Jeremiasza
30 Jehowa tak powiedział do Jeremiasza: 2 „Jehowa, Bóg Izraela, mówi: ‚Zapisz w księdze wszystkie słowa, które ci przekazuję. 3 Bo „nadchodzą dni”, oświadcza Jehowa, „gdy zbiorę jeńców ze swojego ludu, Izraela i Judy”+, mówi Jehowa, „i sprowadzę ich z powrotem do ziemi, którą dałem ich przodkom, i ona znowu stanie się ich własnością”’”+.
4 To są słowa, które Jehowa powiedział do Izraela i Judy.
5 Tak mówi Jehowa:
„Słyszeliśmy odgłosy paniki,
panuje przerażenie i nie ma pokoju.
6 Zapytajcie, proszę, czy mężczyzna może urodzić.
Czemu wszystkie twarze zbladły?
7 Ach! Co za przerażający* dzień+.
Nie ma podobnego.
To dla Jakuba czas udręki,
ale zostanie on z niej wybawiony”.
8 „W tym dniu”, oznajmia Jehowa, Bóg Zastępów, „złamię jarzmo, które zrzucę z ich karku, i rozerwę ich rzemienie*. Obcy* już nie zrobią z nich niewolników. 9 Mój lud będzie służył swojemu Bogu, Jehowie, i swojemu królowi Dawidowi, którego nad nim ustanowię”+.
10 „Nie bój się, mój sługo Jakubie”, mówi Jehowa,
„nie przerażaj się, Izraelu+.
Bo wybawię cię z dalekiej ziemi,
a twoich potomków — z kraju ich niewoli+.
Jakub powróci i będzie się cieszył niezmąconym spokojem,
nikt nie będzie wzbudzał w nich strachu”+.
11 „Bo ja jestem z tobą, żeby cię wybawić” — mówi Jehowa.
12 Bo tak mówi Jehowa:
„Nie ma leku na twoją ranę+.
Jest ona nieuleczalna.
13 Nie ma komu bronić twojej sprawy,
nie ma jak wyleczyć twojego wrzodu.
Nie ma dla ciebie leku.
14 Zapomnieli o tobie wszyscy twoi namiętni kochankowie+.
Już cię nie szukają.
Bo uderzyłem cię jak wróg+,
ukarałem jak ktoś okrutny —
a to ze względu na twoją wielką winę i twoje liczne grzechy+.
15 Dlaczego wołasz z powodu swojej rany?
Twój ból jest nieuleczalny!
Postąpiłem tak z tobą
ze względu na twoją wielką winę i twoje liczne grzechy+.
16 Dlatego wszyscy, którzy cię pożerają, zostaną pożarci+,
a wszyscy twoi wrogowie również pójdą do niewoli+.
Ci, którzy cię plądrują, zostaną splądrowani,
a wszystkich, którzy cię łupią, wydam na łup”+.
17 „Ale ciebie uzdrowię i uleczę twoje rany”+, oświadcza Jehowa,
„chociaż nazywali cię wypędzoną i mówili o tobie:
‚Syjon, którego nikt nie szuka’”+.
18 Tak mówi Jehowa:
„Zbieram jeńców z namiotów Jakuba+
i zlituję się nad jego siedzibami.
To miasto zostanie odbudowane na swoim wzgórzu+,
a warowna wieża stanie na właściwym miejscu.
19 Rozlegną się wśród nich podziękowania i śmiech+.
Pomnożę ich i nie będzie ich mało+.
20 Potomkom Jakuba będzie się wiodło jak dawniej
i jego zgromadzenie zostanie przede mną ugruntowane+.
Rozprawię się ze wszystkimi jego gnębicielami+.
21 Z niego będzie się wywodził jego znamienity
i spośród niego powstanie jego władca.
Zaproszę go, żeby się zbliżył, i on do mnie podejdzie”.
„Bo w przeciwnym razie kto by się ośmielił* do mnie podejść?” — mówi Jehowa.
22 „Będziecie moim ludem+, a ja będę waszym Bogiem”+.
23 W furii zerwie się wicher Jehowy+,
niszczycielska nawałnica, która runie na głowy niegodziwych.
24 Jehowa nie przestanie płonąć wielkim gniewem,
dopóki nie wykona i nie zrealizuje zamiarów swojego serca+.
Pod koniec dni to zrozumiecie+.