KSIĘGA KAPŁAŃSKA

1 Jehowa zawołał Mojżesza i rzekł do niego z namiotu spotkania+: 2 „Powiedz Izraelitom*: ‚Jeśli ktoś z was chce złożyć Jehowie ofiarę ze zwierząt domowych, to niech złoży ją z bydła albo z owiec lub kóz+.

3 „‚Jeżeli ma to być ofiara całopalna z bydła, to niech wybierze zdrowego samca+. Ma go z własnej woli+ przyprowadzić przed Jehowę, przed wejście do namiotu spotkania. 4 Niech położy rękę na głowie zwierzęcia przeznaczonego na ofiarę całopalną, a Bóg przyjmie tę ofiarę jako przebłaganie za niego.

5 „‚Potem należy zarżnąć tego młodego byka przed Jehową, a synowie Aarona, kapłani+, przyniosą jego krew do ołtarza, który stoi przy wejściu do namiotu spotkania, i pokropią nią ołtarz ze wszystkich stron+. 6 Po zdjęciu ze zwierzęcia skóry należy je porozcinać na części+. 7 Synowie Aarona, kapłani, rozpalą na ołtarzu ogień+, a na nim ułożą drewno. 8 Na drewnie płonącym na ołtarzu ułożą części zwierzęcia+ razem z głową i łojem*. 9 Jego jelita i golenie zostaną obmyte. Kapłan spali* to wszystko na ołtarzu. Jest to całopalenie, ofiara spalana w ogniu, której woń będzie przyjemna* dla Jehowy+.

10 „‚Jeżeli ktoś chce złożyć ofiarę całopalną z baranków lub kóz+, to niech wybierze zdrowego samca+. 11 Zwierzę ma zostać zarżnięte przed Jehową po północnej stronie ołtarza, a synowie Aarona, kapłani, pokropią jego krwią ołtarz ze wszystkich stron+. 12 Należy je porozcinać na części, które razem z głową i łojem* kapłan ułoży na drewnie płonącym na ołtarzu. 13 Jelita i golenie zostaną obmyte. Kapłan złoży to wszystko na ofiarę i spali na ołtarzu. Jest to całopalenie, ofiara spalana w ogniu, której woń będzie przyjemna dla Jehowy.

14 „‚Jeżeli jednak ktoś chce złożyć Jehowie ofiarę całopalną z ptaków, to niech złoży ją z turkawek albo młodych gołębi domowych+. 15 Kapłan przyniesie ptaka do ołtarza, naderwie mu głowę i położy go na ołtarzu, żeby go spalić, ale jego krew ma spłynąć po ścianie ołtarza. 16 Powinien też usunąć wole i pióra i rzucić je obok ołtarza, po stronie wschodniej, gdzie jest miejsce na popiół*+. 17 Rozerwie ptaka przy skrzydłach, ale nie rozdzieli go na dwie części. Potem spali go na drewnie płonącym na ołtarzu. Jest to całopalenie, ofiara spalana w ogniu, której woń będzie przyjemna dla Jehowy.

2 „‚Jeżeli ktoś* chce złożyć Jehowie ofiarę zbożową*+, to niech weźmie najlepszą mąkę, poleje ją oliwą i położy na nią kadzidło*+. 2 Potem przyniesie to do synów Aarona, kapłanów, a kapłan weźmie garść tej najlepszej mąki z oliwą oraz całe kadzidło i spali to na ołtarzu jako wyobrażenie całej ofiary*+. Jest to ofiara spalana w ogniu, której woń będzie przyjemna* dla Jehowy. 3 To, co pozostanie z ofiary zbożowej, będzie należeć do Aarona i jego synów+ jako szczególnie święta część+ ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu.

4 „‚Jeżeli na ofiarę zbożową chcesz złożyć coś upieczonego w piecu, ma to być z najlepszej mąki — przaśne okrągłe placki z oliwą albo przaśne cienkie placki posmarowane oliwą+.

5 „‚Jeżeli na ofiarę zbożową chcesz złożyć coś przyrządzonego na patelni+, ma to być z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, bez zakwasu. 6 Należy to połamać na kawałki i wylać na to oliwę+. Jest to ofiara zbożowa.

7 „‚Jeżeli na ofiarę zbożową chcesz złożyć coś przyrządzonego w rondlu, ma to być z najlepszej mąki z oliwą. 8 Przynieś tę ofiarę Jehowie. Daj ją kapłanowi, a on zaniesie ją do ołtarza. 9 Następnie weźmie trochę z tej ofiary zbożowej i spali to na ołtarzu jako wyobrażenie całej ofiary*+. Jest to ofiara spalana w ogniu, której woń będzie przyjemna dla Jehowy+. 10 To, co pozostanie z ofiary zbożowej, będzie należeć do Aarona i jego synów jako szczególnie święta część ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu+.

11 „‚Żadna ofiara zbożowa, którą będziecie składać Jehowie, nie może być przygotowana na zakwasie+, bo nie wolno wam spalać w ofierze dla Jehowy żadnego zaczynu ani miodu.

12 „‚Zaczyn i miód możesz składać Jehowie jako ofiarę z pierwszych plonów*+, ale nie wolno ich spalać na ołtarzu jako ofiary o przyjemnej woni.

13 „‚Wszystkie swoje ofiary zbożowe masz przyprawiać solą. W żadnej nie może zabraknąć soli, bo sól ma ci przypominać o przymierzu z Bogiem. Każdą swoją ofiarę posypiesz solą+.

14 „‚Jeżeli na ofiarę zbożową chcesz złożyć Jehowie pierwsze dojrzałe plony, to przynieś ziarno ze świeżo zżętych kłosów*, uprażone i rozgniecione. Będzie to ofiara zbożowa złożona z twoich pierwszych dojrzałych plonów+. 15 Na wierzch nalejesz oliwy i położysz kadzidło. Jest to ofiara zbożowa. 16 Kapłan weźmie trochę rozgniecionego ziarna z oliwą oraz całe kadzidło i spali to jako wyobrażenie całej ofiary*+. Jest to ofiara dla Jehowy spalana w ogniu.

3 „‚Jeżeli ktoś chce złożyć ofiarę współuczestnictwa*+ i ma to być ofiara z bydła, niech przyprowadzi przed Jehowę zdrowego samca lub samicę. 2 Położy rękę na głowie zwierzęcia ofiarnego i zostanie ono zarżnięte przed wejściem do namiotu spotkania. A synowie Aarona, kapłani, pokropią krwią zwierzęcia ołtarz ze wszystkich stron. 3 Część tej ofiary współuczestnictwa należy złożyć Jehowie jako ofiarę spalaną w ogniu+: cały tłuszcz+ okrywający jelita 4 oraz obie nerki i otaczający je tłuszcz, który jest w okolicach lędźwi. Wraz z nerkami należy też oddzielić tłuszcz na wątrobie+. 5 Synowie Aarona spalą to na ołtarzu, na ofierze całopalnej, ułożonej na płonącym drewnie+. Jest to ofiara spalana w ogniu, której woń będzie przyjemna* dla Jehowy+.

6 „‚Jeżeli ktoś chce złożyć Jehowie ofiarę współuczestnictwa i ma to być ofiara z owiec lub kóz, niech wybierze zdrowego samca lub samicę+. 7 Jeśli składa w ofierze baranka, to przyprowadzi go przed Jehowę, 8 położy rękę na jego głowie i zostanie on zarżnięty przed namiotem spotkania. A synowie Aarona pokropią jego krwią ołtarz ze wszystkich stron. 9 Tłuszcz z tej ofiary współuczestnictwa należy złożyć Jehowie jako ofiarę spalaną w ogniu+. Należy oddzielić cały tłusty ogon blisko kości krzyżowej, a także cały tłuszcz okrywający jelita 10 oraz obie nerki i otaczający je tłuszcz, który jest w okolicach lędźwi. Wraz z nerkami należy też oddzielić tłuszcz na wątrobie+. 11 Kapłan spali to na ołtarzu jako pokarm*, ofiarę dla Jehowy spalaną w ogniu+.

12 „‚Jeżeli ktoś chce złożyć w ofierze kozę, to przyprowadzi ją przed Jehowę, 13 położy rękę na jej głowie i zostanie ona zarżnięta przed namiotem spotkania. A synowie Aarona pokropią jej krwią ołtarz ze wszystkich stron. 14 Część tej ofiary należy złożyć Jehowie jako ofiarę spalaną w ogniu: cały tłuszcz okrywający jelita+ 15 oraz obie nerki i otaczający je tłuszcz, który jest w okolicach lędźwi. Wraz z nerkami należy też oddzielić tłuszcz na wątrobie. 16 Kapłan spali to na ołtarzu jako pokarm*, ofiarę spalaną w ogniu, której woń będzie przyjemna* dla Boga. Cały tłuszcz należy do Jehowy+.

17 „‚Oto trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń — wszędzie, gdzie będziecie mieszkać: Nie wolno wam jeść żadnego tłuszczu ani żadnej krwi’”+.

4 Jehowa dalej mówił do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Jeśli ktoś* nieumyślnie zgrzeszy+ przez to, że zrobi coś, czego Jehowa zakazał, należy postąpić tak:

3 „‚Jeżeli zgrzeszy namaszczony kapłan+ i ściągnie winę na lud, to złoży Jehowie zdrowego młodego byka jako ofiarę za grzech+. 4 Przyprowadzi go przed Jehowę, przed wejście do namiotu spotkania+, położy rękę na jego głowie i zarżnie go przed Jehową+. 5 Następnie weźmie trochę krwi byka i przyniesie ją do namiotu spotkania. 6 Umoczy we krwi palec+ i pokropi nią siedem razy+ przed Jehową, przed zasłoną w świętym miejscu*. 7 Niewielką ilością krwi posmaruje też rogi ołtarza kadzielnego*+, który jest przed Jehową w namiocie spotkania, a resztę krwi byka wyleje przy podstawie ołtarza całopalnego+, który jest u wejścia do namiotu spotkania.

8 „‚Potem oddzieli cały tłuszcz byka składanego w ofierze za grzech, łącznie z tłuszczem okrywającym jelita, 9 oraz obie nerki i otaczający je tłuszcz, który jest w okolicach lędźwi. Wraz z nerkami oddzieli też tłuszcz na wątrobie+. 10 Zrobi wszystko tak samo jak w wypadku byka składanego na ofiarę współuczestnictwa*+. Następnie spali to na ołtarzu całopalnym.

11 „‚Ale skórę byka, całe jego mięso, głowę, golenie, jelita i ich zawartość+ — 12 czyli resztę byka — każe wynieść poza obóz, na miejsce czyste, gdzie wysypuje się popiół*, i spali to na płonącym drewnie+. Ma być spalone tam, gdzie wysypuje się popiół.

13 „‚Jeżeli nieumyślnie zgrzeszy cały zbór Izraela i ściągnie na siebie winę+, ale nie będzie świadomy, że dopuszczono się czegoś, czego Jehowa zakazał+, 14 a potem grzech stanie się znany, to zbór weźmie młodego byka i przyprowadzi go przed namiot spotkania jako ofiarę za grzech. 15 Starsi ludu staną przed Jehową i położą ręce na głowie byka. Potem zostanie on zarżnięty przed Jehową.

16 „‚Wtedy namaszczony kapłan przyniesie nieco krwi byka do namiotu spotkania. 17 Umoczy we krwi palec i pokropi nią siedem razy przed Jehową, przed zasłoną+. 18 Następnie niewielką ilością krwi posmaruje rogi ołtarza+, który jest przed Jehową w namiocie spotkania, a resztę krwi wyleje przy podstawie ołtarza całopalnego, który jest u wejścia do namiotu spotkania+. 19 Oddzieli cały tłuszcz byka i spali na ołtarzu+. 20 Postąpi tak samo jak z poprzednim bykiem złożonym w ofierze za grzech. Tak właśnie postąpi. Dokona za lud przebłagania+ i grzech zostanie mu przebaczony. 21 A byka każe wynieść poza obóz i go spali, tak jak pierwszego byka+. Jest to ofiara za grzech składana za zbór+.

22 „‚Jeżeli nieumyślnie zgrzeszy naczelnik+, bo zrobi coś, czego Jehowa, jego Bóg, zakazał, i obciąży się winą, 23 albo jeśli dowie się, że popełnił jakiś grzech, to przyprowadzi na ofiarę zdrowego koziołka. 24 Położy rękę na jego głowie i zarżnie go przed Jehową w miejscu, gdzie się zarzyna zwierzęta przeznaczone na ofiary całopalne+. Jest to ofiara za grzech. 25 Kapłan weźmie na palec nieco krwi koziołka i posmaruje nią rogi+ ołtarza całopalnego, a resztę krwi wyleje przy podstawie ołtarza+. 26 Cały tłuszcz spali na ołtarzu, tak samo jak tłuszcz ofiary współuczestnictwa+. I dokona przebłagania za grzech naczelnika, i zostanie mu on przebaczony.

27 „‚Jeżeli nieumyślnie zgrzeszy ktoś* z ludu, bo zrobi coś, czego Jehowa zakazał, i obciąży się winą+, 28 albo jeśli dowie się, że popełnił jakiś grzech, to na ofiarę za grzech przyprowadzi zdrową kózkę. 29 Położy rękę na jej głowie i zarżnie ją w miejscu, gdzie się zarzyna zwierzęta przeznaczone na ofiary całopalne+. 30 Kapłan weźmie na palec nieco krwi i posmaruje nią rogi ołtarza całopalnego, a resztę krwi wyleje przy podstawie ołtarza+. 31 Cały tłuszcz oddzieli+, tak samo jak tłuszcz ofiary współuczestnictwa+, i spali go na ołtarzu jako przyjemną* woń dla Jehowy. I dokona za tę osobę przebłagania, i grzech zostanie jej przebaczony.

32 „‚Ale jeśli na ofiarę za grzech ktoś chce złożyć jagnię, ma to być zdrowa owieczka. 33 Położy rękę na jej głowie i zarżnie ją w miejscu, gdzie się zarzyna zwierzęta przeznaczone na ofiary całopalne+. 34 Kapłan weźmie na palec nieco krwi i posmaruje nią rogi ołtarza całopalnego+, a resztę krwi wyleje przy podstawie ołtarza. 35 Cały tłuszcz oddzieli, tak samo jak tłuszcz baranka składanego na ofiarę współuczestnictwa, i spali go na ołtarzu razem z ofiarami dla Jehowy spalanymi w ogniu+. I dokona przebłagania za grzech tej osoby, i zostanie jej on przebaczony+.

5 „‚Jeżeli ktoś* zgrzeszy przez to, że usłyszał publiczne wezwanie do złożenia świadectwa*+, a nie zareagował na nie, chociaż był świadkiem jakiegoś zdarzenia, widział je albo się o nim dowiedział, to odpowie za swój grzech.

2 „‚Jeżeli ktoś* dotknie czegoś nieczystego — czy to padliny nieczystego dzikiego zwierzęcia, czy padliny nieczystego zwierzęcia domowego, czy też padliny jednego z nieczystych małych stworzeń, od których roi się na ziemi+ — to choćby nie był tego świadomy, jest nieczysty i ściągnął na siebie winę. 3 Albo jeśli ktoś nieświadomie dotknie nieczystego człowieka lub nieczystej rzeczy+ — jakiejkolwiek nieczystości, przez którą może się stać nieczysty — to choćby dowiedział się o tym dopiero później, ściąga na siebie winę.

4 „‚Jeżeli ktoś* pochopnie przysięga, że coś zrobi — coś dobrego lub złego — cokolwiek by to było, i nie jest świadomy, że przysiągł pochopnie, a dopiero potem to sobie uświadamia, to ściąga na siebie winę*+.

5 „‚Gdy ktoś ściągnie na siebie winę przez którąś z tych rzeczy, to wyjawi+, w jaki sposób zgrzeszył, 6 i za swoje przewinienie przyniesie Jehowie na ofiarę+ samicę z trzody, owieczkę lub kózkę. Jest to ofiara za grzech. Następnie kapłan dokona przebłagania za jego grzech.

7 „‚Jeśli jednak kogoś nie stać na owcę, to za swoje przewinienie przyniesie Jehowie dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe+ — jednego ptaka na ofiarę za grzech i jednego na całopalenie+. 8 Przyniesie je do kapłana, który złoży najpierw jednego ptaka jako ofiarę za grzech. Naderwie mu głowę przy szyi, nie odrywając jej całkowicie. 9 Niewielką ilością krwi ptaka opryska ścianę ołtarza, a resztę krwi wyciśnie przy podstawie ołtarza+. Jest to ofiara za grzech. 10 Drugiego ptaka przygotuje na całopalenie według ustalonego sposobu postępowania+. I dokona przebłagania za grzech tej osoby, i zostanie jej on przebaczony+.

11 „‚A jeśli kogoś nie stać na dwie turkawki lub na dwa młode gołębie domowe, to na ofiarę za grzech przyniesie dziesiątą część efy*+ najlepszej mąki. Nie może dodawać do niej oliwy ani kłaść na nią kadzidła*, bo jest to ofiara za grzech. 12 Przyniesie ją do kapłana, a kapłan weźmie z niej pełną garść i spali ją na ołtarzu jako wyobrażenie całej ofiary* razem z ofiarami dla Jehowy spalanymi w ogniu. Jest to ofiara za grzech. 13 I dokona przebłagania za grzech, którego dopuściła się ta osoba — za którykolwiek z wymienionych grzechów — i zostanie jej on przebaczony+. Reszta ofiary przypadnie kapłanowi+, tak samo jak ofiara zbożowa*’”+.

14 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 15 „Jeśli ktoś* postąpi niewiernie przez to, że nieumyślnie zgrzeszy przeciw świętym rzeczom Jehowy+, to na ofiarę za przewinienie przyniesie Jehowie zdrowego barana+, którego wartość została wyceniona w srebrnych syklach* według wagi świętego sykla*+. 16 I da zadośćuczynienie za grzech przeciw świętemu miejscu*, i doda do tego jedną piątą wartości danej rzeczy+. Przyniesie to do kapłana, żeby ten mógł dokonać za niego przebłagania+ baranem stanowiącym ofiarę za przewinienie. I grzech zostanie mu przebaczony+.

17 „Jeżeli ktoś* zgrzeszy przez to, że zrobi coś, czego Jehowa zakazał, to nawet jeśli nie jest tego świadomy, ściągnął na siebie winę i odpowie za swój grzech+. 18 Na ofiarę za przewinienie przyprowadzi do kapłana zdrowego barana o odpowiedniej, oszacowanej wartości+. Wtedy kapłan dokona przebłagania za jego nieumyślny grzech, którego nie był świadomy, i zostanie mu on przebaczony. 19 Jest to ofiara za przewinienie. Ktoś taki naprawdę ściągnął na siebie winę, grzesząc przeciw Jehowie”.

6 Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza: 2 „Jeśli ktoś* zgrzeszył i postąpił niewiernie wobec Jehowy+ przez to, że oszukał swojego bliźniego w związku z czymś, co mu powierzono+ lub oddano na przechowanie, przez to, że okradł bliźniego lub pozbawił go czegoś podstępem, 3 że znalazł coś zgubionego i się do tego nie przyznał, a ponadto fałszywie przysięga, że nie dopuścił się żadnego takiego grzechu+, to ma postąpić tak: 4 Jeśli zgrzeszył i jest winny, ma zwrócić to, co ukradł, co wymusił, co zdobył w nieuczciwy sposób, co mu powierzono, albo to, co znalazł, 5 lub cokolwiek, w związku z czym fałszywie przysiągł. W dniu, w którym udowodniono jego winę, da właścicielowi pełne odszkodowanie+ i doda do tego jedną piątą wartości danej rzeczy. 6 Poza tym za swe przewinienie złoży Jehowie ofiarę. Przyprowadzi do kapłana zdrowego barana o odpowiedniej, oszacowanej wartości. Jest to ofiara za przewinienie+. 7 A kapłan dokona za niego przebłagania przed Jehową i czyn, którym ściągnął na siebie winę, zostanie mu przebaczony”+.

8 Jehowa dalej mówił do Mojżesza: 9 „Nakaż Aaronowi i jego synom: ‚Takie jest prawo dotyczące całopalenia+: Całopalenie ma pozostawać na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana i na ołtarzu ma się palić ogień. 10 Rano kapłan ubierze się w oficjalny lniany strój+, a na nagie ciało włoży lnianą bieliznę*+. Potem zbierze popiół*+ z ofiary całopalnej spalonej na ołtarzu i zostawi go obok ołtarza. 11 Następnie zdejmie swoje szaty+, włoży inne i wyniesie popiół na miejsce czyste poza obozem+. 12 Na ołtarzu stale będzie podtrzymywany ogień. Nie może zgasnąć. Każdego dnia rano kapłan dorzuci do niego drewna+, ułoży na nim całopalenie i spali je razem z tłuszczem ofiar współuczestnictwa*+. 13 Ogień na ołtarzu będzie płonął nieustannie. Nie może zgasnąć.

14 „‚Takie jest prawo dotyczące ofiary zbożowej*+: Synowie Aarona mają składać ją Jehowie przed ołtarzem. 15 Jeden z nich weźmie z ofiary zbożowej garść najlepszej mąki z oliwą oraz całe kadzidło* położone na wierzchu i spali to na ołtarzu jako wyobrażenie całej ofiary*. Jest to ofiara o przyjemnej* woni dla Jehowy+. 16 To, co z niej pozostanie, zje Aaron i jego synowie+. Będą to jeść w świętym miejscu* — na dziedzińcu namiotu spotkania — w postaci przaśnego chleba+. 17 Nie należy tego piec z niczym, co zawiera zakwas+. Daję im to jako ich część z ofiar spalanych w ogniu+. Jest to coś szczególnie świętego+, jak ofiara za grzech i jak ofiara za przewinienie. 18 Będzie to jadł każdy mężczyzna spośród potomków Aarona+. Jest to część z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu należna im przez wszystkie wasze pokolenia+. Każda rzecz, która zetknie się z tymi ofiarami, stanie się święta’”.

19 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 20 „Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą będą składać Jehowie w dniu namaszczenia+: dziesiąta część efy*+ najlepszej mąki jako stała ofiara zbożowa+ — połowa z tego rano i połowa wieczorem. 21 Należy ją przyrządzić z oliwą na patelni+: dobrze wymieszać z oliwą, upiec i przynieść w kawałkach jako ofiarę zbożową o przyjemnej* woni dla Jehowy. 22 Będzie to robił każdy namaszczony kapłan wybrany po Aaronie spośród jego potomków+. Ofiarę tę należy w całości spalać dla Jehowy — ma to być trwały przepis. 23 Każda ofiara zbożowa składana przez kapłana ma być ofiarowana w całości. Nie wolno jej jeść”.

24 Jehowa znowu przemówił do Mojżesza: 25 „Powiedz Aaronowi i jego synom: ‚Takie jest prawo dotyczące ofiary za grzech+: Zwierzę składane w ofierze za grzech należy zarżnąć przed Jehową w miejscu, gdzie się zarzyna zwierzęta przeznaczone na ofiary całopalne+. Jest to szczególnie święta ofiara. 26 Ma ją jeść kapłan, który ją składa za grzech+. Ma ją jeść w świętym miejscu, na dziedzińcu namiotu spotkania+.

27 „‚Każda rzecz, która się zetknie z jej mięsem, stanie się święta, a gdy ktoś opryska ubranie jej krwią, należy to wyprać w świętym miejscu. 28 Naczynie gliniane, w którym gotowano mięso, ma zostać stłuczone, a naczynie miedziane należy wyszorować i umyć.

29 „‚Mięso tej ofiary będzie jadł każdy mężczyzna spośród kapłanów+. Jest ona szczególnie święta+. 30 Ale mięsa ofiary za grzech, z której nieco krwi przynosi się do namiotu spotkania i w świętym miejscu dokonuje przebłagania, nie wolno jeść+. Ofiarę tę należy spalić.

7 „‚Takie jest prawo dotyczące ofiary za przewinienie+: Jest ona czymś szczególnie świętym. 2 Zwierzę składane w ofierze za przewinienie należy zarżnąć w miejscu, gdzie się zarzyna zwierzęta przeznaczone na ofiary całopalne, a jego krwią+ zostanie pokropiony ołtarz ze wszystkich stron+. 3 Należy złożyć cały jego tłuszcz+, łącznie z tłustym ogonem i tłuszczem okrywającym jelita, 4 oraz obie nerki i otaczający je tłuszcz, który jest w okolicach lędźwi. Wraz z nerkami należy też oddzielić tłuszcz na wątrobie+. 5 Kapłan spali to na ołtarzu jako ofiarę dla Jehowy spalaną w ogniu+. Jest to ofiara za przewinienie. 6 Jej mięso będzie jadł w świętym miejscu* każdy mężczyzna spośród kapłanów+. Jest ona czymś szczególnie świętym+. 7 Prawo dotyczące ofiary za przewinienie odnosi się też do ofiary za grzech. Należy się ona kapłanowi, który dokonuje nią przebłagania+.

8 „‚Gdy kapłan składa za kogoś zwierzę na ofiarę całopalną, przypadnie mu skóra+ tego zwierzęcia.

9 „‚Każda ofiara zbożowa* upieczona w piecu lub przyrządzona w rondlu czy na patelni+ należy do kapłana, który ją składa. Przypadnie jemu+. 10 Ale każda ofiara zbożowa wymieszana z oliwą+ lub sucha+ przypadnie wszystkim synom Aarona — każdemu po równo.

11 „‚Takie jest prawo dotyczące ofiary współuczestnictwa*+, którą ktoś składa Jehowie: 12 Jeśli ją składa w dowód wdzięczności+, to razem ze zwierzęciem złoży przaśne okrągłe placki z oliwą, przaśne cienkie placki posmarowane oliwą oraz okrągłe placki z najlepszej mąki dobrze wymieszanej i wyrobionej z oliwą. 13 Oprócz tego złoży okrągłe chleby na zakwasie. Będzie to jego ofiara współuczestnictwa złożona jako ofiara dziękczynna. 14 Weźmie z niej po jednym z każdego rodzaju wypieków i złoży jako świętą część dla Jehowy. Przypadnie to kapłanowi, który kropi ołtarz krwią ofiar współuczestnictwa+. 15 Mięso ofiar współuczestnictwa będących wyrazem wdzięczności ma być zjedzone w dniu ich złożenia. Nic z nich nie można zostawić do rana+.

16 „‚Ofiarę związaną z jakimś ślubem+ albo jakąś inną dobrowolną ofiarę+ powinno się jeść w dniu jej złożenia, ale jeśli coś z niej pozostanie, można to zjeść również nazajutrz. 17 Natomiast to, co z mięsa ofiary pozostanie na trzeci dzień, ma zostać spalone+. 18 Jeśli coś z mięsa ofiary współuczestnictwa będzie jedzone trzeciego dnia, ofiarodawca nie zjedna sobie Bożego uznania, a jego ofiara nie zostanie przyjęta. Mięso to będzie czymś odrażającym, a osoba*, która je zje, odpowie za swój grzech+. 19 Nie można też jeść mięsa, które zetknęło się z czymś nieczystym. Należy je spalić. Każdy, kto jest czysty, może jeść czyste mięso.

20 „‚Jeśli ktoś* zje mięso ofiary współuczestnictwa złożonej Jehowie, a jest nieczysty, zostanie zgładzony*+. 21 Jeśli ktoś* dotknie nieczystego człowieka+, nieczystego zwierzęcia+ bądź czegokolwiek innego, co jest nieczyste i budzi wstręt+, a potem zje coś z mięsa ofiary współuczestnictwa złożonej Jehowie, zostanie zgładzony*’”.

22 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 23 „Powiedz Izraelitom: ‚Nie wolno wam jeść żadnego tłuszczu+ — ani tłuszczu byka, ani baranka, ani kozy. 24 Tłuszczu zwierzęcia padłego czy zabitego przez inne zwierzę można użyć do różnych celów, lecz jeść wam go nie wolno+. 25 Każdy, kto je tłuszcz zwierzęcia, które składa na ofiarę dla Jehowy spalaną w ogniu, zostanie zgładzony*.

26 „‚Nie wolno wam jeść żadnej krwi+ — czy to krwi ptaka, czy innego zwierzęcia — w żadnym z waszych miejsc zamieszkania. 27 Każdy, kto* by jadł jakąkolwiek krew, zostanie zgładzony*’”+.

28 Jehowa dalej mówił do Mojżesza: 29 „Powiedz Izraelitom: ‚Kto składa Jehowie ofiarę współuczestnictwa, część tej ofiary przyniesie przed Jehowę+. 30 Przyniesie w rękach tłuszcz+ razem z mostkiem jako ofiarę dla Jehowy spalaną w ogniu i będzie kołysał mostkiem. Będzie to ofiara kołysana+ przed Jehową. 31 Tłuszcz kapłan spali na ołtarzu+, a mostek przypadnie Aaronowi i jego synom+.

32 „‚Prawy udziec otrzyma kapłan jako świętą część z waszych ofiar współuczestnictwa+. 33 Przypadnie on synowi Aarona, który składa krew ofiar współuczestnictwa oraz ich tłuszcz+. 34 Bo z ofiar współuczestnictwa składanych przez Izraelitów biorę mostek ofiary kołysanej oraz udziec ze świętej części i na stałe przydzielam je kapłanowi Aaronowi i jego synom+.

35 „‚Jest to część z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu należna kapłanom, Aaronowi i jego synom, od dnia, w którym zaczęli pełnić służbę kapłańską dla Jehowy+. 36 Jehowa kazał dać im tę część w dniu, gdy ich namaszczał+. Jest to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń’”.

37 Takie jest prawo dotyczące całopalenia+, ofiary zbożowej+, ofiary za grzech+, ofiary za przewinienie+, ofiary składanej z okazji wprowadzenia kapłanów na urząd+ oraz ofiary współuczestnictwa+. 38 Jehowa przekazał to prawo Mojżeszowi na górze Synaj+ w dniu, w którym polecił Izraelitom, by składali Jehowie ofiary na pustkowiu Synaj+.

8 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Weź Aarona i jego synów+, a także szaty+, olejek do namaszczania+, byka na ofiarę za grzech, dwa barany oraz kosz przaśników+ 3 i zbierz lud* przy wejściu do namiotu spotkania”.

4 Wtedy Mojżesz zrobił to, co mu nakazał Jehowa, i wszyscy zebrali się przy wejściu do namiotu spotkania. 5 Mojżesz powiedział do zgromadzonych: „Oto co Jehowa polecił nam zrobić”. 6 Następnie przyprowadził Aarona i jego synów i ich umył*+. 7 Potem ubrał Aarona w długą szatę+, przepasał szarfą+, włożył mu płaszcz bez rękawów+ oraz efod*+, który przewiązał przymocowanym do niego ozdobnym* pasem+. 8 Założył mu też napierśnik+, a do napierśnika włożył urim i tummim+. 9 Na głowę włożył mu zawój+, a z przedniej strony zawoju umieścił lśniącą płytkę ze złota, święty znak oddania dla Boga*+. Zrobił tak, jak Jehowa mu nakazał.

10 Następnie Mojżesz wziął olejek do namaszczania i namaścił przybytek oraz wszystko, co się w nim znajdowało+, i to uświęcił. 11 Potem siedem razy pokropił olejkiem ołtarz i w ten sposób namaścił ołtarz ze wszystkimi przyborami, a także basen razem z podstawą, żeby je uświęcić. 12 W końcu wziął nieco olejku i wylał na głowę Aarona, i go namaścił, żeby go uświęcić+.

13 Potem przyprowadził synów Aarona, ubrał ich w długie szaty, przepasał szarfami i włożył im nakrycia głowy+, tak jak Jehowa mu nakazał.

14 Następnie przyprowadził byka przeznaczonego na ofiarę za grzech. Aaron i jego synowie położyli ręce na głowie byka+. 15 Mojżesz go zarżnął, wziął na palec nieco jego krwi+, posmarował nią rogi ołtarza ze wszystkich stron i oczyścił ołtarz z grzechu, a resztę krwi wylał przy podstawie ołtarza, żeby go uświęcić i żeby można było dokonywać na nim przebłagania. 16 Potem wziął cały tłuszcz okrywający jelita, tłuszcz znajdujący się na wątrobie oraz obie nerki i ich tłuszcz i spalił to na ołtarzu+. 17 A resztę byka — jego skórę, mięso i zawartość jelit — polecił spalić poza obozem+, tak jak Jehowa mu nakazał.

18 Później przyprowadził barana przeznaczonego na całopalenie. Aaron i jego synowie położyli ręce na głowie barana+. 19 Mojżesz go zarżnął i pokropił krwią ołtarz ze wszystkich stron. 20 Porozcinał barana na części i umieścił je razem z głową i łojem* na ogniu, 21 po czym obmył jelita i golenie i całego barana spalił na ołtarzu. Było to całopalenie o przyjemnej* woni, ofiara dla Jehowy spalana w ogniu — zgodnie z tym, co Jehowa nakazał Mojżeszowi.

22 Następnie przyprowadził drugiego barana, barana przeznaczonego na ofiarę z okazji wprowadzenia kapłanów na urząd+. Aaron i jego synowie położyli ręce na głowie tego barana+. 23 Mojżesz go zarżnął, wziął nieco jego krwi i posmarował nią płatek prawego ucha Aarona oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec prawej stopy. 24 Potem przyprowadził synów Aarona i niewielką ilością krwi posmarował im płatek prawego ucha oraz kciuk prawej ręki i wielki palec prawej stopy. A resztą krwi pokropił ołtarz ze wszystkich stron+.

25 Później wziął tłuszcz, tłusty ogon, cały tłuszcz okrywający jelita, tłuszcz znajdujący się na wątrobie, obie nerki i ich tłuszcz, a także prawy udziec+. 26 Z kosza przaśników, który był przed Jehową, wziął jeden przaśny okrągły placek+, jeden okrągły chleb z oliwą+ oraz jeden cienki placek i położył je na tym tłuszczu i na prawym udźcu. 27 Wszystko to położył na dłoniach Aarona oraz dłoniach jego synów i zaczął tym kołysać. Była to ofiara kołysana przed Jehową. 28 Potem Mojżesz wziął to z ich rąk i spalił na ołtarzu, na wierzchu całopalenia. Była to ofiara o przyjemnej* woni z okazji wprowadzenia kapłanów na urząd, ofiara dla Jehowy spalana w ogniu.

29 Następnie Mojżesz wziął mostek i zaczął nim kołysać. Była to ofiara kołysana przed Jehową+. Z barana ofiarowanego podczas wprowadzenia kapłanów na urząd ta część przypadła Mojżeszowi — zgodnie z nakazem, jaki otrzymał on od Jehowy+.

30 Potem Mojżesz wziął nieco olejku do namaszczania+ i nieco krwi, która była na ołtarzu, i pokropił tym Aarona oraz jego szaty, a także jego synów oraz ich szaty. W ten sposób uświęcił Aarona i jego szaty, a także jego synów+ i ich szaty+.

31 Następnie rzekł do Aarona i jego synów: „Ugotujcie+ to mięso przy wejściu do namiotu spotkania i zjedzcie je razem z chlebem, który jest w koszu ofiarowanym z okazji wprowadzenia was na urząd, bo tak mi nakazano: ‚Będzie to jadł Aaron i jego synowie’+. 32 A to, co pozostanie z mięsa i chleba, spalicie+. 33 Nie wolno wam odchodzić od wejścia do namiotu spotkania przez siedem dni, bo siedem dni potrwa wprowadzanie was na urząd kapłański*+. 34 To, co zrobiliśmy dzisiaj, żeby dokonać za was przebłagania, nakazał nam zrobić Jehowa+. 35 Przez siedem dni+ — dniem i nocą — będziecie stać przy wejściu do namiotu spotkania i wywiązywać się z obowiązków wobec Jehowy+, bo inaczej umrzecie. Tak mi nakazano”.

36 Aaron i jego synowie zrobili wszystko, co Jehowa polecił za pośrednictwem Mojżesza.

9 Ósmego dnia+ Mojżesz wezwał Aarona i jego synów oraz starszych Izraela 2 i rzekł do Aarona: „Weź zdrowe cielę na ofiarę za grzech+ i zdrowego barana na całopalenie i przyprowadź je przed Jehowę. 3 A Izraelitom powiedz: ‚Weźcie kozła na ofiarę za grzech oraz zdrowe roczne cielę i zdrowego rocznego baranka na całopalenie, 4 a także byka i barana na ofiary współuczestnictwa*+, żeby je ofiarować Jehowie, jak również ofiarę zbożową*+ wymieszaną z oliwą. Bo dzisiaj Jehowa się wam ukaże’”+.

5 Przyszli więc przed namiot spotkania z tym, co polecił Mojżesz, a gdy podszedł cały lud i stanął przed Jehową, 6 Mojżesz przemówił: „Oto co Jehowa nakazał wam zrobić, żeby mogła się wam ukazać chwała Jehowy”+. 7 Potem rzekł do Aarona: „Podejdź do ołtarza i złóż swoją ofiarę za grzech+ oraz swoje całopalenie, i dokonaj przebłagania za siebie+ i za swój dom. Złóż także ofiarę za lud+ i dokonaj za niego przebłagania+, tak jak Jehowa nakazał”.

8 Aaron natychmiast podszedł do ołtarza i zarżnął cielę przeznaczone na ofiarę za grzech, którą składał za siebie+. 9 Wtedy jego synowie podali mu krew+, a on umoczył w niej palec i posmarował nią rogi ołtarza, natomiast pozostałą krew wylał przy podstawie ołtarza+. 10 Tłuszcz zwierzęcia, nerki oraz tłuszcz znajdujący się na wątrobie spalił na ołtarzu, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi+. 11 A mięso i skórę spalił poza obozem+.

12 Potem zarżnął zwierzę przeznaczone na ofiarę całopalną, a jego synowie podali mu krew, którą pokropił ołtarz ze wszystkich stron+. 13 Podali mu również części zwierzęcia razem z głową, a on umieścił je na ogniu. 14 Ponadto obmył jelita i golenie, położył na wierzchu i też spalił na ołtarzu.

15 Później złożył ofiarę za lud. Wziął kozła przeznaczonego na ofiarę za grzech ludu i zrobił z nim to co z pierwszym zwierzęciem — zarżnął go i złożył w ofierze za grzech. 16 Potem według ustalonego sposobu postępowania złożył całopalenie+.

17 Następnie złożył ofiarę zbożową+. Wziął do ręki trochę z tej ofiary i spalił na ołtarzu oprócz porannego całopalenia+.

18 Potem zarżnął byka i barana — ofiarę współuczestnictwa, którą składał za lud. Wtedy jego synowie podali mu krew, a on pokropił nią ołtarz ze wszystkich stron+. 19 Wzięli też tłuszcz byka+, tłusty ogon barana, tłuszcz okrywający jelita, nerki i tłuszcz znajdujący się na wątrobie+ 20 i położyli cały ten tłuszcz na mostkach zwierząt, po czym Aaron spalił tłuszcz na ołtarzu+. 21 A mostkami i prawym udźcem kołysał. Była to ofiara kołysana przed Jehową. Aaron zrobił tak, jak nakazał Mojżesz+.

22 Później Aaron uniósł ręce w stronę ludu i go pobłogosławił+. Po złożeniu ofiary za grzech, całopalenia i ofiar współuczestnictwa odszedł od ołtarza. 23 W końcu Mojżesz i Aaron weszli do namiotu spotkania, po czym wyszli i pobłogosławili lud+.

Wtedy całemu ludowi ukazała się chwała Jehowy+. 24 Jehowa zesłał ogień+, który strawił całopalenie i tłuszcz na ołtarzu. Na ten widok cały lud zaczął wydawać okrzyki i wszyscy upadli twarzą do ziemi+.

10 Później synowie Aarona, Nadab i Abihu+, wzięli swoje kadzielnice, włożyli do nich ogień, nasypali kadzidła+ i zaczęli składać przed Jehową niedozwoloną ofiarę*+ — zrobili coś, czego On nie nakazał im robić. 2 Wtedy Jehowa zesłał na nich ogień+, tak że umarli przed Jehową+. 3 Potem Mojżesz rzekł do Aarona: „Tak powiedział Jehowa: ‚Wśród zbliżających się do mnie zostanę uświęcony+ i przed całym ludem zostanę okryty chwałą’”. Tymczasem Aaron milczał.

4 Mojżesz wezwał Miszaela i Elcafana, synów Uzziela+, wuja Aarona, i im polecił: „Podejdźcie tu. Zabierzcie swoich braci sprzed świętego miejsca* i wynieście ich poza obóz”. 5 Podeszli więc i zabrali ich w szatach, i wynieśli poza obóz, tak jak powiedział Mojżesz.

6 Następnie Mojżesz rzekł do Aarona i do jego pozostałych synów, Eleazara i Itamara: „Nie rozwichrzajcie włosów ani nie rozdzierajcie szat+, żeby nie umrzeć i żeby Bóg nie oburzył się na cały lud. Niech wasi bracia — cały lud Izraela — opłakują tych, których Jehowa uśmiercił ogniem. 7 Nie wolno wam odchodzić od wejścia do namiotu spotkania, bo inaczej umrzecie. Zostaliście przecież namaszczeni olejkiem od Jehowy”+. Postąpili więc zgodnie ze słowami Mojżesza.

8 Potem Jehowa przemówił do Aarona: 9 „Gdy ty i twoi synowie idziecie do namiotu spotkania, nie pijcie wina ani innego alkoholu+, bo inaczej umrzecie. Jest to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń — 10 żebyście umieli odróżniać to, co święte, od tego, co nie jest święte, oraz to, co nieczyste, od tego, co czyste+, 11 i żebyście uczyli Izraelitów wszystkich przepisów, które Jehowa przekazał wam przez Mojżesza”+.

12 Wtedy Mojżesz powiedział do Aarona i do jego pozostałych synów, Eleazara i Itamara: „Weźcie to, co zostało z ofiary zbożowej*, i zjedzcie przy ołtarzu w postaci przaśnego chleba+, bo jest to coś szczególnie świętego z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu+. 13 Macie to jeść w świętym miejscu+, bo z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu jest to część należna tobie i twoim synom. Tak właśnie mi nakazano. 14 W miejscu czystym będziecie też jeść mostek ofiary kołysanej oraz udziec ze świętej części+ — ty, twoi synowie i twoje córki+ — bo z ofiar współuczestnictwa* składanych przez Izraelitów ta część została przydzielona tobie i twoim synom. 15 Izraelici przyniosą udziec ze świętej części i mostek zwierzęcia złożonego na ofiarę kołysaną razem z tłuszczem ofiar spalanych w ogniu, żeby tym kołysać. Będzie to ofiara kołysana przed Jehową. Będzie to część na stałe należna tobie i twoim synom+, tak jak nakazał Jehowa”.

16 Gdy Mojżesz szukał kozła złożonego w ofierze za grzech+, odkrył, że został on już spalony. Oburzył się więc na Eleazara i Itamara, pozostałych synów Aarona, i rzekł: 17 „Dlaczego nie zjedliście mięsa ofiary za grzech w świętym miejscu?+ Przecież jest ona czymś szczególnie świętym. Bóg wam ją dał, żebyście mogli brać na siebie grzech ludu i dokonywać za lud przebłagania przed Jehową. 18 Krwi kozła nie wniesiono do świętego miejsca+. Koniecznie powinniście byli go zjeść w świętym miejscu, tak jak mi nakazano”. 19 Aaron odpowiedział Mojżeszowi: „Lud złożył dziś przed Jehową ofiarę za grzech i całopalenie+, ale czy po tym, co mnie spotkało, mógłbym jeść mięso tych ofiar? Czy Jehowie by się to spodobało?”. 20 Kiedy Mojżesz usłyszał to wyjaśnienie, uznał je za zadowalające.

11 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: 2 „Powiedzcie Izraelitom: ‚Oto zwierzęta lądowe*, które możecie jeść+: 3 Każde zwierzę, które ma rozdzielone kopyto i rozwidlone racice oraz które przeżuwa pokarm, możecie jeść.

4 „‚Ale tych zwierząt, które tylko przeżuwają pokarm albo tylko mają rozdzielone kopyto, nie wolno wam jeść. Są to: Wielbłąd — ponieważ przeżuwa pokarm, ale nie ma rozdzielonego kopyta. Jest dla was nieczysty+. 5 Góralek+ — ponieważ przeżuwa pokarm, ale nie ma rozdzielonego kopyta. Jest dla was nieczysty. 6 Zając — ponieważ przeżuwa pokarm, ale nie ma rozdzielonego kopyta. Jest dla was nieczysty. 7 Świnia+ — ponieważ ma rozdzielone kopyto i rozwidloną racicę, ale nie przeżuwa pokarmu. Jest dla was nieczysta. 8 Nie wolno wam jeść mięsa tych zwierząt ani dotykać ich padliny. Są dla was nieczyste+.

9 „‚Oto co możecie jeść ze wszystkiego, co żyje w wodach: To, co żyje w wodach, morzach czy rzekach, a ma płetwy i łuski, możecie jeść+. 10 Ale to, co żyje w morzach i rzekach, a nie ma płetw ani łusek — wszystkie małe stworzenia, od których roi się w wodach, i każde inne żyjące tam stworzenie* — jest dla was czymś wstrętnym. 11 Tak, stworzenia te będą dla was czymś wstrętnym. Nie wolno wam jeść ich mięsa+, a ich padliną macie się brzydzić. 12 Wszystko, co żyje w wodach, a nie ma płetw ani łusek, jest dla was czymś wstrętnym.

13 „‚A oto stworzenia latające, których będziecie się brzydzić i których nie należy jeść, bo są czymś wstrętnym: orzeł+, rybołów, sęp kasztanowaty+, 14 kania ruda i kania czarna, 15 wszelkie gatunki kruków, 16 struś, sowa, mewa, wszelkie gatunki sokołów, 17 pójdźka, kormoran, sowa uszata, 18 łabędź, pelikan, sęp, 19 bocian, wszelkie gatunki czapli, dudek i nietoperz. 20 Również wszelkie skrzydlate małe stworzenia*, od których roi się na ziemi, a które poruszają się na czterech nogach, są dla was czymś wstrętnym.

21 „‚Spośród skrzydlatych małych stworzeń, od których roi się na ziemi, a które poruszają się na czterech nogach, możecie jeść tylko te, które mają odnóża skoczne służące do skakania po ziemi. 22 Są to różne gatunki szarańczy wędrownej i inne jadalne gatunki szarańczy+, świerszcze i koniki polne. 23 Wszelkie inne skrzydlate małe stworzenia, od których roi się na ziemi, a które poruszają się na czterech nogach, są dla was czymś wstrętnym. 24 Przez nie stalibyście się nieczyści. Każdy, kto dotknie ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora+. 25 Każdy, kto by niósł ich padlinę, powinien wyprać swoje ubranie+. Będzie nieczysty aż do wieczora.

26 „‚Wszelkie zwierzęta, które mają rozdzielone kopyto, ale nie mają racicy ani nie przeżuwają pokarmu, są dla was nieczyste. Każdy, kto by ich dotknął, będzie nieczysty+. 27 Spośród wszystkich żywych stworzeń poruszających się na czterech nogach nieczyste są dla was te, które mają łapy. Każdy, kto by dotknął ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. 28 Kto by niósł ich padlinę, powinien wyprać swoje ubranie+. Będzie nieczysty aż do wieczora+. Zwierzęta te są dla was nieczyste.

29 „‚Oto stworzenia, od których roi się na ziemi, a które są dla was nieczyste: ślepiec, mysz+, wszelkie gatunki jaszczurek, 30 gekon, wielka jaszczurka, traszka, jaszczurka piaskowa i kameleon. 31 Są one dla was nieczyste+. Każdy, kto by dotknął ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora+.

32 „‚Wszystko, na co by upadły ich martwe ciała, będzie nieczyste — czy to jakieś drewniane sprzęty, czy ubranie, czy skóra, czy wór*. Jakikolwiek przedmiot, z którego korzystacie, powinno się zanurzyć w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. A potem będzie czysty. 33 Jeśli któreś z tych martwych zwierząt wpadnie do naczynia glinianego, to wszystko, co w nim będzie, stanie się nieczyste. A samo naczynie stłuczecie+. 34 Wszelka żywność, która by miała kontakt z wodą z takiego naczynia, będzie nieczysta. Również każdy napój w takim naczyniu będzie nieczysty. 35 Wszystko, na co by upadła padlina któregoś z tych zwierząt, będzie nieczyste. Czy to piec, czy palenisko — mają być roztrzaskane. Są nieczyste i pozostaną dla was nieczyste. 36 Tylko źródło i cysterna na wodę pozostaną czyste, lecz każdy, kto by dotknął tej padliny, będzie nieczysty. 37 Jeśli padlina tych zwierząt upadnie na jakieś ziarno przeznaczone do wysiania, będzie ono czyste. 38 Ale jeśli na ziarno zostanie wylana woda i upadnie na nie coś z tej padliny, to takie ziarno będzie dla was nieczyste.

39 „‚Jeśli zdechnie jakieś zwierzę przeznaczone dla was na pokarm, to kto by dotknął jego padliny, będzie nieczysty aż do wieczora+. 40 Kto by jadł tę padlinę, wypierze swoje ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora+. Również kto by wynosił tę padlinę, wypierze swoje ubranie i będzie nieczysty aż do wieczora. 41 Wszelkie nieczyste małe stworzenia, od których roi się na ziemi, są czymś wstrętnym+. Nie wolno ich jeść. 42 Nie wolno wam jeść stworzeń pełzających na brzuchu, poruszających się na czterech nogach ani małych stworzeń, od których roi się na ziemi, a które mają więcej nóg. Są one czymś wstrętnym+. 43 Nie pozwólcie, by jakiekolwiek spośród małych stworzeń, od których roi się na ziemi, uczyniło was* odrażającymi. Nie możecie się nimi skalać i stać się przez nie nieczyści+. 44 Bo ja jestem Jehowa, wasz Bóg+. Macie się uświęcić i stać się święci+, ponieważ ja jestem święty+. Nie stawajcie się więc nieczyści z powodu jakiegokolwiek z małych stworzeń, które się poruszają po ziemi. 45 Bo ja, Jehowa, wyprowadziłem was z ziemi egipskiej, żeby pokazać, że jestem waszym Bogiem+. Macie być święci+, ponieważ ja jestem święty+.

46 „‚Takie jest prawo dotyczące zwierząt lądowych, stworzeń latających, wszelkich żywych stworzeń* poruszających się w wodach i wszelkich małych stworzeń*, od których roi się na ziemi — 47 żeby była widoczna różnica między tym, co czyste, a tym, co nieczyste, między żywymi stworzeniami, które można jeść, a tymi, których jeść nie wolno’”+.

12 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Jeżeli kobieta zajdzie w ciążę i urodzi syna, będzie nieczysta przez siedem dni. Będzie nieczysta jak w czasie miesiączki+. 3 W ósmym dniu chłopiec zostanie obrzezany+. 4 A kobieta będzie się oczyszczać z krwi jeszcze przez 33 dni. Nie może dotknąć niczego świętego ani wejść do świętego miejsca*, dopóki czas jej oczyszczania się nie dobiegnie końca.

5 „‚Jeśli urodzi córkę, to będzie nieczysta 14 dni, jak w czasie miesiączki. Potem będzie się oczyszczać z krwi jeszcze przez 66 dni. 6 Gdy czas jej oczyszczania się w związku z urodzeniem syna lub córki dobiegnie końca, przyprowadzi do kapłana — przed wejście do namiotu spotkania — rocznego baranka na całopalenie+, przyniesie też młodego gołębia domowego lub turkawkę na ofiarę za grzech. 7 Kapłan złoży te ofiary przed Jehową i dokona za nią przebłagania, tak iż zostanie oczyszczona w związku z upływem krwi. Takie jest prawo dotyczące kobiety, która urodzi syna lub córkę. 8 Ale jeśli nie stać jej na owcę, to przyniesie dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe+, jednego na całopalenie i jednego na ofiarę za grzech. A kapłan dokona za nią przebłagania i będzie czysta’”.

13 Jehowa dalej mówił do Mojżesza i Aarona: 2 „Jeżeli na skórze jakiegoś człowieka pojawi się zgrubienie, strup albo plama i zachodzi podejrzenie, że zachorował na trąd*+, należy go przyprowadzić do kapłana Aarona lub do jednego z jego synów, kapłanów+. 3 Kapłan obejrzy zmianę na skórze. Gdy włosy w tym miejscu zbielały i wygląda na to, że zakażenie sięga pod skórę, jest to trąd. Po obejrzeniu chorego miejsca kapłan uzna tego człowieka za nieczystego. 4 Ale jeśli plama na jego skórze jest biała i zdaje się nie sięgać pod skórę, a włosy na niej nie zbielały, to kapłan podda go siedmiodniowej kwarantannie+. 5 W siódmym dniu go obejrzy i jeśli wygląda na to, że zakażenie się zatrzymało, że nie rozprzestrzeniło się na skórze, podda go kwarantannie na dalsze siedem dni.

6 „W siódmym dniu kapłan znów go obejrzy i jeśli zakażenie nie rozprzestrzeniło się na skórze, lecz zanika, uzna go za czystego+. Był to tylko strup. Człowiek ten wypierze swoje ubranie i będzie czysty. 7 Ale gdy po jego wizycie u kapłana zakażenie* wyraźnie się rozprzestrzeniło, stawi się on przed kapłanem jeszcze raz. 8 Kapłan go obejrzy i jeśli strup na skórze rzeczywiście się rozprzestrzenił, to uzna go za nieczystego. Jest to trąd+.

9 „Jeżeli jakiś człowiek zachoruje na trąd, to należy go przyprowadzić do kapłana. 10 Kapłan go obejrzy+ i jeśli na skórze pojawiło się białe zgrubienie, a włosy na nim zbielały oraz otwarła się rana+, 11 jest to przewlekły trąd. Kapłan uzna tego człowieka za nieczystego. Nie podda go kwarantannie+, bo jest nieczysty. 12 Ale jeśli trąd pokrył całą jego skórę — od głowy do stóp — wszędzie, gdzie sięga wzrok kapłana, 13 jeśli kapłan stwierdzi to podczas oględzin, to uzna go za czystego. Wszystko zbielało. Jest czysty*. 14 Gdyby jednak potem na jego skórze pojawiła się otwarta rana, będzie nieczysty. 15 Gdy kapłan zobaczy otwartą ranę, uzna go za nieczystego+. Otwarta rana jest nieczysta. Jest to trąd+. 16 Ale jeśli otwarta rana się zagoi i skóra znowu stanie się biała, człowiek ten przyjdzie do kapłana. 17 Kapłan go obejrzy+ i jeśli chore miejsce rzeczywiście zbielało, to uzna go za czystego. Jest czysty.

18 „Jeżeli na skórze jakiegoś człowieka pojawił się wrzód i się zagoił, 19 ale na tym miejscu pojawiło się białe zgrubienie lub czerwonawobiała plama, to człowiek ten ma się pokazać kapłanowi. 20 Kapłan obejrzy chore miejsce+ i jeśli zmiana sięga pod skórę, a włosy na niej zbielały, uzna go za nieczystego. Jest to trąd, który rozwinął się na miejscu wrzodu. 21 Ale jeśli kapłan obejrzy chore miejsce i stwierdzi, że nie ma na nim zbielałych włosów i że zmiana nie sięga pod skórę, lecz zanika, podda tego człowieka siedmiodniowej kwarantannie+. 22 Jeśli plama wyraźnie rozprzestrzeni się na skórze, kapłan uzna go za nieczystego. Jest on chory. 23 Ale jeśli plama pozostanie w tym samym miejscu, jeśli się nie rozprzestrzeni, jest to tylko stan zapalny spowodowany wrzodem. Kapłan uzna tego człowieka za czystego+.

24 „Jeżeli ktoś się oparzy i otwarta rana się zabliźni, a na jej miejscu pojawi się czerwonawobiała lub biała plama, 25 to kapłan ją obejrzy i jeśli włosy na niej zbielały i wygląda na to, że zmiana sięga pod skórę, jest to trąd, który rozwinął się w miejscu blizny. Kapłan uzna więc tego człowieka za nieczystego. Jest to trąd. 26 Ale jeśli kapłan obejrzy plamę i stwierdzi, że nie ma na niej zbielałych włosów i że zmiana nie sięga pod skórę, lecz zanika, to podda tego człowieka siedmiodniowej kwarantannie+. 27 W siódmym dniu go obejrzy i jeśli plama wyraźnie rozprzestrzeniła się na skórze, to uzna go za nieczystego. Jest to trąd. 28 Ale jeśli plama pozostała w tym samym miejscu, jeśli nie rozprzestrzeniła się na skórze, lecz zanika, jest to tylko zgrubienie na bliźnie. Kapłan uzna tego człowieka za czystego, bo jest to stan zapalny powstały w miejscu oparzenia.

29 „Jeżeli u mężczyzny lub kobiety pojawi się jakaś zmiana chorobowa na głowie lub brodzie, 30 to kapłan ją obejrzy+ i jeśli wygląda na to, że zmiana sięga pod skórę, a włosy w tym miejscu są żółte i przerzedzone, to uzna tę osobę za nieczystą. Jest to choroba. Jest to trąd na skórze głowy lub brodzie. 31 Jeśli kapłan stwierdzi, że ta zmiana nie sięga pod skórę, lecz nie ma na niej czarnych włosów, to podda tę osobę siedmiodniowej kwarantannie+. 32 W siódmym dniu obejrzy to miejsce i jeśli zmiana chorobowa się nie rozprzestrzeniła, jeśli nie pojawiły się na niej żółte włosy i nie sięga pod skórę, 33 to ktoś taki ogoli głowę lub brodę, z wyjątkiem chorego miejsca. Następnie kapłan znów podda tę osobę siedmiodniowej kwarantannie.

34 „W siódmym dniu kapłan ponownie obejrzy chore miejsce. Jeśli zakażenie się nie rozprzestrzeniło i wygląda na to, że zmiana nie sięga pod skórę, to uzna tę osobę za czystą, a ona wypierze swoje ubranie i będzie czysta. 35 Ale jeśli potem zakażenie wyraźnie rozprzestrzeni się na skórze, 36 to kapłan obejrzy tę osobę i gdy stwierdzi, że zakażenie rzeczywiście się rozprzestrzeniło, to nie musi już sprawdzać, czy pojawiły się żółte włosy. Osoba ta jest nieczysta. 37 Gdy jednak stwierdzi, że zakażenie się nie rozprzestrzeniło i że rosną tam czarne włosy, choroba jest wyleczona. Osoba taka jest czysta i kapłan uzna ją za czystą+.

38 „Jeżeli na skórze mężczyzny lub kobiety pojawią się białe plamy, 39 to kapłan je obejrzy+ i jeśli rzeczywiście są one białe, jest to nieszkodliwa wysypka, która rozwinęła się na skórze. Osoba ta jest czysta.

40 „Jeżeli mężczyźnie wypadną włosy na głowie, jeśli wyłysieje, taki mężczyzna jest czysty. 41 Jeśli wypadną mu włosy nad czołem, jeśli ma łysinę czołową, jest czysty. 42 Ale jeśli na łysinie — na czubku głowy lub nad czołem — pojawi się czerwonawobiała rana, jest to trąd. 43 Kapłan obejrzy tego człowieka i jeśli na łysinie — na czubku głowy lub nad czołem — rzeczywiście ma on czerwonawobiałe zgrubienie, które wygląda na trąd, 44 to uzna go za nieczystego, bo jest on chory na trąd. 45 Trędowaty ma chodzić w rozdartym ubraniu i z rozwichrzonymi włosami, ma też zasłaniać usta* i wołać: ‚Nieczysty, nieczysty!’. 46 Będzie nieczysty przez cały czas trwania choroby. A ponieważ jest nieczysty, ma mieszkać w odosobnieniu, poza obozem+.

47 „Jeżeli jakaś zmiana* pojawi się na wełnianym lub lnianym ubraniu, 48 na wełnianej lub lnianej przędzy* albo na skórze czy wyrobie ze skóry 49 i jeśli na ubraniu, skórze, przędzy albo na wyrobie ze skóry rozwinie się żółtawozielona lub czerwonawa plama, to jest to trąd i należy pokazać tę rzecz kapłanowi. 50 Kapłan obejrzy plamę i podda daną rzecz siedmiodniowej kwarantannie+. 51 Gdy w siódmym dniu stwierdzi, że plama rozprzestrzeniła się na ubraniu, przędzy albo na skórze (bez względu na to, do czego służy ta skóra), jest to złośliwy trąd. Taka rzecz jest nieczysta+. 52 Kapłan spali zainfekowane ubranie, wełnianą lub lnianą przędzę albo przedmiot ze skóry, bo jest to złośliwy trąd. Należy to spalić.

53 „Ale gdy kapłan dokona oględzin i stwierdzi, że plama nie rozprzestrzeniła się na ubraniu, przędzy albo na przedmiocie ze skóry, 54 to każe wyprać tę rzecz i podda ją kwarantannie na kolejne siedem dni. 55 Siedem dni po tym, jak dana rzecz zostanie wyprana, kapłan znów ją obejrzy. Jeśli plama wygląda tak samo, to nawet jeśli się nie rozprzestrzeniła, rzecz ta jest nieczysta. Należy ją spalić, bo jest zżarta — albo od spodu, albo z wierzchu.

56 „Ale jeśli kapłan dokonał oględzin dokładnie wypranego ubrania, skóry czy przędzy i stwierdził, że zmiana zanika, to oderwie zainfekowany fragment danej rzeczy. 57 Jeśli jednak potem zmiana pojawi się na innej części ubrania, przędzy lub przedmiotu ze skóry, to znaczy, że się rozszerza. Każdą taką rzecz należy spalić+. 58 A jeśli po wypraniu ubrania, przędzy lub jakiegoś przedmiotu ze skóry okaże się, że plama znikła, należy wyprać daną rzecz po raz drugi i będzie czysta.

59 „Takie jest prawo dotyczące trądu na wełnianym lub lnianym ubraniu, na przędzy albo na przedmiocie ze skóry — żeby można było stwierdzić, czy coś jest czyste, czy nieczyste”.

14 Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza: 2 „Takie będzie prawo dotyczące trędowatego w dniu, gdy zostanie przyprowadzony do kapłana, by ten uznał go za czystego+. 3 Kapłan wyjdzie poza obóz i go obejrzy. Jeśli stwierdzi, że człowiek ten został wyleczony z trądu, 4 to mu poleci, by w celu oczyszczenia się przyniósł dwa żywe czyste ptaki, drewno cedrowe, szkarłat* i hizop+. 5 Następnie jednego ptaka każe zabić nad glinianym naczyniem ze świeżą źródlaną wodą. 6 A żywego ptaka wraz z drewnem cedrowym, szkarłatem i hizopem umoczy we krwi ptaka zabitego nad naczyniem ze świeżą źródlaną wodą. 7 Potem tą krwią siedem razy pokropi człowieka oczyszczającego się z trądu i uzna go za czystego, a żywego ptaka wypuści na otwarte pole+.

8 „Ten, kto się oczyszcza, wypierze swoje ubranie, zgoli wszystkie włosy, wykąpie się i będzie czysty. Potem może przyjść do obozu, ale przez siedem dni ma mieszkać na zewnątrz swojego namiotu. 9 Siódmego dnia znowu zgoli włosy na głowie, a także brodę i brwi. Po zgoleniu wszystkich włosów i wypraniu ubrania wykąpie się i będzie czysty.

10 „W ósmym dniu przyniesie dwa zdrowe baranki, jedną zdrową roczną owieczkę+, trzy dziesiąte efy* najlepszej mąki wymieszanej z oliwą na ofiarę zbożową*+ oraz log* oliwy+. 11 Kapłan dokonujący oczyszczenia przyprowadzi tego człowieka razem z jego ofiarami przed Jehowę, przed wejście do namiotu spotkania. 12 Weźmie jednego baranka, złoży go wraz z logiem oliwy jako ofiarę za przewinienie+ i będzie tym kołysał. Będzie to ofiara kołysana przed Jehową+. 13 Potem zarżnie tego baranka w miejscu, gdzie zwykle zarzyna się ofiary za grzech oraz ofiary całopalne+, w świętym miejscu*, bo ofiara za przewinienie, podobnie jak ofiara za grzech, należy do kapłana+. Jest ona czymś szczególnie świętym+.

14 „Następnie kapłan weźmie nieco krwi baranka złożonego w ofierze za przewinienie i posmaruje nią płatek prawego ucha człowieka, który się oczyszcza, oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec prawej stopy. 15 Potem weźmie ofiarowany log oliwy+ i wyleje jej trochę na swoją lewą dłoń. 16 Umoczy w niej palec prawej ręki i pokropi nią siedem razy przed Jehową. 17 Następnie weźmie jeszcze trochę z tej oliwy, którą ma na dłoni, i posmaruje nią płatek prawego ucha tego człowieka oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec prawej stopy — czyli miejsca, które wcześniej posmarował krwią ofiary za przewinienie. 18 A resztę oliwy, którą ma na dłoni, rozetrze na jego głowie i dokona za niego przebłagania przed Jehową+.

19 „Kapłan złoży ofiarę za grzech+ i dokona przebłagania za oczyszczającego się z nieczystości, po czym zarżnie zwierzę przeznaczone na całopalenie. 20 Następnie złoży na ołtarzu całopalenie oraz ofiarę zbożową+ i dokona za niego przebłagania+. I będzie on czysty+.

21 „Ale jeśli jest ubogi i go na to nie stać, to przyniesie na ofiarę kołysaną jednego baranka jako ofiarę za przewinienie — żeby dokonano za niego przebłagania — oraz dziesiątą część efy* najlepszej mąki wymieszanej z oliwą jako ofiarę zbożową, a także log oliwy 22 i dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe — to, na co go stać. Jeden ptak będzie przeznaczony na ofiarę za grzech, a drugi na całopalenie+. 23 W ósmym dniu+ przyjdzie z tym do kapłana, żeby ten uznał go za czystego. Przyniesie to przed Jehowę, przed wejście do namiotu spotkania+.

24 „Kapłan weźmie baranka przeznaczonego na ofiarę za przewinienie+ oraz log oliwy i będzie tym kołysał. Będzie to ofiara kołysana przed Jehową+. 25 Później zarżnie tego baranka, weźmie nieco jego krwi i posmaruje nią płatek prawego ucha człowieka, który się oczyszcza, oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec prawej stopy+. 26 Potem naleje sobie nieco oliwy na lewą dłoń+, 27 umoczy w niej palec prawej ręki i pokropi nią siedem razy przed Jehową. 28 Następnie weźmie jeszcze trochę z tej oliwy, którą ma na dłoni, i posmaruje nią płatek prawego ucha tego człowieka oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec prawej stopy — czyli miejsca, które wcześniej posmarował krwią ofiary za przewinienie. 29 A resztę oliwy, którą ma na dłoni, rozetrze na jego głowie i dokona za niego przebłagania przed Jehową.

30 „Złoży też jedną z turkawek lub jednego z młodych gołębi domowych — to, na co stać człowieka, który się oczyszcza+ — 31 jednego ptaka jako ofiarę za grzech, a drugiego na całopalenie+. Ofiary te złoży wraz z ofiarą zbożową i dokona za niego przebłagania przed Jehową+.

32 „Takie jest prawo dotyczące ubogiego człowieka, który chorował na trąd i chce zostać uznany za czystego”.

33 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: 34 „Gdy wejdziecie do ziemi Kanaan+, którą daję wam na własność+, a ja dotknę tam trądem jakiś dom+, 35 wtedy właściciel domu przyjdzie do kapłana i powie: ‚W moim domu pojawiło się coś podobnego do trądu’. 36 Kapłan każe opróżnić dom, żeby — gdy przyjdzie dokonać oględzin — nie uznał za nieczyste wszystkiego, co w nim jest. Dopiero wtedy wejdzie obejrzeć dom. 37 Jeśli na ścianach są żółtawozielone lub czerwonawe plamy i widać w tych miejscach wyraźne wgłębienia, 38 to wyjdzie z domu i każe go zamknąć na siedem dni+.

39 „Siódmego dnia kapłan wróci i znów dokona oględzin. Jeśli plamy rozprzestrzeniły się na ścianach domu, 40 poleci usunąć z muru kamienie, na których widoczne są te zmiany, i wyrzucić poza miasto, na miejsce nieczyste. 41 Następnie każe oskrobać wewnątrz cały dom, a zeskrobany tynk i zaprawę wyrzucić poza miasto, na miejsce nieczyste. 42 Potem w miejsce usuniętych kamieni każe wstawić inne, połączyć je nową zaprawą i otynkować dom.

43 „Jeżeli jednak plamy znów się pojawią, mimo że wyrwano kamienie, oskrobano dom i na nowo otynkowano, 44 kapłan przyjdzie jeszcze raz dokonać oględzin. Jeśli plamy rozprzestrzeniły się w domu, jest to złośliwy trąd+. Dom jest nieczysty. 45 Wtedy każe zburzyć ten dom, a kamienie, belki, cały tynk i zaprawę wynieść poza miasto, na miejsce nieczyste+. 46 Jeśli dom został zamknięty i w tym czasie ktoś do niego wejdzie+, to będzie nieczysty aż do wieczora+. 47 Kto będzie w nim spał lub jadł, ma wyprać swoje ubranie.

48 „Jeżeli jednak po tym, jak ponownie otynkowano dom, kapłan przyjdzie i zobaczy, że plamy już się nie pojawiły, uzna ten dom za czysty, bo to znaczy, że trąd został usunięty. 49 W celu oczyszczenia domu z nieczystości* weźmie dwa ptaki, drewno cedrowe, szkarłat i hizop+. 50 Jednego ptaka zabije nad glinianym naczyniem ze świeżą źródlaną wodą. 51 Następnie weźmie drewno cedrowe, hizop i szkarłat, a także żywego ptaka i umoczy to wszystko we krwi ptaka zabitego nad świeżą źródlaną wodą, po czym siedem razy pokropi tą krwią w stronę domu+. 52 I oczyści dom z nieczystości* krwią ptaka, świeżą źródlaną wodą, żywym ptakiem, drewnem cedrowym, hizopem i szkarłatem. 53 Potem żywego ptaka wypuści na otwarte pole poza miastem i dokona za ten dom przebłagania. I będzie on czysty.

54 „Takie jest prawo dotyczące różnych rodzajów trądu — zmian chorobowych na skórze głowy lub brodzie+, 55 trądu na ubraniu+ lub w domu+, 56 jak również zgrubień na skórze, strupów i plam+ — 57 żeby można było określić, kiedy coś jest czyste, a kiedy nieczyste+. Takie jest prawo dotyczące trądu”+.

15 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza i Aarona: 2 „Powiedzcie Izraelitom: ‚Jeżeli u mężczyzny nastąpi jakiś wyciek z narządu płciowego*, to będzie on nieczysty+. 3 Będzie nieczysty bez względu na to, czy wydzielina cały czas wypływa z narządu płciowego, czy przestała wypływać.

4 „‚Każde łóżko, na którym położy się ktoś taki, będzie nieczyste i wszystko, na czym usiądzie, będzie nieczyste. 5 Kto dotknie jego łóżka, wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora+. 6 Kto usiądzie na tym, na czym on siedział, wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora. 7 Kto dotknie jego ciała, wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora. 8 Jeśli ktoś mający wyciek opluje osobę czystą, to ta wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysta aż do wieczora. 9 Każde siodło, na którym siedział ktoś taki, będzie nieczyste. 10 Kto dotknie czegokolwiek, na czym on siedział, będzie nieczysty aż do wieczora, a kto by niósł taką rzecz, wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora. 11 Jeśli ktoś mający wyciek+ dotknie kogoś nieumytymi rękami, osoba ta wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysta aż do wieczora. 12 Naczynie gliniane, którego by dotknął, należy stłuc, a naczynie drewniane wymyć+.

13 „‚Gdy wyciek się zatrzyma i dana osoba będzie już zdrowa, odliczy sobie siedem dni na oczyszczenie. Wypierze swoje ubranie, wykąpie się w świeżej źródlanej wodzie i będzie czysta+. 14 W ósmym dniu weźmie dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe+ i przyjdzie z nimi do kapłana przed wejście do namiotu spotkania, przed Jehowę. 15 Kapłan złoży jednego ptaka na ofiarę za grzech, a drugiego na całopalenie i dokona przebłagania przed Jehową za osobę mającą wyciek.

16 „‚Jeżeli u mężczyzny nastąpi wypływ nasienia, to umyje on całe swoje ciało i będzie nieczysty aż do wieczora+. 17 Każde ubranie i każda skórzana rzecz, na których znajdzie się nasienie, zostaną wyprane i będą nieczyste aż do wieczora.

18 „‚Jeżeli mężczyzna współżyje z kobietą i ma wypływ nasienia, to oboje się wykąpią i będą nieczyści aż do wieczora+.

19 „‚Jeżeli kobieta ma upływ krwi związany z miesiączką, to pozostanie nieczysta przez siedem dni+. Każdy, kto się jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora+. 20 Wszystko, na czym by się w tym czasie położyła, i wszystko, na czym by usiadła, będzie nieczyste+. 21 Każdy, kto dotknie jej łóżka, wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora. 22 Każdy, kto dotknie czegoś, na czym ona siedziała, wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora. 23 Bez względu na to, czy dotknął łóżka, czy czegoś innego, na czym siedziała, będzie nieczysty aż do wieczora+. 24 Jeśli w tym czasie będzie z nią współżył mężczyzna i znajdzie się na nim jej krew+, to będzie nieczysty przez siedem dni. Każde łóżko, na którym by się położył, będzie nieczyste.

25 „‚Jeżeli kobieta krwawi przez wiele dni+, a nie jest to krwawienie związane z miesiączką+, albo jeśli miesiączka trwa u niej dłużej niż zwykle, to przez wszystkie te dni będzie nieczysta jak w czasie miesiączki. 26 Każde łóżko, na którym się położy w trakcie takiego krwawienia, stanie się nieczyste jak łóżko, na którym by się położyła w czasie miesiączki+, i wszystko, na czym wtedy usiądzie, stanie się nieczyste jak wszystko, na czym by usiadła w czasie miesiączki. 27 Każdy, kto dotknie tych rzeczy, będzie nieczysty. Wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora+.

28 „‚Gdy jednak krwawienie u kobiety ustało, to odliczy sobie ona siedem dni, a potem będzie czysta+. 29 W ósmym dniu weźmie dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe+ i przyniesie je do kapłana przed wejście do namiotu spotkania+. 30 Kapłan przeznaczy jednego ptaka na ofiarę za grzech, a drugiego na całopalenie i dokona za nią przebłagania przed Jehową w związku z upływem krwi, przez który stała się nieczysta+.

31 „‚Tak oto macie strzec Izraelitów od nieczystości, żeby nie skalali nią mojego przybytku, który jest pośród nich, i żeby nie umarli+.

32 „‚Takie jest prawo dotyczące mężczyzny mającego wyciek z narządu płciowego, mężczyzny nieczystego z powodu wypływu nasienia+, 33 kobiety nieczystej z powodu miesiączki+, czyli każdego, kto ma jakiś wyciek — bez względu na płeć+ — a także mężczyzny, który współżyje z nieczystą kobietą’”.

16 Po śmierci dwóch synów Aarona, którzy umarli, gdy zbliżyli się przed Jehowę, Jehowa przemówił do Mojżesza+. 2 Jehowa mu powiedział: „Przekaż swojemu bratu, Aaronowi, że nie może w dowolnym czasie wchodzić do świętego miejsca*+ za zasłoną+, przed pokrywę Arki. Jeśli to zrobi, umrze+, bo ja będę ukazywał się nad pokrywą+ w obłoku+.

3 „Kiedy będzie szedł do świętego miejsca, ma wziąć ze sobą młodego byka na ofiarę za grzech+ i barana na całopalenie+. 4 Ma włożyć świętą długą lnianą szatę+ i lnianą bieliznę*+, żeby zakrywała jego ciało, ma też przepasać się lnianą szarfą+ oraz włożyć na głowę lniany zawój+. Są to święte szaty+. Zanim się w nie ubierze, ma się wykąpać+.

5 „Od ludu+ weźmie dwa koziołki na ofiarę za grzech i jednego barana na całopalenie.

6 „Złoży byka jako ofiarę za grzech, za samego siebie, i dokona przebłagania za siebie+ i swój dom.

7 „Oba kozły* postawi przed Jehową przy wejściu do namiotu spotkania 8 i będzie ciągnął losy, żeby ustalić, który kozioł ma być dla Jehowy, a który dla Azazela*. 9 Kozła wyznaczonego przez losowanie+ dla Jehowy złoży na ofiarę za grzech. 10 A kozła wyznaczonego przez losowanie dla Azazela postawi przed Jehową żywego, dokona nad nim aktu przebłagania, po czym odeśle go na pustkowie+.

11 „Tak więc Aaron przyprowadzi byka na ofiarę za grzech, za samego siebie, żeby dokonać przebłagania za siebie i swój dom. Potem zarżnie tego byka jako ofiarę za swój grzech+.

12 „Z ołtarza, który jest przed Jehową, weźmie kadzielnicę+ pełną żarzących się węgli+, weźmie też dwie garście sproszkowanego wonnego kadzidła+ i wniesie to za zasłonę+. 13 Wsypie kadzidło do ognia przed Jehową+, a wtedy obłok dymu z kadzidła zasłoni pokrywę Arki+, znajdującą się nad Świadectwem+. Dzięki temu nie umrze.

14 „Weźmie na palec nieco krwi byka+ i pokropi nią przed pokrywą od strony wschodniej, pokropi nią siedem razy+.

15 „Następnie zarżnie kozła przeznaczonego na ofiarę za grzech ludu+, a jego krew wniesie za zasłonę+ i zrobi z nią to samo co z krwią byka — pokropi nią w stronę pokrywy+.

16 „Dokona przebłagania za święte miejsce w związku z wszelkimi nieczystymi postępkami Izraelitów, w związku z ich wykroczeniami i grzechami+. Właśnie tak ma postąpić z namiotem spotkania, bo znajduje się on wśród tych, którzy dopuszczają się nieczystości.

17 „Od chwili, gdy wejdzie dokonać przebłagania w świętym miejscu, aż do chwili, gdy wyjdzie, w namiocie spotkania nie może się znaleźć żaden inny człowiek. Dokona przebłagania za siebie i za swój dom+ oraz za cały zbór Izraela+.

18 „Potem wyjdzie do ołtarza+, który jest przed Jehową, i dokona przebłagania za ołtarz. Weźmie nieco krwi byka i nieco krwi kozła i posmaruje nią rogi ołtarza ze wszystkich stron. 19 Umoczy też w niej palec i siedem razy pokropi nią ołtarz. W ten sposób oczyści go z nieczystych postępków Izraelitów i go uświęci.

20 „Gdy skończy dokonywać przebłagania+ za święte miejsce, za namiot spotkania i ołtarz+, przyprowadzi żywego kozła+. 21 Położy na jego głowie obie ręce, wyzna nad nim wszelkie przewinienia, wykroczenia i grzechy Izraelitów i przeniesie je na głowę kozła+, po czym każe wyznaczonemu do tego mężczyźnie* wypędzić go na pustkowie. 22 Tak oto kozioł, którego ten człowiek wypędzi, zaniesie na sobie wszystkie ich przewinienia+ do ziemi pustynnej+.

23 „Potem Aaron wejdzie do namiotu spotkania, zdejmie lniane szaty, które włożył, gdy szedł do świętego miejsca, i tam je zostawi. 24 Wykąpie się+ w świętym miejscu, ubierze się w swoje szaty+, a następnie pójdzie i złoży ofiary całopalne — za siebie+ i za lud+ — i dokona za siebie i za lud przebłagania+. 25 A tłuszcz ofiary za grzech spali na ołtarzu.

26 „Człowiek, który wypędził kozła dla Azazela+, wypierze swoje ubranie i się wykąpie, a potem może wejść do obozu.

27 „Zwierzęta złożone w ofierze za grzech — byk i kozioł — których krew wniesiono do świętego miejsca, by dokonać przebłagania, zostaną wyniesione poza obóz, a ich skóry, mięso i zawartość jelit zostaną spalone+. 28 Ten, kto je spalił, wypierze swoje ubranie i się wykąpie, a potem może wejść do obozu.

29 „Oto trwałe postanowienie: w 10 dniu miesiąca siódmego macie odczuwać żal* i nie możecie wykonywać żadnej pracy+ — ani wy, ani cudzoziemcy, którzy się wśród was osiedlili. 30 W tym dniu dokona się za was przebłagania+ i zostaniecie uznani za czystych. Będziecie oczyszczeni w oczach Jehowy ze wszystkich swoich grzechów+. 31 Jest to dla was szabat, dzień całkowitego odpoczynku — dzień, w którym będziecie odczuwać żal*+. Będzie to dla was trwałe postanowienie.

32 „Przebłagania ma dokonywać namaszczony kapłan+, wprowadzony na urząd kapłański*+ po swoim ojcu+. Będzie wtedy ubrany w lniane szaty+, święte szaty+. 33 Dokona przebłagania za święte sanktuarium+, za namiot spotkania+, za ołtarz+, a także za kapłanów i za cały zbór Izraela+. 34 Oto trwałe postanowienie+: Raz w roku należy dokonać za Izraelitów przebłagania w związku ze wszystkimi ich grzechami”+.

Aaron zrobił więc dokładnie tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

17 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Powiedz Aaronowi i jego synom oraz wszystkim Izraelitom: ‚Oto co nakazał Jehowa:

3 „‚„Jeżeli jakiś Izraelita zarżnie w obozie albo poza obozem byka, baranka lub kozę, 4 zamiast przyprowadzić zwierzę przed wejście do namiotu spotkania i złożyć je na ofiarę dla Jehowy przed przybytkiem Jehowy, to ktoś taki będzie obciążony winą krwi. Przelał krew, więc musi zostać zgładzony*. 5 Izraelici nie będą już składać ofiar na otwartym polu. Mają je przynosić Jehowie przed wejście do namiotu spotkania, do kapłana, i składać jako ofiary współuczestnictwa* dla Jehowy+. 6 Ich krwią kapłan pokropi ołtarz Jehowy przy wejściu do namiotu spotkania, a tłuszcz spali jako przyjemną* woń dla Jehowy+. 7 Nie mogą już więc składać ofiar bożkom podobnym do kozłów*+ i oddawać im czci*+. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń”’.

8 „Powiedz im: ‚Jeżeli jakiś Izraelita lub cudzoziemiec, który wśród was mieszka, będzie składał całopalenie lub inną ofiarę, 9 a nie przyniesie jej przed wejście do namiotu spotkania, by tam ją złożyć Jehowie, to ktoś taki zostanie zgładzony*+.

10 „‚Jeżeli jakiś Izraelita lub cudzoziemiec, który wśród was mieszka, będzie jadł jakąkolwiek krew+, to ja na pewno zwrócę się przeciw tej osobie* i ją zgładzę*. 11 Bo we krwi jest życie*+. Pozwalam jej używać tylko na ołtarzu+, żebyście mogli dokonywać za siebie* przebłagania. Ponieważ we krwi jest życie, to ona dokonuje przebłagania+. 12 Dlatego mówię Izraelitom: „Ani nikt* z was, ani żaden cudzoziemiec, który wśród was mieszka+, nie może jeść krwi”+.

13 „‚Jeżeli jakiś Izraelita lub cudzoziemiec, który wśród was mieszka, upoluje dzikie zwierzę czy ptaka — spośród tych, które można jeść — to wyleje jego krew+ i przykryje ją ziemią. 14 Bo we krwi jest życie*. Krew to życie każdego stworzenia*. Dlatego powiedziałem Izraelitom: „Nie wolno wam jeść krwi żadnego stworzenia, bo krew to życie każdego stworzenia*. Kto by ją jadł, zostanie zgładzony*”+. 15 Jeśli ktoś* z was albo jakiś cudzoziemiec zje mięso zwierzęcia padłego lub rozszarpanego przez dzikie zwierzę+, to wypierze swoje ubranie, wykąpie się i będzie nieczysty aż do wieczora+. Potem będzie czysty. 16 Jeśli nie wypierze ubrania i się nie wykąpie, to odpowie za swoje przewinienie’”+.

18 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Ja jestem Jehowa, wasz Bóg+. 3 Nie wolno wam postępować tak, jak się postępuje w ziemi egipskiej, w której mieszkaliście, ani tak, jak się postępuje w ziemi Kanaan, do której was prowadzę+. Nie naśladujcie zwyczajów, których trzymają się mieszkańcy tych ziem. 4 Macie wprowadzać w czyn moje rozporządzenia i moje ustawy+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. 5 Przestrzegajcie moich ustaw i moich rozporządzeń, bo każdy, kto ich przestrzega, będzie żył+. Ja jestem Jehowa.

6 „‚Nikomu wśród was nie wolno współżyć* z bliskimi krewnymi+. Ja jestem Jehowa. 7 Nie wolno ci współżyć ze swoim ojcem ani ze swoją matką. To twoja matka, więc nie wolno ci z nią współżyć.

8 „‚Nie wolno ci współżyć z żoną swojego ojca+, bo ściągniesz na ojca hańbę*.

9 „‚Nie wolno ci współżyć ze swoją siostrą — czy jest córką twojego ojca, czy córką twojej matki, czy urodziła się w tym samym domu co ty, czy gdzie indziej+.

10 „‚Nie wolno ci współżyć z córką swojego syna lub z córką swojej córki, bo ściągniesz hańbę na samego siebie*.

11 „‚Nie wolno ci współżyć z córką żony swojego ojca, dzieckiem twojego ojca, bo jest to twoja siostra.

12 „‚Nie wolno ci współżyć z siostrą swojego ojca, bo jest to jego krewna+.

13 „‚Nie wolno ci współżyć z siostrą swojej matki, bo jest to jej krewna.

14 „‚Nie wolno ci ściągnąć hańby na brata swojego ojca* przez współżycie z jego żoną, bo jest to twoja ciotka+.

15 „‚Nie wolno ci współżyć ze swoją synową+. Jest to żona twojego syna, więc nie wolno ci z nią współżyć.

16 „‚Nie wolno ci współżyć z żoną swojego brata+, bo ściągniesz na brata hańbę*.

17 „‚Nie wolno ci współżyć z kobietą i jej córką+. Nie wolno ci współżyć z córką jej syna ani z córką jej córki. Są one z nią blisko spokrewnione. Jest to coś ohydnego*.

18 „‚Nie wolno ci się ożenić z siostrą swojej żony+ i z nią współżyć, dopóki twoja żona żyje.

19 „‚Nie wolno ci współżyć z kobietą, gdy ma miesiączkę i w związku z tym jest nieczysta+.

20 „‚Nie wolno ci współżyć z żoną innego mężczyzny*, bo staniesz się przez to nieczysty+.

21 „‚Nie wolno ci składać swoich dzieci w ofierze* Molochowi+. Nie wolno ci w ten sposób bezcześcić imienia swojego Boga+. Ja jestem Jehowa.

22 „‚Nie wolno ci współżyć z innym mężczyzną*+. Jest to coś obrzydliwego.

23 „‚Mężczyźnie nie wolno współżyć ze zwierzęciem, bo stanie się przez to nieczysty. Również kobiecie nie wolno oddać się zwierzęciu+. Jest to czyn niezgodny z naturą.

24 „‚Nie stańcie się nieczyści przez żadną z tych rzeczy, bo przez wszystkie te rzeczy stały się nieczyste narody, które wypędzam przed wami+. 25 Ich ziemia jest nieczysta, dlatego sprowadzę na nie karę za ich grzech. I ziemia ta wypluje swych mieszkańców+. 26 Ale wy macie trzymać się moich ustaw i moich rozporządzeń+ i nie możecie dopuszczać się żadnej z tych obrzydliwości — ani wy, ani cudzoziemcy, którzy wśród was mieszkają+. 27 Bo wszystkie te obrzydliwe rzeczy robili mieszkańcy tej ziemi, którzy tam żyli przed wami+, tak iż jest ona nieczysta. 28 Jeśli wy jej nie skalacie, to was nie wypluje, tak jak wypluje narody, które tam były przed wami. 29 Wszyscy*, którzy dopuszczą się którejkolwiek z tych obrzydliwości, zostaną zgładzeni*. 30 Wywiązujcie się z obowiązków wobec mnie i trzymajcie się z dala od odrażających zwyczajów, które praktykowały wszystkie te narody+, bo inaczej staniecie się nieczyści. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”.

19 Jehowa mówił dalej do Mojżesza: 2 „Powiedz wszystkim Izraelitom: ‚Macie być święci, ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty+.

3 „‚Każdy z was ma okazywać szacunek* matce i ojcu+. Przestrzegajcie moich szabatów+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. 4 Nie zwracajcie się do bezwartościowych bożków+. Nie odlewajcie sobie bożków z metalu+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg.

5 „‚Jeśli składacie Jehowie ofiarę współuczestnictwa*+, składajcie ją tak, żeby zyskać Jego uznanie+. 6 Należy ją jeść w dniu jej złożenia i następnego dnia, ale jeśli coś z niej pozostanie do trzeciego dnia, należy to spalić+. 7 Gdyby jedzono ją w trzecim dniu, stałaby się czymś odrażającym i nie zostałaby przyjęta z uznaniem. 8 Kto by ją jadł, odpowie za swój grzech, bo zbezcześcił to, co dla Jehowy jest święte. Ktoś taki* musi zostać zgładzony*.

9 „‚Kiedy w waszej ziemi nadejdzie pora żniw, nie żnij swojego pola do samego skraju ani nie zbieraj z niego pokłosia*+. 10 Nie zrywaj do końca winogron w swojej winnicy ani nie zbieraj tych, które spadły na ziemię. Masz je zostawić dla biednego*+ i dla cudzoziemca, który osiedlił się wśród was. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg.

11 „‚Nie wolno wam kraść+, nie wolno wam oszukiwać+, nie wolno wam postępować fałszywie wobec siebie nawzajem. 12 Nie wolno wam fałszywie przysięgać, używając mojego imienia+, i bezcześcić w ten sposób imienia swojego Boga. Ja jestem Jehowa. 13 Nie wolno ci wyzyskiwać swojego bliźniego+, nie wolno ci go łupić+. Gdy wynajmiesz kogoś do pracy, nie zwlekaj do rana z zapłaceniem mu za nią+.

14 „‚Nie wolno ci złorzeczyć niesłyszącemu* ani stawiać przeszkody przed niewidomym+. Będziesz się bać swojego Boga+. Ja jestem Jehowa.

15 „‚Nie wolno wam dopuszczać się niesprawiedliwości w sądzie. Nie wolno ci stronniczo traktować biednego ani faworyzować bogatego+. Masz sprawiedliwie osądzać swojego bliźniego.

16 „‚Nie wolno ci szerzyć oszczerstw wśród swojego ludu+. Nie wolno ci nastawać na życie* swojego bliźniego*+. Ja jestem Jehowa.

17 „‚Nie wolno ci żywić w sercu nienawiści do swojego brata+. Masz zdecydowanie upominać swojego bliźniego+, żeby nie obciążyć się grzechem razem z nim.

18 „‚Nie wolno ci wywierać zemsty+ na członkach swojego ludu ani żywić do nich urazy. Masz kochać swojego bliźniego jak samego siebie+. Ja jestem Jehowa.

19 „‚Macie przestrzegać moich nakazów: Nie wolno ci krzyżować dwóch rodzajów zwierząt domowych. Nie wolno ci obsiewać pola dwoma rodzajami ziarna+. Nie wolno ci nosić ubrania z dwóch rodzajów włókien połączonych ze sobą+.

20 „‚Jeżeli mężczyzna współżyje z kobietą, która jest niewolnicą przyrzeczoną innemu mężczyźnie, ale nie została jeszcze wykupiona lub obdarzona wolnością, to oboje poniosą karę. Nie będą jednak uśmierceni, bo ona nie została jeszcze wyzwolona. 21 Człowiek ten przyprowadzi Jehowie przed wejście do namiotu spotkania barana jako swoją ofiarę za przewinienie+. 22 Kapłan weźmie tego barana i dokona nim przebłagania przed Jehową za grzech tego człowieka. I zostanie mu on przebaczony.

23 „‚Gdy wejdziecie do tej ziemi i posadzicie drzewa owocowe, ich owoce macie uważać za nieczyste i nie możecie ich jeść*. Pozostaną dla was takie* przez trzy lata. Nie wolno wam ich jeść. 24 W czwartym roku wszystkie ich owoce staną się czymś świętym i z radością ofiarujecie je Jehowie+. 25 A w piątym roku możecie je jeść. Zbierzecie wtedy obfity plon. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg.

26 „‚Nie wolno wam jeść niczego, co zawiera krew+.

„‚Nie wolno wam wypatrywać znaków wróżebnych ani zajmować się magią+.

27 „‚Nie wolno wam golić* włosów na skroniach* ani przycinać brody na końcach*+.

28 „‚Nie wolno wam robić sobie na ciele nacięć, kiedy ktoś* umrze+. Nie wolno wam robić sobie tatuaży. Ja jestem Jehowa.

29 „‚Nie ściągaj hańby na swoją córkę, robiąc z niej prostytutkę+. Ta ziemia nie może skalać się prostytucją i rozwiązłością+.

30 „‚Macie przestrzegać moich szabatów+. Macie z należną czcią* odnosić się do mojego sanktuarium. Ja jestem Jehowa.

31 „‚Nie zwracajcie się do mediów spirytystycznych+ ani nie zasięgajcie rady u wróżbitów+, bo przez nich stalibyście się nieczyści. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg.

32 „‚Przed siwym włosem powinieneś wstać+. Do starszej osoby odnoś się z szacunkiem+. Będziesz się bać swojego Boga+. Ja jestem Jehowa.

33 „‚Gdy w waszej ziemi zamieszka jakiś cudzoziemiec, nie wolno wam go gnębić+. 34 Cudzoziemiec, który osiedli się wśród was, ma się dla was stać jak rodowity Izraelita+. Masz go kochać jak samego siebie, bo przecież wy też byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg.

35 „‚Nie wolno wam postępować nieuczciwie przy ustalaniu miary, wagi lub objętości+. 36 Macie używać dokładnej wagi, dokładnych odważników, dokładnej efy* i dokładnego hinu*+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg, który was wyprowadził z ziemi egipskiej. 37 Macie więc trzymać się wszystkich moich ustaw i wszystkich moich rozporządzeń. Macie ich przestrzegać+. Ja jestem Jehowa’”.

20 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Masz powiedzieć Izraelitom: ‚Każdy Izraelita i każdy cudzoziemiec mieszkający wśród was, który oddaje swoje dziecko Molochowi, ma być bezwarunkowo uśmiercony+. Lud go ukamienuje. 3 Ja sam zwrócę się przeciw niemu i go zgładzę*, bo oddał Molochowi swoje dziecko i skalał moje święte miejsce*+ oraz zbezcześcił moje święte imię. 4 Jeżeli lud rozmyślnie przymknie oczy na to, co zrobił ten człowiek, i go nie uśmierci+, 5 to ja sam zwrócę się przeciw niemu i jego rodzinie+ i zgładzę* zarówno jego, jak i wszystkich, którzy razem z nim oddają cześć* Molochowi.

6 „‚Jeśli ktoś* zwraca się do mediów spirytystycznych+ i wróżbitów+, okazując się wobec mnie niewiernym*, to ja z całą pewnością zwrócę się przeciw niemu* i go zgładzę*+.

7 „‚Uświęćcie się i stańcie się święci+, bo ja jestem Jehowa, wasz Bóg. 8 Przestrzegajcie moich nakazów+. Ja jestem Jehowa, który was uświęca+.

9 „‚Jeśli ktoś złorzeczy swojemu ojcu lub swojej matce*, ma być bezwarunkowo uśmiercony+. Ponieważ złorzeczył ojcu lub matce, jego krew spadnie na niego.

10 „‚Jeśli mężczyzna dopuszcza się cudzołóstwa z żoną innego mężczyzny, z żoną swojego bliźniego, to oboje mają być bezwarunkowo uśmierceni+. 11 Jeśli mężczyzna współżyje z żoną swojego ojca, to ściąga na ojca hańbę*+. Oboje mają być bezwarunkowo uśmierceni. Ich krew spadnie na nich. 12 Jeśli mężczyzna współżyje ze swoją synową, oboje mają być bezwarunkowo uśmierceni. Dopuścili się czynu niezgodnego z naturą. Ich krew spadnie na nich+.

13 „‚Jeśli mężczyzna współżyje z innym mężczyzną, obaj robią coś obrzydliwego+. Mają być bezwarunkowo uśmierceni. Ich krew spadnie na nich.

14 „‚Jeśli mężczyzna ożenił się z jakąś kobietą, a współżyje też z jej matką, jest to coś ohydnego*+. Należy ich wszystkich spalić*+, żeby takie ohydne czyny nie szerzyły się wśród was.

15 „‚Jeśli mężczyzna współżyje ze zwierzęciem, ma być bezwarunkowo uśmiercony. Macie też zabić zwierzę+. 16 Jeśli kobieta współżyje ze zwierzęciem+, należy uśmiercić zarówno ją, jak i zwierzę. Mają bezwarunkowo ponieść śmierć. Ich krew spadnie na nich.

17 „‚Jeśli mężczyzna współżyje ze swoją siostrą, córką swojego ojca lub córką swojej matki, i widzą nawzajem swoją nagość, jest to coś haniebnego+. Zostaną zgładzeni* na oczach swojego ludu. Ściągnął hańbę na swoją siostrę*, odpowie więc za swój grzech.

18 „‚Jeśli mężczyzna współżyje z kobietą, gdy ma ona miesiączkę, to oboje odsłaniają źródło jej krwi+. Zostaną więc zgładzeni*.

19 „‚Nie wolno ci współżyć z siostrą swojej matki ani siostrą swojego ojca, bo ściągniesz hańbę na krewną+. Ci, którzy się tego dopuszczą, odpowiedzą za swój grzech. 20 Jeśli mężczyzna współżyje z żoną swojego wujka, ściąga na wujka hańbę*+. Oboje odpowiedzą za swój grzech. Umrą bezdzietnie. 21 Jeśli mężczyzna współżyje z żoną swojego brata, jest to coś odrażającego+. Ściągnął na brata hańbę*. Oboje będą bezdzietni.

22 „‚Macie przestrzegać wszystkich moich ustaw i moich rozporządzeń+, żeby ziemia, do której was prowadzę i w której zamieszkacie, was nie wypluła+. 23 Nie wolno wam naśladować zwyczajów narodów, które wypędzam przed wami+, bo one dopuszczają się wszystkich tych rzeczy i ja się nimi brzydzę+. 24 Dlatego wam powiedziałem: „To wy zajmiecie tę ziemię, dam ją wam na własność — ziemię mlekiem i miodem płynącą+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg, który was oddzielił od tych ludów”+. 25 Macie odróżniać zwierzę czyste od nieczystego, ptaka czystego od nieczystego+. Nie pozwólcie, żeby jakiekolwiek zwierzęta, ptaki lub pełzające stworzenia — które nakazałem wam uważać za nieczyste — uczyniły was* odrażającymi+. 26 Macie być dla mnie święci, ponieważ ja, Jehowa, jestem święty+. Oddzielam was od tych ludów, żebyście stali się moimi+.

27 „‚Każdy — czy to mężczyzna, czy kobieta — kto jest medium spirytystycznym lub wróżbitą*, ma być bezwarunkowo uśmiercony+. Należy go ukamienować. Jego krew spadnie na niego’”.

21 Jehowa rzekł do Mojżesza: „Powiedz kapłanom, synom Aarona: ‚Żaden kapłan nie może stać się nieczysty z powodu jakiejś zmarłej osoby* spośród swojego ludu+. 2 Ale z powodu swojego bliskiego krewnego — matki, ojca, syna, córki, brata 3 oraz siostry, bliskiej krewnej, która jest dziewicą i nie wyszła jeszcze za mąż — może stać się nieczysty. 4 Nie może stać się nieczysty ani się splamić z powodu kobiety, która ma męża spośród jego ludu. 5 Kapłani nie mogą golić sobie głowy+ ani boków brody, nie mogą też robić sobie nacięć na ciele+. 6 Mają być święci dla swojego Boga+. Niech nie bezczeszczą Jego imienia+, bo to oni składają swojemu Bogu chleb* — ofiary dla Jehowy spalane w ogniu. Mają więc być święci+. 7 Nie mogą ożenić się z prostytutką+, kobietą zhańbioną ani rozwiedzioną+, bo kapłan jest święty dla swojego Boga. 8 Macie uważać go za świętego+, bo on składa waszemu Bogu chleb. Ma być dla was święty, ponieważ ja, Jehowa, który was uświęca, jestem święty+.

9 „‚Jeśli córka kapłana hańbi się uprawianiem prostytucji, to hańbi swojego ojca. Należy ją spalić*+.

10 „‚Arcykapłan — ten spośród swoich braci, któremu wylano na głowę olejek do namaszczania+ i który został wprowadzony na urząd*, by nosił szaty kapłańskie+ — nie może rozwichrzać włosów ani rozdzierać szat+. 11 Nie może podchodzić do żadnej zmarłej osoby*+. Nie może stać się nieczysty z powodu swojego ojca ani swojej matki. 12 Nie może wychodzić z sanktuarium swojego Boga i go profanować+, bo ma na sobie znak oddania dla Niego, olejek do namaszczania od swojego Boga+. Ja jestem Jehowa.

13 „‚Ma się ożenić z dziewicą+. 14 Nie może wziąć sobie za żonę wdowy, kobiety rozwiedzionej, zhańbionej ani prostytutki. Ma się ożenić z dziewicą spośród swojego ludu. 15 Nie wolno mu zhańbić swojego potomstwa wśród swojego ludu+, bo ja jestem Jehowa, który go uświęca’”.

16 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 17 „Powiedz Aaronowi: ‚Żaden mężczyzna spośród twoich potomków, który ma jakąś wadę fizyczną, nie może zbliżać się do ołtarza, żeby składać w ofierze chleb swojemu Bogu. Będzie tak przez wszystkie ich pokolenia. 18 Nie może tego robić mężczyzna, który jest niewidomy, kulawy, ma zniekształconą twarz* albo jedną kończynę dłuższą, 19 mężczyzna ze złamaną nogą lub złamaną ręką, 20 garbaty, karłowaty*, z chorobą oczu, egzemą, grzybicą lub z uszkodzonymi jądrami+. 21 Żaden mężczyzna z potomków kapłana Aarona mający jakąś wadę fizyczną nie może zbliżać się do ołtarza, żeby składać Jehowie ofiary spalane w ogniu. Ma wadę, nie może więc składać w ofierze chleba swojemu Bogu. 22 Może jeść chleb swojego Boga — z rzeczy najświętszych+ i z rzeczy świętych+ — 23 nie może jednak podchodzić do zasłony+ ani zbliżać się do ołtarza+, bo ma jakąś wadę. Nie może profanować mojego sanktuarium+, bo ja jestem Jehowa, który ich uświęca’”+.

24 Oto co Mojżesz przekazał Aaronowi i jego synom oraz wszystkim Izraelitom.

22 Jehowa mówił dalej do Mojżesza: 2 „Powiedz Aaronowi i jego synom, żeby uważali, jak się obchodzą ze świętymi rzeczami*, które Izraelici dla mnie uświęcają+, i nie bezcześcili mojego świętego imienia+. Ja jestem Jehowa. 3 Przekaż im: ‚Jeśli ktoś z waszych potomków zbliży się do świętych rzeczy, które Izraelici uświęcają dla Jehowy, a będzie nieczysty, to ktoś taki* zostanie zgładzony* — i już nigdy nie stanie przede mną. Będzie tak przez wszystkie wasze pokolenia+. Ja jestem Jehowa. 4 Żaden mężczyzna z potomków Aarona, który choruje na trąd+ lub ma jakiś wyciek+, nie może jeść ze świętych rzeczy, dopóki nie stanie się czysty+. Dotyczy to też mężczyzny, który dotknie kogoś, kto stał się nieczysty z powodu zmarłej osoby*+, mężczyzny, u którego nastąpi wypływ nasienia+, 5 mężczyzny, który dotknie nieczystego stworzenia — spośród stworzeń, od jakich roi się na ziemi+ — lub który dotknie kogoś, kto z jakiegokolwiek powodu stał się nieczysty i może uczynić nieczystym jego samego+. 6 Kto dotknie* kogoś lub czegoś takiego, będzie nieczysty aż do wieczora i dopóki się nie wykąpie, nie może jeść nic ze świętych rzeczy+. 7 Gdy zajdzie słońce, będzie czysty i będzie mógł jeść ze świętych rzeczy, bo jest to jego pokarm+. 8 Poza tym nie może jeść zwierzęcia padłego ani rozszarpanego przez dzikie zwierzęta, żeby nie stać się przez to nieczystym+. Ja jestem Jehowa.

9 „‚Mają trzymać się moich nakazów, żeby nie obciążyć się grzechem za zbezczeszczenie świętych rzeczy i żeby nie umrzeć. Ja jestem Jehowa, który ich uświęca.

10 „‚Osoba nieupoważniona* nie może jeść nic świętego+. Żaden cudzoziemiec goszczący u kapłana ani wynajęty pracownik nie może jeść nic świętego. 11 Ale jeśli kapłan kupi kogoś* za własne pieniądze, to ktoś taki może to jeść. Również niewolnicy urodzeni w jego domu mogą jeść jego pokarm+. 12 Jeśli córka kapłana wyjdzie za mężczyznę, który nie jest kapłanem*, to nie może jeść ze świętych rzeczy złożonych w darze. 13 Ale jeśli zostanie wdową lub rozwódką, a nie ma dzieci, i powróci do domu ojca, gdzie mieszkała w młodości, to może jeść jego pokarm+. Tylko osoba nieupoważniona* nie może tego robić.

14 „‚Jeśli ktoś przez pomyłkę zje coś świętego, to da kapłanowi rekompensatę powiększoną o jedną piątą wartości tej świętej rzeczy+. 15 Kapłani nie mogą bezcześcić świętych rzeczy składanych Jehowie przez Izraelitów+, 16 narażając ich na jedzenie tych rzeczy i tym samym na karę. Bo ja jestem Jehowa, który ich uświęca’”.

17 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 18 „Powiedz Aaronowi i jego synom oraz wszystkim Izraelitom: ‚Jeżeli jakiś Izraelita lub cudzoziemiec, który osiedlił się wśród was, składa Jehowie ofiarę całopalną+ w związku z jakimś ślubem lub jako inną dobrowolną ofiarę+, 19 to ma złożyć zdrowego samca+, baranka lub koziołka. Wtedy taka ofiara zostanie przyjęta z uznaniem. 20 Nie wolno wam składać żadnego zwierzęcia, które ma jakąś skazę+, bo taka ofiara nie zostanie przyjęta z uznaniem.

21 „‚Jeśli ktoś składa Jehowie ofiarę współuczestnictwa*+ w związku ze spełnieniem jakiegoś ślubu lub jako inną dobrowolną ofiarę, to żeby została ona przyjęta z uznaniem, ma złożyć zdrowe zwierzę z bydła albo z owiec lub kóz. Nie może mieć ono żadnej skazy. 22 Nie wolno wam przynosić Jehowie żadnego zwierzęcia, które jest ślepe albo ma złamanie, skaleczenie, brodawkę, strupiejące rany lub grzybicę. Żadnej takiej ofiary nie wolno wam złożyć na ołtarzu dla Jehowy. 23 Jeśli byk lub owca ma którąś kończynę dłuższą lub krótszą, to możesz złożyć takie zwierzę jako dobrowolną ofiarę, ale nie może to być ofiara związana z jakimś ślubem, bo nie zostałaby przyjęta z uznaniem. 24 Nie możesz złożyć Jehowie zwierzęcia ze zgniecionymi, zmiażdżonymi, oderwanymi lub wyciętymi jądrami. Nie wolno wam składać takich zwierząt w ofierze w swojej ziemi. 25 Jeśli takie zwierzę przyniesie cudzoziemiec, nie wolno wam go złożyć jako chleba dla swojego Boga, bo jest okaleczone, ma skazę. Taka ofiara nie zostanie przyjęta z uznaniem’”.

26 Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza: 27 „Jeśli urodzi się cielę, jagnię lub koźlę, to przez siedem dni pozostanie przy swojej matce+, a ósmego dnia i później można je będzie złożyć jako ofiarę dla Jehowy spalaną w ogniu. Ofiara ta zostanie przyjęta z uznaniem. 28 Krowy lub owcy nie wolno wam zarzynać razem z ich młodymi w tym samym dniu+.

29 „Jeśli składacie Jehowie ofiarę dziękczynną+, złóżcie ją tak, żeby zyskać Jego uznanie. 30 Należy ją zjeść w tym samym dniu. Nic z niej nie wolno wam pozostawić do rana+. Ja jestem Jehowa.

31 „Przestrzegajcie moich przykazań+. Ja jestem Jehowa. 32 Nie wolno wam bezcześcić mojego świętego imienia+. Izraelici mają mnie uświęcać+. Ja jestem Jehowa, który was uświęca+. 33 Ja wyprowadziłem was z ziemi egipskiej, żeby pokazać, że jestem waszym Bogiem+. Ja jestem Jehowa”.

23 Jehowa mówił dalej do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Oto okresowe święta+ dla Jehowy, które macie obchodzić*+ — święte zgromadzenia, moje święta:

3 „‚Sześć dni można wykonywać pracę, ale w siódmym dniu jest szabat. Jest to dzień całkowitego odpoczynku+, święte zgromadzenie. Nie możecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Ma to być szabat ku czci Jehowy — wszędzie, gdzie będziecie mieszkać+.

4 „‚Takie są okresowe święta dla Jehowy, święte zgromadzenia, które macie zwoływać w wyznaczonych porach: 5 W 14 dniu miesiąca pierwszego+, o zmierzchu*, jest Pascha+ ku czci Jehowy.

6 „‚W 15 dniu tego miesiąca zaczyna się Święto Przaśników ku czci Jehowy+. Przez siedem dni macie jeść przaśny chleb+. 7 Pierwszego dnia urządzicie święte zgromadzenie+. Nie możecie wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składać Jehowie ofiary spalane w ogniu. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie możecie wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy’”.

9 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 10 „Powiedz Izraelitom: ‚Gdy już wejdziecie do ziemi, którą wam daję, to w czasie żniw pierwszy snop* z waszych zbiorów+ macie przynieść do kapłana+. 11 A on będzie kołysał tym snopem przed Jehową, żeby zjednać wam Jego uznanie. Będzie to robił następnego dnia po szabacie. 12 W tym samym dniu, w którym kapłan będzie kołysał snopem, złożycie też zdrowego rocznego baranka na całopalenie dla Jehowy. 13 Na ofiarę zbożową* złożycie dwie dziesiąte efy* najlepszej mąki wymieszanej z oliwą. Będzie to ofiara o przyjemnej* woni, ofiara dla Jehowy spalana w ogniu. A na ofiarę płynną złożycie ćwierć hinu* wina. 14 I aż do dnia, w którym przyniesiecie te ofiary dla swojego Boga, z nowego zboża nie wolno wam jeść ani chleba, ani ziarna — czy to prażonego, czy świeżego. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń — wszędzie, gdzie będziecie mieszkać.

15 „‚Od dnia po szabacie, czyli od dnia, gdy przyniesiecie snopek na ofiarę kołysaną, odliczycie siedem szabatów+, siedem pełnych tygodni. 16 Następnego dnia po siódmym szabacie, czyli 50 dnia+, złożycie Jehowie ofiarę zbożową z nowego ziarna+. 17 Przyniesiecie z domu dwa chleby na ofiarę kołysaną. Macie je upiec na zakwasie+ z dwóch dziesiątych efy* najlepszej mąki. Będą to pierwsze dojrzałe plony dla Jehowy+. 18 Razem z chlebami złożycie siedem zdrowych rocznych baranków oraz jednego młodego byka i dwa barany+. Przeznaczycie je na całopalenie dla Jehowy razem z odpowiednią ofiarą zbożową oraz ofiarami płynnymi. Będzie to ofiara o przyjemnej* woni, ofiara dla Jehowy spalana w ogniu. 19 Na ofiarę za grzech złożycie koźlę+, a na ofiarę współuczestnictwa*+ dwa roczne baranki. 20 Kapłan weźmie te dwa baranki i będzie nimi kołysał razem z chlebami z pierwszych dojrzałych plonów. Będzie to ofiara kołysana przed Jehową, coś świętego dla Jehowy, przeznaczonego dla kapłana+. 21 Tego dnia zwołacie+ święte zgromadzenie. Nie możecie wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń — wszędzie, gdzie będziecie mieszkać.

22 „‚Kiedy w waszej ziemi nadejdzie pora żniw, nie żnij swojego pola do samego skraju ani nie zbieraj tego, co na nim pozostanie po żniwach+. Masz to zostawić dla biednego*+ i dla cudzoziemca+, który osiedlił się wśród was. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”.

23 Jehowa polecił też Mojżeszowi: 24 „Przekaż Izraelitom: ‚Pierwszy dzień miesiąca siódmego ma być dla was dniem całkowitego odpoczynku, dniem pamiętnym, świętym zgromadzeniem zwoływanym dęciem w trąby+. 25 Nie możecie wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy, macie natomiast złożyć Jehowie ofiary spalane w ogniu’”.

26 Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza: 27 „Dziesiąty dzień tego siódmego miesiąca będzie Dniem Przebłagania+. Macie urządzić święte zgromadzenie. Będziecie odczuwać żal*+ i złożycie Jehowie ofiary spalane w ogniu. 28 Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania+ — dzień, w którym dokona się za was przebłagania przed Jehową, waszym Bogiem. 29 Każdy, kto* w tym dniu nie będzie odczuwał żalu*, zostanie zgładzony*+. 30 Zgładzę też każdego*, kto tego dnia będzie wykonywał jakąkolwiek pracę. 31 Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej pracy. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń — wszędzie, gdzie będziecie mieszkać. 32 Jest to dla was szabat, dzień całkowitego odpoczynku, w którym macie odczuwać żal+. Będziecie go obchodzić od wieczora dziewiątego dnia tego miesiąca do wieczora następnego dnia”.

33 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 34 „Powiedz Izraelitom: ‚W 15 dniu tego siódmego miesiąca zacznie się Święto Szałasów. Będziecie je obchodzić ku czci Jehowy przez siedem dni+. 35 Pierwszego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie możecie wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy. 36 Przez siedem dni będziecie składać Jehowie ofiary spalane w ogniu. A ósmego dnia urządzicie święte zgromadzenie+ i też złożycie Jehowie ofiary spalane w ogniu. Będzie to uroczyste zgromadzenie. Nie możecie wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy.

37 „‚Takie są święta+ dla Jehowy, święte zgromadzenia+, które macie zwoływać, żeby składać Jehowie ofiary spalane w ogniu: całopalenia+ razem z ofiarami zbożowymi+ oraz ofiarami płynnymi+ — zgodnie z tym, co jest wymagane na każdy dzień. 38 Macie je składać niezależnie od tego, co składacie Jehowie w dni szabatu+, niezależnie od waszych darów+, ofiar związanych ze ślubami+ i innych dobrowolnych ofiar+ dla Jehowy. 39 W 15 dniu miesiąca siódmego, gdy zbierzecie plony ziemi, macie zacząć obchody święta ku czci Jehowy. Będzie ono trwało siedem dni+. Pierwszy i ósmy dzień będą dniami całkowitego odpoczynku+. 40 Pierwszego dnia weźmiecie sobie owoce z okazałych drzew, liście drzew palmowych+, gałęzie z bujnych drzew i topoli rosnących w dolinach* i przez siedem dni będziecie się radować+ przed Jehową, swoim Bogiem+. 41 Każdego roku w miesiącu siódmym będziecie obchodzić to siedmiodniowe święto ku czci Jehowy+. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń. 42 Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach+. Mają to robić wszyscy rodowici Izraelici, 43 żeby wasze następne pokolenia wiedziały+, że w szałasach kazałem mieszkać Izraelitom, gdy wyprowadzałem ich z Egiptu+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”.

44 Mojżesz powiedział więc Izraelitom o okresowych świętach dla Jehowy.

24 Jehowa mówił dalej do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom, że mają przynosić do lamp świecznika czystą oliwę z rozgniecionych oliwek, tak żeby lampy stale się paliły+. 3 Aaron zadba o to, żeby w namiocie spotkania, przed zasłoną, za którą jest Arka Świadectwa, lampy paliły się przed Jehową od wieczora do rana. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń. 4 Zadba on o to, żeby na świeczniku+ ze szczerego złota zawsze były lampy przed Jehową.

5 „Weźmiesz najlepszą mąkę i upieczesz z niej 12 okrągłych chlebów. Na każdy z nich zużyjesz dwie dziesiąte efy* mąki. 6 Ułożysz je przed Jehową na stole ze szczerego złota+ w dwa stosy, po sześć w stosie+. 7 Na każdym stosie położysz czyste kadzidło*, które będzie ofiarowane zamiast chleba jako jego wyobrażenie*+. Będzie to ofiara dla Jehowy spalana w ogniu. 8 Należy układać ten chleb przed Jehową w każdy szabat+. Jest to trwałe przymierze między mną a Izraelitami. 9 Chleb przypadnie Aaronowi i jego synom+ i będą go jeść w świętym miejscu*+, bo jest to coś szczególnie świętego z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu. Będzie to dla was trwały przepis”.

10 Wśród Izraelitów był pewien człowiek — syn Izraelitki i Egipcjanina+ — który pobił się w obozie z pewnym Izraelitą 11 i zaczął znieważać i przeklinać Imię*+. Przyprowadzono go więc do Mojżesza+. (Jego matką była Szelomit, córka Dibriego z plemienia Dana). 12 Oddano go pod straż do czasu, aż Jehowa wyjawi swoją decyzję w jego sprawie+.

13 Jehowa przemówił do Mojżesza: 14 „Wyprowadź bluźniercę poza obóz, a wszyscy, którzy go słyszeli, niech położą ręce na jego głowie i cały lud niech go ukamienuje+. 15 I masz powiedzieć Izraelitom: ‚Jeżeli ktoś przeklina swojego Boga, to odpowie za swój grzech. 16 Znieważa imię Jehowy, więc ma bezwarunkowo ponieść śmierć+. Cały lud ma go ukamienować. Każdy, kto znieważa Imię — czy to cudzoziemiec, który mieszka wśród was, czy rodowity Izraelita — ma zostać uśmiercony.

17 „‚Jeśli ktoś odbierze drugiemu człowiekowi życie*, ma bezwarunkowo zostać uśmiercony+. 18 Kto zabije czyjeś zwierzę*, ma dać za nie odszkodowanie, zwierzę za zwierzę*. 19 Jeśli ktoś zrani bliźniego, to należy mu zrobić to samo+. 20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb — to, co ktoś zrobił drugiemu człowiekowi, należy zrobić jemu+. 21 Kto zabije czyjeś zwierzę, ma dać za nie odszkodowanie+, ale kto zabije człowieka, ma zostać uśmiercony+.

22 „‚To samo prawo ma obowiązywać zarówno rodowitego Izraelitę, jak i cudzoziemca, który osiedlił się wśród was+. Bo ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”.

23 Mojżesz przekazał Izraelitom te słowa, a oni wyprowadzili bluźniercę poza obóz i go ukamienowali+. Zrobili więc tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

25 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza na górze Synaj: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Gdy już wejdziecie do kraju, który wam daję+, pozwolicie ziemi odpocząć. Będzie to szabat ku czci Jehowy+. 3 Sześć lat macie obsiewać pola, sześć lat macie też przycinać winorośle i zbierać plony ziemi+. 4 Ale w siódmym roku nastąpi szabat. Będzie to rok całkowitego odpoczynku dla ziemi, szabat ku czci Jehowy. Nie wolno wam obsiewać pól ani przycinać winorośli. 5 Nie wolno wam żąć tego, co wyrosło z ziaren pozostałych po poprzednich żniwach. Nie wolno wam też urządzać zbioru winogron z nieprzycinanych winorośli. Ma to być rok całkowitego odpoczynku dla ziemi. 6 Jednak to, co ziemia sama urodzi w czasie tego szabatu, może wam służyć za pokarm — wam i waszym niewolnikom, waszym niewolnicom, wynajętym pracownikom i cudzoziemskim osiedleńcom, którzy z wami mieszkają, 7 jak również domowym i dzikim zwierzętom w waszej ziemi. Możecie jeść cały jej plon.

8 „‚Odliczycie sobie siedem lat szabatowych, siedem razy po siedem lat — w sumie 49 lat. 9 W 10 dniu miesiąca siódmego, w Dniu Przebłagania+, będziecie głośno dąć w róg, tak żeby dźwięk rogu było słychać w całym kraju. 10 Rok 50 ma być dla was święty. W całym kraju ogłosicie wolność dla wszystkich mieszkańców+. Będzie to dla was Jubileusz. Każdy wróci do swojego domu i swojej rodziny+. 11 Ponieważ ten 50 rok będzie dla was jubileuszowy, nie wolno wam wtedy siać ani żąć tego, co wyrosło z ziaren pozostałych na polu. Nie wolno też urządzać zbioru winogron z nieprzycinanych winorośli+. 12 Bo jest to Jubileusz. Ma być dla was święty. Jednak to, co ziemia sama urodzi, możecie jeść+.

13 „‚W roku jubileuszowym każdy z was odzyska swoją własność+. 14 Jeżeli sprzedajecie coś bliźniemu albo coś od niego kupujecie, nie wyzyskujcie jeden drugiego+. 15 Kupując coś, macie policzyć, ile lat minęło od Jubileuszu. Sprzedający ustali cenę odpowiednio do liczby lat, w których będzie jeszcze można zbierać plony+. 16 Im liczba lat jest większa, tym cena będzie wyższa, a im jest mniejsza, tym cena będzie niższa, bo sprzedawana jest liczba zbiorów. 17 Nikomu z was nie wolno wyzyskiwać bliźniego+. Macie się bać swojego Boga+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg+. 18 Macie wprowadzać w czyn moje ustawy i przestrzegać moich rozporządzeń, bo dzięki temu będziecie bezpiecznie mieszkać w tym kraju+. 19 Ziemia wyda swój plon+ i będziecie jeść do syta oraz mieszkać bezpiecznie+.

20 „‚Gdybyście się zastanawiali: „Co będziemy jeść w roku siódmym, skoro nie możemy siać ani zbierać plonów?”+, 21 to wiedzcie, że ja w roku szóstym zapewnię wam błogosławieństwo i ziemia wyda plon na trzy lata+. 22 W roku ósmym będziecie siać, ale jeść będziecie ze starego zbioru aż do roku dziewiątego. Będziecie z niego jeść, dopóki nie zbierzecie nowego plonu.

23 „‚Ziemi nie należy sprzedawać na zawsze+, bo ziemia jest moja+. A wy z mojego punktu widzenia jesteście cudzoziemcami i osiedleńcami+. 24 W całym kraju, który będzie waszą własnością, ma obowiązywać prawo wykupu ziemi.

25 „‚Jeżeli ktoś z waszych braci stanie się biedny i będzie zmuszony sprzedać część swojej ziemi, to wykupiciel, który jest z nim blisko spokrewniony, wykupi to, co on sprzedał+. 26 Jeśli ktoś nie ma wykupiciela, ale zacznie mu się wieść lepiej i będzie miał środki na dokonanie wykupu, 27 to obliczy wartość sprzedanej ziemi na podstawie liczby lat, jakie minęły od czasu sprzedaży, po czym zapłaci obecnemu właścicielowi różnicę między pierwotną ceną a wartością zbiorów w tych latach. Wtedy ziemia znów stanie się jego własnością+.

28 „‚Gdyby jednak nie miał środków na wykupienie sprzedanej ziemi, to będzie ona należeć do nabywcy aż do roku jubileuszowego+. Podczas Jubileuszu zostanie zwrócona poprzedniemu właścicielowi, znów stanie się jego własnością+.

29 „‚Jeżeli ktoś sprzeda dom w mieście otoczonym murem, to w ciągu pierwszego roku od sprzedaży może go wykupić. Prawo wykupu+ pozostanie w mocy przez cały rok. 30 Jeśli jednak przed upływem roku dom nie zostanie wykupiony, to na zawsze pozostanie własnością nabywcy i jego potomków. Podczas Jubileuszu nie wróci do poprzedniego właściciela. 31 Ale domy w nieotoczonych murem osadach należy uważać za część ziemi. Prawo ich wykupu ma cały czas pozostawać w mocy, a podczas Jubileuszu powinny wrócić do poprzednich właścicieli.

32 „‚Jeżeli chodzi o domy Lewitów w miastach lewickich+, to prawo wykupu będzie im przysługiwać zawsze. 33 Jeśli jakiś Lewita nie wykupi swojego domu, to podczas Jubileuszu znów stanie się jego właścicielem+, bo w narodzie izraelskim domy w miastach Lewitów należą do nich+. 34 A ziemi+ wokół ich miast w ogóle nie można sprzedawać, bo jest ona ich własnością na zawsze.

35 „‚Jeżeli ktoś z waszych braci stanie się biedny i sam nie będzie mógł się utrzymać, to macie go wesprzeć+ jak cudzoziemca i osiedleńca+, żeby mógł dalej żyć razem z wami. 36 Nie bierzcie od niego odsetek ani go nie wyzyskujcie*+. Macie się bać swojego Boga+. Niech wasz brat żyje razem z wami. 37 Nie pożyczajcie mu pieniędzy na procent+ i nie dawajcie jedzenia dla zysku. 38 Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. Ja wyprowadziłem was z Egiptu+, żeby dać wam ziemię Kanaan i pokazać, że jestem waszym Bogiem+.

39 „‚Jeżeli ktoś z waszych braci stanie się biedny i będzie musiał komuś z was się sprzedać+, nie wolno wam go zmuszać do pracy niewolniczej+. 40 Macie go traktować jak wynajętego pracownika+, jak osiedleńca. Będzie u was służył do roku jubileuszowego. 41 Potem odejdzie razem ze swoimi dziećmi* i wróci do swojej rodziny i do własności swoich przodków+. 42 Bo Izraelici są moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej+. Nie mogą sprzedawać siebie tak, jak się sprzedaje niewolnika. 43 Nie możecie ciemiężyć swoich braci+. Macie się bać swojego Boga+. 44 Wasi niewolnicy i wasze niewolnice mają pochodzić z okolicznych narodów — tam możecie ich sobie kupować. 45 Możecie też kupować cudzoziemskich osiedleńców, którzy mieszkają wśród was+, oraz ich dzieci, które urodziły im się w waszym kraju. Oni będą waszą własnością. 46 Możecie ich przekazywać w dziedzictwie swoim synom. Będą waszymi niewolnikami, waszą własnością na zawsze. Jednak swoich braci, Izraelitów, nie możecie ciemiężyć+.

47 „‚Ale jeżeli cudzoziemiec lub osiedleniec, który wśród was mieszka, się wzbogaci, a ktoś z waszych braci stanie się biedny i będzie zmuszony sprzedać siebie komuś takiemu albo członkowi jego rodziny, 48 to ma mu przysługiwać prawo wykupu. Może go wykupić jego brat+, 49 wujek, syn jego wujka lub którykolwiek z jego bliskich krewnych, członek jego rodziny.

„‚A jeśli ktoś taki się wzbogaci, to sam może się wykupić+. 50 Razem ze swoim nabywcą policzy czas od roku, gdy mu siebie sprzedał, aż do roku jubileuszowego+, a cena za niego ma odpowiadać liczbie lat+. Dni jego pracy w tym okresie będą liczone według stawki wynajętego pracownika+. 51 Jeśli do Jubileuszu pozostaje wiele lat, cena wykupu ma być proporcjonalna do ich liczby. 52 Jeśli do roku jubileuszowego pozostaje tylko kilka lat, cena wykupu też będzie proporcjonalna do ich liczby. 53 Rok po roku ma służyć u niego jak wynajęty pracownik. Człowiek, który go kupił, nie może go ciemiężyć+. 54 Jeśli jednak ktoś nie może się wykupić na tych warunkach, to razem ze swoimi dziećmi* odejdzie wolny w roku jubileuszowym+.

55 „‚Bo Izraelici są moimi własnymi niewolnikami — niewolnikami, których wyprowadziłem z Egiptu+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg.

26 „‚Nie wolno wam robić sobie bezwartościowych bożków+. Nie wolno wam stawiać sobie rzeźbionych wizerunków+ ani świętych słupów*. Nie wolno wam stawiać w swoim kraju żadnych kamiennych posągów+, żeby się im kłaniać+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. 2 Macie przestrzegać moich szabatów i z należną czcią* odnosić się do mojego sanktuarium. Ja jestem Jehowa.

3 „‚Jeżeli będziecie trzymać się moich ustaw i przestrzegać moich przykazań+, 4 to dam wam deszcze we właściwym czasie+ i ziemia wyda plon+, a drzewa polne — owoce. 5 Pora młocki będzie trwać aż do winobrania, a winobranie aż do siewu. Będziecie jeść chleb do syta i mieszkać bezpiecznie w swoim kraju+. 6 Zaprowadzę w nim pokój+. Położycie się spać i nikt nie wzbudzi w was strachu+. Sprawię też, że w waszym kraju nie będzie groźnych dzikich zwierząt i że nie przejdzie przez niego miecz. 7 Będziecie ścigać swoich wrogów i padną przed wami od miecza. 8 Pięciu z was będzie ścigać stu, a stu z was rzuci się w pościg za dziesięcioma tysiącami i wasi wrogowie padną przed wami od miecza+.

9 „‚Okażę wam przychylność* i sprawię, że będziecie płodni i staniecie się liczni+. Dotrzymam zawartego z wami przymierza+. 10 Będziecie jeszcze jeść stare, zeszłoroczne zbiory, a już trzeba będzie zrobić miejsce dla nowych. 11 Umieszczę wśród was swój przybytek+ i was nie odrzucę*. 12 Będę przebywał* wśród was i będę waszym Bogiem+, a wy będziecie moim ludem+. 13 Ja jestem Jehowa, wasz Bóg, który was wyprowadził z Egiptu, żebyście już nie byli niewolnikami. Połamałem drążki waszego jarzma i sprawiłem, że chodzicie z podniesioną głową*.

14 „‚Ale jeżeli nie będziecie mi posłuszni, jeśli nie będziecie przestrzegać wszystkich tych przykazań+, 15 jeśli odrzucicie moje ustawy+ i będziecie* się brzydzić moimi rozporządzeniami, tak iż nie będziecie spełniać wszystkich moich przykazań i złamiecie przymierze, które z wami zawarłem+, 16 to postąpię z wami tak: Ukarzę was cierpieniem, gruźlicą i wyniszczającą gorączką i popsuje się wam wzrok, i stracicie siły witalne*. Będziecie siać ziarno, ale na próżno, bo zjedzą je wasi wrogowie+. 17 Zwrócę się przeciwko wam i wrogowie was pokonają+. Ci, którzy was nienawidzą, będą was gnębić+. Będziecie uciekać, choć nikt nie będzie was ścigał+.

18 „‚Jeżeli nawet wtedy nie będziecie mi posłuszni, ukarzę was za wasze grzechy siedem razy bardziej. 19 Złamię wasz upór i pychę i sprawię, że niebo będzie dla was jak żelazo+, a ziemia jak miedź. 20 Będziecie się trudzić, ale na próżno, bo ziemia nie wyda plonu+, a drzewa — owoców.

21 „‚Jeżeli dalej będziecie mi się przeciwstawiać i nie będziecie mi posłuszni, to uderzę was siedem razy mocniej, odpowiednio do waszych grzechów. 22 Naślę na was dzikie zwierzęta+, które pozbawią was dzieci+ oraz zwierząt domowych, tak iż zmniejszy się wasza liczebność i wasze drogi opustoszeją+.

23 „‚Jeżeli mimo to nie przyjmiecie mojego skorygowania+ i będziecie mi się uparcie przeciwstawiać, 24 to ja też się wam przeciwstawię i sam siedem razy bardziej ukarzę was za wasze grzechy. 25 Sprowadzę na was miecz i wezmę na was odwet za złamanie przymierza ze mną+. Jeśli zbierzecie się w miastach, ześlę na was zarazę+ i wydam was w ręce wrogów+. 26 Pozbawię was zapasów* chleba*+ i 10 kobiet będzie piec chleb w jednym piecu, a potem będą wam wydzielać odważone porcje+. Będziecie jeść, ale nie do syta+.

27 „‚Jeżeli mimo to nie będziecie mi posłuszni i będziecie mi się uparcie przeciwstawiać, 28 to ja przeciwstawię się wam jeszcze bardziej+ i sam siedem razy mocniej ukarzę was za wasze grzechy. 29 Będziecie musieli jeść ciała swoich synów i ciała swoich córek+. 30 Zniszczę wasze święte wzniesienia+ i kadzielne ołtarze, a wasze trupy rzucę na wasze martwe odrażające bożki*+. I odwrócę się* od was z odrazą+. 31 Wasze miasta oddam pod miecz+, a sanktuaria spustoszę i wasze ofiary o przyjemnej* woni nie będą dla mnie miłe. 32 I spustoszę ten kraj+, a wasi wrogowie, którzy w nim mieszkają, widząc to, osłupieją ze zdumienia+. 33 A was rozproszę między narodami+ i dobędę miecza, żeby was ścigał+. Wasz kraj stanie się pustkowiem+, a miasta obrócą się w ruinę.

34 „‚Gdy będziecie w kraju swoich wrogów, ta ziemia przez cały czas spustoszenia będzie nadrabiać zaległe szabaty. Będzie zaznawać odpoczynku*, bo musi nadrobić swoje szabaty+. 35 Będzie odpoczywać przez cały czas spustoszenia, bo gdy w niej mieszkaliście, nie przestrzegaliście szabatów i nie zaznawała odpoczynku.

36 „‚Jeśli chodzi o tych, którzy ocaleją+ i znajdą się w krajach wrogów, to napełnię ich serca rozpaczą. Na odgłos liścia unoszonego wiatrem rzucą się do ucieczki. Będą uciekać jak przed mieczem i się przewracać, chociaż nikt nie będzie ich ścigał+. 37 Będą się potykać jeden o drugiego, jak gdyby uciekali przed mieczem, chociaż nikt nie będzie ich ścigał. I nie będziecie w stanie przeciwstawić się wrogom+. 38 Zginiecie wśród innych narodów+, pochłonie was ziemia waszych wrogów. 39 A ci z was, którzy pozostaną, będą marnieć w krajach wrogów+ — z powodu swojego grzechu i grzechów swoich ojców+. 40 I wyznają swój grzech+ oraz grzech i niewierność swoich ojców. Przyznają, że byli wobec mnie niewierni i mi się przeciwstawiali+, 41 wskutek czego ja też się im przeciwstawiłem+ i zaprowadziłem ich do kraju wrogów+.

„‚Może wtedy ich zatwardziałe* serce spokornieje+. I zapłacą za swój grzech, 42 a ja przypomnę sobie o swoim przymierzu z Jakubem+, przymierzu z Izaakiem+ oraz przymierzu z Abrahamem+. Przypomnę też sobie o tym kraju. 43 Kiedy go opuścili* i ziemia była spustoszona, nadrabiała zaległe szabaty+. A oni płacili za swój grzech, ponieważ odrzucili moje rozporządzenia i brzydzili się* moimi ustawami+. 44 Ale pomimo tego wszystkiego, gdy będą w kraju swoich wrogów, nigdy nie odrzucę ich całkowicie+ ani nie wzgardzę nimi do tego stopnia, żeby ich wytracić, bo w ten sposób złamałbym swoje przymierze+ z nimi. Ja jestem Jehowa, ich Bóg. 45 Ze względu na nich przypomnę sobie o swoim przymierzu z ich przodkami+, których na oczach innych narodów wyprowadziłem z Egiptu+, żeby pokazać, że jestem ich Bogiem. Ja jestem Jehowa’”.

46 Takie przepisy, rozporządzenia i prawa Jehowa podał Izraelitom na górze Synaj za pośrednictwem Mojżesza+.

27 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Jeżeli ktoś złoży szczególny ślub+, że ofiaruje Jehowie sumę stanowiącą równowartość jakiejś osoby*, to ta suma będzie następująca: 3 Wartość mężczyzny w wieku od 20 do 60 lat ma wynosić 50 syklów* srebra według wagi świętego sykla*. 4 Wartość kobiety ma wynosić 30 syklów. 5 Wartość osoby płci męskiej w wieku od pięciu do 20 lat ma wynosić 20 syklów, a osoby płci żeńskiej — 10 syklów. 6 Wartość chłopca od miesiąca do pięciu lat ma wynosić 5 syklów, a dziewczynki — 3 sykle.

7 „‚Wartość mężczyzny w wieku od 60 lat wzwyż ma wynosić 15 syklów, a kobiety — 10 syklów. 8 Lecz jeśli ktoś, kto składa ślub, jest zbyt biedny, żeby zapłacić ustaloną sumę+, to człowiek taki stanie przed kapłanem, który ustali wartość odpowiednią dla niego — stosownie do tego, na co ślubującego stać+.

9 „‚Jeżeli ślub dotyczy złożenia Jehowie jakiegoś zwierzęcia, które można Mu złożyć, to każde takie zwierzę ofiarowane Jehowie stanie się czymś świętym. 10 Nie można go zastąpić innym — ani gorszym, ani lepszym. Gdyby jednak ktoś to zrobił, to oba te zwierzęta staną się czymś świętym. 11 A jeśli chodzi o zwierzę nieczyste+, którego nie można składać Jehowie, należy przyprowadzić to zwierzę do kapłana, 12 który oszacuje jego wartość na podstawie tego, jak wygląda. Ocena dokonana przez kapłana będzie wiążąca. 13 Gdyby jednak kiedykolwiek ofiarodawca chciał to zwierzę wykupić, niech do oszacowanej wartości dołoży jedną piątą+.

14 „‚Jeżeli ktoś chce poświęcić swój dom jako coś świętego dla Jehowy, kapłan oceni jego wartość na podstawie jego wyglądu. Wartość ustalona przez kapłana będzie wiążąca+. 15 Lecz gdyby dana osoba chciała wykupić swój dom, to dołoży do oszacowanej wartości jedną piątą i znów będzie należał do niej.

16 „‚Jeżeli ktoś poświęci dla Jehowy część swojego pola, jego wartość należy oszacować proporcjonalnie do ilości ziarna potrzebnego do wysiewu. Chomer* ziarna jęczmienia będzie wynosił 50 syklów srebra. 17 Jeśli ktoś poświęci to pole w roku jubileuszowym+, ustalona wartość się nie zmieni. 18 Jeśli zrobi to po Jubileuszu, to kapłan obliczy, ile lat pozostało do następnego roku jubileuszowego i zmniejszy cenę odpowiednio do tej liczby lat+. 19 Ale gdyby ofiarodawca chciał kiedyś wykupić to pole, dołoży do oszacowanej wartości jedną piątą i znów będzie należało do niego. 20 Gdyby jednak nie wykupił tego pola, a zostałoby ono sprzedane komuś innemu, to nie może go już wykupić. 21 Podczas Jubileuszu pole to zostanie poświęcone dla Jehowy. Stanie się czymś świętym i przejdzie na własność kapłanów+.

22 „‚Jeżeli ktoś poświęci dla Jehowy nabyte przez siebie pole, które nie jest jego dziedziczną własnością+, 23 kapłan obliczy jego wartość na podstawie liczby lat, jakie pozostały do Jubileuszu. Ofiarodawca zapłaci za nie tego samego dnia+. Jest ono czymś świętym dla Jehowy. 24 W roku jubileuszowym pole wróci do tego, od kogo je kupił — do człowieka, dla którego jest ono dziedziczną własnością+.

25 „‚Każdą wartość należy szacować w syklach według wagi świętego sykla. Sykl ma się równać 20 gerom*.

26 „‚Nikt jednak nie może poświęcać dla Jehowy pierworodnego zwierzęcia, ponieważ już należy ono do Niego+ — czy to byk, czy owca. Urodziło się jako pierworodne dla Jehowy+. 27 Jeśli jest to zwierzę nieczyste* i ktoś chce je wykupić, to powinien zapłacić sumę równą oszacowanej wartości i dołożyć do tego jedną piątą+. A gdyby nie zostało wykupione, należy je sprzedać za sumę odpowiadającą oszacowanej wartości.

28 „‚Jeżeli jednak ktoś przeznacza bezwarunkowo* dla Jehowy człowieka, zwierzę czy pole — cokolwiek, co do niego należy — nie może tego sprzedać ani wykupić. Jest to coś szczególnie świętego dla Jehowy+. 29 Żadnej osoby skazanej, przeznaczonej na zagładę* nie można wykupić+. Ma być bezwarunkowo uśmiercona+.

30 „‚Każda dziesiąta część*+ z tego, co urodzi ziemia — czy to z płodów ziemi, czy z owoców drzew — należy do Jehowy. Jest czymś świętym dla Jehowy. 31 Jeśli kiedykolwiek ktoś zechce wykupić część swojej dziesięciny, to do jej wartości ma dołożyć jedną piątą. 32 Jeśli chodzi o wszelkie dziesięciny z bydła, owiec i kóz, ze wszystkiego, co przechodzi pod laską pasterską, co dziesiąte zwierzę ma być czymś świętym dla Jehowy. 33 Nie należy sprawdzać, jak to zwierzę wygląda, nie należy też go zamieniać na inne. Ale gdyby ktoś je zamienił, to oba staną się czymś świętym+. Nie można ich wykupić’”.

34 Takie są przykazania, które Jehowa dał Mojżeszowi dla Izraelitów na górze Synaj+.