Jeremiasza
51 Tak mówi Jehowa:
2 Poślę do Babilonu tych, którzy odwiewają.
Ci go odwieją i ogołocą jego ziemię.
W dniu nieszczęścia nadciągną przeciw niemu ze wszystkich stron+.
3 Niech łucznik nie napnie* swojego łuku
i niech nikt nie wstanie w swoim pancerzu.
Nie okazujcie współczucia jego młodzieńcom+.
Zgładźcie* całe jego wojsko.
4 Padną zabici w kraju Chaldejczyków,
poprzebijani na jego ulicach+.
5 Bo Izrael i Juda nie owdowieli po swoim Bogu, po Jehowie, Bogu Zastępów+.
Ale ziemia tamtych* jest w oczach Świętego Izraela pełna winy.
Nie zgińcie z powodu jego przewinienia.
Bo to czas zemsty Jehowy.
On odpłaca Babilonowi za jego postępowanie+.
7 Babilon był w ręku Jehowy złotym kielichem.
Upijał całą ziemię.
8 Babilon nagle upadł i jest rozbity+.
Lamentujcie nad nim!+
Weźcie balsam, żeby ukoić jego ból. Może zostanie uzdrowiony”.
9 „Próbowaliśmy uzdrowić Babilon, ale to się nie udało.
Zostawcie go i chodźmy każdy do swojej ziemi+.
Bo jego sąd sięgnął nieba,
jest tak wysoko jak chmury+.
10 Jehowa zapewnił nam sprawiedliwość+.
Chodźcie, opowiadajmy na Syjonie o dziele naszego Boga, Jehowy”+.
11 „Wypolerujcie strzały+, weźcie okrągłe tarcze*.
Jehowa pobudził ducha medyjskich królów+,
bo zamierza zniszczyć Babilon.
Jest to zemsta Jehowy, zemsta za Jego świątynię.
12 Wznieście znak*+ przeciw murom Babilonu.
Wzmocnijcie straż, postawcie strażników.
Przygotujcie ludzi, którzy będą czyhać w zasadzce.
Bo Jehowa opracował strategię
i zrealizuje to, co zapowiedział mieszkańcom Babilonu”+.
14 Jehowa, Bóg Zastępów, przysiągł na samego siebie*:
‚Napełnię cię ludźmi, będą liczni jak szarańcze
i tryumfalnie nad tobą wykrzykną’+.
15 To On utworzył ziemię swoją mocą,
On utwierdził żyzną krainę swą mądrością+
i rozpostarł niebo swoim zrozumieniem+.
16 Gdy daje słyszeć swój głos,
wody w niebie się burzą.
Sprawia też, że z krańców ziemi wznoszą się chmury*.
17 Każdy człowiek postępuje nierozumnie i bez wiedzy.
Każdy złotnik zostanie zawstydzony z powodu rzeźbionego bożka+.
18 Są czymś daremnym+, dziełem wartym śmiechu.
Zginą, gdy nadejdzie dzień ich rozrachunku.
Ma na imię Jehowa, Bóg Zastępów”+.
20 „Ty jesteś dla mnie maczugą wojenną, orężem do walki,
bo tobą roztrzaskam narody,
tobą zniszczę królestwa.
21 Tobą roztrzaskam konia i jego jeźdźca.
Tobą roztrzaskam rydwan wojenny i jego woźnicę.
22 Tobą roztrzaskam mężczyznę i kobietę.
Tobą roztrzaskam starca i chłopca.
Tobą roztrzaskam młodzieńca i dziewczynę.
23 Tobą roztrzaskam pasterza i jego trzodę.
Tobą roztrzaskam rolnika i jego zaprzęg.
Tobą roztrzaskam namiestników i zarządców.
24 I odpłacę Babilonowi oraz wszystkim mieszkańcom Chaldei
za całe zło, którego na waszych oczach dopuścili się na Syjonie”+ — oświadcza Jehowa.
„Wyciągnę rękę przeciw tobie i strącę cię ze skał,
i zrobię z ciebie wypaloną górę”.
26 „Nie będzie się z ciebie brać kamienia na narożnik ani na fundament,
bo zostaniesz bezpowrotnie zrujnowana”+ — mówi Jehowa.
Zadmijcie w róg pośród narodów.
Wyznaczcie* narody do walki przeciw Babilonowi.
Wezwijcie przeciw niemu królestwa Araratu+, Minni i Aszkenazu+.
Powołajcie przeciw niemu tego, kto werbuje do wojska.
Sprawcie, żeby konie ruszyły jak młode szarańcze.
28 Wyznaczcie* do walki przeciw niemu narody,
królów Medii+, jej namiestników i wszystkich jej zarządców
oraz wszystkie kraje, nad którymi panują.
29 Ziemia się zatrzęsie i zadrży,
bo Jehowa zrealizuje swój zamiar wobec Babilonu,
żeby zrobić z niego coś, co budzi grozę, miejsce, gdzie nikt nie mieszka+.
30 Wojownicy Babilonu przestali walczyć.
Siedzą w swoich twierdzach.
Jego domy zostały podpalone,
jego zasuwy — połamane+.
31 Jeden goniec biegnie na spotkanie drugiemu gońcowi
i jeden posłaniec biegnie na spotkanie drugiemu posłańcowi,
żeby powiadomić króla Babilonu, że jego miasto zostało zdobyte ze wszystkich stron+,
32 że brody zostały zajęte+,
papirusowe łodzie — spalone,
a żołnierze są przerażeni”.
33 Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów, Bóg Izraela:
„Córka babilońska jest jak klepisko.
Nastał czas, żeby ją udeptać.
Już wkrótce nadejdzie dla niej czas żniw”.
Odstawił mnie jak puste naczynie.
Połknął mnie jak wielki wąż+,
napełnił swój żołądek moimi smakołykami.
Pozbył się mnie*.
35 ‚Niech na Babilon spadnie przemoc, której dopuścił się wobec mnie i mojego ciała!’ — mówi mieszkaniec Syjonu+.
‚I niech moja krew spadnie na mieszkańców Chaldei!’ — mówi Jerozolima”.
36 Dlatego tak mówi Jehowa:
Wysuszę jego morze i jego studnie+.
37 Babilon stanie się rumowiskiem+,
legowiskiem szakali+,
czymś, co budzi grozę i nad czym się gwiżdże,
nikt nie będzie tam mieszkał+.
38 Wszyscy razem będą ryczeć jak młode lwy*.
Będą pomrukiwać jak lwiątka”.
39 „Gdy wzbiorą w nich pragnienia, przygotuję im ucztę i ich upiję,
żeby się radowali+.
Potem zasną wiecznym snem,
z którego się nie zbudzą”+ — oświadcza Jehowa.
40 „Poprowadzę ich jak jagnięta na rzeź,
jak barany i kozy”.
Jakże Babilon stał się wśród narodów czymś, co budzi grozę!
42 Morze runęło na Babilon.
Zakryło go mnóstwem fal.
43 Jego miasta stały się czymś, co budzi grozę, bezwodną ziemią i pustynią —
ziemią, w której nikt nie będzie mieszkał ani przez którą nikt nie będzie przechodził+.
Narody już nie będą do niego napływać,
a mury Babilonu upadną+.
45 Wyjdźcie z niego, mój ludu!+
Ratujcie swoje życie*+ przed płonącym gniewem Jehowy!+
46 Nie upadajcie na duchu ani się nie bójcie z powodu wiadomości, która rozejdzie się w tej ziemi.
W jednym roku usłyszycie tę wiadomość,
a w następnym roku kolejną —
o przemocy w kraju i o tym, że władca wystąpi przeciwko władcy.
47 Dlatego nadchodzą dni,
gdy zwrócę uwagę na bożki Babilonu.
Cała jego ziemia zostanie zawstydzona,
pośród niego będą padać wszyscy jego zabici+.
48 Niebo i ziemia oraz wszystko, co w nich jest,
będą radośnie wykrzykiwać nad Babilonem+,
bo z północy nadciągną na niego niszczyciele”+ — oświadcza Jehowa.
49 „Za sprawą Babilonu poginęli nie tylko Izraelici+,
w Babilonie poginęli też ludzie z całej ziemi.
50 Wy, którzy ocaleliście od miecza, idźcie i się nie zatrzymujcie!+
Wy, którzy jesteście daleko, pamiętajcie o Jehowie
i wspominajcie w sercu Jerozolimę”+.
51 „Zostaliśmy zawstydzeni, bo słyszeliśmy drwiny.
52 „Dlatego nadchodzą dni”, mówi Jehowa,
„gdy zwrócę uwagę na bożki Babilonu,
a w całej jego ziemi będą jęczeć ranni”+.
53 „Nawet gdyby Babilon wstąpił do nieba+,
nawet gdyby umocnił swoje strzeliste twierdze,
ode mnie nadciągną ci, którzy go zniszczą”+ — oświadcza Jehowa.
54 „Słuchajcie! Oto krzyk z Babilonu+,
odgłos wielkiej klęski z ziemi Chaldejczyków+,
55 bo Jehowa niszczy Babilon,
uciszy jego potężny głos.
Ich fale będą huczeć jak wiele wód.
Będzie słychać ich głos.
56 Bo na Babilon nadciągnie niszczyciel+.
Na pewno odpłaci+.
57 Upiję jego książąt i mędrców+,
jego namiestników, zarządców i wojowników
i zasną wiecznym snem,
z którego się nie zbudzą”+ — oświadcza Król, który ma na imię Jehowa, Bóg Zastępów.
58 Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów:
„Mur Babilonu, choć szeroki, zostanie całkowicie zburzony+,
a jego bramy, choć wysokie, zostaną podpalone.
Ludy będą trudzić się na darmo,
narody umęczą się tylko po to, żeby podsycić ogień”+.
59 Prorok Jeremiasz dał polecenie Serajaszowi, synowi Neriasza+, syna Machsejasza, gdy ten udawał się z judzkim królem Sedekiaszem do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz był kwatermistrzem. 60 Jeremiasz opisał w jednej księdze całe nieszczęście, które miało przyjść na Babilon, wszystkie te słowa napisane przeciw Babilonowi, 61 a następnie powiedział Serajaszowi: „Gdy dotrzesz do Babilonu i go zobaczysz, przeczytaj na głos wszystkie te słowa. 62 Potem powiedz: ‚Jehowo, zapowiedziałeś, że to miejsce zostanie zniszczone i opustoszeje, że nie będzie tam człowieka ani zwierzęcia i że to miasto zostanie bezpowrotnie zrujnowane’+. 63 Gdy skończysz czytać tę księgę, przywiąż do niej kamień i rzuć ją w środek Eufratu. 64 Potem powiedz: ‚Właśnie tak utonie Babilon i nigdy więcej się nie podniesie+ z powodu nieszczęścia, które na niego sprowadzam; a jego mieszkańcy się utrudzą’”+.
Tu kończą się słowa Jeremiasza.