ręki. Niech zabiją go Filistyni”+. 18 Dawid odrzekł: „Co ja znaczę w Izraelu i co znaczy rodzina mojego ojca, żebym miał zostać zięciem króla?”+. 19 Ale gdy nadszedł czas, by Dawid dostał za żonę Merab, córkę Saula, okazało się, że już dano ją Adrielowi+ z Abel-Mecholi.

20 Tymczasem w Dawidzie zakochała się inna córka Saula, Michal+. Gdy doniesiono o tym Saulowi, ucieszył się. 21 Pomyślał: „Jeśli dam mu ją za żonę, to będę mógł zastawić na niego pułapkę i zginie z rąk Filistynów”+. Saul więc po raz drugi rzekł do Dawida: „Teraz zostaniesz moim zięciem*”. 22 A swoim sługom nakazał: „Powiedzcie Dawidowi w tajemnicy: ‚Spodobałeś się królowi i wszyscy jego słudzy bardzo cię polubili. Zostań zięciem króla’”. 23 Kiedy słudzy Saula powiedzieli tak Dawidowi, on odparł: „Czy wydaje wam się, że można tak po prostu zostać zięciem króla? Przecież jestem człowiekiem biednym i mało znaczącym”+. 24 Słudzy przekazali te słowa Dawida Saulowi.

25 Na to Saul rzekł: „Powiedzcie Dawidowi tak: ‚Król nie chce opłaty za narzeczoną+, tylko 100 napletków+ filistyńskich, żeby wziąć odwet na wrogach króla’”. Saul uknuł tę intrygę, bo chciał, by Dawid zginął z rąk Filistynów. 26 Słudzy Saula powtórzyli te słowa Dawidowi, a jemu spodobał się pomysł, żeby zostać zięciem króla+. Zanim upłynął wyznaczony czas, 27 Dawid wyruszył ze swoimi ludźmi przeciwko Filistynom. Zabił 200 mężczyzn, obciął im napletki i wszystkie przyniósł królowi, żeby zostać jego zięciem. Wtedy Saul dał mu za żonę swoją córkę Michal+. 28 Saul zdał sobie sprawę, że Jehowa jest z Dawidem+ i że jego córka Michal kocha Dawida+. 29 To sprawiło, że jeszcze bardziej bał się Dawida i przez resztę życia był jego wrogiem+.

30 Za każdym razem, gdy książęta filistyńscy wyruszali do walki, Dawid odnosił w bitwach większe sukcesy* niż wszyscy inni słudzy Saula+. I jego imię stało się sławne+.